เรามีอย่างที่เราไม่ชอบอยู่ก่อนแล้ว...เมื่อประสพกับสิ่งที่เคยไม่ชอบ...เลยรู้สึกไม่ชอบเขาขึ้นมา...ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้จักกัน...
การประสพ...คือผัสสะ....โดยมี..อยาตนะภายนอก..กับ..ภายใน...

ที่ตา...รูปวัตถุภายนอก..กระทบกับ...จักษุ...เกิดความรู้ที่ตา (จักษุวิญญาณ)
ที่หู...เสียงภายนอก...กระทบ...หู...เกิดความรู้ที่หู (โสตวิญญาณ)
ที่จมูก...กลิ่นภายนอก..กระทบ..จมูก..เกิดความรู้ที่จมูก (ฆานวิญญาณ)
ที่ลิ้น....รสภายนอก...กระทบ..ลิ้น...เกิดความรู้ที่ลิ้น (ชิวหาวิญญาณ)
ที่กาย....เย็นร้อนอ่อนแข็งภายนอก...กระทบ..กาย....เกิดความรู้ที่กาย(กายวิญญาณ)

ที่ใจ.....กระแสแห่งมโน...กระทบ...มโนภายใน...เกิดความรู้ที่ใจ...(มโนวิญญาณ)

เมื่อเราเจอกับคนที่ไม่เคยรู้จัก....
ตาเห็นรูป...ก็รู้ว่า...รูปแบบนี้...คล้าย ๆ กับที่เราชอบ...หรือไม่ชอบ
หูได้ยินเสียง...ก็รู้ว่าเสียงแบบนี้...คล้าย ๆ กับที่เราชอบ...หรือไม่ชอบ
จมูกได้กลิ่น...ก็รู้ว่ากลิ่นแบบนี้...คล้าย ๆ กับที่เราชอบ...หรือไม่ชอบ
ลิ้น...(คงไม่มีใครเอาลิ้นไปเลียกับคนที่ไม่รู้จักหรอกนะ...)
กาย....(คงไม่มีใครเอามือไปลูบไล้กับคนไม่รู้จักหรอก...มั้ง!)

ใจได้รับกระแสใจ....ก็รู้ว่า...กระแสใจแบบนี้...คล้าย ๆ กับที่เราชอบ...หรือไม่ชอบ...

รู้แต่ว่า...ชอบ..ไม่ชอบ....
แต่ไม่รู้ว่า...เป็นมาแต่ปางไหน....

ท่านกบครับ ผมว่า เขาน่ารู้อยู่แล้วมังครับ แต่ของท่านกบ เอาสัญญา มาด้วยใช่มั้ยครับ

ช่าย.....อิ...อิ....อิ...

สรุปแล้ว ท่าน วลัยพร เข้าใจละยังครับนี้ เงียบไปเลย

การที่มีความรู้แบบนี้ ความรู้ตรงนี้ ช่วยอะไรคุณบ้างได้ไหม ในปัจจุบันธรรม คือ สิ่งที่เกิดขึ้น ในชีวิตของคุณจริงๆ

เพราะ ผัสสะ หรือ สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต มันมีอยู่ตลอดเวลา


เช่นกรณีนี้ เรื่องส่วนตัวของคุณเอง

เรื่องเข้าใจ กับ เข้าถึง มัน คนละระดับนะครับท่าน แต่ถ้าไม่เข้าใจ มันอาจไม่เข้าถึง ด้วย:b12:

ตกลง ความรู้ที่คุณมีอยู่ ไม่สามารถช่วยอะไรคุณได้เลย

ปัจจุบัน คือ สิ่งที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน ขณะ ในชีวิต

ผัสสะ คือ สิ่งที่เกิดขึ้น


ปัจจุบัน กับ ผัสสะ ตัวเดียวกัน



ปัจจุบัน เป็น ผลอดีต หมายถึง เหตุที่กระทำไว้ ในอดีต ส่งผลมาให้ได้รับ คือ เหตุ หรือสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ปัจจุบัน ขณะ


เป็นเหตุของอนาคต หมายถึง เหตุหรือสิ่งที่กระทำ ณ ปัจจุบัน เป็น เหตุ หรือสิ่งที่เกิดขึ้น ให้ได้รับผล ในอนาคต



โยนิโสมนสิการ


โยนิ แปลว่า เหตุ ต้นเค้า แหล่งเกิด ปัญญา อุบาย วิธี ทาง

ลักษณะอาการที่เกิดขึ้น การดูตามความเป็นจริงของสิ่งที่เกิดขึ้น/เหตุ/ผัสสะ



มนสิการ หมายถึง การทำ(อารมณ์)ในใจ การคิด คำนึง นึกถึง ใส่ใจ พิจารณา

ลักษณะอาการที่เกิดขึ้น รู้สึกอย่างไร รู้ไปตามนั้น กระทำไว้ในใจ



ภาษาชาวบ้าน

ดูตามความเป็นจริงของสิ่งที่เกิดขึ้น/เหตุ รู้สึกนึกคิดยังไง ยอมรับไปตามความเป็นจริง แต่ไม่กระทำสิ่งใดลงไป ตามความรู้สึกนึกคิด(ยินดี ยินร้าย)ที่เกิดขึ้น


เมื่อมีผัสสะเกิดขึ้น เป็นเหตุให้เกิดความรู้สึกยินดีหรือยินร้าย (ชอบ/ชัง) ให้รู้ไว้ในใจ ไม่สร้างเหตุ(กายกรรม วจีกรรม) ออกไป ตามความรู้สึกยินดี ยินร้ายที่เกิดขึ้น

ในเมื่อยังมีกิเลส อนุสัยกิเลสยังไม่ถูกทำลายไปหมดสิ้น ความคิดย่อมเกิด ความรู้สึกยินดี ยินร้ายย่อมเกิดขึ้นได้ ห้ามความคิดหรือความรู้สึกไม่ให้เกิดไม่ได้ แต่สามารถอาศัยการโยนิโสมนสิการเป็นหลัก

สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นย่อมดับลงไปเป็นธรรมดา


สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เกิดความรู้สึกยินดี ยินร้าย คือ เหตุที่ยังมีอยู่

เมื่อโยนิโสมนสิการบ่อยๆ การสำรวม สังวรระวังอายตนะย่อมเกิดมากขึ้น เป็นเหตุให้สภาวะของศิลปรมัตถ์ปรากฏ สมาธิย่อมเกิดตามเหตุ ปัญญาที่เกิดจากภาวนามยปัญญาย่อมเกิด




เมื่อยังไม่สามารถรู้เห็นตามความเป็นจริงของสภาวะที่เกิดขึ้นหรือสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นได้ด้วยตนเอง ต้องอาศัยโยนิโสมนสิการเป็นหลัก และอาศัยการอ่านหรือการสดับ รับฟังจากผู้ที่ผ่านสภาวะนั้นๆมาแล้ว
จงอย่าเชื่อไปจากการอ่านและการฟังทั้งหมด เพียงแค่รู้และทำความเพียรต่อเนื่อง

ถ้าช่วยไม่ได้ ป่านนี้ผมไม่ตาย ก็บ้าไปแย้ว
ช่วยได้เสมอ เมื่อมีสติ จึงต้องฝึก อานาปานสติ ให้ชำนาญ เดินทุกขณะ อยู่กาบ
อานาปานสติมี เดินสติปัฏฐาน4 สติปัฏฐาน4มี เห็นกระแสปฏิจจสมุปบาท เห็นกระแสปฏิจจสมุปบาท เดินอริยสัจจ 4 ได้ครบ กาบ

ส่วนการที่เข้าไปเห็นนั้น ถ้ายังไม่ลงจิตลงใจ แค่เห็นไม่ยังไม่เรียกว่าเข้าถึงหรอกครับ เข้าถึงได้จึง ไม่ก่อการ เกิด ได้ หรือที่เรียกว่า ดับสนิท ได้ ไม่ใช่ จางคลายดับไป คราบ

ส่วนที่ท่านบรรยายมาทั้งหมดนั้น มันก็กระแส ปฏิจจ... ทั้งหมดนั้นแหละครับ มันก็อริยสัจจ4 ด้วย เห็น บ่ครับ

เห็นค่ะ แต่อาจจะเห็นไม่เหมือนคุณ

เห็นแต่สัญญาน่ะค่ะ

ไม่จำเป็นต้องเห็นเหมื่อนกันหรอกครับท่าน ของท่านอาจเป้นเส้นทางนิพพาน เส้นทางผมอาจลงนรกก็ได้ มันเป็นแค่ นันทิ คอยเลี้ยงกิเลส ที่มีอยู่ เท่านั้น

อย่าซีเรียส

เพียงตัวหนังสือที่โพสลงไป ทำให้ดูว่า ซีเรียสหรือคะ?

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อ่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส

อย่าซีเรียส



ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แค่ลองใส่ไอคอนต่างๆลงไป กับการที่ไม่ใส่ไอคอน แตกต่างกันจริงๆ

มันคือ ลักษณะอาการ ของคนที่พูด เรียกว่า คิดเอาเองน่ะค่ะ ทำนองว่า สิ่งที่คนๆนั้น ที่โพสลงมานั้น เขาต้องมีอารมณ์หรือความรู้สึกแบบ ที่เขาคิดเอาเอง ทั้งๆที่ อีกฝ่าย ไม่ได้คิด

เหมือนไปตลาด ไปซื้อของปกติ แต่โดนแม่ค้ายัดเยียด พอไม่เอา โดนแม่ค้าด่าหน้าตาเฉย เพราะ ไม่ได้ดั่งใจเขาคือ ไม่ถูกใจ ในความคิด ในสิ่งที่เขาคิดว่า มันควรจะเป็น

ธรรมะจากตลาด อย่าซีเรียสนะคะ

ดีแล้วครับ อย่าซีเรียส นะครับ

อย่างนี้เขาเรียกว่า ขำ

แสดงว่าคนเขียนกำลังมีอารมณ์ ขำ ขำ

จึง ...