พระอรหันต์ขัดเกลากิเลสตนเองจนหมดสิ้นไม่ยึดติดตนเองว่าถึงความเป็นอรหันต์ ไม่ยึดติดแม้แต่วลีวาจาใดๆในโลกทั้งสิ้น หลุดพ้นจากการกำหนดใดๆทั้งปวง

แต่บุรุษและสตรีผู้อ่านมากรู้มาก"แต่"หาได้ขัดเกลากิเลสในใจของตนเองยังยึดติดกับคำว่่า "อรหันต์" หรือมัวแต่นับขั้นการหมดไปของกิเลสผู้อื่นและมองหาปัญญาของชนเหล่าอื่นอยู่เป็นกิจวัตร.

ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา มาจากตอนหนึ่งในพระไตรปิฎกที่มีภิกษุณีรูปหนึ่งติดใจในการมองในการได้เห็นพระพุทธเจ้าจนลืมขัดเกลาละวางกิเลสตนเองพระพุทธองค์จึงกล่าวว่า ท่านจะมัวมาสนใจรูปกายของเราที่เปรียบเสมือนถุงหุ้มอุจจาระอาจมและสังขารที่เสื่อมลงทุกวันของเราไปทำไม ผู้ใดเห็น(ปฎิบัติ)ธรรม(ขัดเกลาเผากิเลส)เท่ากับได้เห็นเราตถาคตที่แท้จริง นั่นแล. ที่มาของพุทธสุภาษิตที่ว่า "ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเราตถาคต" จร้า.

ท่านกบ ขุ่นมัว หรือ เมตตา กันละนี้
ช่างเขาเถิดท่านผู้นี้ เขา อัตตาคับโลกแล้ว จนต้องหาทางปลดปล่อยบ้าง แต่อย่างว่านะ เขาก็มีดี อยู่เช่นกัน เลือกๆเอา

ข้าพเจ้าไม่ใช่นักปราชญ์ดอกนะ แต่ข้าพเจ้า ยิ่งกว่านักปราชญ์ด้วยซ้ำ
ข้าพเจ้า ไม่ใช่พระอรหันต์ดอกนะ แต่ข้าพเจ้า ยิ่งกว่า อรหันต์ด้วยซ้ำ เข้าใจไหมขอรับ

ปัจจุบัน ข้าพเจ้ายังค้นพบอีกว่า ในชั้นหรือขั้นการปฏิบัติหรือฝึกตนทั้งหลายนั้น ยังมีชั้นหรือขั้นที่สูงกว่า นิพพาน หรือ ปรินิพพาน อย่างน้อย อีกหนึ่งชั้น หรือหนึ่งขั้น ตอนนี้ยังไม่รู้ว่า มันเป็นชั้นที่มีชื่อว่าอะไรกันแน่ เพราะการฝึก การปฏิบัติ หรือการทดลอง ต้องใช้เวลา เท่าที่จะขยันมากหรือน้อย

อยากทราบว่าธรรมใหนครับที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้จริง ธรรมนั้นคืออะไร แล้วจะทราบได้อย่างไรครับ?

" ธรรมใดที่เป็นไปเพื่อหนทางแห่งการดับเหตุแห่งอวิชชา ธรรมนั้นคือ อริยสัจจ์ ๔ ผู้ปฏิบัติจึงรู้ได้ ผู้ไม่ปฏิบัติไม่อาจรู้.."