ไหน..ๆ..อโสกะก็ได้เล่าถึงตอนบรรลุถึงความเป็นโสดาบันแล้ว...ก็เล่าต่อให้ถึงตอนบรรลุอรหันตผล..ด้วยนะ..

จะได้รู้ว่า...ท่านต้องฝ่าด่านอะไรบ้าง...

ด่านแรก คือด่าน การใช้บัญญัติและตีความจากบัญญัติหรือปริยัติให้ถูกต้องตามอรรถะและธรรม ก่อนนะครับคุณกบ

ตัวอย่างเช่นคุณกบใช้คำว่า ..."อรหันตผล" ....อยู่บ่อยๆ ผมพอทราบว่าคุณไปเอาอย่างพ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านใด เราคงไม่ควรไปวิตกวิจารณ์ท่านหรอกนะครับ....
แต่เพื่อความสบายไม่ขัดใจผู้คนทั้งหลาย น่าจะได้ใช้ให้ถูกต้องตามมบาลีว่า
..."อรหัตผล" ดังนี้เป็นต้น
วิเคราะห์การบรรลุธรรมของท่าอุปติสสะหรือพระสารีบุตรกันดูก่อนนะครับ โปรดติดตามตอนต่อไป

ผมเขียนผิด...ก็บอกผมดี..ดี..ก็ได้..

ไม่เห็นความจำเป็นอะไรที่อโสกะจะไปกระทบกระเทียบถึงครูบาอาจารย์..ของผมเลยนิ...

ท่านวิเคราะห์พระสารีบุตร กับพระอุปติสสะ

แล้ว พระสารีบุตร กับพระอุปติสสะ วิเคราะห์อะไร

(ฟังต่อกันนะครับ)
ตามอย่างพระโมคคัลลาและพระสารีบุตร
ท่านอุปติสสะปริพาชก ได้ฟังคำสรุปของพระอัสชิว่า
“ทุกสิ่งเกิดแต่เหตุ พระตถาคตทรงแสดงเหตุนั้นและวิธีดับเหตุนั้น นี่คือพระวาจาของพระมหาสมณะเจ้า”
“ทุกสิ่งเกิดแต่เหตุ” ได้ยินแค่สัจธรรมสั้นๆข้อนี้ หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้นในใจของท่านอุปติสสะ จนทำให้ละความเห็นผิดบรรลุธรรมเป็นโสดาบัน ต่อจากนั้นทันที นี่ก็น่าวิเคราะห์วิจัยเพื่อจะได้เป็นตัวอย่างวิธีปฏิบัติธรรมโดยธรรมชาติ

การบรรลุธรรมของอัครสาวก มหาสาวก กับการบรรลุธรรมของปกติสาวกนั้นมีความแตกต่างกันในขั้นตอนของการดับสลายของสังโยชน์ หลวงปู่ครูบา เคยเล่าให้ฟังว่า อัครสาวก คือพระโมคคัลลาและพระสารีบุตรและพระมหาสาวก คือพระสาวกที่มีชื่อเสียงปรากฏอยู่ในพระสูตรในครั้งพุทธกาลอย่างเช่น พระอานนท์ พระพาหิยะ พระมหากัสสปะ พระองคุลีมาลเป็นต้น ท่านเหล่านี้ เมื่อพิจารณาธรรมจนถึงที่สุดแล้ว
“วิจิกิจฉา” ความลังเลสงสัย ในพระพุทธพระธรรม จะดับไปก่อน ด้วยศรัทธาอันแรงกล้าที่มีต่อพระพุทธเจ้า แล้ว “สักกายทิฏฐิ” จึงดับตามมา เกิดโสดาปัตติมรรค เข้าถึงโสดาปัตติผล หลังจากนั้นเมื่อทำความเพียรหรือเจริญปัญญาต่อไปอีก มรรคอีกสามมรรคคือ สกิทาคามีมรรค อนาคามีมรรค อรหัตมรรคจะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็นครั้ง ที่ 2 สรุปคือ พระอัครสาวกกับพระมหาสาวก อริยมรรค 4 มรรคจะเกิดขึ้นเป็น 2 ตอน คือบรรลุโสดาปัตติมรรคก่อน เป็นครั้งแรก แล้วบรรลุอีกสามมรรคพร้อมๆกันเป็นครั้งที่ 2

ส่วนปกติสาวกได้แก่พระอรหันต์เจ้าองค์อื่นๆที่ไม่มีชื่อกล่าวไว้ รวมถึงเราท่านทั้งหลายในปัจจุบันนี้ การบรรลุธรรมจะเกิดขึ้นเป็นลำดับเป็นครั้งๆไปรวม 4 ครั้ง ช้าหรือเร็ว ห่างหรือถี่นั้นขึ้นอยู่กับ สติ ปัญญา บารมี ที่แต่ละท่านแต่ละองค์ได้กระทำมา บางองค์บางท่านบรรลุโสดาบันก่อนหลายปี แล้วจึงค่อยมาบรรลุสกิทาคา อนาคา และอรหันต์ บางองค์บางท่านก็เป็นเพียงแค่พระโสดาบันในชาตินี้แล้วรอไปบรรลุธรรมที่เหลือในชั้นสวรรค์หรือชั้นพรหม

สำหรับท่านโมคคัลลาและสารีบุตร อัครสาวกฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวาถ้าเรามาพิจารณาตามธรรม ตามกฎของ เหตุและผล การบรรลุโสดาบันของท่านน่าจะเกิดขึ้นจากการที่หลังจากได้ฟังคำพูดของท่านอัสชิและแม้คำพูดที่ท่านอุปติสสะนำไปถ่ายทอดต่อท่านโกลิตตะ เป็นธรรมะชั้นยอดเป็นสรุปธรรมว่า “เยธัมมา เหตุปัปภวา.......... .ทุกสิ่งเกิดแต่เหตุ....”ดังกล่าวข้างต้นแล้ว [color=#FF0000]ท่านทั้งสองได้ใช้ปัญญาน้อมพิจารณาตามด้วยเหตุและผล ได้เห็นจริงเกิดศรัทธาอันแรงกล้าต่อพระพุทธเจ้าจนเป็นเหตุส่งให้ “วิจิกิจฉา”ดับลงทันที สักกายทิฏฐิก็ดับตามพลัน ผลที่เหลือนั้นก็เป็นไปตามลำดับแห่งธรรม[/color]

ง่ายจะตายครับท่านเอก้อน
"ก็วิเคราะห์ธรรมตามหลักหรือกฎของเหตุและผล โดยใช้ ปัญญา สติ สมาธิ ช่วยกัน ไงครับ"

ต่อมาภายหลังผลแห่งการวิเคราะห์ธรรมของท่านทั้ง 2 หรือที่สำคัญที่คือการวิเคราะห์ธรรมของพระพุทธเจ้า ก็จึงเอามาสรุปลงใน อริยสัจทั้ง 4 ประการ อันเป็นกฎของเหตุและผล เน้นปฏิบัติการลงในเรื่องของมรรคสัจจะทั้ง 8 ข้อ บันทึกไว้ในคัมภีร์พระสูตรดังที่เราท่านทั้งหลายได้ศึกษาและยึดมั่นกันถกเถียงกันไม่เว้นแต่ละวันในปริยัติ บัญญัติ จนลืมปฐมเหตุที่จะเกิดบัญญัติหรือปริยัติเหล่านี้ ว่ามีที่มาและที่เกิดอย่างไร?

[color=#FF0000]"เราคงไม่ควรไปวิตกวิจารณ์ท่านหรอกนะครับ...."[/color]

รู้แล้วว่าคุณกบจะต้องกระเทือนใจ แต่เมื่อใช้คำพูดนี้มาระงับความสะเทือนใจของคุณกบไว้ล่วงหน้ายังไม่วาย........
b5:
สำหรับคุณกบสมาชิกผู้ไร้ระดับ การบอกว่าเขียนผิด เฉยๆ คงไม่ทำให้ต้องคิดพิจารณา ผมเลยว่ามายาวไปนิดเพื่อสะกิดสะเกากันในฐานะกัลยามิตรที่ใกล้ชิดกันมานานนะครับ ขออภัยและขออโหสิกรรมด้วยนะครับ
ถ้าทำให้ขุ่นข้องหมองใจ(ปฏิฆะ)

"นี่แหละนิสัยอโสกะ ประชดประชันคนอื่นไม่เกรงใจ แต่พอเจอสวนคืนกลับหาว่าเราทำตัวไม่น่ารัก เป็นอย่างที่คุนน้องว่ามั้ยละ"

ข้อความท่อนนี้พอฟังได้ แต่ก็เป็นการเพ่งโทษผู้อื่นอยู่.....มิใช่การตักเตือนโดยธรรมนะครับ

อโสกะงี่เง่าเต่าตุ่น

ส่วนข้อความนี้ยังเป็นผรุสวาจา มิจฉาวาจาอยู่ไม่ควรใช้ในที่สาธารณะ จะลดค่าของตนลงไปโดยไม่รู้ตัวนะจ๊ะ

อืม..ท่านอโศกะวิเคราะห์จน...ศีล...ไปซะแล้วเรย เห็นมั๊ย



เอกอนว่าท่านทั้งสองไม่มัวมานั่งทำวิเคราะห์ให้มากหรอก



สิ่งที่ไม่รู้ เพราะสิ่งนั้นยังไม่ปรากฎ
แต่เมื่อท่านทำจนสิ่งนั้นปรากฎ ท่านก็รู้...จบ...



เอกอนว่าท่านรู้เพราะท่านทำจนธรรมนั้นปรากฎ
ไม่ได้รู้เพราะวิเคราะห์
ไม่ได้บรรลุเพราะมัวมานั่งวิเคราะห์



เพราะถึงจะวิเคราะห์ไป สุดท้ายแล้วในที่สุด
สภาวะธรรมที่ปรากฎ ก็เป็นคนละสิ่งกับสิ่งที่วิเคราะห์

เพราะรู้ว่ามันเป็นเช่นนั้น จึงวางการวิเคราะห์ทุกอย่างไป
ให้เหลือแต่ รู้กับสภาวะธรรม โดดโดด

เศร้าใจเพียงว่า..ปัญญาเขามีแค่นี้...เองเน๊าะ...น่าสงสารแท้

eragon_joe...........

ท่านวิเคราะห์พระสารีบุตร กับพระอุปติสสะ

แล้ว พระสารีบุตร กับพระอุปติสสะ วิเคราะห์อะไร




ง่ายจะตายครับท่านเอก้อน
"ก็วิเคราะห์ธรรมตามหลักหรือกฎของเหตุและผล โดยใช้ ปัญญา สติ สมาธิ ช่วยกัน ไงครับ"


อืม..ท่านอโศกะวิเคราะห์จน...ศีล...ไปซะแล้วเรย เห็นมั๊ย

asoka......คุณเอก้อน ท่องศีล สอบศีลเสียจนเคย จนลืมไปว่า ศีล เมื่อลงใจแล้ว ก็คือ สติ หรือสัมมาสตินั่นเองใช่หรือเปล่าครับ? แล้วตอนที่ สติปัญญาโรมรันพันตูกับปัญหา คือสังเกตพิจารณาบัญญัติธรรมและสภาวธรรมอยู่นั้น ศีลเขาเป็นบาทฐานรองรับอยู่แล้วโดยธรรม บุคคลที่จะมีโอกาสได้ฟังธรรม พิจารณาวิเคราะห์วิจัยธรรมได้นั้น ฐานแห่งศีลเขาเพียงพอแล้วจึงจะมาถึงจุดนี้ได้ จึงไม่พึงกังวลเรื่องศีลจนกลายเป็นพรต จะทำให้ข้องค้างนะครับ


เอกอนว่าท่านทั้งสองไม่มัวมานั่งทำวิเคราะห์ให้มากหรอก

asoka....
ไม่จริงมั้งครับ เพราะมันผิดธรรมชาติของมนุษย์ผู้มีปัญญาดีนะครับที่จะไม่พิจารณา วิตกวิจารณ์ วินิจฉัย สิ่งที่เพิ่งได้ยินได้เห็น ได้รู้มาใหม่ๆ......



สิ่งที่ไม่รู้ เพราะสิ่งนั้นยังไม่ปรากฎ
แต่เมื่อท่านทำจนสิ่งนั้นปรากฎ ท่านก็รู้...จบ...

คุณเอก้อนจินตนาการเป็นไหมครับ? ลองนึกภาพดูซิว่า เมื่อท่านอุปติสสะ ได้รับคำตอบจากท่นพระอัสชิแล้ว ตามธรรมดาของมนุษย์ ตามหลักของเหตุและผล ท่านอุปติสสะจะพึงทำอะไร อย่างไรบ้าง จนทำให้เกิดความ โพล่ง... หรือ ว้าป ...... หรือ ปิ้ง ขึ้นมาตัดทำลาย วิจิกิจฉาและสักกายทิฏฐิขาดสะบั้นไป
ท่านโมคคัลลานะก็เช่นกัน หลังจากได้รับการถ่ายทอดข้อความ จากท่านอุปติสสะ แล้วท่านจะพึงทำอะไร อย่างไรบ้าง จนทำให้เกิดความ โพล่ง... หรือ ว้าป ...... หรือ ปิ้ง ขึ้นมาตัดทำลาย วิจิกิจฉาและสักกายทิฏฐิขาดสะบั้นไป?

แล้ว "สิ่งนั้น" กับ "ทำจนสิ่งนั้นปรากฎ" ที่คุณเอก้อนว่านั้นขยายความให้ฟังอีกสักนิดได้บ่?


เอกอนว่าท่านรู้เพราะท่านทำจนธรรมนั้นปรากฎ
ไม่ได้รู้เพราะวิเคราะห์
ไม่ได้บรรลุเพราะมัวมานั่งวิเคราะห์

asoka......
ท่านทำจนธรรมนั้นปรากฎ
ทำ ......อย่างไร?
ธรรมนั้น........คืออะไร?

เพราะถึงจะวิเคราะห์ไป สุดท้ายแล้วในที่สุด
สภาวะธรรมที่ปรากฎ ก็เป็นคนละสิ่งกับสิ่งที่วิเคราะห์

เพราะรู้ว่ามันเป็นเช่นนั้น จึงวางการวิเคราะห์ทุกอย่างไป
ให้เหลือแต่ รู้กับสภาวะธรรม โดดโดด

asoka.......
ความท่อนนี้พอฟังได้ที่......ให้เหลือแต่ รู้กับสภาวะธรรม โดดโดด..แต่ไม่มีที่มาที่ไป......

ในความเป็นจริง เมื่อท่านอุปติสสะและท่านโกลิตตะ ได้ฟังข้อธรรมเรื่อง ...เยธัมมา......แล้ว
ตามธรมชาติและโดยธรรม ท่านนิ่งรู้อยู่กับสภาวธรรมเลยทันทีหรือครับ แล้วท่านจะนิ่งรู้อยู่กับสภาวธรรมอะไร? ถ้าเราจะคิดพิจารณาดูด้วยหลักของเหตุและผล

มาวิเคราะห์และสนทนากันดูนะครับ......น่าจะมีประโยชน์.....

"ถี่ลอดตาช้าง ห่างลอดตาเล็น"

ความเป็นจริง
ถ้ารู้จัก อนุสัย
ก็จะมองเห็น เจตสิก ที่มีโอกาสจะเป็นไป

มันไม่ใช่ด้วยหลักของเหตุและผลของใคร
สัจจะธรรม มันเป็นเช่นไร นั่นคือ เหตุ ปัจจัย และ ผล ในตัวมันเองอยู่แล้ว

มันก็ยอมรับความจริงในสัจจะธรรมที่ปรากฎอยู่ทุกขณะ
มันก็จบที่จะต้องไปคิดอะไรเกี่ยวกับมัน
เพราะมันไม่เป็นอย่างที่คิด