วันนี้ก็เป็นอีกวันนึงที่ได้ลองวิปัสนากรรมฐานเกี่ยวกับ กรรม ทำไมในพระไตรปิฏก นางวิสาขาบรรลุโสดาบันตั้งแต่อายุ 7ขวบ แต่ทำไมเวียนว่ายตายเกิดเสวยมนุษย์สมบัติอยู่นานกว่าจิตจะหลุดพ้นและนิพพาน แต่องคุลีมารฆ่าคนไป999 คนแต่บรรลุอรหันต์ได้ในชาติปัจจุบันแต่ไม่ได้ใช้ชีวิตแลกกับวิบากกรรมของตน แล้วทำไมวิบากกรรมของพระโมคคัลลานะ จะต้องใช้ชีวิตแลกถึงจะหลุดพ้นวิบากกรรมทั้งที่ท่านไม่ได้ฆ่าคนในชาติปัจจุบัน ทำให้คุนน้องลองหาคำตอบ
เลยไปเสริทหาในกูเกิล อดีตชาติองคุลีมาร
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/343485
ส่วนพระโมคคัลลานะ บุพกรรรมชาติก่อนเคย ฆ่าบิดามารดาของตนเพราะหูเบาไปเชื่อคำยุแหย่ภรรยา ทั้งที่จิตก็เป็นคนกตัญญูต่อบิดามารดา กรรมนั้นหนักมากนี่ขนาดเศษกรรม บรรลุอรหันต์ยังต้องแลกด้วยชีวิต ส่วนนางวิสาขาก็ทำบุญทำกุศล ปราถนามีลูกมีหลานเยอะแยะจิตก็ไม่เคยหลุดพ้นเสียที แต่คุนน้องน่าจะเข้าข่ายเหมือน องคุลีมาร ถ้าไม่ยอมวางและอโหสิกรรมต่อกันชาตินี้

ตอนนี้เราอยากจะรู้เรื่อง วิบากกรรมของผู้ที่ต้องมาเกิดเป็นสุนัข
เกิดมาในร่างของสัตว์ แต่ก็ยังต้องมาชดใช้กรรมอีก
แม้แต่สัตว์เกิดมาแล้ว ก็ยังต้องมารับวิบากกรรมนั้นอีก แทบไม่อยากจะเชื่อเลย

ชีวิตของเค้า ต้องเจอทั้งอกุศลกรรมและกรรมดีส่งผล ไม่ใช่สุนัขที่เราเลี้ยงหรอกค่ะ
เป็นสุนัขข้างทาง แต่เรากับเพื่อนให้ความช่วยเหลือเค้า
ชีวิตเค้าคล้ายๆกับคน เค้าเหมือนคน
แต่ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว
ขอความเห็นของเพื่อนๆกัลญามิตรก่อนน่ะค่ะ

ทุกครั้งที่มองดูสัตว์ จะเห็นชีวิต ไม่ได้คิดว่าเขาทำกรรมอะไรจึงเกิดเป็นนั่นเป็นนี่ ชีวิตคือ ความเป็นแบบนั้นของเขา นอกเหนือจากการที่เขารักชีวิตตัวเองแล้ว รูปแบบของการอยู่รอด การสืบเชื้อสาย

เหมือนยกความเป็นอนัตตาขึ้นมาก่อน ไม่ได้หมายถึงหาตัวตนที่แท้จริงไม่ได้อย่างเดียว แต่หมายถึง ความเป็นอย่างนั้นของเขา รูปแบบนี้คือยกตัวอย่าง สิงโต ล่าเนื้อ มีขนตามตัว เป็นเหมือนกันหมด ทุกตัวกินเนื้อเป็นอาหาร ดุร้าย แต่รักษาเผ่าพันธ์ มีชีวิตประมาณ20-25ปีตามธรรมชาติก็แก่ตายลง ก็จะพิจารณาอย่างนี้ ความรู้สึกเห็นใจในเผ่าพันธ์เขาเหล่านั้น ไฉน เป็นการคุยเรื่องสัตว์ไปได้

เรื่องวิบากกรรมนั้นแม้จะมองออกบ้างแต่ไม่เจาะลึก แต่ยกมาเป็นตัวอย่างให้พิจารณา จะอยู่อย่างลำบาก หรือ สุขสบายก็มีสมบัติเท่ากันคือ ความเสมอเหมือนของขันธ์5 มีธาตุรู้ หู ตา จมูก ลิ้น กาย ใจ ให้ได้ใช้สิ่งนี้ไปในทางแห่งมรรค จนมีความเห็นในชีวิตว่า เป็นทุกข์ เป็นอนิจจัง เป็นอนัตตา วิบากกรรมจึงมีผลต่อชาตินี้ แต่หากมีปัญญาประหารกิเลส ชาตินี้ก็รับผลเป็นชาติสุดท้าย ปัญญาในชาติสุดท้ายจึงห้ามผลไม่ได้ แต่ห้ามเหตุได้ คือไม่สร้างเหตุใหม่ของกรรม แต่รับผลของกรรมอย่างเดียวนั่นเอง

ทำไม เห็นสัตว์แล้วจะต้องคิดไปต่าง ๆ นานาด้วยล่ะ ...

คิดไปต่างๆนาๆ ก็เป็นเรื่องของการเป็นเพื่อนร่วมโลกมากกว่า แต่จะไม่เข้าไปคิดว่า ตัวเองเกิดวันนั้นวันนี้ ถูกดวงกับสัตว์ชนิดนี้ ไม่เอามาเสริมดวง เสริมชะตาก็ไม่เอา ถ้าอยู่ต่อหน้าแมวก็รักแมวได้ อุ้มได้ อยู่ต่อหน้าสุนัข ก็จะเล่น ลูกหัวมันได้ แต่ไม่สนใจในสัตว์ชนิดใดเป็นพิเศษ แต่จะพิจารณาถึงความปรับตัวกับธรรมชาติของสัตว์ต่างๆ ทำให้เราเกิดความรู้ ความเข้าใจในวงจรชีวิต หากจะน้อมเข้าสู่ธรรมะก็ได้ทั้ง ความอยู่ร่วมโลกกันต้องไม่เบียดเบียนกันและกัน สมัยเป็นเด็กได้เบียดเบียนชีวิตของสัตว์ที่เป็นอาหารเราไว้เยอะ แต่จะรำลึกและขอโทษต่อสัตว์เหล่านั้นมาตลอดไม่ได้เชื่อว่ากรรมจะตามสนองอย่างเดียวแต่พร้อมที่จะรับกรรมที่ทำไว้ หากได้รับผลกรรมก็จะไม่รู้สึกเสียใจ

http://www.youtube.com/watch?v=UfzdMWxL ... re=related
วิบากกรรมของผู้หญิงคนนี้ จะว่าไปแล้ว คุนน้องรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีโชคชะตาชีวิตคล้ายๆคุนน้อง คืออัตตาสูง ตอนนี้ก็พยายามลดแล้วนะ แล้วก็มีลูกชายเหมือนกัน เพิ่งรุ้ว่านิสัยขี้เกียจของคุนน้อง ที่พยายามแก้ก็ยังไม่หายซักที รู้สึกว่าเราพยายามฝืนทำในสิ่งที่ไม่ใช่เรา แต่ก็ทำอดทนทำไป (ที่แท้เป็นเทวดามาเกิด555+)
เรื่องวิบากกรรม คุนน้องฟังหูไว้หู ไปเจอคลิปนี้บังเอิญเลยสนใจ จิตคุนน้องจะเกรงเรื่องปมาทะกับอริยะเจ้าซึ่งก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่จิตจะระลึกรู้เสมอว่าเรื่องของพระสงฆ์องค์เจ้า คุนน้องจะไม่ยุ่ง จะนิ่งรู้อยู่เฉยๆ(เรื่องปรามาสพระ)
เวลาคุนน้องไปรู้ในบางสิ่งบางอย่างในจิต ถ้าเอาไปพูดให้คนอื่นฟัง เค้าก็คงคิดว่าคุนน้องบ้าเพราะมันเป็นอจิณไตย
บุญที่คุนน้องเคยปฏิบัติธรรมในอดีตชาติ ส่งผลให้มี อภิชาติบุตรมาเกิด(แม่ชีหมายถึงคุนน้องด้วยรึป่าวนะ )