พุทธพจน์ แสดงทุกขสมุทัยอริยสัจจ์ คือ ตัณหา

พูดไม่คิดเลยนะครับ ทุกขอริยสัจจ์คือ ตัณหา แล้วตัณหามันมาได้ไงครับ
ถ้าไม่มีเวทนา ผัสสะ รูปนาม

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อนี้แลเป็นทุกขสมุทัยอริยสัจ คือตัณหาอันทำให้เกิดอีก ประกอบ
ด้วยความกำหนัดด้วยอำนาจความเพลิน มีปกติเพลิดเพลินในอารมณ์นั้นๆ คือ กามตัณหา
ภวตัณหา วิภวตัณหา

ถ้าเอาเฉพาะวงปฏิจสมุบาท ทุกขอริยสัจจ์คืออวิชาครับ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขอริยสัจเป็นไฉน คือ แม้ชาติ
ก็เป็นทุกข์ แม้ชราก็เป็นทุกข์ แม้มรณะก็เป็นทุกข์ แม้โสกะ ปริเทวะ ทุกข์
โทมนัส และอุปายาส เป็นทุกข์ ความประสบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์
ความพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์ แม้ความปรารถนาสิ่งใดไม่ได้สมหวังก็เป็น
ทุกข์ โดยย่อ อุปาทานขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ทุกข-
*อริยสัจ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทุกขสมุทัยอริยสัจเป็นไฉน คือ เพราะอวิชชาเป็น
ปัจจัย จึงมีสังขาร เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ เพราะวิญญาณเป็น
ปัจจัย จึงมีนามรูป เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ เพราะสฬายตนะ
เป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา เพราะเวทนาเป็น
ปัจจัย จึงมีตัณหา เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน เพราะอุปาทานเป็น
ปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชรา
มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส กองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อม
เกิดขึ้นด้วยประการอย่างนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่าทุกขสมุทัยอริยสัจ

เอามาให้ดูซ้ำ

[๙๑] พระนครสาวัตถี ฯลฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย รูปไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้น
เป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา สิ่งใดเป็นอนัตตา เธอทั้งหลาย พึงเห็นสิ่งนั้น
ด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า นั่นไม่ใช่ของเรา. นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน
ของเรา. เมื่อเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ จิตย่อมคลายกำหนัด ย่อมหลุดพ้น
จากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น. เวทนาไม่เที่ยง ... สัญญาไม่เที่ยง ... สังขารไม่เที่ยง ... วิญญาณ
ไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา สิ่งใดเป็นอนัตตา
เธอทั้งหลาย พึงเห็นสิ่งนั้น ด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า นั่นไม่ใช่ของเรา.
นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา เมื่อเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความจริงอย่างนี้ จิตย่อม
คลายกำหนัด ย่อมหลุดพ้นจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น.

[๖๑] พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ปฏิจจสมุปบาท
เป็นไฉน ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชราและมรณะ พระตถาคต
ทั้งหลายเสด็จอุบัติขึ้นก็ตาม ไม่เสด็จอุบัติขึ้นก็ตาม ธาตุอันนั้น คือ ธัมมฐิติ
ธัมมนิยาม อิทัปปัจจัย ก็ยังดำรงอยู่ พระตถาคตย่อมตรัสรู้ ย่อมตรัสรู้ทั่วถึงซึ่ง
ธาตุอันนั้น ครั้นแล้ว ย่อมตรัสบอก ทรงแสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก
กระทำให้ตื้น และตรัสว่า ท่านทั้งหลายจงดู ดังนี้ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมี
ชราและมรณะ ... เพราะภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ ... เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย จึงมี
ภพ ... เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน ... เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา ...
เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา ... เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะ ...
เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ ... เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนาม
รูป ... เพราะสังขารเป็นปัจจัย จึงมีวิญญาณ ... เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย จึงมี
สังขาร พระตถาคตทั้งหลายเสด็จอุบัติขึ้นก็ตาม ไม่เสด็จอุบัติขึ้นก็ตาม ธาตุอันนั้น
คือ ธัมมฐิติ ธัมมนิยาม อิทัปปัจจัย ก็ยังดำรงอยู่ พระตถาคตย่อมตรัสรู้ ย่อมตรัสรู้
ทั่วถึงซึ่งธาตุอันนั้น ครั้นแล้วย่อมตรัสบอก ทรงแสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย
จำแนก กระทำให้ตื้น และตรัสว่า ท่านทั้งหลายจงดู ดังนี้ เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย
จึงมีสังขาร ภิกษุทั้งหลาย ความจริงแท้ ความไม่คลาดเคลื่อน ความไม่เป็นอย่างอื่น
มูลเหตุอันแน่นอนในธาตุอันนั้น ดังพรรณนามาฉะนี้แล เราเรียกว่าปฏิจจสมุปบาท

ขอบพระคุณพี่ๆทั้งสองท่านที่ร่วมสนทนากัน ประโยชน์เลยได้แก่ผู้ที่เข้ามาอ่านเต็มๆครับ...ขออนุโมทนาครับ

พุทธพจน์ แสดงทุกขสมุทัยอริยสัจจ์ คือ ตัณหา

[๙๑] พระนครสาวัตถี ฯลฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย รูปไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้น
เป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา สิ่งใดเป็นอนัตตา เธอทั้งหลาย พึงเห็นสิ่งนั้น
ด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า นั่นไม่ใช่ของเรา. นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตน
ของเรา. เมื่อเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ จิตย่อมคลายกำหนัด ย่อมหลุดพ้น
จากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น. เวทนาไม่เที่ยง ... สัญญาไม่เที่ยง ... สังขารไม่เที่ยง ... วิญญาณ
ไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา สิ่งใดเป็นอนัตตา
เธอทั้งหลาย พึงเห็นสิ่งนั้น ด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า นั่นไม่ใช่ของเรา.
นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา เมื่อเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความจริงอย่างนี้ จิตย่อม
คลายกำหนัด ย่อมหลุดพ้นจากอาสวะทั้งหลาย เพราะไม่ถือมั่น.
เห็นแล้วครับ ไม่มีการการระบุ ว่า เป็นธรรมนิยาม ตรงไหนเลย

ตรงไหนเป็นพุทธพจน์ครับที่ ระบุว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา มีในธรรมนิยาม

[ธา-ตุ ...อันนั้น คือ ธัมมนิยาม.....
เป็นสัจจะ เป็นความจริง ไม่แปรปรวนเปลี่ยนแปลง ...
ไม่ขึ้นกับ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา...
พระตถาคตทั้งหลายเสด็จอุบัติขึ้นก็ตาม ไม่เสด็จอุบัติขึ้นก็ตาม ธาตุนั้นก็ยังดำรงอยู่..

โฮฮับ พระพุทธองค์สอนอย่างนี้

มันมีด้วยหรือธรรมบทนี้น่ะ ไปตัดทอนเนื้อหาเขาออกไปหรือเปล่า

ถามหน่อยเข้าใจคำว่า"ธาตุ"กับ"สังขาร"มั้ย
แล้วไอ้ธาตุที่คุณว่าเนี่ย ไม่ขึ้นกับ"อนัตตา"หรือไปจำมาผิดหรือเปล่า
ผมว่าคุณควรกลับไปอ่านมาใหม่นะครับ


"คุณเช่นนั้น" คุยกันด้วยภาษาง่ายๆก็ได้ครับ
ชาวบ้านเขาจะได้เข้าใจ อย่าพยายามเอาภาษาลิเกมาใช้จนฟุ่มเฟือยนัก
คุณรู้หรือเปล่าว่า มันทำให้ผมพิมพ์ตกๆหล่นๆ ก็เพราะไอ้ภาษาของคุณนี่แหล่ะ
จะเข้าไปแก้ไขก็กลัวจะหาว่า มาเปลี่ยนความคิดตอนหลัง ไอ้ที่ผมพิมพ์ผิดไป
คุณก็ใช้วิจารณญาณเอาเองละกัน

ผมอ้าง ท่านเจ้าคุณหลวงพ่อ ปยุต บ้างล่ะ


[86] ธรรมนิยาม 3 (กำหนดแห่งธรรมดา, ความเป็นไปอันแน่นอนโดยธรรมดา, กฎธรรมชาติ — orderliness of nature; natural law)
1. สพฺเพ สงฺขารา อนิจฺจา (สังขารคือสังขตธรรมทั้งปวงไม่เที่ยง — all conditioned states are impermanent)
2. สพฺเพ สงฺขารา ทุกฺขา (สังขารคือสังขตธรรมทั้งปวงเป็นทุกข์ — all conditioned states are subject to oppression, conflict or suffering)
3. สพฺเพ ธมฺมา อนตฺตา (ธรรมคือสังขตธรรมและอสังขตธรรม หรือสังขารและวิสังขารทั้งปวงไม่ใช่ตน — all states are not-self or soulless)

หลักความจริงนี้ แสดงให้เห็นลักษณะ 3 อย่าง ที่เรียกว่า ไตรลักษณ์ ของสภาวธรรมทั้งหลาย (ดู [76] ไตรลักษณ์) พระพุทธเจ้าจะอุบัติหรือไม่ก็ตาม หลักทั้งสามนี้ ก็คงมีอยู่เป็นธรรมดา พระพุทธเจ้าเป็นแต่ทรงค้นพบ และนำมาเปิดเผยแสดงแก่เวไนย.
http://84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=86

ถ้าเอาเฉพาะวงปฏิจสมุบาท ทุกขอริยสัจจ์คืออวิชาครับ

พุทธพจน์ที่คุณเช่นนั้นเอามาอ้าง มันมีกระบวนปฏิจฯกับกระบวนการขันธ์ห้า
ทำงานร่วมกันอยู่ ดังนั้นตัณหาจึงเป็น ทุกขสมุทัยของกระบวนการขันธ์ห้า
ไม่ใช่ทุกขสมุทัยของปฏิจฯ ทุกขสมุทัยของปฏิจฯคือ อวิชา

โฮฮับ ...แสดงแบบนี้???

ธาตุ อ่านว่า ทา ตุ
ธาตุ คือสภาวะธรรม บริสุทธิ์
ธาตุ หลายธาตุ มาประชุมกันประกอบกัน การประชุมกันการประกอบกันของธาตุ คือสังขาร

เช่น
รูปนาม อันเป็นคนนี้ มี ธาตุประชุมกัน 6 ธาตุ
คือ ปฐวีธาตุ (ปะ-ถะ-วี-ทา-ตุ)
วาโยธาตุ อาโปธาตุ เตโชธาตุ อากาศธาตุ และ วิญญาณธาตุ

ธาตุ บริสุทธิ์เหล่านั้น ไม่ขึ้นกับอนัตตา ไม่ขึ้นกับอนิจจัง ไม่ขึ้นกับ ทุกขัง เป็นอสังขตะธาตุ ในโลกที่สามารถมาประชุมกัน เป็นสัตว์บุคคลได้
ในบรรดาอสังขตธาตุเหล่านั้น นิพพานเป็นอสังขตธาตุที่ดีที่สุด

โฮฮับ....เขียนถามหน่อย เช่นนั้น ตอบให้หน่อยแล้วนะครับ