อยากรู้เรื่องกับเขาจัง....อิอิ...
เดียวจะไปลองดู.....มันจะเป็นยังงัยหว่า...

เอกอนก็บอกตรง ๆ ว่าเอกอนแทบจะไม่เคยทำสมาธิ
หมายถึง การทำสมาธิตามรูปแบบที่มี ๆ การสอนกัน
การมานั่งบริกรรมพุทโธ หรือ กำหนดลมหายใจ

แต่ความเข้าใจทางธรรมที่พิเศษของเอกอนก็ปรากฎขึ้นได้เรื่อย ๆ
ซึ่งดูเหมือนจะเกิดขึ้นได้ง่าย
ทั้ง ๆ ที่เอกอนแทบจะไม่ได้ต้องทำอะไรให้เป็นที่ลำบากสังขารเรย
ทันทีที่เขาว่าง หรือ เขาพัก หรือ เขาหยุด เขาก็จะเดินตามรอยอุปนิสัยของ จิต
คือ โคจรจิตเข้าสู่รอยเกวียนเดิมที่ทำไว้ โดยที่เอกอนไม่ต้องไปกำหนด หรือบังคับเขา

น่าจะจัดอยู่ในจำพวก "ปัญญาวิมุตติ" มั๊ง ..
พวกที่ใช้ปัญญานำสมาธิ ต้องการสมาธิแค่เล็กน้อย ..
วาสนาสะสมมาดี มีปัญญามาก การเรียนธรรม ฝึกธรรมจึงง่าย

ข้าน้อย วาสนากระจิ้ดริด ปัญญากระจ้อยร่อย
เรีนรู้ธรรมจึงยากลำบาก ต้องฝึกหนักกว่าคนอื่น ..

ทุกอย่างมันคงอยู่...อย่างเปิดเผย...
แต่สิ่งที่ปิดมันเอาไว้...คือเครื่องกีดขวาง...ที่ทำให้ผัสสะของเราไม่อาจจะรับรู้
ตามความเป็นจริง...

เปรียบเทียบกับใบพัด พัดลม...
เมื่อพัดลมหมุนเร็วมาก เรามองเห็นเป็นวงกลม ๆ เนื้อเดียวกัน
และไม่อาจจะแหย่มือทะลุผ่านไปได้
แต่เมื่อพัดลมค่อย ๆ ลดอัตราความเร็วลงจนหยุดหมุนในที่สุด
เราจะเห็นภาพใบพัด และภาพที่อยู่ด้านหลังใบพัด ซึ่งก่อนหน้านี้มองไม่เห็น
และเราก็สามารถจิ้มนิ้วลอดช่องระหว่างใบพัดไปได้...

การที่เราจะรู้ในสิ่งที่อยู่หลังใบพัดได้
กรณี 1 คือทำให้มันหยุด
กรณี 2 คือการทำการเคลื่อนที่ของเราให้สอดคล้อง...

สันตติ (แรงสืบต่อ)

ที่มา: หนังสือ "สมาธิหมุน จิตวิวัฒน์เพื่อความพ้นทุกข์" เรียบเรียงโดย คุณเกียรติศักดิ์ แสงสุวรรณ
....
การที่จิตมีคุณภาพไม่พอที่จะเห็นแรงสืบต่อ และไม่รู้วิธีการทำให้แรงสืบต่อปรากฏขึ้นมา เพราะจิตเข้าไปยึดติดการกระทบผัสสะที่อายตนะภายนอก หรือ ภายในตลอดเวลา ทำให้ภาวะจิตที่เกิดขึ้นเป็นภาวะนิ่ง ในเมื่อการหมุนวนเป็นภาวะความเคลื่อนไหว การไปติดที่อายตนะใดๆ อันเป็นภาวะความนิ่ง จะทำให้จิตตามการหมุนไม่ทัน จึงไม่สามารถเห็นการหมุนวนระหว่างอายตนะภายนอกกับภายในได้ ซึ่งการหมุนวนของแรงสืบต่อระหว่างอายตนะนั้นจะเห็นขึ้นได้ก็ต่อเมื่อ เราสามารถปล่อยวางการยึดติดอายตนะภายนอกและภายในได้พร้อมกัน และ รู้วิธีการฝึกจิตจนจิตมีรอบความถี่และความเร็วเท่ากับรอบการหมุนระหว่างอายตนะ ไม่เช่นนั้น จิตเราก็จะต้องตกอยู่ในอิทธิพลของการหมุน คือ ถูกขันธ์ 5 ครอบงำอยู่ตลอดเวลา

https://sites.google.com/site/ingdhamma/dhamma6




อิอิ

นี่เป็นกระทู้ที่เอกอนเคยโพสต์
ที่เอกอนจำลองสิ่งที่เห็นมากล่าว

ก่อนจะมาอ่านข้อความของเอกอน เรื่องสมาธิหมุน ผมเคยคิดว่าอ็อกซิเจ่นนั้นมีส่วนทำให้เราปรุงแต่งอะไรได้มากจริงๆ ผมใช้วิธีหายใจออกยาวกว่าหายใจเข้าเพื่อให้อ็อกซิเจนน้อยลงเรื่อยๆ และผมสังเกตุอานาปานสติสูตรพระพุทธเจ้าหายใจออกก่อนหายใจเข้า ลองฝึกดูได้ผลเป็นสมาธิดีมากเลยสงบไวครับลองดูได้ (และกบที่มันจำศิลได้ตั้ง3เดือนมันก็ไม่หายใจทางปอดมันอาจจะหายใจทางผิวหนังนิดหน่อยหรือเปล่าไม่รู้นะ)

ท่านลองไปตั้งกระทู้ เกี่ยวกับ "การหายใจ" ดูสิ่
เอกอนเชื่อว่าคนเรามีประสบการณ์เกี่ยวกับ การหายใจ มากมาย

เพียงแต่ว่าเราต่างรู้และเก็บไว้ในใจ
ซึ่งบางทีก็ไม่กล้าที่จะพูด ไม่กล้าแสดงออกมา
เพราะ กลัวหน้าแตก

แต่จริง ๆ ถ้าเราพอจะลองยอมเสี่ยงที่จะ หน้าแตก
ยอมเสี่ยงที่จะเปิดตัวเปิดใจให้มีคนมา ซักฟอก คัดค้าน
เราก็จะได้เปิดโลกทัศน์ ทั้งกับตัวเอง และกับคนอื่น ๆ

มันก็ทำให้เราได้ประสบการณ์มากขึ้น