พูดจริงหรือเปล่าครับ แล้วอย่าให้ผู้ดูแลมาแบนผมนะครับ
สนองศรัทธาให้ครับ"น้องคิงคองอย่ามาสะแหล่น"
ห้ามโกรธนะครับ ผมทำตามด้วยใจที่อยากให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ครับ

อย่าคิดอกุศลแบบนั้นซิครับ การสอนธรรมคนมันมีหลายวิธีครับ
ผู้ที่จะสอนต้องรู้อยู่แก่ใจตนเองก่อนว่า เข้ามาไม่ได้หวังอะไรตอบแทน
บอกธรรมก็ด้วยใจที่เป็นกุศล ใครจะชอบ จะโกรธเกลียด มันไม่ใช่สาระครับ

ผมบอกธรรมไปพร้อมๆกับให้ผู้ที่ฟัง ฝึกปฏิบัติควบคุมสติไปในตัวครับ
การจี้จุดแทงใจดำคนอื่น ผมก็หวังให้ผู้ฟัง รู้สึกและอยากที่จะขนขวายหาข้อมูล
เพื่อมาตอบโต้ผม มันเป็นการเพิ่มพูนความรู้และประสบการณ์ครับ
และเรื่องโกรธมีโทสะแค้นเคือง มันต้องเป็นผู้นั้นต้องหัดระงับและฝึกจิตตนเองครับ

คุณคิงคองครับ เข้ามาสนทนาในลานธรรมจักร อย่าคิดแต่เพียงเข้ามาอ่านหรือ
สนทนาเพียงอย่างเดียวซิครับ ต้องปฏิบัติควบคู่กันไปด้วย จึงจะเรียกว่า เข้าบอร์ดมา
เพื่อเรียนรู้ธรรมะ ไม่ได้เข้ามาเล่นเว็บบอร์ด

เรื่องตั้งกระทู้แนวทางของผม ผมไม่ทำหรอกครับ ทำแบบนั้นมันเหมือน
กับการมาตั้งสำนักในเว็บบอร์ด และอีกอย่างจุดประสงค์ผมแค่จะมาบอกธรรมครับ
ผมไม่ได้ต้องการสอนใคร สิ่งที่ผมบอกใครจะเชื่อหรือไม่ ไม่เป็นปัญหาครับ

แปลกใช้ภาษาที่แปลกนะครับ ผมตัวคนเดียวไปไล่กวาดต้อนผู้คนตั้งหลายคนได้
ผมว่าคุณคิดผิดแล้ว อย่ากล่าวหาผมเลยครับ ผมแค่พูดไปตามความจริง พูดตาม
ที่พระพุทธเจ้าทรงสอน

แล้วเรื่องบัญญัติที่คุณว่า ผมกำลังชี้ให้เห็นสิ่งที่คุณชาวโลกกล่าวมันเป็น
สภาวะที่มีอยู่จริง แต่คุณชาวโลกกำลังหลงเพราะยังมีสภาวะอื่นอีก ซึ่งคุณ
ชาวโลกกำลังเข้าใจผิด ผมไม่เถียงกับคุณชาวโลกเรื่องบัญญัติ ผมกำลังบอก
ปรมัตถ์ให้รู้
การปฏิบัติมันไม่สำคัญว่าถึงขั้นไหน ถ้าเริ่มต้นผิดขั้นต่อมามันก็ผิดครับ
[/quote]
การพูดธรรมต้องพูดจริงโดยปราศจาก กิเลสเจือปนครับ
ไม่เห็นด้วยก็ว่าไม่เห็นด้วย และที่สำคัญไม่เห็นด้วยตรงไหน
ต้องชี้ลงไปให้ตรงจุดครับ

ที่สำคัญผมมาบอกธรรมคุณชาวโลกในฐานะกัลยาณมิตร
ผมไม่ได้มาจีบคุณชาวโลกเป็นแฟนสักหน่อย ถึงต้องยกยอปอปั้น
เอาใจคุณชาวโลกให้เคลิบเคลิ้ม

ใครเป็นอะไรเหรอคะ คุณ อีรัก ออน โจ้

สนทนากันมาตั้งนานคุณโฮฮับก็น่าจะพอคืบลามรู้ได้ว่าผมศึกษาทั้งภาคทฤษฎีและปฏิบัติมาขนาดไหนจึงอาจหาญมาโต้วาทะกั บท่านผู้เยี่ยมยุทธ์อย่างคุณโฮฮับโดยไม่ยอมถอยเพราะเหตุที่คุณโฮ..ประเมินผมผิดพลาดจนน่าหัวเราะ

เ รื่องโพธิปักขิยธรรม 37 ประการและเรื่อง โพชงค์ 7 นั้นเป็นเรื่องที่นักปฏิบัติและวิปัสสนาจารย์ควรต้องขึ้นใจดีกันอยู่แล้ว
ผมมีสูตรในการจำโพธิปักขิยธรรมว่า สามสี่ สองห้า หนึ่งเจ็ด หนึ่งแปด ไม่ทราบว่าคุณโฮ..จะขยายความเองได้หรือเปล่าถ้าบอกเพียงแค่นี้
ที่มาสนใจอยากจะรู้เรื่องของ หนึ่งเจ็ด อันประกอบด้วยปัญญามรรค หนึ่งข้อ และสมาธิมรรค หกข้อ นั้นจะอรรถาธิบายให้ฟังว่า เมื่อผู้เจริญมรรค 8 หรือวิปัสสนามาพอสมควรจนสติมีกำลังแก่กล้าทันปัจจุบันอารมณ์ได้ดีเป็นสัมมาสติใกล้จะเป็นมหาสติจึงเป็นปัจจัยหนุนให้ ปัญามรรคคือธรรมวิจัยสัมโพชฌงค์ วิเคราะห์วิจัยธรรมได้ลึกซึ้งถึงที่จนเห็นธรรมตามความเป็นจริงพระไตรลักษณ์ชัดเจนจนใจยอมรับอนัตตาโดยดุษณียเกิดความปล่อยวางจางคลายความเห็นผิด ยึดผิด จิตที่จะตอบโต้ผัสสะไปด้วยความยินดียินร้ายหรืออภิชฌาและโทมนัสสังจึงสงบลงจิตจึงมีโอกาสได้พักงานจากความปรุงแต่ง
ทั้งหมดทั้งปวงเป็นไปด้วยอำนาจของ...วิริยะสัมโพชฌงค์....เมื่อจิตถึงความเป็นสังขารุเปกขาญาณ ซึ่งเทียบเท่ากับฌาณ 4 เช่นนั้น เรื่องปีติ ปัสสัทธิ สมาธิ อุเบกขานั้นเขาเป็นมาเองตั้งแต่ก่อนจะเข้าถึงสังขารุเปกขาญาณแล้ว

จบอรรถาธิบายเรื่องโพชฌงค์ 7 จากปฏิบัติการโดยพิสดารเพียงเท่านี้ก่อน ไม่ทราบว่าคุณโฮฮับจะรู้ตามทันหรือเปล่าหนอ..
บ

"การพูดธรรมต้องพูดจริงโดยปราศจาก กิเลสเจือปนครับ" ขออ้างอิงคำพูดของคุนโฮฮับ แต่จากบทสนธนาของคุณโฮฮับเองมันกำลังสวนทางกับคำพูดข้างต้นนั้นอยู่ เอาคำพูดของคุณข้างต้นไปพูดในกระจกดูมั่งสิค่ะ เผื่อคุณโฮฮับจะรู้ตัวเองบ้าง

อ้อ เดี๋ยวจะไม่สมบูรณ์ใครที่เจริญวิปัสสนาภาวนาก้าวหน้ามาจนถึง...สังขารุเปกขาญาณ...ท่านเปรียบว่าได้มายืนอยู่หน้าประตูพระนิพพานแล้ว รอโอกาสที่มรรคจะสมังคีส่งให้เป็น...อนุโลมญาณ...โสดาปัตติมรรคญาณ โคตรภูญาณ ผลญาณ นิพพานและปัจเวกขณญาณในที่สุด

"ที่สำคัญผมมาบอกธรรมคุณชาวโลกในฐานะกัลยาณมิตร
ผมไม่ได้มาจีบคุณชาวโลกเป็นแฟนสักหน่อย ถึงต้องยกยอปอปั้น
เอาใจคุณชาวโลกให้เคลิบเคลิ้ม" สงสัยคุณโฮฮับจะเข้าใจเจตนาดิฉันผิด ดิฉันไม่ได้บอกว่าให้คุนโฮฮับไปยกยอปอปั้นคุนชาวโลก ดิฉันบอกว่า"ควรจะยกย่อง"ไม่ใช่หรือ? คุนแปลและตีความหมายเก่งแต่หลักพระอภิธรรม แต่คุนตีความหมายของภาษาไทยผิดเพี้ยนไปหมด...

แหม่ๆ ช่างหยอกย้อน น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆน้องคิงคอง ผมลองเอาไปพูด
กับกระจกดู แทนที่จะเป็นผมหรือไม่ก็เป็นคุณชาวโลก แต่ไหงกลับเป็นคุณ
อยุ่ในกระจกไปได้ ผมก็บอกกับคุณชาวโลกอยู่แท้ๆ
หรือว่าภาพที่ผมเห็นเป็นตัวคุณ แทนที่จะเป็นผมหรือคุณชาวโลก
แบบนี้แสดงว่า สิ่งที่ผมเห็นเป็นกิเลสนั้นเอง

หวังว่าคงเข้าใจคำพูดผมนะครับ มันก็เหมือนกับที่คุณพูดว่า
ตัวเองสอดเข้ามาหรือสะเออะนั้นแหล่ะครับ

เรื่องไม่ใช่เรื่องถ้าหลงเข้ามา มันก็กิเลสดีๆนี้เอง



ผมตีความหมายไม่ผิดหรอกครับ ลองถ้าคุณไปยกย่องใคร ทั้งๆที่บุคคลนั้น
ไม่ได้เป็นแบบที่คุณยกย่อง แบบนี้ชาวบ้านเขาเรียกxxx คำสุภาพเรียกว่า
ยกยอปอปั้นครับ

เห็นพูดถึงโพชฌงค์กัน มีคำถามของอุบาสกและผู้ตอบคือพระพรหมคุณาภรณ์ ให้พิจารณาด้วย

ผู้ถาม : ขอกราบเรียนเรื่องธรรมะครับ เรื่องสัมโพชฌงค์ 7 ที่มี สติ ธรรมวิจยะ วิริยะ ปีติ ปัสสัทธิ สมาธิ อุเบกขา ผมเคยอ่านในพระไตรปิฎกว่า ถ้าเจริญสติปัฏฐานให้มาก จะทำให้โพชฌงค์ 7 บริบูรณ์

สติปัฏฐานคือ สัมมาสติ มรรคองค์ที่ 7 ผมพิจารณาแล้วมีความเข้าใจว่า โพชฌงค์ 7 ก็คือกระบวนการที่เกิดขึ้นระหว่างสัมมาสติ ซึ่งไปสู่สัมมาสมาธิ อันสุดท้ายก็คืออุเบกขา อุเบกขาในโพชฌงค์ 7 จะไปทับกับอุเบกขาในสัมมาสมาธิ ไม่ทราบว่า เข้าใจถูกไหมครับ

พระพรหมคุณาภรณ์: ธรรมะในชุดนี้ เรียกรวมๆได้ว่าอยู่ในชุดโพธิปักขิยธรรม แปลว่า ธรรมะที่เป็นฝักฝ่ายของการตรัสรู้ คือ อยู่ในชุดของการตรัสรู้ ช่วยประกอบกัน หนุนกันให้ถึงปัญญาตรัสรู้ มีอยู่ 37 ประการ ใน 37 ประการนี้ ก็มีทั้งมรรค ทั้งโพชฌงค์ มีทั้งสติปัฏฐาน 4 อยู่ในนี้หมด ซึ่งทั้งหมดเป็นปัจจัยเกื้อหนุนกัน แล้วก็มาแยกตามการใช้งาน เอาเข้าจริงมันก็อยู่ในส่วนนั้นส่วนนี้ที่ถึงกันหมด

สติปัฏฐานก็คือเอาสติเป็นใหญ่ สติเป็นข้อแรกของโพชฌงค์อยู่แล้ว เวลาแปลสติปัฏฐาน เรามักแปลกันว่าการตั้งสติ บางทีก็แปลว่าการปรากฏของสติ หมายความว่า สติมันอยู่ ไม่ลอย ไม่หายไปเสียนั่นแหละ

เมื่อสติอยู่ เราก็อยู่ ไม่หลุด ไม่หล่น ไม่พลัดออกไปจากทาง ก็เข้าทาง อยู่ในทาง ตั้งต้นทาง ดำเนินไปถูกทาง พอดำเนินไปถูกทาง มันก็ดำเนินตามโพชฌงค์ไปได้ ก้าวต่อไปได้

ถ้าสติไม่ได้ตั้งขึ้นมาแล้ว โพชฌงค์ก็ไม่เดินไป

ฉะนั้น สติปัฏฐาน ก็เหมือนกับเป็นตัวเริ่มให้โพชฌงค์มาทำงาน โพชฌงค์ก็อาศัยสติปัฏฐานในแง่นี้

ทีนี้ สติปัฏฐานนี่ก็คือการมีชีวิตอยู่ด้วยสติ เหมือนกับตื่นอยู่ตลอดเวลา เมื่อมีสติ ก็อยู่ในกระบวนการที่ไปทำให้ โพชฌงค์ได้เดินหน้าไปเต็มที่

หมายความว่า สติไม่ใช่ว่ามันจะอยู่ของมันอย่างเดียว แต่สติในสติปัฏฐานมาเป็นตัวเอื้ออำนายโอกาสตั้งแต่เริ่มต้นให้ พอสติมา โพชฌงค์ก็เริ่มทำงาน เริ่มต้นเดินหน้า เมื่อสติยังอยู่ โพชฌงค์ก็ทำงานเดินหน้าต่อไปได้เรื่อยไปๆ

แต่ความจริง ในสติปัฏฐานนั้น องค์ธรรมที่ประกอบกันก็ชัดอยู่แล้ว ปัญญาก็เป็นตัวสำคัญที่อยู่ในโพชฌงค์นั่นแหละ ท่านก็บอกไว้ชัดอยู่แล้ว พอสติเริ่มต้นให้แล้ว ธรรมวิจัยคือปัญญาก็ทำงานวิจัยธรรมไปได้เลย

ถึงในสติปัฏฐานเอง พอสติมา สัมปชัญญะคือปัญญาก็มาเข้าคู่ไปด้วย แล้วพอสติเริ่มงาน ก็ก้าวต่อไปได้ด้วยความเพียร (อาตาปี สมฺปชาโน สติมา) มากันเป็นชุดเป็นกระบวน
แต่ที่เน้นตัวสตินี่ก็คือจับเอาตัวสำคัญมา ตัวที่เริ่มต้นเป็นหลัก เป็นศูนย์รวม ให้แก่ตัวอื่นๆ

แต่เวลาดูการทำงานก็เห็นเป็นกระบวน ซึ่งดำเนินไปในแบบโพชฌงค์นั่นเอง


http://fws.cc/whatisnippana/index.php?t ... n#msg12839

"แหม่ๆ ช่างหยอกย้อน น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆน้องคิงคอง ผมลองเอาไปพูด
กับกระจกดู แทนที่จะเป็นผมหรือไม่ก็เป็นคุณชาวโลก แต่ไหงกลับเป็นคุณ
อยุ่ในกระจกไปได้ ผมก็บอกกับคุณชาวโลกอยู่แท้ๆ
หรือว่าภาพที่ผมเห็นเป็นตัวคุณ แทนที่จะเป็นผมหรือคุณชาวโลก
แบบนี้แสดงว่า สิ่งที่ผมเห็นเป็นกิเลสนั้นเอง" ดิฉันขออ้างอิงคำพูดของคุนโฮฮับว่า ทำไมดิฉันจะต้องเอาคำพูดนั้นไปพูดกับกระจกด้วยค่ะ เพราะดิฉันเข้ามาศึกษาพระธรรมในเวปลานธรรมจักร ไม่ได้เข้ามาพูดเผยแพร่พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเหมือนกับคุนโฮฮับ ดิฉันมีแต่รับฟังผู้อื่นเพราะเป็นคนไร้สติ ไร้ปัญญา ไม่สามารถไปสั่งสอนผู้อื่นได้หรอกค่ะ ดิฉันก็เป็นแค่มนุษย์1ใน4จำพวก อย่างที่กระทู้ของท่าน พุทธวจนะ กล่าว

ดิฉันขออนุญาติแทรกแซงนิดนึงน่ะค่ะ

ดิฉันอยากให้ท่านทั้งสองถอยไปคนละก้าวค่ะ กราบขอบพระคุณคุณ nongkong ที่เข้ามาแก้คำต่างให้แทนดิฉัน ดิฉันซึ้งในน้ำใจมากค่ะ แต่ดิฉันขอได้ไหมค่ะ ขอให้ถอยไปก้าวหนึ่งและยืนนิ่งๆ นิ่งๆแบบใช้ขันติน่ะค่ะ ดิฉันว่าคุณ nonkong กำลังโดนหลอกล่อให้เล่นเกมอยู่ โดยที่คุณจริงจังมากแต่อีกฝ่ายสนุกมากในการหยอกเย้าคุณ..เชื่อดิฉันสักครั้งได้ไหมค่ะ เพราะดิฉันมองจากคนนอกดิฉันมองว่าคุณ nongkong กำลังดิ้นไปตามเกมค่ะ

ส่วนคุณโฮฮับค่ะ ดิฉันรู้ว่าดิฉันไม่อาจเอื้อมจะไปขอร้องคุณได้ว่า ขอให้ถอยไปคนละก้าว..คุณโฮฮับสนุกที่ได้หลอกล่อคุณ nongkong แต่คุณ nongkong ไม่ได้สนุกด้วยเลย ทำไมคุณโฮฮับที่จิตใสขนานนี้ยังมาแกล้งคนอื่นเล่นเพื่อความสนุกอีก..ท่านอย่าเอาความเจ็บปวดของคนอื่นมาเป็นความสนุกของท่านเลยค่ะ ถึงแม้ท่านจะว่านี่ไง ท่านกำลังชี้ให้เขาเห็นกิเลสของตัวเค้าเอง..บางครั้งการที่คุณnongkong เจอด้วยตัวของเขาเองน่าจะดีกว่านะคะ่ ดิฉันเคยเจอสภาพแบบนี้เหมือนกัน ดิฉันเข้าใจความรุ้สึกดีค่ะ

ดิฉันเข้าใจความรุ้สึกของทั้งสองฝ่ายน่ะค่ะ แต่ดิฉันอยากให้ถอยกันคนละก้าว เพื่อประคองใจกันและกัน ท่านโฮฮับอาจจะสนุกน้อยหน่อย แต่อีกฝ่ายเค้าจะไม่เจ็บช้ำนะค่ะ...

เดี๋ยวดิฉันจะไปลองตอบสิ่งที่คุณโฮฮับถามดิฉันมา ดิฉันจะลองตอบดูค่ะ แต่บอกไว้ก่อน จะตอบแบบตั้งใจที่สุด ด้วยสมองที่เบลอๆน่ะค่ะ ดิฉันมึนหัวมาได้ 4-5 วันแล้วตรงจุดกลางกระหม่อมค่ะ..เลยเบลอไปตลอดเลขคิดอะีไรก็มึนๆ มาเล่นกับดิฉันแทนดีกว่าค่ะ...ดิฉันพร้อมแล้วค่ะ

(ต่อ)


ทีนี้พอแยกแยะละเอียดออกไป ก็จะเห็นธรรม 2 หมวดนี้ประสานกันคล้ายว่า เวลาพูดถึงสติปัฏฐานนี่ เราเน้นตัวเด่นที่สติในฐานะเป็นตัวเริ่มต้น และเป็นตัวหล่อเลี้ยงรักษากระบวนการทำงานให้ดำเนินอยู่ต่อเนื่องไป แล้วมีตัวทำงานที่สำคัญคือสัมปชัญญะ แล้วก็มีความเพียรที่จะเดินหน้า

ทีนี้ความเพียรดำเนินไปอย่างไร พอดูการทำงาน ก็คือมันก้าวไปในกระบวนการทำงานของโพชฌงค์นั่นเอง พอเริ่มต้นมีสติระลึก นึกอะไรขึ้นมาแล้วปัญญาที่ว่าวิจัยธรรม ก็มาทำงานเดินหน้าไปได้ แล้วที่ก้าวไปนั้นก็คือกำลังของวิริยะ เมื่อก้าวหน้าไปได้ๆ ก็มีปีติอิ่มใจสมใจปลื้มใจไปเรื่อยๆ ก็สงบผ่อนคลายเป็นปัสสัทธิ แล้วใจไม่เครียดไม่มีอะไรบีบคั้นสงบได้ ก็อยู่ตัวนิ่งแน่วเป็นสมาธิ จากนั้นก็อุเบกขา

อุเบกขาในที่นี้ เป็นอุเบกขาในธรรม ซึ่งต้องมาด้วยปัญญา คือ อาศัยปัญญาที่เกิดความรู้ความเข้าใจ พอเกิดความรู้ความเข้าใจมองเห็นสว่างโล่งแล้ว ทุกอย่างก็ลงตัวหมด ใจเป็นกลาง ถึงภาวะจิตที่ลงตัว เรียกว่าอุเบกขา

ตรงนี้ก็มาถึงประเด็นที่เป็นจุดหมายของคำถาม คือ ที่ถามว่าโพชฌงค์ 7 เป็นกระบวนการระหว่างสัมมาสติสู่สัมมาสมาธิ โดยในที่สุด อุเบกขาในโพชฌงค์ 7 จะไปทับกับอุเบกขาในสัมมาสมาธิ ใช่ไหม ?

ขอทำความเข้าใจก่อนว่า โพชฌงค์ 7 เป็นธรรมกระบวนใหญ่ครบหรือสมบูรณ์ในตัว เท่ากับมรรคมีองค์ 8 หรือเป็นวิธีพูดถึงการทำงานของมรรคนั้นในแนวหนึ่งนั่นเอง โดยแสดงในขั้นของสมาธิและปัญญา

เพราะฉะนั้น แทนที่จะพูดว่า โพชฌงค์ 7 ทำงานจากสัมมาสติสู่สัมมาสมาธิ ควรพูดว่า ทั้งสัมมาสติและสัมมาสมาธิทำงานร่วมอยู่ด้วยในโพชฌงค์ 7

ทีนี้ ในสัมมาสมาธิ ก็มีอุเบกขา (โดยเฉพาะในจตุตถฌาน) และในโพชฌงค์ 7 ก็มีอุเบกขา นั่นก็คือ องค์ธรรมหรือคุณสมบัติของจิตที่เป็นกลางนั้น
ในสัมมาสมาธิก็มี ในโพชฌงค์ 7 ก็มี แต่ทำหน้าที่ต่างสถานะ มีแดนขอบเขตอารมณ์ ไม่เท่าไม่ตรงกัน กล่าวคือ

อุเบกขาในจตุตถฌานได้แก่ ภาวะจิตที่เป็นกลางต่อองค์ธรรมในฌาน โดยเฉพาะ ลงตัวต่อความสุขที่เพิ่งประสบมาในตติยฌาน ไม่โอนเอนเยื่อใยเอียงไปกับสุขนั้น

ส่วนอุเบกขาที่เป็นโพชฌงค์ คือ ภาวะจิตที่เป็นกลางต่อธรรมทั้งปวงที่เกี่ยวข้องในกระบวนการปฏิบัติ

ท่านจึงมีคำเรียกสำหรับแต่ละอย่าง คือ อุเบกขาในจตุตถฌาน เรียกว่า ฌานุเบกขา
ส่วนอุเบกขาในโพชฌงค์ เรียกว่า โพชฌังคุเบกขา

สาธุค่ะ ที่คำพูดดิฉันพอที่จะมีประโยชน์อยู่บ้าง

ถ้าท่านอยากเล่นสนุกกับดิฉัน มีเวลาแค่คืนนี้น่ะค่ะ เพราะพรุ่งนี้เช้าดิฉันจะไปต่างจังหวัดกลับมาวันพฤหััส และวันนั้นดิฉันจะมาเล่นกับท่านต่อนะค่ะ..เพื่อเป็นเพื่อนแก้เบื่อให้กับท่าน