พอดีได้อ่านคำสนทนาของคุณบิ๊กฯว่าความจริงที่เหนือความจริง

เลยสนใจว่าความจริงที่เหนือความจริงคืออย่างไร


"ส่วนตัวผมเห็นว่าความจริงที่เหนือความจริงนั้นคือความจริงที่ไม่ได้เห็นได้ด้วยตาเนื้อหรือคิดเอาเอง(จินต)

แต่เป็นความจริงที่เข้าถึงหรือปรากฏแก่จิตหรือเรียกว่าสภาวะธรรม หรือปรมัตถธรรม

ที่เห็นด้วยจิตที่ประกอบด้วยปัญญาเบาบางด้วยกิเลส จิตที่บริสุทธฺ์ประภัสสร"


และท่านเห็นความจริงที่เหนือนั้นเป็นอย่างไร มีอะไรบ้างที่เคยเห็น

หวังว่าจะเป็นการปล่อยประกายแสงแห่งปัญญาของแต่ละท่าน สอบทานและยืนยันผลการปฏิบัติ

แต่ถ้าท่านใดเห็นว่าเป็นความฟุ้งเปลืองของจิตของผู้ถามก็ไม่ต้องเปลืองเวลาตอบก็ได้ ไม่เป็นไรครับ

เริ่มจากความรู้สึกก่อนสืบเนื่องกันเพราะจิตรับรู้ได้ทีละอารมณ์ ร่างกายที่เราเจ็บมากความเจ็บนั้นเป็นความรู้สึก อย่างไรก็ไม่สามารถคงสภาพทนได้ในที่สุดมันก็ทนไม่ได้คือมันดับวูบ ร่างกายแทนที่มันจะสลายจากภายนอกมันเป็นไปไม่ได้ มันจึงได้แต่แสดงความรู้สึกดับก็เท่านั้น แต่ภาพที่ปรากฎขึ้นเป็นลักษณะที่ร่างขาดออกจากกันเพราะทนความบีบคั้นไม่ได้ปรากฎขึ้นเองในมโนทวาร ต่ออารมณ์สืบเนื่อง ภาพก็ปรากฎเป็นอนัตตา หรือเรียกอีกอย่างว่าสูญญตา ปรากฎต่อในมโนทวาร และแสงสว่างมหาศาลก็ปรากฎหลังจากนั้นอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา จักขุ ญาณ ปัญญา วิชชา แสงสว่าง บางท่านอาจจะคิดว่าเป็นวิปัสนูบอกเลยครับคนละเรื่องครับ เพราะเป็นผลที่ผมตั้งอธิฐานจิตว่าถ้าไม่บรรลุขั้นใดขั้นหนึ่งก็จะไม่ลุก มันไม่ได้มาสบายๆหรอกครับ ผมถึงบอกว่าอาจารย์ท่านไหนอธิบายอะไร ผมเข้าใจที่ท่านพูดหมด ไม่สงสัยเรื่องอนิจจัง ทุกขัง อนัตตามานานมากแล้วครับ

โอ้ น่าจะยังมีอีกนะเนี่ย

ใครบอกว่าพิจารณาธรรมแบบง่ายๆนั้นไม่ใช่ความรู้สึกผมเลย ทั้งๆที่ผมเป็นคนชอบสบาย แต่การปฎิบัติธรรมผมนั้นก็ได้มาจากการเอาชีวิตแลกมานะครับ ผมถึงเข้าใจว่าที่พระพทธองค์ทรงจะไม่สั่งสอนธรรมเลย มันอยากจริงๆกล้าพูดเลย และทำไมผมถึงมั่นใจว่าเป็นสภาวะธรรมแทัๆ เพราะกิเลสตัวร้ายของมนุษย์นั้นผมแทบหมดแล้วตอนนี้คือเจ้าความกำหนัดนั้นแหละครับ

เอาใจช่วย ผมเชื่อมั่นว่า พุทธสภาวะเป็นของจริง ถ้าคุณบิ๊กตัดได้ก็อนาคาสิ ยินดียินดี

ไม่เสพนะบอกตรงๆนะครับสบายใจได้เลยมั่นใจครับแต่ มันยังแสดงตัวเป้นชายนี้แหละยังระงับไม่ได้มันมาเองตอนเช้าๆ แต่เรื่องที่จะเสพนี่หมดห่วงครับมั่นใจเกินร้อยครับ

เจอสาวๆ หุ่นดีๆ ผิวผ่องๆ ยังรู้สึกเป็นไงบ้าง บิ๊กทู

สำหรับผม จิตมีราคะ รู้ว่าจิตมีราคะ

มันยังไม่เฉยครับ ................ แต่รู้ว่าจิตมีราคะ

ครูอาจารย์หลายท่านก็เคยเจออย่างนี้นะ เคยอ่านเจอที่หลายท่านเล่าไว้เช่นหลวงพ่อชา ท่านก็ผ่านมาได้ เพราะท่านเอาจริงแล้วก็ได้รับผลเย็นสนิทไปแล้ว

เอาน่ะชาตินักรบลงสนามรบ ต้องรบสุดกำลัง พระพุทธองค์ตรัสไว้แล้วว่าเป็นกิจที่ควรทำด้วยกำลังและความเพียรของบุรุษ กิจอื่นยิ่งกว่านี้ไม่มี สู้ๆ

ตราบใดมันยังไม่หมดจากใจมันย่อมแสดงตัวของมัน แต่สติมาไว ยังไม่ถึงขนาดมองแล้วไม่มีความรู้สึกแต่สติมาไว สำรวมตาทันที และก็เห็นเหมือนท่านนะครับว่าจิตมีราคะหรือไม่มีราคะ แต่จบไวครับไม่ปรุงต่อ

ของแบบนี้ใครก็อยากจะสบายแต่ทำไมจิตเราดันสงสัย ถ้าไม่ทำก็ไม่หายสงสัย ก็ต้องลุยกันหน่อยครับสุดท้ายก็หายสงสัยมันก็เท่านั้นเองครับ

ถามท่านอริยะทุกท่านครับ ดับตัณหาจากรสอาหาร นอกจากวิธี อาหารเรปฏิกูลสัญญา ยังมีวิธีอื่นมั้ยครับ


ขอบคุณครับ

กินมื้อเดียวโอกาสเกิดตัณหาได้ครั้งเดียว กินสองมื้อโอกาสเกิดตัณหาได้สองครั้ง กินสามมื้อโอกาสเกิดตัณหาได้สามครั้ง การทำลาบสะพานก็เป็นอีกวิธีหนึ่งครับ

ที่พยายามทำอยู่
สำรวม ตา จมูก ใจ พิจารณากินเพื่อธาตุขันธ์ อดกลั่นต่อความอยาก หลีก-เว้นเลือกอาหาร อาศัยความยินดีน้อมไปเพื่อสละลง แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง

แต่การเห็นโทษเห็นทุกข์ของอาหาร จนมันไม่ติดในรสชาตินี้ซิครับ มันทำยากโครต จึงอยากทราบวิธีที่ท่านทั้งหลายทำอยู่ได้ผลอย่างไรบ้าง

ยังเลือกกินของที่ชอบ เลือกอาหารที่ดูน่ากิน ปรุงรสอาหารกันอยู่มั้ย


ขอบคุณครับ

เหนือความจริง ยังไม่เคยเห็นครับ

นี่แหล่ะครับที่ว่าถ้าเป็นพระก็หมดทางที่จะเลือกแล้วแต่ตามมีตามได้ เป็นฆราวาสก็ต้องเลือกกินมันตาใจตัวเอง เอาอย่างนี้ซิครับ ถ้าไม่ยุ่งยากเกินไปถ้าต้องการทำถึงขนาดนั้นก็ทำเป็นตารางขึ้นมาเลยวันจันทร์ถึงวันศุกร์จะกินอะไรก็กินวันละอย่างเป้นการกำหนดรสชาติดีมั้ยอิๆ