หนทางสู่สุข

แม้หัวใจยังใฝ่สุขสม..... อย่าระทมถึงทุกข์นั้นมักชอบแลเหลียว.....
ทุกข์มอบมาเพียงข้างเดียว...... ถึงไร้เสียวสุขตอบแทนอันใด.....
ใครหากทำได้เช่นนี้..... ดุจสวรรค์นั้นบ่งชี้ทางยิ่งใหญ่.......
ทุกแห่งหนจรดลอย่างสดใส..... เพราะจิตใจกว้างไกลใหญ่เหนือเส้นทาง......
แต่สุขในใจใครจะแลเห็น...... สุขยากลำเข็ญก็ไม่แปลเปลี่ยนจือจาง......
สุขลอยไปใจอ้างว้าง...... อย่าหลงทางสร้างความหวังนำไป....
ใครที่ใจหักเห..... เพราะทุ่มเทให้รักไปจนล้นใจ.....
คาดตคะเนผิดพลาดไป...... ผลจึงครองหมองไหม้ไปชั่วนิจนิรันตร์.....
เมื่อฉันรักเธอเธอก็รักฉัน...... เราบอกกันไม่มีวันจืดจาง....
แล้วเราใยต้องเหินห่าง.... ปล่อยฉันหลงทางเสาะหารักหลายปี.....
ฉันต้องหม่นหมาง..... หาหนหางคืนกลับสู่รักไม่พบสักที......
โปรดเถิดทุกข์โปรดบ่งชี้..... หนทางที่ครองชีพนี้รื่นรมย์.....
โปรดเถิดทุกข์โปรดบ่งชี้...... หนทางที่ครองชีพนี้รื่นรมย์..... เรียบเรียงโดย bigtoo 555

หยุดร้องไห้เถิดหนา... หยุดเถิอหนาขอร้อง....
อย่าให้ผมนั้นต้องขาดใจ.....คุณช้ำมากเพียงใด....
ผมช้ำใจยิ่งกว่า....โอ้คุณจ๋ารู้มั้ยว่ายังมีผม..
คุณรู้มั้ยว่าใครจงรักภักดี....ใจดวงนี้ผู้ไม่มีวันรักใคร...
อ้อมกอกผมคอยคุณมาเคียงใกล้...แม้มันจะนานเท่าไรก็จะรอ..
เป็นไปได้มั้ย...ขอให้ผมไปผู้คุ้มภัย...
ขอให้ผมได้เช็ดน้ำตาที่เปียกปอน...ให้ผมกอดคุณสักครั้งเหมือนดังก่อน...
ให้คุณหายร้าวรอนขอได้ไหม ขอให้ผม...bigtoo 555

เมื่อคิดละความพยาบาท ให้อภัยผู้อื่น
ที่เขาทำผิดกับเราได้ สังเกตดูความจริง
เกี่ยวกับจิตขณะนั้น จะพบว่ามีความโปร่ง
โล่ง เยือกเย็น นั่นเพราะอำนาจของอภัยทาน
ไปดับไฟร้อนๆกลางหัวอกเสียได้
เราจะเห็นความเมตตา ค่อยๆเอ่อขึ้นจนเย็นสบาย


ให้ สติ ขจัดความโกรธ
ให้ คำขอโทษ ขจัดความบาดหมาง
ให้ ความเข้าใจ ขจัดความต่าง
ให้ ความว่าง ขจัดความไม่รู้จักพอ

อย่าคิดมากเลยครับ ผมแค่แหย่เล่น ก็คิดเสียว่า
เขาเป็นเครื่องมือฝืกจิตตัวเอง

อย่าแสดงอาการมากเลยครับ
มีอะไรคุยก็คุย อยากแสดงความเห็นอะไรกับเขาก็พูดไปเลย ไม่มีใครถือสาหรอกครับ

มาบิดกั้นตัวเอง แล้วมาแสดงอาการแบบนี้
คุณจะไม่มีความสุขนะครับ สู้...สู้ ครับ

ดีๆดี๊ๆๆดีๆ.... คนดีทำอะไรก็ดีพุทธโธ ธรรมโม สังโฆเป็นของดี.... ดีๆดี๊ๆๆดีๆ.... คนดีทำอะไรก็ดีพุทธโธ ธรรมโม สังโฆเป็นของดี.... กายวาจาใจดีๆอะไรอะไรก็ดี... กรรมดีอยู่ที่ทำดีๆ... จะรู้ตัวว่าทำอะไรดี๊ดี
.... ทำชั่วจะไม่รู้ว่าทำอะไรดี๊ดี.... ได้๊ดี๊ได้ดี๊ได้ดี... คนบาปทำอไรก็ไม่มีดี... คนอิฉาเขาก็ไม่มีดี ....ให้ร้ายป้ายสีเขาก็ไม่มีดี ....คนนินทาเขาก็ไม่มีดี ...โลภอยากได้ของขาก็ไม่มีดี ...ไม่มีดี๊ ไม่มีดี ไม่ม่ดี ...พระพุทธเป็นของดี พระธรรมเป็นของดี พระสงฆ์เป็นของดี... พุทธโธเป็นของดี ธรรมโม สังโฆเป็นของดี.....


มีทุกข์..มีทุกข์..มีปัญหา ทางกายทางใจ..... มีดีใจ.. มีเสียใจอยู่ร่ำไป... รู้ทันความคิดในใจ... คิดดี... คิดชั่ว.. ทำใจคิดดี..... คิดชั่วรู้ใจ.... สุขทุกข์มีมากมายในใจ... ยึดติดปรุ่งแต่ง... วนเวียนวนไป... สติรู้ทัน... ความคิดปรุงแต่งภายใน... สุขทุกข์เกิดที่ใจ ...บุญบาปไม่เว้นวาย.... เกิดอยู่ร่ำไป... ยึดติดปล่อยวางช่างใจ... ยึดติดปล่อยวาง....ดีใจยึดติดปรุงแต่ง.... ปล่อยวาง...... สว่างใจ....

การให้อภัยเปรียบดอกไม้ที่ให้แก่กัน.. จุดเริ่มต้นด้วยการแบ่งปัน ...ความสุขสรรจะมีทั่วไป... ให้ความเมตตา..ความกรุณาเป็นคุณยิ่งใหญ่... ให้ความรัก..ความจริงจากใจนั้นเป็นการให้....ที่ดี. จะให้สิ่งใดอย่ารอไว้จงให้ทันที..... ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมี..... การให้นี้เป็นเครื่องผูกใจ... จะเป็นแต่เพียงเป็นผู้รับนั้นไม่ควรพึงใจ... ขจัดความเห็นแกตัวสิ้นไป....โลกเราจะได้ร่มเย็น

สภาวะธรรมคุณบิ๊กคงพรั่งพรูอยู่แน่ๆ จึงผลักดันออกมาเป็นวาจามากมายให้ผู้อื่นได้รับรู้

ขอบพระคุณที่เตือนสติอยู่เสมอ

"ใช่มีคนที่ไหนมีแต่ธรรมเท่านั้นที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป" สาธุ

มีเิกิด..... มีแก่..... มีเจ็บ ......มีตาย.. มีทุกข์ทางกาย..... มีทุกข์ทางใจ... ยึดติด... ปรุงแต่ง... เวียนว่าย...วนไป...เรียนรู้ภายใน มองเห็นทั่วจักรวาล.... พระพุทธองค์ทรงข้ามผ่าน,....วัฎสงสารที่ยาวไกล....พระพุทธองค์ทรงพ้นใจ... มองเห็นทางแห่งความจริง.........เปิดฟ้าผ่านแสงธรรมส่อง...ให้เรามองเห็นทุกสิ่ง....กิเลสครองหัวใจผ่ายดับสูญ........สิ้นคือนิพพาน..... ไม่เกิด....ไม่แก่.... ไม่เจ็บ... ไม่ตาย....หมดทุกข์ทางกาย..... หมดทุกข์ทางใจ.... เลิกติด...ปรุงแต่ง.... ดับสิ้น...ภายใน.. หมดเชื้อปรุงใจ.....มองเห็นทางสัจธรรม ...พระพุทธองค์ทรงข้ามผ่าน วัฎสงสารที่ยาวไกล....พระพุทธองค์ทรงพ้นใจ...... มองเห็นทางแห่งความจริง...เปิดฟ้าผ่านแสงธรรมส่อง.....ให้เรามองเห็นทุกสิ่ง......กิเลสครองหัวใจผ่ายดับสูญ..............สิ้นคือนิพพาน.......... แสงทองส่องทาง...... แสงธรรมสองใจ... ศิลธรรมทรงไว้หัวใจเบิกบาน . แสงทองส่องทาง...... แสงธรรมสองใจ... ศิลธรรมทรงไว้ ฮึ..ฮือ..หัวใจเบิกบาน

จำเอาของเขามาชอบๆ

ปัญญาญาณปางก่อน....เลือนลางหายไป.... เมื่อมีกายต้องคลำทุกข์เวียนวนอย่างนั้น....อวิชามากมายมามัดใจอย่าเปลี่ยนผลัน..... เหล่าเวไนย์เกี่ยวกรรมกันมาแสนนาน....มือจูงมือรินช่วยพี่น้องรับธรรม.....ขอแจ้งธรรมในการนี้ถึงกาลสุดท้าย... อย่างเพียงพบแล้วลาใจพุทธะต้องห่างหาย... จากนาวาต้องตรมทุกข์ยากพ้นวัฎฎะ ...
.จิตแห่งฟ้าจงรักษาให้ประครองไว้... ดำเนินธรรมที่ตั้งใจ... เพื่อไปสู่แดนนิพพาน.... ศรัทธาพร้อมร่วมกันเศรียรน้อมที่รอเบื้องบน... สิ้นปุถุชนดอกบัวงดงาม..... สายน้ำเอ๋ย....คือการที่มันไหลไป.... แม้ร่างกายต้องสลาย.....แล้วผลันดับไป....แต่จิตธรรมของเราจะไม่มีวันเสื่อมคลาย...... ยังมีกายจิตสวยงามบำเพ็ญให้ดี...จากกายไป....จิตสวยงาม....ยังคงเช่นเดิม...........................

คุณขณะจิตครับ อย่าทำตัวเป็นผู้ดีจนเกินงามเลยครับ
บางครั้งเห็นเพื่อนฝูงทำอะไรที่ขาดสติ เป็นเพื่อนที่ดี..มันต้องเตือนเขาครับ

ไม่ใช่มาอวยแบบไร้เหตุผล เพื่อนฝูงกำลังเดินลงเหวอยู่แล้ว ยังมีหน้ามาเชียร์เย้วๆ
เป็นเพื่อนปะสาอะไรครับ

คุณไม่รู้หรือว่า สิ่งที่จขกทกำลังทำเป็นอาการของคนที่ สติแตก
ขาดการยั้งคิดว่า อะไรควรอะไรไม่ควร

หรือเป็นเพราะคุณไม่รู้ครับ
ถ้าไม่รู้จะบอกให้ครับ.....

ตั้งกระทู้ซะมากมาย ทำให้กระทู้ของคนอื่นหายไปในพริบตา
กระทู้ที่ตั้งขื้นมาไร้สาระ หาธรรมไม่ได้ซักตัว มีแต่เพ้อเจ้อระบาย
สิ่งที่อัดอั้นในใจตัวเอง ยิ่งแย่ไปกว่านั้น เอากลอนและคลิปเพลงไร้สาระ
มาโพสในห้องนี้ ดูซิมันผิดกาลเทศะมั้ย

แบบนี้ถ้าไม่สติแตก มันก็เกรียนระบายอารมณ์แหง่ๆ

หนทางสู่ความสุขมีมากมาย การทำทานการทำบุญก็ทำให้มนุษย์เรามีความสุขกันมากขึ้นได้ การที่เรามองเห็นอนิสงส์ของการบุญก็ถือว่าเรามีปัญญาให้ประโยชน์ทั้งโลกนี้โลกหน้าและประโยชน์สูงสุด ผมและเพื่อนๆได้ตั้งใจซื้อหินเข้าวัดเพื่อทำถนนกัน มาบอกบุญให้อนุโมทนากันครับ

ความสุขที่แท้จริงก็คือ ความสุขที่เกิดจากความสงบในจิตใจของเราต่างหาก ที่ไม่มีเครื่องร้อยรัด ไม่มีเครื่องร้อยรัดฟัดเหวี่ยงที่สงบจากกิเลสแล้ว กิเลสไม่สามารถมาร้อยรัดฟัดเหวี่ยงที่สงบจากกิเลสแล้ว กิเลสไม่สามารถมาร้อยรัดฟัดเหวี่ยงจิตใจของเราได้ จิตใจที่สงบจากรูปธรรมนามธรรม สงบจากขันธ์ทั้งห้า จิตใจที่สงบจากกิเลสทั้งหลาย ทั้งความโกรธ ความโลภ ความหลง มานะ ทิฐิ นี่ต่างหากคือความสุขที่แท้จริง เป็นความสุขที่หาได้ยาก เป็นความสุขอันเกษม

คำว่า “อันเกษม” นี่ก็หมายความว่า ปราศจากทุกข์ ปราศจากโศก ปราศจากความอาลัยอาวรณ์ ความเศร้าใจ ความโทมนัสใจทั้งหลาย นี่คือความเกษม ความสุขอันเกษมนี้เกิดขึ้นจากสภาวะใจของเราที่ไม่ยึดติด ใจของเราที่สงบแล้วจากกิเลสที่เป็นเครื่องรุมร้อนแผดเผาจิตใจของเรา