ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้นล่ะ พี่โฮทำไปเรื่อยๆ ถ้าคุณน้อมสักนิดเพื่อคิดจะลดละ ผมก็ว่าคุณเป็นได้อริยชนนะ แต่เห็นตะบี้ตะบัน ไม่เห็นคุณค่าของการดำริออกจากกาม ก็เท่านั้นเองละครับ ผมไม่ได้เริ่มปฎิบัติธรรมนะนะครับ คำบางคำผมกว่าจะเขียนออกมานะผมต้องพิจราณาตั้งนานกลัวกระทบจิตใจคน กลัวบาปนะครับ!

สงสัยจะกระทบว่าผมพูดไม่ดีมั้ง พุทโธ่! ก็บอกแล้ว ขออนุญาตแล้ว
แทนที่จะดูจิตตัวเองไปด้วย ไหนบอกวางอุเบกขาได้ไง

เรื่องคำพูดคำจา ผมยังไงก็ได้ครับ
ขอแค่อย่าไปผิดกฎของบอร์ด จนทำให้กระทู้โดนล็อก
แต่ถ้าเป็นกระทู้คุณก็ช่างมันครับ

เออ! อีกเรื่องที่บอกว่า"ดำริออกจากกามนี่น่ะ" อยากให้
ไปศึกษาถามผู้รู้ดูนะครับว่า "กาม" ที่พระพุทธเจ้าสอนหมายถึงอะไร

ผมไม่ได้สนใจคำพูดคุณหรอกครับเอาไว้ฝึกใจดีซะอีก แต่ผมกลัวคำพูดผมกระทบกับหลายๆท่านครับพี่โฮ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! ก็ความตั้งอยู่ไม่ได้แห่งทุกข์ เป็นอย่างไรเล่า? (ความ
ตั้งอยู่ไม่ได้แห่งทุกข์นั้นคือ:-
เพราะอาศัยซึ่งมโนด้วย, ซึ่งธัมมารมณ์ทั้งหลายด้วย, จึงเกิดมโนวิญญาณ;
การประจวบพร้อมแห่งธรรม ๓ ประการนี้ คือผัสสะ; เพราะมีผัสสะเป็นปัจจัย จึงมี
เวทนา; เพราะมีเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา; เพราะความจางคลายดับไป
ไม่เหลือแห่งตัณหานั้นนั่นเทียว, จึงมีความดับแห่งอุปาทาน; เพราะมีความดับ
แห่งอุปาทาน จึงมีความดับแห่งภพ; เพราะมีความดับแห่งภพ จึงมีความดับแห่งชาติ;
เพราะมีความดับแห่งชาตินั่นแล ชรามรณะ โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสทั้งหลาย
จึงดับสิ้น: ความดับลงแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมีด้วยอาการอย่างนี้. นี้คือ ความ
ตั้งอยู่ไม่ได้แห่งทุกข์.
(รวมทั้ง ตา หู จมูก ลิ้น กาย ด้วย)

แล้วตัณหาจะจางคลายดับไปได้อย่างไรหละ ถ้าไม่รู้แจ้งอริยสัจ หรือเมื่อไม่ดับอวิชชา

การดับตัณหา ก็ยังต้องดับที่อวิชชาอยู่ดี

อนุสัย อาสวะ อวิชชา เป็นต้นสาย ของสมุทัย ตัณหาเป็นปลายสายของสมุทัย
ท่านสามารถจางคลาย หรือดับได้ตั้งแต่ผัสสะจนตัณหานั้นแหละครับ

คุณฝึกจิตครับ ขอร้องเถอะครับไม่ต้องแสดงจำอวดสลับฉากก็ได้ครับ
ไม่รู้เหรอว่าฟันผมหลุดไปหลายซี่ เพราะหัวเราะคุณนี่แหล่ะ

ที่ว่าให้ดับผัสสะน่ะ ดับไงหรือครับ ให้เอานิ้วแทงลูกตาให้บอดหรือ
เอาไม้แหย่หูให้หนวกทั้งสองข้าง เฉือดลิ้นเอาไปทำสตู เอาปูนพลาสเตอร์
อุดรูจมูกทั้งสองข้างแล้วหายใจทางปากแทน เนื้อหนังเอาออกให้หมดให้เหลือแต่
โครงกระดูกกับเครื่องใน ดีเลยไม่ต้องเปลื้องค่าเอ็กเรย์ สุดท้ายเอาสว่านเจาะหัวกระโหลก
เอาหลอดดูดมันสมองออกมาทำตือฮวนกินเล่น

อพิโถ๋ อพิถังเอ้ย! พูดไปได้ดับผัสสะ

ผมเข้าใจอย่างนี้นะครับผิดถูกก็ว่ากันไป ผัสสะมันเกิดทุกขณะไม่ทางทวารใดก็ทวารหนึ่ง เพียงแต่เรารู้ว่าผัสสะไหนมันเป็นโทษเสี่ยงให้อกุศลได้ เราก็ไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว อย่างนี้เรียกว่า ทำลายสะพาน

ตรงผัสสะดับ..นี้น่าสนใจเหมือนกันนะ..

ตัณหาดับ...เพราะเวทนาดับ
เวทนาดับ....เพราะผัสสะดับ

ผัสสะดับ...เพราะสฬยตนะดับ

สฬายตนะ...มีใน..กับ..นอก

นอก..คือรูปภายนอก..ซึ่งเราไปดับมันไม่ได้อยู่แล้ว..
ใน...คือวิญญาณที่แล่นไปรับรู้ที่ทวารทั้ง5..

อย่าง..เห็น....
มีรูป...กระทบ...ตา...เราก็ต้อง..เห็นอยู่แล้ว...ถึงจะหลับตาได้แต่ใจมันก็คิดได้อีก

แล้ว....สฬายตนะ..มันจะไปดับได้ที่ตรงไหน?

ผมคิดว่า...ดับที่เจตนา...ของวิญญาณที่แล่นไปในทวารทั้ง5 นั้น..

ดับยังงัย...เจตนาของวิญญาณ? ..

เพื่อน..ๆ...ช่วยคิดต่อด้วยนะครับ..

ย้อนศรไปให้ถึง อวิชชาดับซิครับ คุณกบ คำตอบสำเร็จมีอยู่แล้ว......แต่คำตอบจริงสำหรับเจ้าตัวนั้น เป็นเรื่องของตัวใครตัวมัน.....ปัจจัตตัง....อีกแล้วหละครับ คุณกบ

เข้าพรรษา 3 เดือนที่จะถึงนี้ อธิษฐานทำความเพียร ดับ "กู" ให้ได้ แล้วจึงค่อยคิดไปดับ อวิชชาที่หลังนะครับ

เจริญธรรม

ท่านโฮ หากท่านยัง ก้าวย้ำอยู่ที่สัญญา เดิมๆ ไม่ศึกษาเพิ่มเติม และไม่วิปัสสนา เลย แบบนี้ เมื่อ 10 ปีที่แล้ว กับปัจจุบัน ก็ไม่ไปไหนเลย หรือ อนาคต 1ปี 10ปี หรือ 100 ปี ก็คงเป็นเช่นนี้ มันน่าเศร้านะครับ

ท่านคิดว่า พระพุทธองค์จะตรัส ในสิ่งที่ทำไม่ได้ มาทำเฮียก อะไรเหรอ
ท่านคิดว่า ขันธ์5 มันมีตอนไหน ตอน รูปนาม หรือ ชาติ ละ
เพราะตนเองไม่เห็น จึงคิดว่า คนอื่นเข้าคงเห็นไม่ได้ ด้วย
เพราะไม่เข้าใจ คำว่าเกิด-ดับ จึงไม่เคยเห็นคำว่าเกิด-ดับ
เพราะไม่เคยเห็น กระแสปฏิจจสมุปบาท จึงไม่เคยเห็นอริยสัจจ์ ทั้ง4
เพราะแยกธรรมออกมากมาย จึงไม่เห็นว่า ทั้งหมดนั้นคือ กระบวนการขันธ์5
เพราะไม่รู้จัก อวิชชาผัสสะ จึงไม่รู้จัก วิชชาผัสสะ
เพราะมองเป็นข้ามภพข้ามชาติ จึงไม่เห็นปัจจุบันขณะ

ท่านทั้งหลายจงมองกระแสปฏิจจสมุปบาทนี้ให้ดี อีก1ความนัยของกระแสนี้ มาให้พิจารณา

1ส่วน เกิดชาติ จน เป็นชรามรณ ะ โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัส-อุปายาสทั้งหลาย
อีก1ส่วน เกิดรูปนาม จน เป็นภพ
อีก1ส่วน เกิดอวิิชา จน เป็นวิญญาณ

มันซ้อนกันอยู่เป็นลำดับ มันเป็นกระแสที่วิ่งจากในสู่นอก

ใจเย็น..ๆ...แค่นี้ก็จะอ้วกอยู่แล้ว...

ตัญญหาดับเพราะไม่ติดใจ ทำไมไม่ติดใจเพราไม่มีใจให้ติด ถ้าเรารู้จักอนาตดดีเราจะละอะไรได้มาก อนาคตมันก็ต้องมาเป็นอดีตอยู่ดี ไม่มีใครได้อะไร เราก็จะไม่ทำอะไรมากเกินไป แล้วเราก็จะลดเลิกได้เพราะ เรารู้ว่าไม่ได้อะไร เราก็เลยไม่เสพกามไงครับ ถ้าเราไม่เสพบ่อยๆวิญญาณก็หมดแรงไปเอง มันก็หมดภาระ

อย่ามาเศร้ากับผมเลยครับ หัดทำใจให้มีอารมณ์ขันแบบผม
ถ้าไม่ขันก็หาตัวช่วย อย่างเช่นอ่านความเห็นคุณก่อน แล้วก็มาอ่าน
ความเห็นที่ผมแย้งไป คุณก็จะมีอารมณ์ขันร่วมไปกับผมครับ

แล้วที่บอกว่าย้ำอยู่กับที่ ย่ำอยู่กับสัญญา ผมว่าเป็นคุณมากกว่าครับ
สัญญาที่คุณย้ำคิดย้ำทำนี่ดันเป็นของคนอื่น ที่คุณไปจำมาผิดๆเสียด้วย
พระพุทธองค์ท่านตรัสของท่านมาดีๆ มันเป็นคุณที่เฮียก แล้วเอาธรรมของ
พระพุทธองค์มาทำเฮียก ว่าแต่ว่าเฮียกนี่มันแปลว่าอะไรหรือ หวังว่าคงไม่หยาบคายน่ะ


พูดธรรมมั่วอีกแล้ว ความของดับผัสสะกับเกิดดับของผัสะ ไม่เหมือนกัน
การที่จะดับผัสสะได้ต้องนิพพานแล้วเท่านั้น นั้นคือดับวงปฏิจสมุบาททั้งวงแล้ว

ส่วนการเกิดดับของผัสสะ เป็นการเกิดดับของกระบวนการขันธ์
ผัสสะที่เกิดแล้วที่ว่าดับ ยังไม่ดับไปเลย มันยังเป็นเหตุปัจจัยให้เกิดกระบวนการขันธ์ตัวอื่น

การปฏิบัติที่แท้พระพุทธองค์ทรงบอก ให้รู้ผัสสะในวงปฏิจสมุบาท
ไม่ใช่ให้ดับ(มันดับไม่ได้เพราะมีเหตุปัจจัย)
มันเป็นมรรคในกระบวนการขันธ์ เพื่อไปดับอวิชาเป็นบางส่วนในปฏิจจฯ
นั้นก็คือ ไม่รู้อริยสัจจ์ ในส่วนของสมุทัยหรือไม่รู้เหตุแห่งทุกข์

อันนี้เอามาจากไหนครับ กำลังฟุ้งหรือเปล่า

ท่านยังไม่ตอบเลยว่า ขันธ์5 มันมีตอนไหน ตอน รูปนาม หรือ ชาติ ละ
คอยฟัง

ไปหาคำตอบก็อย่าใช้เวลานานนักนะครับ

ท่านรู้จัก อวิชชาผัสสะ กับ วิชชาผัสสะ ถ้าไม่รู้จักก็แสดงว่า ยังไม่ถึง
เพราะท่านเป็นแบบนี้ จึงกล่าวมาแบบนั้น เพราะมองเป็นข้ามภพข้ามชาติ จึงไม่เห็นปัจจุบันขณะ: ไม่ผิดจริงๆ