43226.ชีวิต .....เป็นส่วนของปฏิจจสมุบาท เข้าใจมั้ย!

กรัชกาย

bigtoo เขียน:

กรัชกาย เขียน:

“ปุถุชนผู้มิได้เรียนสดับนั้น ย่อมมนสิการโดยไม่แยบคาย (อโยนิโสมนสิการ) อย่างนี้ว่า ในอดีตกาลอันยาวนาน เราได้มีแล้วหรือหนอ ...หรือว่าเรามิได้มี...เราได้เป็นอะไรหนอ...เราได้เนอย่างไรหนอ...เราเป็นอะไรแล้วจึงได้เป็นอะไรหนอ...ในอนาคตกาลอันยาวนาน เราจักมีหรือหนอ...หรือว่าเราจักไม่มี...เราจักเป็นอะไรหนอ...เราจักเป็นอย่างไรหนอ...เราจักเป็นอะไรแล้วจึงจะเป็นอะไรหนอ หรือ

ปรารภปัจจุบันในบัดนี้ มีความสงสัยขึ้นภายในว่า เรามีอยู่หรือ หรือว่าเราไม่มี เราเป็นอะไรหนอ เราเป็นอย่างไรหนอ สัตว์นี้มาจากไหนหนอ สัตว์นั้นจักไป ณ ที่ใดหนอ?

“เมื่อปุถุชนนั้น มนสิการโดยไม่แยบคายอย่างนี้ ทิฐิอย่างใดอย่างหนึ่งในทิฐิ 6 อย่าง ย่อมเกิดขึ้น คือ เขาย่อมเกิดทิฐิ (ยึดถือ) เอาเป็นจริงเป็นแท้ว่า เรามีอัตตา ...เราไม่มีอัตตา ...เรากำหนดรู้อัตตาด้วยอัตตา ...เรากำหนดรู้สภาวะที่มิใช่อัตตาด้วยอัตตา ...เรากำหนดรู้อัตตาด้วยสภาวะที่มิใช่อัตตา หรือ

มิฉะนั้นก็จะมีทิฐิดังนี้ว่า อัตตาของเรานี้แหละ ที่เป็นตัวบงการ เป็นผู้เสวย ประสบวิบากแห่งกรรมที่ดีและชั่ว ณ ที่นั้นๆ เป็นสภาวะที่เที่ยงแท้ ยั่งยืน คงอยู่ตลอดไป มีความไม่ผันแปรเป็นธรรมดา จักคงอยู่อย่างนั้นเสมอตลอดไป

ภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ทิฐิ รกชัฏแห่งทิฐิ กันดารแห่งทิฐิ เสี้ยนหนามแห่งทิฐิ ความดิ้นรนแห่งทิฐิ ทิฐิเครื่องผูกมัดสัตว์ ปุถุชนผู้มิได้เรียนสดับ ซึ่งถูกทิฐิเครื่องผูกมัดรัดตัวไว้ ย่อมไม่พ้นจาก ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส เรากล่าวว่า ย่อมไม่พ้นจากทุกข์

พี่กายยกพุทธพจน์เหล่ามามาเพื่ออะไรครับ สิ่งเหล่านี้นั้นเราก็รู้ๆกันอยู่นี่ครับว่าทิฎฐิมนุษย์มันเป็นความหลงของคนอย่างนี้ เราถึงลงมือเดินตามทางมรรคมีองค์แปดกันไง น่าจะเอาวิธีปฎิบัติมากกว่าเอาแต่ความ ทิฎฐิออย่างเดียว ทิฎฐิอย่างเดียวมันไม่รอดหรอก มันมีตั้ง8องค์ กิจญาณนั้นแหล่ะครับหน้าที่ของเรา เมือกิจญาณสมบูรณืเมื่อใดกัตตญาณก้จะปรากฎเองก็เท่านั้นไม่ต้องวลมาที่เก่าแล้ว ถามจริงๆพี่เคยสัมผัสความจริงอะไรบางอย่างเกี่ยวกัยสูญญตาบ้างมั้ยหรือพี่คิดเอาแล้วว่าใช่นะครับ พุทธพจน์ใหญ่อย่างอานาปานสติสูตร นะเอาไปไว้ไหนครับ

ที่พูดญาณนั้นญาณนี้ นั่นก็เป็นเพียงแผนที่ เกิดพี่ถามศัพท์นั้นๆที่ยกมาหมายถึงอะไร ก็เกรงว่าจะบีบคั้นความรู้สึกน้องเปล่าๆ นี่พูดจากใจนะเนี่ย คือ

เป็นห่วงสุขภาพจิตและกายหากเอาภาคปฏิบัติมาเกรงจะบ้ากันไปใหญ่ :b1:

bigtoo

กรัชกาย เขียน:

bigtoo เขียน:

กรัชกาย เขียน:

“ปุถุชนผู้มิได้เรียนสดับนั้น ย่อมมนสิการโดยไม่แยบคาย (อโยนิโสมนสิการ) อย่างนี้ว่า ในอดีตกาลอันยาวนาน เราได้มีแล้วหรือหนอ ...หรือว่าเรามิได้มี...เราได้เป็นอะไรหนอ...เราได้เนอย่างไรหนอ...เราเป็นอะไรแล้วจึงได้เป็นอะไรหนอ...ในอนาคตกาลอันยาวนาน เราจักมีหรือหนอ...หรือว่าเราจักไม่มี...เราจักเป็นอะไรหนอ...เราจักเป็นอย่างไรหนอ...เราจักเป็นอะไรแล้วจึงจะเป็นอะไรหนอ หรือ

ปรารภปัจจุบันในบัดนี้ มีความสงสัยขึ้นภายในว่า เรามีอยู่หรือ หรือว่าเราไม่มี เราเป็นอะไรหนอ เราเป็นอย่างไรหนอ สัตว์นี้มาจากไหนหนอ สัตว์นั้นจักไป ณ ที่ใดหนอ?

“เมื่อปุถุชนนั้น มนสิการโดยไม่แยบคายอย่างนี้ ทิฐิอย่างใดอย่างหนึ่งในทิฐิ 6 อย่าง ย่อมเกิดขึ้น คือ เขาย่อมเกิดทิฐิ (ยึดถือ) เอาเป็นจริงเป็นแท้ว่า เรามีอัตตา ...เราไม่มีอัตตา ...เรากำหนดรู้อัตตาด้วยอัตตา ...เรากำหนดรู้สภาวะที่มิใช่อัตตาด้วยอัตตา ...เรากำหนดรู้อัตตาด้วยสภาวะที่มิใช่อัตตา หรือ

มิฉะนั้นก็จะมีทิฐิดังนี้ว่า อัตตาของเรานี้แหละ ที่เป็นตัวบงการ เป็นผู้เสวย ประสบวิบากแห่งกรรมที่ดีและชั่ว ณ ที่นั้นๆ เป็นสภาวะที่เที่ยงแท้ ยั่งยืน คงอยู่ตลอดไป มีความไม่ผันแปรเป็นธรรมดา จักคงอยู่อย่างนั้นเสมอตลอดไป

ภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ทิฐิ รกชัฏแห่งทิฐิ กันดารแห่งทิฐิ เสี้ยนหนามแห่งทิฐิ ความดิ้นรนแห่งทิฐิ ทิฐิเครื่องผูกมัดสัตว์ ปุถุชนผู้มิได้เรียนสดับ ซึ่งถูกทิฐิเครื่องผูกมัดรัดตัวไว้ ย่อมไม่พ้นจาก ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส เรากล่าวว่า ย่อมไม่พ้นจากทุกข์

พี่กายยกพุทธพจน์เหล่ามามาเพื่ออะไรครับ สิ่งเหล่านี้นั้นเราก็รู้ๆกันอยู่นี่ครับว่าทิฎฐิมนุษย์มันเป็นความหลงของคนอย่างนี้ เราถึงลงมือเดินตามทางมรรคมีองค์แปดกันไง น่าจะเอาวิธีปฎิบัติมากกว่าเอาแต่ความ ทิฎฐิออย่างเดียว ทิฎฐิอย่างเดียวมันไม่รอดหรอก มันมีตั้ง8องค์ กิจญาณนั้นแหล่ะครับหน้าที่ของเรา เมือกิจญาณสมบูรณืเมื่อใดกัตตญาณก้จะปรากฎเองก็เท่านั้นไม่ต้องวลมาที่เก่าแล้ว ถามจริงๆพี่เคยสัมผัสความจริงอะไรบางอย่างเกี่ยวกัยสูญญตาบ้างมั้ยหรือพี่คิดเอาแล้วว่าใช่นะครับ พุทธพจน์ใหญ่อย่างอานาปานสติสูตร นะเอาไปไว้ไหนครับ

ที่พูดญาณนั้นญาณนี้ นั่นก็เป็นเพียงแผนที่ เกิดพี่ถามศัพท์นั้นๆที่ยกมาหมายถึงอะไร ก็เกรงว่าจะบีบคั้นความรู้สึกน้องเปล่าๆ นี่พูดจากใจนะเนี่ย คือ

เป็นห่วงสุขภาพจิตและกายหากเอาภาคปฏิบัติมาเกรงจะบ้ากันไปใหญ่ :b1:

พี่จะยกอะไรมาก็ยกมาเถอะมันก็สรุปลงเราสมควรจะทำอะไรก็เท่านั้นเรื่องของเรื่องมันมีอยู่เท่านี้ แต่ใครจะทำผิดทำถูกนั้นผมถึงบอกว่ามันเป้นไปตามกรรมครับ พระพุทธจ้าไม่ได้สอนอะไรเรามากนักหรอกครับก็แค่ชี้ให้เห็นอะไรคือทุกข์และอะไรคือข้อปฏิบัติเพื่อความดับทุกข์เท่านั้นเองไม่ต้องไปศึกษาเยอะๆหรอกครับ มันลงตัวในปาติโมกข์นั้นแหล่ะครับ เรียนมากทำไปทำมาจะเอาแต่สบายเข้าว่านะครับ ผมเจอมาเยอะแล้ว ปล่อยวางแบบนี้นะ ผมถึงให้ทดสอบตนเองจริงๆไม่ว่าจะเรื่องอะไร ทานมีมั้ย ศิลมีมั้ย สมาธิมีมั้ย เรื่องปัญญานะมันอวดกันได้พูดไปเรื่อยๆได้ครับ ผมเน้าการใชัชีวิตอย่างบรมครูครับใครจะแย้งก็แย้งมา

กรัชกาย

อยากได้ภาคปฏิบัติก็สนองให้ แล้วบอกพี่กายหน่อยดิว่าทำยังไงจึงหลุดพ้นจากจุดนี้ไปได้ :b1:

อ้างคำพูด:

อยากจะรบกวนถามผู้ที่เคยเป็นว่าจะแก้อย่างไรครับ ทั้งๆที่เราไม่ได้ยินดีไปกับอารมณ์แห่งการปรามาสพระรัตนตรัยเลย เคยอ่านเจอหลายกระทู้แล้ว ถึงคนที่มีอาการแบบนี้ แต่พอเกิดขึ้นกับตัวเองเลยชักจะหาทางออกไม่ได้ สับสน และค่อนข้างจะกลัวว่าหนทางการปฏิบัติของเรามันจะถึงทางตัน มันเกิดได้อย่างไร มันเป็นกรรมเก่าหรือไม่ หากเป็นกรรมเก่า ในเมื่อชาตินี้ เรามีใจที่จะแสวงหาทางพ้นทุกข์ คือ พระนิพพาน แล้วทำไมมันถึงตามมาขวางด้วยวิธีการรุนแรงแบบนี้ หรือว่าแท้ที่จริงเรากำลังจะเป็นบ้าเกิดความสับสนทางจิตครับ รบกวนทุกท่าน หากมีท่านใดสามารถนั่งสมาธิตรวจดูกรรมเก่าให้ได้ ขอให้ช่วย pm มา เพื่อชี้ทางสว่างด้วยเถิด หรือ

ไม่ก็แนะนำวิธีการแก้ไขเพื่อไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกด้วยเถิด ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยช่วยให้ทุกท่านที่แนะนำมานี้จงเจริญด้วยศีล สมาธิ ปัญญา และมีพระนิพพานเป็นที่ตั้งแห่งความดับทุกข์ทั้งมวลด้วยเถิด สาธุ

กรัชกาย

พุทธพจน์นี่ บีบหัวใจน้องมากใช่มั้ย :b32:

อ้างคำพูด:

“ปุถุชนผู้มิได้เรียนสดับนั้น ย่อมมนสิการโดยไม่แยบคาย (อโยนิโสมนสิการ) อย่างนี้ว่า ในอดีตกาลอันยาวนาน เราได้มีแล้วหรือหนอ ...หรือว่าเรามิได้มี...เราได้เป็นอะไรหนอ...เราได้เป็นอย่างไรหนอ...เราเป็นอะไรแล้วจึงได้เป็นอะไรหนอ...ในอนาคตกาลอันยาวนาน เราจักมีหรือหนอ...หรือว่าเราจักไม่มี...เราจักเป็นอะไรหนอ...เราจักเป็นอย่างไรหนอ...เราจักเป็นอะไรแล้วจึงจะเป็นอะไรหนอ หรือ

ปรารภปัจจุบันในบัดนี้ มีความสงสัยขึ้นภายในว่า เรามีอยู่หรือ หรือว่าเราไม่มี เราเป็นอะไรหนอ เราเป็นอย่างไรหนอ สัตว์นี้มาจากไหนหนอ สัตว์นั้นจักไป ณ ที่ใดหนอ?

“เมื่อปุถุชนนั้น มนสิการโดยไม่แยบคายอย่างนี้ ทิฐิอย่างใดอย่างหนึ่งในทิฐิ 6 อย่าง ย่อมเกิดขึ้น คือ เขาย่อมเกิดทิฐิ (ยึดถือ) เอาเป็นจริงเป็นแท้ว่า เรามีอัตตา ...เราไม่มีอัตตา ...เรากำหนดรู้อัตตาด้วยอัตตา ...เรากำหนดรู้สภาวะที่มิใช่อัตตาด้วยอัตตา ...เรากำหนดรู้อัตตาด้วยสภาวะที่มิใช่อัตตา หรือ

มิฉะนั้นก็จะมีทิฐิดังนี้ว่า อัตตาของเรานี้แหละ ที่เป็นตัวบงการ เป็นผู้เสวย ประสบวิบากแห่งกรรมที่ดีและชั่ว ณ ที่นั้นๆ เป็นสภาวะที่เที่ยงแท้ ยั่งยืน คงอยู่ตลอดไป มีความไม่ผันแปรเป็นธรรมดา จักคงอยู่อย่างนั้นเสมอตลอดไป

ภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ทิฐิ รกชัฏแห่งทิฐิ กันดารแห่งทิฐิ เสี้ยนหนามแห่งทิฐิ ความดิ้นรนแห่งทิฐิ ทิฐิเครื่องผูกมัดสัตว์ ปุถุชนผู้มิได้เรียนสดับ ซึ่งถูกทิฐิเครื่องผูกมัดรัดตัวไว้ ย่อมไม่พ้นจาก ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส เรากล่าวว่า ย่อมไม่พ้นจากทุกข์

bigtoo

กรัชกาย เขียน:

วัฏฏะอีก

อะไรวัฏฏะ พอจะบอกได้มั้ย :b1:

น้อง big อยากเป็นพระอรหันต์มากหรอครับ :b10:

ถามนี่ไม่ตอบ ชอบพูดศัพท์เขาแบบเพ้อเจ้อ พูดศัพท์ทางธรรมเพื่อให้สบายใจ ใจปลื้มๆว่าที่ฉันพูดธรรมะนะ ฉันคิดเนี่ยเป็นธรรมะ แต่หารู้เข้าใจความหมายศัพท์ที่ตนนำมาพูดนั้นๆไม่

จริงมั้ยขอรับพ่อนักธรรมทั้งสอง :b1:

บอกตรงๆนะ เห็นแล้วอนาถใจ บิดเบือนกล่าวตู่พุทธธรรม บาปครับบาป

การที่รู้ศัพท์เยอะๆก็ไม่ได้หมายความว่าเข้าใจอะไรได้เยอะกว่าคนที่รู้ศัพท์น้อยหรอกนะ และคนเข้าใจอะไรเยอะๆก็ไม่ได้หมายความว่าลด ละ เลิกอะไรได้เยอะๆหรอกนะ และการลด ละ เลิกอะไรได้เยอะๆก็ไม่ได้หมายความว่าเขาถึงสัจจธรมมที่แท้จริงได้หรอกครับพี่

bigtoo

กรัชกาย เขียน:

พุทธพจน์นี่ บีบหัวใจน้องมากใช่มั้ย :b32:

อ้างคำพูด:

“ปุถุชนผู้มิได้เรียนสดับนั้น ย่อมมนสิการโดยไม่แยบคาย (อโยนิโสมนสิการ) อย่างนี้ว่า ในอดีตกาลอันยาวนาน เราได้มีแล้วหรือหนอ ...หรือว่าเรามิได้มี...เราได้เป็นอะไรหนอ...เราได้เป็นอย่างไรหนอ...เราเป็นอะไรแล้วจึงได้เป็นอะไรหนอ...ในอนาคตกาลอันยาวนาน เราจักมีหรือหนอ...หรือว่าเราจักไม่มี...เราจักเป็นอะไรหนอ...เราจักเป็นอย่างไรหนอ...เราจักเป็นอะไรแล้วจึงจะเป็นอะไรหนอ หรือ

ปรารภปัจจุบันในบัดนี้ มีความสงสัยขึ้นภายในว่า เรามีอยู่หรือ หรือว่าเราไม่มี เราเป็นอะไรหนอ เราเป็นอย่างไรหนอ สัตว์นี้มาจากไหนหนอ สัตว์นั้นจักไป ณ ที่ใดหนอ?

“เมื่อปุถุชนนั้น มนสิการโดยไม่แยบคายอย่างนี้ ทิฐิอย่างใดอย่างหนึ่งในทิฐิ 6 อย่าง ย่อมเกิดขึ้น คือ เขาย่อมเกิดทิฐิ (ยึดถือ) เอาเป็นจริงเป็นแท้ว่า เรามีอัตตา ...เราไม่มีอัตตา ...เรากำหนดรู้อัตตาด้วยอัตตา ...เรากำหนดรู้สภาวะที่มิใช่อัตตาด้วยอัตตา ...เรากำหนดรู้อัตตาด้วยสภาวะที่มิใช่อัตตา หรือ

มิฉะนั้นก็จะมีทิฐิดังนี้ว่า อัตตาของเรานี้แหละ ที่เป็นตัวบงการ เป็นผู้เสวย ประสบวิบากแห่งกรรมที่ดีและชั่ว ณ ที่นั้นๆ เป็นสภาวะที่เที่ยงแท้ ยั่งยืน คงอยู่ตลอดไป มีความไม่ผันแปรเป็นธรรมดา จักคงอยู่อย่างนั้นเสมอตลอดไป

ภิกษุทั้งหลาย นี้เรียกว่า ทิฐิ รกชัฏแห่งทิฐิ กันดารแห่งทิฐิ เสี้ยนหนามแห่งทิฐิ ความดิ้นรนแห่งทิฐิ ทิฐิเครื่องผูกมัดสัตว์ ปุถุชนผู้มิได้เรียนสดับ ซึ่งถูกทิฐิเครื่องผูกมัดรัดตัวไว้ ย่อมไม่พ้นจาก ชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส เรากล่าวว่า ย่อมไม่พ้นจากทุกข์

ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรมากหรอกครับ ผมหายสงสัยไปนานแล้ว

กรัชกาย

น้อง big ครับ พี่กายเห็นมาเยอะครับ นักปฏิบัติเพี้ยนน่ะ โดดขึ้นหลังคาร้องตะโกน กรูเหาะได้แล้วโว้ยย ใจจริงสงสาร แต่ถ้าเต็มใจ นึกโสน่ะน่า :b1:

กรัชกาย

เอานี่ไปอีก จะได้มองเห็นภาพ :b1:

กรัชกาย

กรัชกาย เขียน:

อยากได้ภาคปฏิบัติก็สนองให้ แล้วบอกพี่กายหน่อยดิว่าทำยังไงจึงหลุดพ้นจากจุดนี้ไปได้ :b1:

อ้างคำพูด:

อยากจะรบกวนถามผู้ที่เคยเป็นว่าจะแก้อย่างไรครับ ทั้งๆที่เราไม่ได้ยินดีไปกับอารมณ์แห่งการปรามาสพระรัตนตรัยเลย เคยอ่านเจอหลายกระทู้แล้ว ถึงคนที่มีอาการแบบนี้ แต่พอเกิดขึ้นกับตัวเองเลยชักจะหาทางออกไม่ได้ สับสน และค่อนข้างจะกลัวว่าหนทางการปฏิบัติของเรามันจะถึงทางตัน มันเกิดได้อย่างไร มันเป็นกรรมเก่าหรือไม่ หากเป็นกรรมเก่า ในเมื่อชาตินี้ เรามีใจที่จะแสวงหาทางพ้นทุกข์ คือ พระนิพพาน แล้วทำไมมันถึงตามมาขวางด้วยวิธีการรุนแรงแบบนี้ หรือว่าแท้ที่จริงเรากำลังจะเป็นบ้าเกิดความสับสนทางจิตครับ รบกวนทุกท่าน หากมีท่านใดสามารถนั่งสมาธิตรวจดูกรรมเก่าให้ได้ ขอให้ช่วย pm มา เพื่อชี้ทางสว่างด้วยเถิด หรือ

ไม่ก็แนะนำวิธีการแก้ไขเพื่อไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกด้วยเถิด ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยช่วยให้ทุกท่านที่แนะนำมานี้จงเจริญด้วยศีล สมาธิ ปัญญา และมีพระนิพพานเป็นที่ตั้งแห่งความดับทุกข์ทั้งมวลด้วยเถิด สาธุ

บอกทางออกทีดิ จะออกไปทางไหน ว่าไป :b14:

bigtoo

กรัชกาย เขียน:

อยากได้ภาคปฏิบัติก็สนองให้ แล้วบอกพี่กายหน่อยดิว่าทำยังไงจึงหลุดพ้นจากจุดนี้ไปได้ :b1:

อ้างคำพูด:

อยากจะรบกวนถามผู้ที่เคยเป็นว่าจะแก้อย่างไรครับ ทั้งๆที่เราไม่ได้ยินดีไปกับอารมณ์แห่งการปรามาสพระรัตนตรัยเลย เคยอ่านเจอหลายกระทู้แล้ว ถึงคนที่มีอาการแบบนี้ แต่พอเกิดขึ้นกับตัวเองเลยชักจะหาทางออกไม่ได้ สับสน และค่อนข้างจะกลัวว่าหนทางการปฏิบัติของเรามันจะถึงทางตัน มันเกิดได้อย่างไร มันเป็นกรรมเก่าหรือไม่ หากเป็นกรรมเก่า ในเมื่อชาตินี้ เรามีใจที่จะแสวงหาทางพ้นทุกข์ คือ พระนิพพาน แล้วทำไมมันถึงตามมาขวางด้วยวิธีการรุนแรงแบบนี้ หรือว่าแท้ที่จริงเรากำลังจะเป็นบ้าเกิดความสับสนทางจิตครับ รบกวนทุกท่าน หากมีท่านใดสามารถนั่งสมาธิตรวจดูกรรมเก่าให้ได้ ขอให้ช่วย pm มา เพื่อชี้ทางสว่างด้วยเถิด หรือ

ไม่ก็แนะนำวิธีการแก้ไขเพื่อไม่ให้มันเกิดขึ้นอีกด้วยเถิด ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยช่วยให้ทุกท่านที่แนะนำมานี้จงเจริญด้วยศีล สมาธิ ปัญญา และมีพระนิพพานเป็นที่ตั้งแห่งความดับทุกข์ทั้งมวลด้วยเถิด สาธุ

ผมนะเจอยิ่งกว่านี้อีก สมัยก่อนไม่เคยดูถูกอะไรเกี่ยวกับพระรัตนตรัย อย่างมากก็เฉยๆไม่สน ผมเริ่มปฎิบัติธรรมผมเห็นพระไม่ได้เลยเห็นแล้วใจด่าเลยล่ะ ผมเริ่มสับสนความคิดนี้มาได้อย่างไร แน่นอนใครเดินทางที่ถูกจะมีมารมาเสมอขอให้รู้ไว้ด้วยครับ ทางสายผมเจาะลึกลงไปถึงจิตใต้สำนึกถึงอนุสัย แน่แหละครับที่ตัวเองว่าตัวเองดีแท้ๆมันซ้อนอยู่มันผลุดขึ้นมาเลยตกใจว่าตนเองไม่เคยคิดมันมีมาได้อย่างไร ก็คนเราสะสมมันมาตั้งไม่รู้เท่าไร่ต่อเท่าไหร่จะไม่มีเลยเหรอ มารจะมาสกัดเสมอไม่ต้องกล้วอะไร ของเก่ามันฟุ้งขึันมา ก็ดูมันเฉยๆทำอะไรไม่ได้ มันบังคับมันไม่ได้มันมีมันก็ทำหน้าที่ของมันไป เหมือนความโกรธนะครับ ตรวบใดเรายังไม่ดับมันเป็นสมุทเฉท มันได้โอกาสมันก็โกรธ เพียงแต่ปฎิบัติไป หลายปีกว่าผมจะผ่านพ้นไปได้ มันจะค่อยๆจางลงๆไปเรื่อยเพียงปฎิบัติให้ถูกทางขุดรากถอนโคนมันให้ได้ ทั้งอด ทั้งทน นั้นแหละเยี่ยม และอะไรรู้มั้ยครับ ธุดงควัตรนั้นแหละตัวกำจัดกอเลสชั้นยอดเลย

bigtoo

กรัชกาย เขียน:

เอานี่ไปอีก จะได้มองเห็นภาพ :b1:

โถๆพี่ยกตัวอย่างนี้มาโอ้ยปวดใจ ของดีๆมีตั้งเยอะไปเอาอะไรมา

กรัชกาย

ตัดมาทำไงทีนี้ บอกเขาที :b1:

อ้างคำพูด:

นั่งสมาธิ
พอกำหนดรู้ลมหายใจแรกอาการมดทั้งรังรุมกัดก็เกิดขึ้นทันที
แต่ไม่ได้เป็นทุกข์ถึงกับนั่งสมาธิไม่ได้นะครับ ก็สนุกดีอาการแบบนี้
คือ...เจ้ากรรมนายเวรหรือป่าวครับ (คำตอบในใจ)

นอนสมาธิ
ส่วนใหญ่จะทำพักเที่ยง ก่อนทำไม่ได้ไหว้พระสวดมนต์แต่จะลากลมเข้ายาวก่อน
พอกำหนดลมปกติแรกจะเหมือนมีหนูออกมาจากสะโพกข้างขวาแล้ววิ่งไปตามตัว
ครั้งหนึ่งผมเคยเอามือตะตบด้วยนะครับแต่ไม่มีอะไร ไม่ได้เป็นทุกข์กับมันนะครับแต่
สงสัยว่ามันคืออาการอะไร คำตอบในใจ คือ เจ้ากรรมนายเวรหรือป่าวครับ

อาการหลังจากอาการดังกล่าวข้างบน
- ขนลุกทั้งตัวสักพัก
- เย็นทั้งตัวเหมือนเอาแป้งตางูเยอะๆผสมน้ำแล้วปะให้ทั่วตัว
- มีคนมาไฟฉายมาฉายที่หน้า (ทั้งๆที่เอาผ้าปิดตาปิดไว้ เฉพาะนอนสมาธิ)
- มือหาย
- ลมหายใจเบามาก แต่ก็พอรู้อยู่

ถามอีกข้อครับ อีกไกลมั้ยถึงจะขึ้น ปฐมฌาน
ทุกวันนี้ปฏิบัติไปไม่ได้ฌาน (ชาน) ซะทีจนบางครั้งลืมเรื่องฌาน(ชาน)ไปแล้ว
แต่ก็ยังหวังว่าจะได้ ปฐมฌาน อยู่บ้าง
http://board.palungjit.com/f126/อาการเหมือนโดนมดทั้งรังกัด-มีหนูวิ่งตามตัว-356895.html