แปลความหมายเหมือนจินตนาการเอานะครับ
สมาทาน ความหมายมันก็ตรงตัวอยู่แล้ว "การรับเอามา"

สมาทานสัมมาทิฐิ ก็คือการเอาสัมมาทิฐิเป็นที่ตั้ง
และความหมายเป็นที่ตั้งถ้าเป็นสภาวะก็คืออารมณ์สัมมาทิฐิ

การให้สัมมาทิฐิเป็นอารมณ์ก็เพื่อ เอาอารมณ์นี้ไปพิจารณาธรรมต่างๆ
ตามความเป็นจริง ผลที่ได้จึงจะเป็นอุเบกขา ซึ่งเป็นเหตุปัจจัยของอริยมรรคอีกเจ็ดตัว

การจะเกิดอารมณ์นิพพานได้นั้น อริยมรรคทั้งแปด
ต้องมาประชุมพร้อมกันหรือที่เรียกว่ามรรคสมังคี จนเกิดสัมมาญาณ
จนเป็นปัญญาวิมุติ นี่แหล่ะอารมณ์นิพพาน

[๑๘๓] สาวัตถีนิทาน. ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม่น้ำคงคาไหลไปสู่ทิศปราจีน หลั่งไปสู่
ทิศปราจีน บ่าไปสู่ทิศปราจีน แม้ฉันใด ภิกษุเมื่อเจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ เมื่อ
กระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ ก็เป็นผู้น้อมไปสู่นิพพาน โน้มไปสู่นิพพาน
โอนไปสู่นิพพาน ฉันนั้นเหมือนกัน.
[๑๘๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุเมื่อเจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ เมื่อ
กระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ อย่างไรเล่า? จึงเป็นผู้น้อมไปสู่นิพพาน โน้ม
ไปสู่นิพพาน โอนไปสู่นิพพาน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเจริญสัมมาทิฏฐิ
อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ฯลฯ ย่อมเจริญสัมมาสมาธิ อัน
อาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเมื่อเจริญ
อริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ กระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ อย่างนี้แล จึง
เป็นผู้น้อมไปสู่นิพพาน โน้มไปสู่นิพพาน โอนไปสู่นิพพาน ฯ

ครับโฮฮับ เหมือนจินตนาการ คือการรับเอามา
การเจริญจิตตภาวนา ก็เหมือนการจินตนาการ เป็นจินตมยปัญญา เพื่อหยั่งลงพระสัทธธรรม
การรับเอามาปฏิบัติ ให้เป็นสัมมาทิฏฐิดังกล่าว จึงจำต้องอาศัย และกระทำในใจซึ่งมีนิพพานเป็นอารมณ์
ดังพุทธดำรัสตรัสสอนไว้ ครับ โฮฮับ



สภาวะอันเป็นสัมมาทิฏฐิ มีนิพพานเป็นอารมณ์

เจริญธรรม

[
พระอาจารย์มั่น พิจารณาด้วยความประชุมกัน จนเกิดญาณทัศนะเห็นแจ้งความประชุมกัน
ซึ่งก็ยังคงตั้งต้นแต่ ปฏิจสมุปปันธรรม

ด้วยเหตุว่าไม่ว่าท่านลูกพระป่าจะกล่าวอย่างไรก็ตาม ก็เป็นการกล่าวอนุโลมไปตามปฏิจสมุปบันธรรมอยู่ดี เพียงแต่ติดปากว่า ไตรลักษณ์ แต่โดยเนื้อแท้แล้วไม่ได้เริ่มจากไตรลักษณ์ดังกล่าว แต่เริ่มจากการได้รู้ได้ยินธรรมอันเกี่ยวกับปฏิจสมุปปันธรรม มีปฏิจสมุปปันธรรมเป็นแม่บท ซึ่งสติได้ระลึกอยู่ตลอดเวลาในการเจริญสมถะวิปัสสนา

จึงขอกราบเรียนมาเพื่อรับไว้พิจารณาดูครับ

[๑๘๓] สาวัตถีนิทาน. ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม่น้ำคงคาไหลไปสู่ทิศปราจีน หลั่งไปสู่
ทิศปราจีน บ่าไปสู่ทิศปราจีน แม้ฉันใด ภิกษุเมื่อเจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ เมื่อ
กระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ ก็เป็นผู้น้อมไปสู่นิพพาน โน้มไปสู่นิพพาน
โอนไปสู่นิพพาน ฉันนั้นเหมือนกัน.
[๑๘๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุเมื่อเจริญอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ เมื่อ
กระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ อย่างไรเล่า? จึงเป็นผู้น้อมไปสู่นิพพาน โน้ม
ไปสู่นิพพาน โอนไปสู่นิพพาน ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเจริญสัมมาทิฏฐิ
อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ฯลฯ ย่อมเจริญสัมมาสมาธิ อัน
อาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเมื่อเจริญ
อริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ กระทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ ๘ อย่างนี้แล จึง
เป็นผู้น้อมไปสู่นิพพาน โน้มไปสู่นิพพาน โอนไปสู่นิพพาน ฯ

คุณเช่นนั้นสับสนอยู๋นะครับ จะบอกให้ครับ ถ้าคุณไม่รู้ อริยสัจจ์สี่ก่อนคุณก็ไม่มีทางเข้าใจ กระบนการปฏิจหรอกครับ

...ก็คำว่า ดูกรภิกษุทั้งหลายธรรมที่เราแสดงไว้ว่า อริยสัจ ๔ คนอื่นข่มขี่ไม่ได้ ไม่มัวหมอง ไม่ถูกติ ไม่
ถูกคัดค้านโดยสมณพราหมณ์ผู้รู้ นี้เราได้กล่าวไว้แล้วเช่นนี้แล เพราะอาศัยอะไร
จึงได้กล่าวไว้ดังนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะถือมั่นธาตุ ๖ สัตว์จึงลงสู่ครรภ์
เมื่อมีการลงสู่ครรภ์ จึงมีนามรูป เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ เพราะ
สฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา เราบัญญัติ
ว่า นี้ทุกข์ นี้เหตุให้เกิดทุกข์ นี้ความดับทุกข์ นี้ข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์
แก่บุคคลผู้เสวยเวทนาอยู่
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขอริยสัจเป็นไฉน คือ แม้ชาติ
ก็เป็นทุกข์ แม้ชราก็เป็นทุกข์ แม้มรณะก็เป็นทุกข์ แม้โสกะ ปริเทวะ ทุกข์
โทมนัส และอุปายาส เป็นทุกข์ ความประสบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์
ความพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ แม้ความปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สมหวังก็เป็น
ทุกข์ โดยย่อ อุปาทานขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ทุกข-
*อริยสัจ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขสมุทัยอริยสัจเป็นไฉน คือ เพราะอวิชชาเป็น
ปัจจัย จึงมีสังขาร เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ เพราะวิญญาณเป็น
ปัจจัย จึงมีนามรูป เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ เพราะสฬายตนะ
เป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา เพราะเวทนาเป็น
ปัจจัย จึงมีตัณหา เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน เพราะอุปาทานเป็น
ปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา
มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส กองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อม
เกิดขึ้นด้วยประการอย่างนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่าทุกขสมุทัยอริยสัจ


ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขนิโรธอริยสัจเป็นไฉน เพราะอวิชชาดับโดยสำรอกไม่
เหลือ สังขารจึงดับ เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ เพราะวิญญาณดับ นามรูป
จึงดับ เพราะนามรูปดับ สฬายตนะจึงดับ เพราะสฬายตนะดับ ผัสสะจึงดับ
เพราะผัสสะดับ เวทนาจึงดับ เพราะเวทนาดับ ตัณหาจึงดับ เพราะตัณหาดับ
อุปาทานจึงดับ เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ เพราะภพดับ ชาติจึงดับ เพราะ
ชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาสจึงดับ กอง
ทุกข์ทั้งมวลนี้ย่อมดับด้วยอาการอย่างนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ทุกขนิโรธ-
*อริยสัจ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจเป็นไฉน อริยมรรค
มีองค์ ๘ คือ ความเห็นชอบ ความดำริชอบ เจรจาชอบ การงานชอบ เลี้ยง
ชีวิตชอบ ความเพียรชอบ ความระลึกชอบ ความตั้งใจชอบ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
นี้เรียกว่า ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะอาศัยถ้อยคำ
ที่เราได้กล่าวว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่เราแสดงไว้ว่า อริยสัจ ๔ คนอื่น
ข่มขี่ไม่ได้ ไม่มัวหมอง ไม่ถูกติ ไม่ถูกคัดค้านโดยสมณพราหมณ์ผู้รู้ ฉะนั้น
เราจึงได้กล่าวไว้ดังนั้น ฯ

โฮฮับ
พระพุทธองค์แสดงธรรมมีลำดับก่อนหลัง
ลำดับที่มาก่อนคือ
ย่อมเจริญสัมมาทิฏฐิอันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ ฯลฯ ย่อมเจริญสัมมาสมาธิ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในการสละ

คืออาศัยนิพพาน มีนิพพานเป็นอารมณ์

ลำดับต่อไป
เมื่อเจริญ......กระทำทำให้มากซึ่งอริยมรรคอันประกอบด้วยองค์ 8 อย่างนี้แล จึงเป็นผู้น้อมไปสู่นิพพาน โน้มไปสู่นิพพาน โอนไปสู่นิพพาน
เจริญธรรม

ซึ่งขณะที่พระองค์แสดงธรรมอยู่
ท่านโกณฑัญญะ ก็ได้ดวงตาเห็นธรรม เห็นปฏิจสมุปบาท ซึ่งมีการบันทึกลงในพระธรรมวินัยนี้ ว่า

พระโกณทัญญญะ ไม่ได้เห็นไตรลักษณ์ การบรรลุธรรมครั้งแรกของท่านโกณฑัญญะ ไม่ได้พิจารณาไตรลักษณ์ แต่บรรลุด้วยการเห็นอริยสัจจ์ ซึ่งก็คือปฏิจสมุปบาทโดยย่อ

ด้วยอาศัยความเห็นความได้ฟังอริยสัจจ์ หรือปฏิจจสมุปบาทโดยย่อ พระปัญจวัคคีย์ จึงสามารถพิจารณา รูป นาม ตามเป็นจริงถึงอนิจจสัญญา ทุกขสัญญา อนัตตสัญญา ได้....จนบรรลุธรรมในที่สุด

การสมาทาน สัมมาทิฏฐิ คือการทำความเห็น ความเข้าใจต่ออริยสัจจธรรม ครับโฮฮับ
และสัมมาทิฏฐิ ในอริยมรรคนั้น มีนิพพานเป็นอารมณ์ ครับ

เจริญธรรม

เราต้องสวดมนต์ธัมมจักรๆกันบ่อยๆนะครับ

เราต้องสวดมนต์ธัมมจักรๆกันบ่อยๆนะครับ

เช่นนั้น เขียน:
ซึ่งขณะที่พระองค์แสดงธรรมอยู่
ท่านโกณฑัญญะ ก็ได้ดวงตาเห็นธรรม เห็นปฏิจสมุปบาท ซึ่งมีการบันทึกลงในพระธรรมวินัยนี้ ว่า
Quote Tipitaka:
"ก็แลเมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสไวยากรณภาษิตนี้อยู่ ดวงตาเห็นธรรม ปราศจากธุลี
ปราศจากมลทิน ได้เกิดขึ้นแก่ท่านพระโกณฑัญญะว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
สิ่งนั้นทั้งมวล มีความดับเป็นธรรมดา."

ท่านโกณฑัญญะ ไปเห็นปฏิจฯที่ไหนกัน ในพระสูตรที่ตัวเองยกมา
ก็บอกว่า"สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา
สิ่งนั้นทั้งมวล มีความดับเป็นธรรมดา นี่แสดงว่าเจ้าตัวเองไม่รู้จัก
อาการหรือเหตุปัจจัยแห่งไตรลักษณ์

อันนี้ก็เหมือนกัน ถ้าจะไม่รู้จัก อนิจจสัญญา ทุกขสัญญา อนัตตสัญญา
อยากถามครับ สามคำที่ว่าเขาเรียกอะไร ถ้าไม่เรียก ธรรมนิยามหรือไตรลักษณ์