[คำตอบ (เสริมความคิดเห็นเพิ่มเติม)
ที่ได้ผูกโยงคำว่า โยนิโสมนสิการ ในธรรมเรื่องความตาย (มรณานุสติ) นี้ ก็เพื่อช่วยเตือนผู้เขียนเองและผู้อ่านได้มีสติไตร่ตรองโดยแยบคายว่าเป็นสิ่งที่คิดพูดหรือทำว่าเหมาะสมแก่สถานะการณ์หรือสมควรจะนำมาปฏิบัติ เพื่อแก้ปัญหาที่ทำให้เกิดทุกข์ได้จริงอย่างไรหรือไม่ไม่ใช่สักแต่ว่าเห็นตามๆ กันไปโดยไม่รู้ว่ามีประโยชน์หรือมีที่มาเหตุและผลอย่างใดบ้าง

- เมื่อใส่ใจและไม่ประมาทเวลาทำการเจริญมรณานุสติดังกล่าวบ่อย ๆ และมากพอ จิตก็จะถอนจากกิเลสความโลภ โกรธ หลง การรักตัว (มานะ) กลัวตาย(อวิชา) สละได้ซึ่งตัวตน มีนิรามิสสุข จิตสงบหลุดพ้นจากทุกข์ เข้าถึงนิพพาน ทั้งก่อนตายและเมื่อตายมาถึง [/color]

มันไม่ผิดไม่ถูกหรอกครับ ที่คุณจะเอาเรื่องธรรมมา เตือนตัวเองหรือเตือนผู้อื่น
ความสำคัญมันอยู่ที่เนื้อหาของธรรมครับ ว่ามันถูต้องเป็นเรื่องเดียวกันกับสิ่งที่เขา
กำลังสนทนากันหรือไม่ คุณก็บอกเองว่า.........
"ไม่ใช่สักแต่ว่าเห็นตามๆกัน โดยไม่รู้ว่ามีประโยชน์ มีที่มาเหตุและผลอย่างไร"

ปัญหามันอยู่ตรงนี้แหล่ะ
คุณเอาธรรมเรื่องมรณานุสติมาใช้ผิดที่ผิดทาง ผิดกาลเทศะ
อีกทั้งกล่าวในเนื้อหาของธรรมผิดพลาด ชนิดที่เรียกว่า ใครรู้ใครเห็นต้องอดไม่ได้ที่จะ
แสดงความเห็นแบบผม จะบอกให้ครับว่าคุณเข้าใจผิดตรงไหน..

ผมยกเอาคำพูดคุณมาอ้างอิงจะได้เห็นชัดๆ กับคำว่า"กลัวตาย"และ"มรณานุสติ"
คุณเอามาพูดผิดที่ผิดทาง มันเป็นคนละเรื่อง.

สติมีไว้ระลึกรู้สิ่งที่เป็นกุศลเพื่อเอามาดับสิ่งที่เป็นอกุศล เช่นมโนทุจริต วจีทุจริตและกายทุจริต
สติหรืออนุสติมีตั้งสิบอย่าง ต้องระลึกให้ถูกกับจิตในขณะนั้น

ผมจะพูดให้ฟังแบบง่ายๆ มันมีหรือครับคนเราอยู่ดีๆจะกลัวตาย
แท้จริงแล้วคำว่าตายมันมีความหมายว่า พลัดพรากจากสิ่งที่รัก
เมื่อคนเรากลัวความพลัดพราก ความกลัวนี้มันเป็นอกุศลมันเป็นทุกข์
พระพุทธองค์จึงทรงสอนให้เอาสติมาดับ ความกลัวความพลัดพรากนั้น
ด้วยหลักของมรณานุสติ นั้นก็คือให้ระลึกว่า เราทุกคนต้องตายเป็นสิ่งที่เที่ยงแท้
หลีกหนีไม่พ้น ในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่และกำลังหลง กำลังกลัวความพลัดพรากอยู่นี้
แท้จริงแล้วสุดท้ายมันย่อมต้องพลัดพรากด้วยความตายอยู่ดี

ดังนั้นมรณานุสติท่านให้ระลึกถึงความตายเพื่อมาดับ
ความกลัวในเรื่องความพลัดพรากจากของรักของห่วง ไม่ใช่มาระลึกถึงความตาย
เพื่อมาดับความกลัวตาย แบบนี้มันก็ไปกันใหญ่ซิครับ

คนใกล้ตายเขาให้ระลึก อุปสมานุสติ ระลึกถึงความสงบจากกิเลสและความทุกข์

และอีกอย่างผมบอกไม่ได้ขณะนี้ว่าการนำมรณานุสติมาช่วยแก้กิเลสที่มีอยู่ของมนุษย์ดังกล่าวจะถูกต้องหรือไม่ เพราะว่าผู้เขียนยังไม่ใช่พระอรหันต์ เป็นเพียงผู้ที่กำลังสนใจศึกษาปฏิบัติอยู่เหมือนกันกับสมาชิกหลาย ๆ ท่านตามแนวที่พระพุทธองค์ทรงแนะไว้ ซึ่งยังไม่ทราบว่าถูกต้องหรือไม่ จนกว่าจะบรรลุอรหันต์ จึงจะบอกยืนยันได้ว่าถูกต้องหรือไม่จากผลของการปฏิบัติตามหลักกาลามสูตร ดังนั้นสมมุติว่าผมสามารถพูดได้ว่าถูกต้องอย่างเต็มปาก ผมก็ไม่อยากให้คุณโฮฮับหรือใครมาเชื่อผมเพราะมันไม่เป็นประโยชน์ แต่จะเป็นประโยชน์ต่อเมื่อคุณโฮฮับหรือใครก็ตามที่สามารถปฏิบัติเองและบรรลุเอง ไม่จำเป็นต้องไปถามใครหรือเสียเวลาชื่นชมหรือสงสัยว่าผู้อื่นจะพูดถูกต้องหรือไม่ ดังนั้นการตั้งใจศึกษาปฏิบัติให้ถึงธรรมด้วยตนเองให้ได้สำเร็จ ในเวลามีชีวิตที่เหลือซึ่งไม่แน่ผมหรือเพื่อน ๆ แต่ละคนจะมีชีวิตอยู่อีกมากน้อยเพียงใด เราจึงไม่ควรประมาทเวลา หรือเสียเวลาละเลยทำในสิ่งที่มีแก่นสารสำคัญ สำหรับชีวิตนี้ของตนอย่างจริงจัง พยายามตั้งใจที่จะเข้าถึงธรรมด้วยการปฏิบัติตามแนวถนัดและเหมาะสมของตนเองโดยมีคำสอนทางพระพุทธศาสนาของพระพุทธเจ้าเป็นต้นเป็นแนวทางการศึกษาปฎิบัติเพื่อให้ตนได้หลุดพ้นจากทุกข์ในวัฎฎะสงสารต่อไปให้เร็วที่สุด อย่าได้ต้องทุกข์ทรมานจากการที่ต้องเกิดแก่และตายกันเนิ่นนานจนไม่รู้จบสิ้นอีกเลย

ประเด็นคำถาม(ความคิดเห็น) ที่ 2:
ลองคิดธรรมดาไม่ต้องโยนิโสหรอก ก็จะรู้ว่า ไม่มีใครเขากลัวตายครับ
ส่วนใหญ่เขากำลังหลงไม่ได้นึกถึงความตาย ที่เขากลัวๆกันก็คือ ทุกข์เวทนาครับ
ทุกข์จากการเจ็บไข้ได้ป่วย พูดง่ายๆ กลัวเจ็บ กลัวพิการ กลัวเป็นโรค

คำตอบ (เสริมความคิดเห็นเพิ่มเติม) - โดยแยกตอบดังนี้
- ลองคิดธรรมดาไม่ต้องโยนิโสหรอก
ผมยังเห็นว่าการศึกษาธรรมะของพระพุทธเจ้าซึ่งเป็นเรื่องละเอียดลึกซึ้งจำเป็นต้องใช้โยนิโสฯหรือปัญญาความคิดที่บริสุทธิ์แยบคายละเอียดรอบคอบของเราเองจึงจะสามารถเข้าถึงธรรมของพระพุทธองค์ได้ การใช้ความคิดธรรมดา ๆ หลายครั้งอาจเป็นความคิดที่เจือปนด้วยกิเลสเดิมที่มีอยู่ในมนุษย์แต่ละคน จึงอาจทำให้ยากที่จะเข้าถึงธรรมอันละเอียดลึกซึ้งดังกล่าว เช่นเรื่องกฎไตรลักษณ์ คนส่วนใหญ่เท่าที่สังเกตเคยได้ยินได้ฟังคำนี้หลายหน แต่ไม่รู้ความหมายที่แท้จริงของคำนี้เลยว่าหมายถึงอะไรแน่เพราะฟังเผินๆ มันเหมือนไปฝืนกิเลสของคนส่วนใหญ่ที่ไม่ต้องการดับสูญหรือตาย จึงพยายามปิดหูเสียไม่อยากรู้อยากเข้าใจสัจจะธรรมนี้ของพระพุทธองค์

- ไม่มีใครเขากลัวตายครับ ส่วนใหญ่เขากำลังหลงไม่ได้นึกถึงความตาย
ในส่วนคำว่า ...ไม่มีใครเขากลัวตาย ส่วนใหญ่.... ผมเห็นว่าคำกล่าวนี้อาจมีความจริงอยู่บ้างแต่ไม่ทั้งหมด เพราะเป็นไปไม่ได้ที่ปุถุชนซึ่งเป็นมนุษย์ส่วนใหญ่ในสังคมไทยและของโลก จะไม่กลัวตายเพราะว่ากันในเรื่องรูปขันธ์ ในแง่เซลล์ชีวิตมนุษย์ ซึ่งเชื่อมโยงกับเรื่องสัญชาตญาณซึ่งปกติพฤติกรรมการเอาตัวรอดในชีวิตร่างกายของมนุษย์ปัจจุบันได้มีการเข้าใจกันในหมู่นักวิทยาศาสตร์ชีววิทยาว่าได้ถูกถ่ายทอดกันมาตามสายพันธุกรรมดีเอนเอซึ่งสามารถวิเคราะห์รหัสต่าง ๆ ที่ว่ากันว่าทำให้มนุษย์มีสัญชาตญาณปกป้องตนเองเมื่อเกิดมาแล้วรวมถึงการกินการนอนการหายใจการสืบดำรงเผ่าพันธุ์ซึ่งก็ได้จารึกอยู่ในรหัสพันธุกรรมดีเอนเอของมนุษย์ที่เกิดมาแต่ละคนแล้วด้วย

- ไม่มีใครเขากลัวตายครับ ส่วนใหญ่เขากำลังหลงไม่ได้นึกถึงความตาย
ในส่วนคำว่า ...ไม่มีใครเขากลัวตาย ส่วนใหญ่....จะเห็นตัวอย่างง่ายได้เช่นคนที่เคยพบเห็นอันตรายจากการถูกฟ้าผ่าตาย เมื่อเกิดฝนตกฟ้าแลบฟ้าผ่าที่กลางทุ่ง ตามสัญชาตญานในการเอาตัวรอดของเขา เขาจะพยายามหลบไปหาที่ปลอดภัยเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกฟ้าผ่าตาย เป็นต้น ส่วนใน

แง่มุมทางด้านนามขันธ์ตามหลักพระพุทธศาสนา สำหรับปุถุชนแล้วส่วนใหญ่มักยังติดอยู่ในโลกธรรม ด้านภาวะตัณหาหรือความอยากมี 4 อย่างได้แก่ความอยากใน ลาภ ยศ สุข สรรเสริญ การตายทำให้เขากลัวว่าจะสูญเสียสิ่งที่เป็นความอยาก (กิเลส)ของเขาที่เขาได้มีครอบครองอยู่ขณะนี้หรือจะมีในอนาคตซึ่งสามารถสนองความต้องการตามกิเลสดังกล่าวของเขาได้

ลองนึกภาพคนที่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่ถึง 30 วันด้วยโรคร้ายแรง แต่บังเอิญซื้อหวยไว้แล้วถูกหวยรางวัลที่ 1 ในวันรุ่งขึ้นได้รับรางวัล 30 ล้านบาท มีข้อน่าสนใจว่าในใจจริงของปุถุชนผู้นี้ว่าเขาอยากจะอยู่หรืออยากจะตาย

ส่วนที่กล่าวว่าส่วนใหญ่เขากำลังหลงไม่ได้นึกถึงความตาย อันนี้เห็นด้วยครับ เพราะปุถุชนมักลืมไปว่าทุกวันเวลาที่ผ่านไปเขากำลังเดินไปสู่ความตายอย่างช้า ๆ ตามกำหนดเวลาอายุขัยของร่างกายและผลของบุญกรรมที่ทำมา ซึ่งไม่แน่นอนว่าเมื่อไหร่ จึงมักประมาทไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมรับมือกับธรรมชาติที่ว่าทุกคนต้องตาย โดยพยายามให้เรื่องตายเป็นสิ่งอัปมงคลไม่ควรนำมาพูดถึงให้เสียบรรยากาศในการดำรงชีวิตที่กำลังแสวงหาความสุขความเจริญสนุกสนานกันทางโลก อยู่ จึงยังรักตัวกลัวตายเพราะความหลงนี้ไม่ยอมรับสัจจะธรรมในเรื่องความตายที่อย่างไรเสียก็ต้องตายกันทุกคนดังกล่าว การที่ได้มีเวลาฝึกหัดมรณานุสติของพระพุทธเจ้าจึงเท่ากับเป็นการต้านความประมาทความหลงนี้ได้อย่างดี และเป็นเครื่องมืออันหนึ่งที่น่าจะสามารถเอาชนะความกลัวตายเมื่อถึงคราวจะตายได้เพราะได้ทำใจให้คุ้นชินหรือเห็นสัจจะธรรมนี้ได้ก่อนหน้าไว้แล้ว จึงทำให้สามารถปล่อยวางจิตและเป็นวิธีหนึ่งที่ครูบาอาจารย์มักสอนว่าจะทำให้จิตว่างเข้าถึงธรรมได้ง่ายด้วย

- ที่เขากลัวๆกันก็คือ ทุกข์เวทนาครับ ทุกข์จากการเจ็บไข้ได้ป่วย พูดง่ายๆ กลัวเจ็บ กลัวพิการ กลัวเป็นโรค
คุณลองไปถาม คนอกหัก คนเป็นโรคมะเร็ง หรือได้รับอุบัติเหตุจนพิการ
ความปรารถนาของเขาอันดับแรกคือ เขาอยากตายครับ
ผมเห็นด้วยเพียงบางส่วนเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยมีเหตุผลว่า การที่คนอกหัก เป็นโรคมะเร็ง หรือประสบอุบัติเหตุจน
พิการ เขาเหล่านี้อาจได้รับความทุกข์ทางกายและทางใจที่ได้ผูกไว้ด้วย แต่ถ้าเขาผู้นั้นสามารถฝึกจิต ปล่อยวางจิตหรือแยกจิตออกจากกายได้ด้วยการฝึกสมาธิอย่างดีมาแล้ว ก็อาจไม่ต้องเป็นทุกข็ใจ หรือบางครั้งสามารถใช้พลังจิตที่มีพลังเบี่ยงเบนไม่ให้เกิดความเจ็บปวดทางใจ และสามารถกระทั่งใช้กระแสจิตที่สงบเย็นแผ่ไปให้กับกายให้ได้รับความเจ็บปวดน้อยลงหรือไม่เจ็บปวดเลยเหมือนดั่งเป็นยาชาก็เป็นไปได้ตามการบอกเล่าจากปากของผู้ป่วยที่เคยอยู่ในขั้นโคม่าที่ต้องถูกดามเหล็กทั้งตัวจากอุบัติเหตุรถยนต์ที่เคยออกอากาศสัมภาษณ์ทางทีวีครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน สำหรับผู้ที่ไม่เคยเตรียมตัวหรือไม่รู้จักวิธีฝึกจิตภาวนาหรือวิปัสสนาภาวนาอย่างสม่ำเสมอ เมื่อถึงช่วงเกิดวิกฤตในชีวิตดังกล่าวจึงมักจะทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดทางกายและใจดังกล่าวไม่ไหวและเห็นว่าการตายน่าจะเป็นทางออก แม้ในใจลึก ๆ เขาจะไม่อยากตายก็ตาม ที่บ่นอยากตายนั้นก็เพราะต้องการหนีความเจ็บปวดทางกายและใจ ไม่ใช่ต้องการตายหากมีทางเลือกที่ดีกว่าเช่นสามารถหายาดีมารักษาทำให้ไม่รู้สึกเจ็บปวดต่อกายหรือใจก็อาจจะขอรักษาตัวไปจนหายไม่อยากตายก็เป็นไปได้

หวังว่าคุณโฮฮับคงเข้าใจเพิ่มขึ้นนะครับ และอย่าลืมพากันฝึกปฏิบัติมรณะนุสติไว้มาก ๆ เพราะพระพุทธองค์แนะว่าเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ต่อการบรรลุธรรมได้เป็นอย่างดีทางหนึ่ง ลองดูนะครับ

คุยกันหลังวัด:
ได้เห็นชื่อคุณโฮฮับในกระดานสนทนามาหลายหนแล้วคิดว่าหลายคนที่ยังไม่รู้รวมทั้งตัวผม คงจะรู้สึกเหมือนกันว่าชื่อคุณโฮฮับนี่เค้าหมายถึงอะไรน้อ เพราะชื่อแปลกดีไม่ค่อยเหมือนใคร จึงขออนุญาตถามชื่อที่ตั้งนี้ว่ามีที่มาอย่างไรช่วยเล่าสู่กันฟังก็ดีนะครับถ้าไม่เป็นการละลาบละล้วงเกินไป ส่วนผมนั้นมีฉายาชื่อเล่นว่า Soduku มีที่มาจากชื่อเกมตัวเลขของนักคณิตศาสตร์ยุโรปผู้หนึ่งที่ได้คิดค้นขึ้น เป็นเกมที่ผมประทับใจเพราะรู้สึกว่ามันแฝงข้อธรรมะที่เราสามารถสัมผัสได้ทางปฏิบัติในมิติของธรรมชาติที่แสดงออกในรูปแบบของตัวเลข ไม่ว่าจะเป็นเรื่องวิริยะ จิตตะ หลักอิทัปปัจจยตาต่าง ๆ ซึ่งสามารถลองสัมผัสเกมนี้ได้ในหนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์ หรือ เข้าค้นในเวป googles ดูนะครับ

มีอย่างหนึ่ง ความจริงก็ไม่อยากจะแนะนำอะไรเพิ่มเติมแก่คุณโฮฮับ เพราะก่อนหน้าสมัยรุ่น ๆ ผมเองก็อาจมีพฤติกรรมคล้าย ๆ กับคุณโฮฮับ แต่คิดว่าน่าจะเป็นกระจกสะท้อนตนที่เป็นประโยชน์แก่คุณโฮฮับซึ่งผมถือว่าเป็นเพื่อนกัลยามิตรของผมคนหนึ่ง จึงขออนุญาตคุณโฮฮับ ช่วยลองพิจารณาข้อแนะของผมดูด้วยนะครับว่าจะดีไหมหากจะสนทนาธรรมโดยช่วยกันปรับเปลี่ยนแนวหรือลดโทนความเข้ม (หรือถ้าเป็นภาษาลูกทุ่งวัยรุ่นอาจใช้คำว่า กร่าง)ในเรื่องถ้อยคำภาษาที่พูดที่เขียนสักหน่อย เพราะผู้อื่นที่เข้ามาร่วมสนทนา หรือมาใหม่ในกระดานโดยเฉพาะผู้ที่มีใจบริสุทธิเพิ่งได้สัมผัสกับธรรมหรือเด็ก ๆ วัยใส ๆ ที่เข้ามาดูมาอ่านมักคาดว่าผู้ที่อยู่ในกระดานเวปธรรมมะส่วนใหญ่จะมีจิตใจดี มีศีลมีธรรม มีวาจาสุภาพเอื้อเฟื้อเกื้อกูล สนทนาข้อธรรมด้วยกันอย่างเมตตาเผื่อแผ่ ไม่ใช่เวปพวกเด็กห่ามเด็กแว้น (ซึ่งที่จริงเด็กแว้นหลายคนก็มีจิตใจที่ดีบริสุทธิ์รักพวกพ้องเพื่อนฝูงจริงใจ ไม่ใช่เป็นคนไม่ดี เพียงแต่อาจไม่รู้จักนึกถึงผลกระทบของการกระทำของเขาที่อาจมีต่อส่วนรวมได้ว่าจะได้รับความเดือดร้อนอย่างไรบ้าง คือคิดได้น้อยไปหน่อยไปเน้นเอาความอยากความต้องการของตนเองส่วนใหญ่ใครจะเป็นอะไรไม่ค่อยไปสนใจมาก ซึ่งก็ทำให้ครอบครัวของเขาเองได้รับความเดือดร้อนรวมทั้งเป็นที่รังเกียจของสังคมส่วนใหญ่ที่ได้รับการรบกวนอยู่ในขณะนี้)

:b27:


ตอนเป็นนักศึกษาเคยได้พบกับการต้อนรับน้องใหม่ไหมครับ......ทั้งหมดที่คุณได้รับเป็นพิธีต้อนรับน้องใหม่ ใครเข้ามาในลานธรรมจักรแห่งนี้ ต้องเจอกับรุ่นพี่เขามาทดสอบ ถ้าสอบผ่านก็อยู่ได้นาน ถ้าสอบไม่ผ่าน คือ ขันติ ตบะ วิริยะ สติ ปัญญาไม่เข้มแข็งพอก็ต้องบายกันไป เก่งไม่พอ ทนไม่ได้ ก็ต้องท้อใจถอยไปอีกนาน ตัวอย่างที่เห็นกันเมื่อเร็วๆนี้ก็อย่างเช่นคุณ ไม่เที่ยง-เกิดดับ หายลับกันไปเลย ตอนนี้คุณbigtoo และคุณ hiwichai และน้องใหม่อีกหลายคนกำลังเจออยู่ไงครับ

อดทนแล้วก็สู้ ๆ นะครับ พวกพี่ๆเขาปากร้ายแต่ใจดีกันทั้งนั้นแหละครับ เพราะยังไงก็ต้องถือว่าเป็นลูกพ่อเดียวกัน...คือเป็นลูกหลานของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า

:b27:
อดทนแล้วก็สู้ ๆ นะครับ พวกพี่ๆเขาปากร้ายแต่ใจดีกันทั้งนั้นแหละครับ เพราะยังไงก็ต้องถือว่าเป็นลูกพ่อเดียวกัน...คือเป็นลูกหลานของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า

ไม่รู้ใครพี่ใครน้อง....

ดูท่าว่า..ผู้มาทีหลังจะเป็นพี่...นะ

และการที่ใครจะหายไป...ก็ไม่ได้หมายความว่า...ความขันติธรรมของท่านเหล่านั้นเขาจะน้อยไปหรอก...อาจจะยุ่งกับงานฆ่ากิเลสของตัวเองก็ได้....

ไม่เหมือน..เรา..เรา.. ...สิงสถิตย์อยู่ที่หน้าจอวันละหลายชั่วโมง....งานมีก็ไม่ทำ....

เอิ๊ก...เอิ๊ก....เอิ๊ก...