สวัสดีคะ พี่ๆ ป้าๆ น้าๆ ทุกคน ตอนนี้หนูอายุ 17 จะ 18 แล้ววว
คือว่า.. จะถือศีล 8 สักอาทิตย์ละ 1 วันที่บ้านอะคะ
อยากรู้ว่าต้องทำอย่างไรบ้าง แบบว่า..
- ถ้าจะสวดมนต์เช้าเย็น ต้องสวดบทไหนอะไรยังไง?
- จะต้องจะต้องสวดมนต์ทั้งเช้า กลางวัน เย็นด้วยหรือไม่?
- ศีลข้อที่ 6 ถ้าหลังเที่ยงกินน้ำเปล่าได้อย่างเดียว หรือยังไงคะ?
- ข้อ 7 ถ้าแม่ดูโทรทัศน์หรือฟังเพลงแล้วเราเผลอไปดูไปฟังจะผิดศีลไหมคะ?
แล้วมีที่บอกว่า"ห้ามประดับร่างกายด้วยดอกไม้ของหอม" อันนี้ถ้าเราใช้สารระงับกลิ่นกายก็ไม่ได้หรอคะ?
- ข้อ 8 "เว้นจากการนั่งนอนเหนือเตียงตั่ง ที่เท้าสูงเกิน ภายในมีนุ่นหรือสำลี" หมอนรองหัวมีนิ่มๆข้างในนี่ได้ไหมคะ? แล้วนอนห้องแอร์ผิดศีลรึเปล่า?
- ถ้าเราอยู่บ้านว่างๆ เราทำการบ้าน หรือวาดรูปออกแบบ ยังได้อยู่ไหมคะ?

อยากทราบว่าถือศีลที่บ้าน ต้องทำอย่างไรบ้างอะคะ อยากได้แบบละเอียดๆ
ตอนนี้หนูกำลังหาข้อมูลเพิ่มอยู่ด้วยคะ ขอคำแนะนำจาก พี่ๆ ป้าๆ น้าๆ ทุกคนด้วยนะคะ ^^ ขอบคุณมากๆ คะ

พอดีเห็นว่ายังไม่มีใครมาตอบ(สงสัยสนธนาธรรมเบื้องลึก)และคุณเป็นผู้มีศรัทธาแม้อายุยังน้อย เลยขอตอบเท่าที่พอรู้ข้อใหนที่ไม่รู้ก็ขอให้ผู้รู้ท่านอื่นช่วยให้ความกระจ่างด้วย


ซื้อหนังสือทำวัตรมาดูเลยมีพิมพ์จำหน่ายมากมาย แต่ที่แนะนำของสวนโมกข์(ท่านพุทธทาส) ดีมากมีแบบสวดมนแปลทำให้เราเข้าใจความหมาย หนังสือจะมีกำกับไว้ว่าบทใหนเป็นบททำวัตรเช้าหรือเย็น


เคยเจอแต่เช้ากับเย็นนะกลางวันไม่เคย

อนุญาตให้ทานน้ำปานะได้( น้ำปานะ ได้แก่ เครื่องดื่ม หรือ น้ำสำหรับดื่มที่คั้นจากผลไม้ ที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาติแก่พระภิกษุให้รับประเคนแล้วสามารถเก็บไว้ฉันได้ตลอด ๑ วัน ๑ คืน เรียกว่า ยามกาลิก ทรงอนุญาติไว้ ๘ อย่าง
๑. อัมพะปานะ น้ำมะม่วง ๒. ชัมพุปานะ น้ำชมพู่หรือน้ำหว้า ๓. โจจะปานะ น้ำกล้วยมีเมล็ด
๔. โมจะปานะ น้ำกล้วยไม่มีเมล็ด ๕. มะธุกะปานะ น้ำมะทรางต้องเจือด้วยน้ำจึงควร ๖. มุททิกะปานะ น้ำลูกจันทน์หรือองุ่น 7. สาลุกะปานะ น้ำเหง้าบัว ๘. ผารุสะกะปานะ น้ำมะปรางหรือลิ้นจี่
นอกจากน้ำปานะ ๘ อย่างแล้ว ท่านยังอนุญาตน้ำที่จะอนุโลมตามน้ำปานะไว้อีก เรียกว่า กัปปิยปานะอนุโลม คือน้ำปานะที่สมควร ซึ่งฉันได้โดยไม่เป็นอาบัติในเวลาวิกาล ได้แก่ น้ำปานะแห่งผลไม้เล็ก เช่น ลูกหวาย มะขาม มะงั่ว มะขวิด สะคร้อ และเล็บเหยี่ยว เป็นต้น
นอกจากนี้ยังอนุญาติให้ฉันน้ำปานะเหล่านั้นผสมกับน้ำตาล แล้วเคี่ยวไฟจนเข้มข้น (ยกเว้นที่ทำจากถั่วและนม) สามารถฉันได้ จัดเป็น อัพโพหาริก เช่น น้ำอัดลมในสมัยนี้ แม้นน้ำผลไม้สำเร็จรูป เช่น น้ำองุ่นที่กรองเนื้อออกดีแล้วก็ดื่มได้)บางที่ก็อนุโลม น้ำอัดลม โอวัลติน นม ก็แล้วแต่ที่สำคัญไม่ให้กินเพื่อเอร็ดอร่อย

ถ้าไม่เผลอจนรู้สึกยินดียินร้ายและรู้สึกตัวว่าเผลอแล้วตั้งสติใหม่ก็ไม่เป็นไร ทางที่ดีควรสำรวมความรู้สึกการสัมผัสต่างๆหลีกเลี่ยงสถานที่ไม่เหมาะสมเพราะสติเรายังอ่อนอยู่อาจเผลอได้ง่าย

ใช้ได้ครับใช้ด้วยความรู้สึกเหมือนใ้ช้ยา ใช้เพื่อมิให้เกิดความน่ารังเกียจแก่บุคคลอื่นที่อยู่ร่วมสังคมกับเรา ไม่ใช่ใช้เพราะติดใจในความหอมหรือต้องการให้ใครชื่นชม

ได้ครับแต่อย่าไห้ใหญ่หรือสวยงามเกินไปนักอย่ามีกลิ่นหอม ควรเป็นหมอนธรรมดาสะอาดๆ ใช้เพียงแค่หนุนนอนหลับพักผ่อน ไม่ปวดเมื่อย

ส่วนการบ้านทำได้ครับทำโดยรู้สึกจริงใจว่าเป็นหน้าที่ และมีสติสำรวมใจเวลาทำ

คิดว่าบ้านคือวัดเราคือผู้มาปฏิบัติธรรมสำรวมกายใจเผลอไปก็เริ่มต้นใหม่ตั้งใจให้พอดีพักผ่อนให้เพียงพอ ดูสภาวะจริงๆ ทำใจกลางๆ อย่าคาดหวังนั่นนี่ เจริญสติเสมอๆ สาธุ

ขอแนะนำอีกรูปแบบ นะครับ เผื่อเป็นทางเลือก

ศิล แปลว่า ปกติ ใช่มั้ยครับ งั้น แทนที่จะถือ อาทิตย์ละวัน มาเป็นพยายามทำทุกวัน อย่างไม่ถือมั่น จนเกินไป (หากถือมั่นเกินไป เมื่อทำไม่ได้แล้วจะเกิด โทษะ ) โดยใช้ ศิล 8 ข้อนี้เป็นตัวนำ เริ่มจาก รู้ว่าในชีวิต ความไม่พอดี นั้นคือ ความกระทำหรือยึดติด จากตัณหา
การกิน - เห็นอาหาร ถามตัวเองว่า กินเพราะหิว หรือ กินเพราะ อยาก
กินอยู่ ดูความรู้สึกอิ่มพอดี เป็นตัวตัดสินใจ หยุด ทำไปเรื่อยๆจะรู้ถึงคำว่า อิมพอดี
ดูTV หรือฟังวิทยุ - เลิกเปิด ด้วยตนเอง เป็นเบื้องต้น ขมใจไม่ดู ตามมาติดๆ หรือไม่ไหวก็หาธรรม จากที่ต่างๆมาดูมาฟังแทน
เครื่องหอมและเครื่องประดับ - เลิกใช้ไปเลย ยกเว้นสบู่ นะครับ หากเข้าชนหมู่มาก และยังละตัวตนไม่ได้ พอ ก็ใช้อย่างมีเหตุให้ต้องใช้ไม่ใช่ เพื่อ เสริมสร้าง อารมณ์ให้ตนเอง และผู้อื่น
นอนที่สบายเกิน - ลองฝึกนอนที่พื้น แข็งๆดูบ้าง แรกๆอาจเจ็บเนื้อตัว แต่ทำไปๆ จะสบาย ไม่ต่างกับนอน ทีมีฟูกนุ่น เลยครับ แต่ต้องอดทน นิดช่วงแรก ทำให้บ่อยๆ

ส่วนการสวดมนต์- สวดแค่สั้นๆครับ พุทโธ ตามลมหายใจเข้าออก ก็พอ ไม่มากครับ ทำให้บ่อยที่สุด จนเป็นการเคยชิน มันจะเป็น ฐานของธรรมทุกธรรม ครับ


แค่นี้ พอนะครับ หวังเป็นแค่ตัวเลือก 1

ขออนุโมทนาสาธุ....กับความคิดดี..ทำดี...

ศีล....

เป็นพื้นฐานของความดีทั้งหมด...ในพระพุทธศาสนา..

บางทีก็ไม่ควรจะจริงจัง จนกลายเป็นความเคร่งเครียด...

เอาเป็นหลักกว้างๆ ก็ได้ เช่น มืดแล้วก็ไม่ควรกินภักษาหาร หยุดใช้เครื่องสำอวย เอ๊ย สำอาง เครื่องประทินโฉมที่เกินเหตุทั้งหลาย เช่น ไวท์เทนนิ่ง ทำผิวให้ขาวโพลน หรือย้อมสีผมให้เหลืองอ๋อย เลิกดูละคร ดูหนัง อะไรๆ ที่เป็นมายา แล้วก็ไม่นอนบนที่นอนที่... นอนแล้ว ตัวยุบลงไป

ครือว่า... พยายามทำสิ่งเหล่านี้ ให้เป็นเรื่องธรรมดาๆ ไม่ใช่กฎกติกาที่เข้มงวด... อะนะ

สาธุในกุศลเจตนา

เกี่ยวกับศีล เชิญน้องไปหาความรู้เข้าใจสาระของศีลที่นี่บ้างนะครับ น่าจะเจริญศรัทธา+ปัญญาไปด้วยกัน

http://fws.cc/whatisnippana/index.php?topic=1052.0

นำมาให้ดูตรงนี้ติ๊ดนึง

ศีล ตามความหมายของพระพุทธศาสนามีลักษณะสำคัญ คือ

1) ทำให้เกิดสภาพความเป็นอยู่ที่เกื้อกูลแก่การปฏิบัติกิจต่างๆ เพื่อเข้าถึงจุดหมายที่ดีงามโดยลำดับจนถึงจุดหมายสูงสุดของชีวิต

2) ทำให้สมาชิกของสังคม หรือ ชุมชนนั้นอยู่ร่วมกันด้วยดี สังคมสงบเรียบร้อย สมาชิกต่างดำรงอยู่ด้วยดี และมุ่งหน้าปฏิบัติกิจของตนๆโดยสะดวก

3) ฝึกหัดขัดเกลาตนเอง ทำให้กิเลสเบาบางลง ด้วยการควบคุมยับยั้งสังวร ปรับการแสดงออกทางกายวาจาให้เอื้อแก่สภาพความเป็นอยู่ที่เกื้อกูล และการอยู่ร่วมกันด้วยดีนั้น อันเป็นขั้นต้นของการพัฒนาชีวิตของตนให้พร้อมที่จะเป็นที่รองรับของกุศลธรรมทั้งหลาย เฉพาะอย่างยิ่ง คือ เป็นพื้นฐานของสมาธิ หรือ การฝึกปรือคุณธรรมทางจิตใจที่สูงขึ้นไป *


* พึ่งสังเกตว่า ศีลขั้นพื้นฐานที่สุด (เช่น ศีล 5) จะมีสาระที่มุ่งเพื่อการไม่เบียดเบียน ซึ่งเป็นขั้นต้นที่สุดของการสร้างสภาพแวดล้อมทางสังคมที่เกื้อกูล

ศีลต่อจากนั้นขึ้นไป (เช่น ศีล 8,10 ฯลฯ) จะหันไปเน้นการสร้างสภาพเกื้อกูลทั้งของสิ่งแวดล้อม และความเป็นส่วนตัว และการฝึกหัดขัดเกลาตนเอง เพื่อจุดหมายที่จำเพาะมากยิ่งขึ้น

ลองฟังธรรมมะของภิกษุณีรูปนี้ดูครับ เพศเดียวกันน่าจะมีอะไรเข้าใจกันดีhttp://www.nirotharam.com/dhamma54-01.html

ขออนุโมทนาในกุศลเจตนาของเจ้าของกระทู้ในการคิดจะรักษาศีลอุโบสถ
และกัลยาณมิตรทุกๆท่านที่แนะนำในการรักษา

ปกติศิลห้าก็เป็นศิลที่ทำได้อยากแล้วสำหรับปุถุชนธรรมดา ถ้าเป็นศิลแปดด้วยแล้วเป็นศิลของการขัดเกลากิเลสโดยตรง นั้นหมายความว่าผู้ที่จะถือนี่ต้องเล็งเห็นถึงโทษของอกุศลมากมายที่มีอยู่มากในขณะที่ดำรงชีวิตถีงจะคิลดละ แตถ้าคิดเพื่ออยากได้บุญ เราอาจจะได้บาปแทน เพราะการถือศิลแปดนั้นเป็นเรื่องของการลดละในสิ่งที่เราเคยทำอยู่กว่าปกติหรือสิ่งที่เราทำจนเคยชิน ถ้าเรางดเว้นสิ่งนั้นโดยมิได้เห็นโทษในสิ่งที่เราอยากงดเว้น อาจจะทำให้เราเกิดความฟุ้งซ่านซึงเป็นอกุศลจิต เท่ากับเราได้บาปไปในตัว ขอแนะนำท่านค่อยฟังธรรมให้เข้าใจถึงจุดประสงค์ที่แท้จริง แต่ถ้าท่านเข้าใจอยู่แล้วจะถือเพื่อ เล็งเห็นโทษและเล็งประโยชน์ของอกุศลและกุศล ขออนุโมทนาอย่างยิ่ง ขอความตั้งใจจงสำเร็จประโยชน์แก่ท่าน สาธุ สาธุ

เป็นความคิดที่น่าสนใจ...นะ

รักษาศีล..พึงเห็นโทษภัย...

เลยอยากให้คุณ..bigtoo..ช่วยเกรินนำให้หน่อย...ทำตัวอย่างนะครับ...ว่าพิจารณายังงัย

ศีล 8 นะครับ..มีว่า..

1. เว้นจากปาณาติบาต ไม่ละเมิดต่อชีวิต ร่างกายกัน รวมทั้งไม่รังแกสัตว์
2. เว้นจากอทินนาทาน ไม่ละเมิดต่อกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของกันและกัน
3. เว้นจากอพรหมจรรย์ ถือพรหมจรรย์ งดเว้นเมถุน
4. เว้นจากมุสาวาท ไม่ละเมิดต่อกันทางวาจา ไม่ทำร้ายหรือทำลายผลประโยชน์กันด้วยวาจาเท็จ โกหก หลอกลวง
5. เว้นจากสุรายาเมาสิ่งเสพติด ไม่คุกคามต่อความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยของผู้อื่นด้วยการมีพฤติกรรมที่ขาดสติสัมปชัญญะเพราะสิ่งเสพติด
6. เว้นวิกาลโภชน์ ไม่รับประทานอาหารในเวลาวิกาลหรือหลังพระอาทิตย์เที่ยงวัน
7. เว้นนัจจคีตวาทิต-มาลาคันธวิเลปนะฯ งดเว้นการฟ้อนรำ ขับร้อง เล่นดนตรี ดูการละเล่น และการประดับตกแต่งร่างกายใช้ของหอม เครื่องลูบไล้
8. เว้นอุจจาสยนมหาสยนา งดนอนบนฟูกฟู ที่นั่งที่นอนสูงใหญ่ หรูหราบำเรอตน
http://www.thaidhammajak.com/webboard/d ... n_id=12241

ไตเติลแค่..ข้อ 3,6,7,8 ก็พอ...โทษของมันคืออะไร....จะพิจารณายังงัย?

ขอบคุณครับ.

แหมคนกบให้การบ้านผมเยอะเลย ผมก็จะตอบตามปัญญาอันน้อยนิดของbigtooนะครับผิดอย่างไรขออภัยพี่กบด้วย ที่จริงแล้วการรักาศิลแปดนั้นมีสองวัตถุประสงค์รักษาตามๆกันไปที่เขาว่าได้บุญก็ทำตามกันไปอันนี้ไม่แน่ใจนะว่าจะได้บุญหรือบาปมากกว่ากันแล้วแต่จิตแต่ละคนว่าจะเกิดกุศลหรืออกุศลมากกว่ากันอันนี้เหมือนการโยนกิ่งไม้ใหญ่ขึ้นไปบนฟ้าไม่แน่จะเอาส่วนไหนลงมันเป็นไปได้ทั้งนั้น ส่วนคนที่รักษาศิลแปดที่ศึกษาธรรมมะจนเข้าใจและเล็งเห็น อกุศลเป็นโทษแก่ตนเอง เพราะศิลแปดนั้นเป็นศิลที่เป็นโทษแก่ตนเองถ้าเราไม่รู้จักความพอดีในแต่ละข้อเหล่านั้น จึงมีเจตนาถือศิลแปด1เพื่อขัดเกลาเพราะเห็นโทษ2เมื่อเป็นผู้มีปัญญาพอก็จะรู้ว่าสิ่งใดเป็นสิ่งล่อแหลมเสี่ยงต่อการเกิดอกุศลแล้วผู้นั้นก็ทำลายสะพานเสียก่อน โดยขีดเส้นไม่เข้าใกล้และไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่จะทำให้เราเกิดอกุศล ศิลข้อ3เป็นศิลที่ทำได้ยากมาก เพราะให้รสเพศสัมผัสที่อร่อยยากแก่การไถ่ถอนเป็นรสที่ธรรมชาติได้ให้มา คนที่ถือศิลข้อนี้ต้องเล็งเห็นโทษจริงๆ(เห็นโทษจริงๆๆ)ถึงตั้งใจละเว้น ต้องละดับอนาคามีเท่านั้นถึงจะละได้(อย่าให้เหมือนพี่แจ้นะ) http://www.youtube.com/watch?v=CsCU9CxIAps&feature=relatedศิลข้อ6ก็ยากไม่แพ้ข้อ1ธรรมชาตไม่กินก็ตายแต่กินอย่างไรเรียกว่าพอดี ก็ต้องเล็งเห็นโษของการบริโภคอีกนั้นแหละครับเราถูกสอนมาให้กิน3มื้อตั้งแตเด็กๆจนเป็นความเคยชินร่างกายและจิตใจก็เสพจนเคยชินจนถือว่าเป็นสิ่งปกติไม่มีโทษแกผู้อื่นไม่เห็นผิดเลย ไม่ผิดกับผู้อื่นหรอกครับ แต่อาจจะผิดกับตนเอง มนุษย์เราทานอาหารมื้อเดียวก็เพียงพอต่อการดำรงชีวิตแล้วครับไม่ว่าจะเป็นเพศฆารวาสหรือสมณะ ส่วนสองมื้อที่เหลือนั้น มันเป็นความเคยชินจนทำให้เรารู้สึกว่าหิว ส่วนผู้ที่เล็งเห็นโทษก็จะเห็นกิเลสที่เกิดขึ้นในขณะที่กินอาหารเพราะติดรสอร่อยมีโอกาสเกิดขี้นได้มากกว่าการกินเพียงมื้อเดียว ลองกินมื้อเดียวดูก็จะรู้ครับว่าอะไรอะไรมันหายยุ่งมากเลย แตละวันเรายุ่งและวกวนกับปัญหาการกินมากเลยที่เดียวลิ้นเนี่ยมันแสบมากจริง ส่วนข้อ7-8 ก็นัยเดียวกันก็เป็นเรื่องของการติดในรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสะธรรมมารมณ์ทั้งนั้นแหละครับ สรุปนะครับเพื่อเป็นการลดละเลิกในอารมณ์รมณ์ทั้งหลายครับ ตามปัญญาbigtooเท่าที่จะอธิบายได้ยะครับ

รักษาศีล 8 อยู่ที่บ้าน เป็นความเพียรชอบอย่างหนึ่ง ถ้าอยากจะรู้ว่าจะรักษาได้อย่างไร จนกลายเป็นวิถีชีวิตประจำวัน ต้องไปศึกษาจากเรื่องราวของท่านมหาจำลองและภรรยานะครับ

ศีล 8 มียากและเป็นภาระอยู่ที่ข้อที่ 6 คือเว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล เนื่องจากข้อนี้มีความหิวมาเกี่ยวข้องด้วย......แต่ถ้าตั้งใจสมาทานจริงๆ จิตจะสั่งกายให้ปรับตัวเองมากิน(เติมพลังงาน)แค่วันละ 1 - 2 ครั้ง ก่อนเที่ยงวัน วันสองวันแรกถ้าหิวก็หาน้ำกล่องที่สงเคราะห์เข้าในกลุ่มของ น้ำปานะ มาทานไปก่อน หลังจากนั้นร่างกายจะปรับตัวเองไปรับระบบเติมพลังงานแบบใหม่ได้ครับ

ส่วนศีลที่เกินจากศีล 5 มาอีก 2 ข้อ (ความจริงเป็น 3 ข้อ เพราะยุบเอาศีลข้อที่ 7 กับ 8 มารวมกันเป็นข้อเดียว) ......ไม่เป็นเรื่องที่ยากเพราะขึ้นอยู่กับความตั้งใจจริงจริง (เจตนา...มนสิการ...สมาทาน)ถ้าตั้งใจจริงละเว้นตามข้อกำหนดของศีลก็สำเร็จผลได้แล้วครับ

อนุโมทนาสาธุกับน้องจขกท

จะขอให้ข้อสังเกตนิดนึง
น้องลองถามตัวเองดูนะคะว่าต้องการ "รักษาศีล8" เพื่ออะไร
พี่จะยกตัวอย่างเช่น
คนที่1 รักษาศีล8 หรือศีลอุโบสถ เพราะอยากได้ "บุญ"
คนที่2 รักษาศีล8 หรือศีลอุโบสถ เพราะเห็นโทษของ "กามคุณ"
ดังนั้นผลที่คนที่1 และ 2 จะได้รับไม่เหมือนกัน ถ้าปฏิบัติด้วยความไม่เข้าใจ
จุดมุ่งหมายในการกระทำกรรมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ดังนั้นวิบากก็จะแตกต่างกันไปค่ะ

ขอเจริญในธรรมนะคะ

สั้นแต่มีความหมาย นับถือๆ