โสดาบันไม่มีเหตุปัจจัยที่จะทำให้ไปเกิดในอบายภูมิได้...อันมี..สัตว์เดรัสฉาน...อสุรกาย..เปรต..สัตวนรก

แสดงว่า..ยักษ์ไม่ใช่สัตว์ในอบายภูมิ...

เล่าให้ฟังตอนนี้ คงไม่ได้รายละเอียดของสภาวะทั้งหมด

อ่านไปเรื่อยๆ ในกระทู้ "โสดาบัน เกิดเป็นยักษ์" ดีกว่าค่ะ

วลัยพร พูด......

กะแล้วว่า จะต้องมีคำตอบ กลับมา ทำนองแบบนี้ ที่ถามๆมาตั้งแต่ต้นน่ะ เพราะคิดอยู่แล้วว่า คุณจะตอบกลับมาแบบไหน ก็เป็นตามที่คิดไว้จริงๆ

[iคุณว่าคนอื่นถนัดตัดแปะมาตอบ คุณเองก็เช่นกัน ตัดแปะมาตอบ ตั้งแต่ต้นจนจบ[/i]

เป็นโสดาบัน แต่เกิดเป็นยักษ์ แบบพระเจ้าพิมพิสาร

กับเป็นโสดาบัน แบบที่คิดๆว่าเป็นกัน(ปัจจัจตัง) แล้วยังเวียนว่ายตายเกิดในวัฏฏสงสารอีกนานเท่าไหร่ไม่รู้


เป็นโสดาบัน แบบพระเจ้าพิมพิสาร ดีกว่าค่ะ อย่างน้อย เกิดไม่เกิน ๗ ชาติ

"คุณว่าคนอื่นถนัดตัดแปะมาตอบ คุณเองก็เช่นกัน ตัดแปะมาตอบ ตั้งแต่ต้นจนจบ"

ตอบจากสภาวะ คุณวลัยพร ยังดูไม่ออกบอกว่าตัดแปะ ช่วยกรุณาหาหลักฐานมาแสดงให้ดูด้วยว่าผมตัดจากที่ไหนมาแปะบ้างนะครับ นิสัยที่ไปค้นตำราแล้วตัดยกมาโพสถ์แสดงภูมิรู้นั้นผมไม่ค่อยทำหรอกนะครับ ลองวิเคราะห์ดูกระทู้ทั้งหมดที่ผมนำเสนอมา

ช่วงนี้คุณวลัยพรกำลังทำเรื่องโสดาบันเกิดเป็นยักษ์...เลยอยากจะลองภูมิคนอื่นว่ารู้ปริยัติอย่างที่คุณวลัยพรรู้ไหม? ถ้ารู้ตรงกัน ก็จะตัดสินว่าคนนั้นใช่ ถ้ารู้ไม่ตรงกับความเห็นของตนก็จะตัดสินว่า ไม่ใช่ นี่คือวิสัย ของนักปริยัติทั้งหลาย ใช่ใหมครับ?

ผมติดตามสังเกตคุณวลัยพรมาอยู่นาน เห็นว่าเป็นคนดี ต่อไปจะมีประโยชน์ต่อโลกมากยิ่งขึ้นๆ เลยวันนี้ต้องมาขออภัยหน่อยว่า เมื่อวานนี้ ดึกแล้ว เลย ตอบแบบตัดสั้นให้จบเร็ว แต่ถ้าคุณวลัยพรยังติดใจอยากรู้เรื่องพระนิพพาน หรือที่ถามมาใหม่เรื่องโสดาบันก็จะตอบให้ฟังตามความรู้ที่ศึกษา ประมวล และพิสูจน์มา ให้ฟังพอเป็นสังเขปนะครับ....ไม่ใช่การตัดแปะแน่นอน....แต่เป็นการสาธยายให้ฟังตามความเข้าใจ

เอาเรื่อง "สภาวนิพพาน"เพิ่มเติมอีกสักหน่อยก่อนนะครับ
ดังที่ได้เคยกล่าวแล้วว่า สภาวนิพพาน หรือนิพพานเป็นธรรมธาตุ เป็นปรมัตถธรรม ไม่อาจรู้ถึงได้ด้วยคำอธิบายโดยภาษาของมมนุษย์หรือนึกคิดอนุมานเอาเอง ต้องไปสัมผัสความจริงด้วยใจ เป็นปัจจัตตัง

แต่วิธีที่จะไปสัมผัสรู้ นิพพาน หรือเข้าถึงสภาวนิพพานนั้น สามารถที่จะบอกกล่าวแนะนำกันได้
คุณวลัยพรบอกให้พูดไทยแบบไม่ต้องแปลเป็นไทยอีกทีก็คงต้องใช้อุปมาอุปมัยให้คุณคิดเข้าใจและได้คำตอบด้วยตนเอง ว่า

อันความดิ้นรนจะอธิบายสภาวนิพพานนั้น มันเหมือนกับคนที่พยายามจะอธิบายเรื่อง "รสเค็ม"ให้คนที่ยังไม่เคยสัมผัส รสเค็ม ได้รู้ว่า เค็มเป็นอย่างไร? ความพยายามเช่นนี้มันเป็นไปไม่ได้ หรือคุณวลัยพรเก่งพอที่จะอธิบาย รสเค็ม ให้คนที่ยังไม่เคยสัมผัส ความเค็ม ให้คิดนึกรู้ได้.....จะลองอธิบายให้ผมฟังดูหน่อยก็ดีนะครับ ถ้าอธิบายได้ ผมก็คงจะอธิบายให้คุณทราบถึงสภาวนิพพานได้อย่างถูกต้องตามความเป็นจริงได้เช่นกันนะครับ

แต่วิธีที่จะได้สัมผัสรู้ รสเค็ม หรือความเค็มนั้น ผมอธิบายให้ฟังได้เต็มที่ ละเอียดละออ ตรงประเด็นอย่างที่พระพุทธเจ้าทรงสอนได้แน่ๆครับ อยากฟังไม้ล่ะครับ?.........หรือแม้แต่คุณวลัยพร คุณกบเต้น หรือน้องคง โฮฮับและใครอื่น(ที่พูดและรู้ภาษาไทย)ก็คงอธิบายได้แน่ๆ วิธีที่จะได้สัมผัสรู้ รสเค็ม ลุงมา ป้ามี ตามบ้านนอกก็คงอธิบายได้ เพราะนี่เป็นธรรมชาติ ที่สามัญสำนึกสามารถคิดวิธีออกได้ด้วยตนเอง

ถ้ายังไม่หายอึดอัดใจ ก็จะเอาพุทธวัจจนะมาอธิบาย สภาวนิพพานให้ฟังและคิดคำตอบเอาเองแล้วรู้ตามความเห็นของตัวเอง พระพุทธบิดาตรัสว่า

"นิพพานัง ปรมังสุขัง".....นิพพาน เป็นสุขอย่างยิ่ง......สุขอย่างยิ่ง เป็นอย่างไร? อันนี้ก็อธิบายรู้ตรงกับความเป็นจริงไม่ได้อีกเหมือนกัน ต้องไปสัมผัสเอาเอง

อีกคำหนึ่งคือ "นิพพานังปรมังสุญญัง".....คำนี้ผมไม่แน่ใจว่าเป็นพุทธพจน์หรือเปล่า แต่ก็กินถึงความหมายของนิพพานได้เช่นกัน เพราะ สุญญะ หรือ สูญ นี่เหมือนกับเลขศูนย์ 0 ที่เอาอะไรไปคูณก็เป็นศูนย์ 0 ไปหมด ไม่ว่าจะเป็น ดี ชั่ว บาป บุญ.....

คำถามที่ 2 ของคุณวลัยพร

งั้นถามต่อ โสดาปัตติมรรค กับ โสดาปัตติผล แตกต่างกันอย่างไร?

โสดาบันมีกี่ประเภท แต่ละประเภท แตกต่างกันอย่างไร?

โสดาปัตติมรรค......เป็นตัวกระทำ (กรรม)........

โสดาปัตติผล.......เป็นการรับผลของการกะทำ (วิบาก).......
โสดาปัตติมรรคจะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว ในชั่วพริบตาเดียวแล้วจะไม่เกิดอีกกับบุคคลผู้นั้นตลอดกาล

แต่โสดาปัตติมรรคอาจารอริยะ.......นั้นหมายถึงผู้ที่กำลังเจริญมรรคเพื่อจะเข้าไปสู่ความเป็นพระโสดาบัน
เหมือนนักเรียนเตรียมนายร้อย ที่เตรียมไปรับการติดดาวนายร้อยเมื่อเรียนจบฉันนั้น จึงอาจเรียกอริยบุคคลชั้นนี้ว่า "เตรียมโสดาบัน" ที่ถูกนับเนื่องเข้าเป็นอริยบุคคล 1 ใน 8 จำพวกนั้นเพราะ มีอยู่คำหนึ่งที่คุณวลัยพรคงเคยผานตาว่า "จุลลโสดาบัน....โสดาบันน้อย.....คือผู้ที่ตกอยู่ในกระแสที่จะไหลไปเป็นโสดาบันบุคคลแล้ว ไม่แปรเป็นอื่น ถ้าว่าโดยสภาวะ ยังไม่เป็นอริยบุคคลเต็มภาคภูมิ เพราะโสดาปัตติมรรคญาณยังไม่เกิด สักกายทิฐิยังไม่ตายขาด

......จะสังเกตได้ยังไงว่าใครเป็นจุลลโสดาบัน?.........ง่ายๆก็คือ ใครเห็นอนัตตา ซาบซึ้งและยอมรับ อนัตตาโดยไม่แปรเป็นอื่นแล้ว หรืออาจจะกล่าวว่าเกิดดวงตาเห็นธรรม คือเห็นอนัตตา นั่นแหละคือจุลลดสดาบัน เพราะผู้ถึงอนัตตา เปรียบเหมือนคนที่ได้กุญแจสำหรับเปิดประตูพระนิพพานไว้ในมือ หรือได้สะพานสำหรับทอดข้ามเข้าสู่นิพพาน

โสดาปัตติผล...เป็นการรับผลของการกะทำ (วิบาก).......คือการที่เมื่อโสดาปัตติมรรค ตัดสักกายทิฏฐิ ตายขาดลงแน่นอนแล้ว จิตของเตรียมโสดาบันท่านนั้น จะเข้าไปสัมผัสสภาวนิพพานเป็นครั้งแรก โดยเสวยผลอยู่ สองสามขณะจิตแล้วดับลง หลังจากนั้นก็จะเกิดปัจจเวกขณญาณ แปลว่า พิจารณาทบทวนย้อนหลัง
ว่ามีอะไรเกิดขึ้นเมื่อไหร่ตอนไหน สิ่งใดหมดไป สิ่งใดยังเหลือค้างอยู่ กิจอันใดที่ทำเสร็จแลว กิจอันใดที่ยงต้องเพียรกระทำต่อไป วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัย รู้ไม่จริง น่าจะมาดับตอนนี้ พร้อมๆกันกับสีลัพพตปรามาสก็จะดับตามต่อจากวิจิกิจฉา เป็นอันวา สังโยชน์ 3 ตัว ตายเกลี้ยง นอกจากนั้น คุณของพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ จะเกิดขึ้นเต็มร้อย จนผู้เข้าถึงส่วนใหญ่จะกลั้นน้ำตาแห่งปีติไม่ไหว ร้องให้ออกมา ปฏิจจสมุปบาท ก็จะชัดเจนสมบูรณ์ที่สุดตอนนี้ เพราะเป็นปัจจัยการที่สัมผัสความจริงจนครบด้วยตนเอง มิได้คิดเอา เข้าใจเอาตามตำรา


โสดาบันมีกี่ประเภท?.........

ข้อนี่ถ้าจะตอบให้แม่นต้องค้นตำรามาตอบเพราะเกินวิสัยที่จะค้นเอาจากธรรมในตัวได้ เป็นพระเมตตาของพระบรมครูผู้เป็นสัพพัญญู จึงแจงแจงความละเอียดของการบรรลุโสดาบันได้ เป็น

1.จุลลโสดาบัน.....ผู้จั๊กกะแหล่นจะบรรลุโสดาบัน

2.สัตตคัตตุโสดาบัน......ผู้มีชาติอันจะต้องเวียนว่ายใช้หนี้อีกไม่เกิน 7 ชาติ ก็จะเข้าอนุปาทิเสสนิพพาน

3.โกลังโกละโสดาบัน....ผู้มีชาติอันจะต้องเวียนว่ายใช้หนี้อีกไม่เกิน 3 ชาติ ก็จะเข้าอนุปาทิเสสนิพพาน

4.เอกพีชีโสดาบัน.....ผู้มีชาติอันจะต้องเวียนว่ายใช้หนี้อีกเพียงชาติเดียว ก็จะเข้าอนุปาทิเสสนิพพาน

คำตอบท่อนนี้ต้องมีภาษาบาลีเยอะหน่อย ขออภัยด้วย เพราะศัพท์บัญญัติในภาษาไทยไม่มีครับ

สะใจ.....อุ๊ปส์......(ขอโทษ).....เพียงพอใจแล้วหรือยังครับคุณวลัยพรกับคุณกบเต้น....นานๆได้พิมพม์ยาวๆที เพราะเหตุมีผู้รู้มากมาถาม เลยต้องขออภัยที่ต้องอ่านกันยาวๆนะครับ

อ้อ!......แล้วก็ช่วยกันพิจารณาให้ดีด้วยนะครับว่าส่วนไหนเป็นการตัดเอาข้อความของคนอื่น หรือจากตำราเล่มอื่นใดมาแปะ แต่อ้างอิงนั้นคงต้องอ้างอิงแน่ แต่คงจะไม่ได้ใส่ referenc ว่านำมาจากสูตรใด วรรคใด นะครับ ขออภัย ถ้าอยากได้อย่างนั้นต้องกราบเรียนเชิญท่านพุทธฎีกา หรือท่านเช่นนั้นกรุณาไปค้นมาให้นะครับ...คุณวลัยพร.....คุณกบเต้น.......

สุดท้ายบอกคุณวลัยพรว่า อย่าตั้งปราถนาบรรลุโสดาบันแล้วไปเกิดเป็นยักษ์เลย เพราะดูขนาดน้องคง
จากความเคยเกิดเป็นยักษ์ขมูขี ยังทำความเพียรหนีมาเกิดเป็นมนุษย์เลยครับ

ตัดแปะจาก สัญญาไง

ขอบคุณนะ อุตส่าห์ตั้งใจพิมพ์มายืดยาว สุดท้ายก็ไม่พ้น ตัดแปะอยู่ดี

ใครหนีมาเกิด..มั่ว.. เพราะสร้างบารมีมาถึงได้มาเกิด ชาตินี้ถึงได้มีบุญวาสนาได้มีดวงตาเห็นธรรมของพระพุทธองค์ตั้งแต่อายุน้อย แต่อโสกะนี่สิ ..จะปิดอบายภูมิได้รึป่าวยังไม่รู้ชะตากรรมของตนเลย

โสดาบันก็ปิดอบายภูมิได้แล้ว.....

ก็ไม่น่าจะมีปัญหา..นิ

ว่าแต่ว่า...อโสกะไปเอา..จุลลโสดาบัน...มารวมอยู่ในกลุ่ม...ได้งั่ย?

ใคร..ๆ..ก็รู้ว่า..โสดาบันคติไม่เกิน7ชาติ...

ปล่อยแกบ้าบอไปคนเดียวเถอะเจ้าค่ะท่านกบ โสดาบัน ในกระทู้พี่ วลัยพรน่ะ ถูกต้องตามธรรมแล้ว

ตัดแปะจากสัญญา........พึ่งเคยได้ยินจากคุณวลัยพรเป็นครั้งแรกในชีวิต......เฉไฉไปแบบน้ำขุ่นๆหรือปล่าวครับ?

อย่างไรที่ไม่เรียกว่าตัดแปะ ลองทำให้ดูซิจ๊ะ คุณวลัยพร.....
หรืออย่างที่กำลังยกเรื่องโสดาบันไปเกิดเป็นยักษ์นั่นหรือ?....ที่เรียกว่าไม่ตัดแปะ

(ต่อครับ)
สำหรับท่านโมคคัลลาและสารีบุตร อัครสาวกฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวาถ้าเรามาพิจารณาตามธรรม ตามกฎของ เหตุและผล การบรรลุโสดาบันของท่านน่าจะเกิดขึ้นจากการที่หลังจากได้ฟังคำพูดของท่านอัสชิและแม้คำพูดที่ท่านอุปติสสะนำไปถ่ายทอดต่อท่านโกลิตตะ เป็นธรรมะชั้นยอด
เป็นสรุปธรรมว่า “เยธัมมา เหตุปัปภวา.......... .ทุก
สิ่งเกิดแต่เหตุ....”ดังกล่าวข้างต้นแล้ว
ท่านทั้งสองได้ใช้ปัญญาน้อมพิจารณาตามด้วยเหตุและผล ได้เห็นจริงเกิดศรัทธาอันแรงกล้าต่อพระพุทธเจ้าจนเป็นเหตุส่งให้ “วิจิกิจฉา”ดับลงทันที สักกายทิฏฐิจึงทนตั้งอยู่ไม่ได้ ดับลงตาม
ท่านโกลิตตะ เจริญธรรม พิจารณาขันธ์ อีก 7 วันก็บรรลุถึงความเป็นพระอรหันต์มีอภิญญาทั้งหลายเป็นผลพลอยได้เกิดขึ้นตามมา ส่วนท่านอุปติสสะต้องใช้เวลาถึง 15 วันจึงบรรลุถึงความเป็นพระอรหันต์ เพราะท่านเป็นผู้มีปัญญามาก วิตก วิจารณ์ วิจัยธรรม มาก จึงบรรลุช้ากว่า หลังจากเสร็จกิจโดยสมบูรณ์ทั้ง 2 ท่านแล้วพระบรมศาสดาจึงทรงยกย่องขึ้นเป็น พระโมคคัลลาและพระสารีบุตร อัครสาวกฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา
สิ่งที่น่าสังเกตอีกอย่างหนึ่งก็คือ การบรรลุถึงโสดาปัตติผลโดยรวดเร็วของพระโมคคัลลานะและพระสารีบุตรเจ้า มีความเป็นมาอย่างไร?

สมัยนั้น ความรู้เรื่อง อริยสัจ 4 มรรค 8 อนัตตา สติปัฏฐาน 4 โพธิปักขิยธรรม 37 ประการ ท่านโกลิตตะและท่านอุปติสสะก็ยังมิได้เคยสัมผัสร่ำเรียนไม่มีพื้นฐานความรู้ด้านปริยัติในสิ่งเหล่านี้ทั้งยังมิได้เจริญอยู่ในเส้นทางแห่งมรรค 8 ตามตำราด้วย แต่ทำไมการเกิดโสดาปัตติมรรคจึงเกิดขึ้นได้ง่ายและรวดเร็ว นี่เป็นประเด็นที่เราน่าจะได้นำมาถกเถียง วิตกวิจารณ์ วิจัยกันดู เผื่อบางทีอาจทำให้เราได้คำตอบว่า อะไร? คือ เส้นผม อะไรคือเงา ที่มาบังภูเขาและความจริง

0 บวก 1 ได้เท่าไรครับ

คุณกบดูคำถามของคุณวลัยพรให้ดีๆนะครับ
"งั้นถามต่อ โสดาปัตติมรรค กับ โสดาปัตติผล แตกต่างกันอย่างไร?

โสดาบันมีกี่ประเภท แต่ละประเภท แตกต่างกันอย่างไร?

ผมตอบรวมไปถึง จุลลโสดาบัน และอธิบายลักษณะของจุลโสดาบันไว้ด้วย จึงน่าจะครบถ้วนสมบูรณ์ ในเรื่องของ "โสดาบัน" ทั้งหมด ไม่อย่างนั้น วันหลังคุณวลัยพรไปเจอคำว่า ..."จุลลโสดาบัน"....ก็จะกลับมามีปัญหาอีก

ส่วนโสดาบันบุคคลที่ได้โสดาปัตติผลแล้ว มีอยู่ 3 จำพวก อันนี้ก็น่าจะรู้กันไปทั่วอยู่แล้วกระมังครับ มีทั้ง
กลับมาเกิด ไม่เกิน 7 ชาติ.....3 ชาติ.....หรือ ไม่เกิน 1 ชาติ

คูณอย่างเดียวครับ.....บวก + ......ลบ -......ไม่เกี่ยวครับ.....
ผมระบุว่า คูณ ครับ

อย่าไปว่าท่านอโศก วิตกจริต สิ่

ท่านอโศกะเขาไม่กลัวตกหลุมพราง...หรอก

เพราะท่านเห็นหลุมอยู่แล้ว...เพียงแต่ท่านยังไม่แน่ใจว่าใครจะเดินไปตก
หรือจะเป็นหลุมดักใคร อ๊ะป่าว ...
และท่านก็ไม่แน่ใจว่า ... จะมีใครพยายามจะฉุดกระชากลากท่านไปลงรึเปล่า ...
ท่านก็เลยแสดงอาการอิดเอื้อนนิด ๆ ตอบแบบอิดๆออดๆ..หน่อยๆ ...
เพราะท่านยังไม่แน่ใจ...เท่านั้นเอง ...



อิอิ เหมือนจะเป็นหลุมดักอโศกะ
เพราะตั้งกระทู้เสร็จ ก็ไม่รอช้า
เดินทางย่างเท้าเข้ามาท้าทายท่านอโศกะถึงถิ่น
เหมือนเป็นการเชิญชวนให้ไปเยี่ยมเยือนกระทู้...
แต่ท่านอโศกะ ก็ได้แต่แอบไปดู ไม่ยอมลงหลุมสักที...

มีก็แต่ท่านอ๊บซ์ เดินเข้าๆออกๆ ฝุ่นตลบกลบไปกลบมาจนหลุมชักจะตื้นขึ้นแล้วนิ...
....

เอกอนว่า ท่านอโศกะ น่าจะมีใจขอบคุณท่านอ๊บซ์ หน่อยนะ
แม้ท่านอ๊บซ์จะไม่ได้คิดทำเพื่อช่วยกลบหลุมให้ท่านอโศกะก็ตาม
แต่เอกอนมองแล้ว คนที่นิ่งเฉยแต่ได้ประโยชน์สูงสุดจากการนี้ ก็คือ ท่านอโศกะ นะ