มีคนเล่าให้ฟังว่าเมื่อได้ลองปฎิบัติแล้ว คำถามต่างๆ ที่เคยคิดจะหาคำตอบ
เช่น อิทธิฤทธิ์ ปาฎิหารต่างๆ
ชาตินี้ชาติหน้า มีจริงไหม
เรื่องเทวดา พรหม มีจริงไหม
เปรต มีจริงไหม และคำถามต่างๆ อีกมากมาย ก็ไม่ใส่ใจอีกต่อไป และไม่คิดอยากที่จะหาคำตอบอีก

และในที่สุด ก็หมดคำถามใดๆทั้งสิ้น เกี่ยวกับธรรมะ

ปฏิบัติธรรมเป็นคำพูดคลุมๆกว้างๆ ยังต้องระบุรายละเอียดอีก ปฏิบัติธรรมๆ น่ะปฏิบัติยังไง

ปฏิบัติธรรมถูกหลัก จนกำจัดวิจิกิจฉานิวรณ์ได้แล้ว ก็หมดสงสัย หมดคำถามในระดับหนึ่ง ถ้ายังกำจัดนิวรณ์ไม่ได้ ก็สงสัย มีคำถามร่ำไป

ปฏิบัติธรรมแล้ว หมดสงสัย ไม่ใช่เพราะรู้หมดทุกเรื่อง แต่ เพราะ รู้ถึงสภาวะสุญญตาแล้ว ไม่ยึดมั่นถือมั่นเลยสักเรื่องต่างหาก

ครับ

น่าจะเรียกว่าบรรลุธรรมมากกว่า....

บรรลุธรรมขั้นไหน...ก็หมดสงสัยขั้นนั้น

คงจะจริงค่ะ เพราะเราก้อเป็น1คนในจำนวนนั้น
ตอนแรกๆน่ะ ถามทุกวัน สงสัยเรื่องโน้นเรื่องนี้
คืออยากจะรู้ ถามล่วงหน้าก่อน

พอปฎิบัติไปเรื่อยๆ อ๋อเข้าใจล่ะ จนปัจุบันความสงสัยไม่มีเลย
คือไม่ใช่เก่งแล้วน่ะ ไม่ใช่น่ะ
คือถ้าจะใช้คำว่า ปัญญามันเกิด ก้อไม่รู้ว่าใช่แบบนี้หรือปล่าวน่ะ

สาธุ มีคนหมดสงสัยจริงๆด้วย

เมื่อก่อนสงสัยอะไรบ้างอะครับ

สาธุครับ

ปฏิบัติธรรมแล้วจึงรู้ความจริงมากขึ้นเรื่อย ก็หายสงสัยในความไม่จริงทั้งหลายขึ้นเรื่อยๆด้วย

จนรู้ถึงที่สุด ก็หายสงสัยสิ้นเชิง

ไม่ปฏิบัติก็ไม่รู้ คิดอย่างไรก็ไม่ได้คำตอบที่เด็ดขาดจากความคิดฟุ้งซ่านนั้น

แต่การปฏิบัตินั้นต้องเป็นการปฏิบัติที่ถูกต้องตามธรรม

กับทุกคำตอบ

แล้ว
Choochu .. เชื่อตามเขาเล่าไหมครับ

นึกว่าผมเห็น ความว่างอยู่คนเดียวซะอีก