"สมาธิ" ได้แก่ จิตมีอารมณ์เป็นหนึ่ง ไม่ฟุ้งซ่าน
ไม่ส่ายไปมา สงบระงับจากนิวรณ์ทั้งห้า ..

"สมาธิภาวนา" อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว
ย่อมเป็นไป ..

- เพื่ออยู่เป็นสุขในปัจจุบัน
- เพื่อได้เฉพาะซึ่งญาณทัสสนะ
- เพื่อสติสัมปชัญญะ
- ย่อมเป็นไปเพื่อความสิ้นอาสวะ
- เป็นวิหารธรรม
- เป็นเหตุแห่งปัญญา
ฯลฯ

ผู้มีจิตตั้งมั่นแล้ว ..
- ย่อมรู้ชัดซึ่งความเกิด - ดับแห่งรูป
เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
- ย่อมรู้ตามความเป็นจริงของอริยะสัจ

เหตุนี้ .. เราทุกท่านควรเจริญ "สมาธิ" ให้มาก
เพื่อประโยชน์อันหาประมาณมิได้ ..

โทษของสมาธิก็มีนะครับ คือ

ติดหลงอยู่ในสมาธิสุข หรือฌาณ...ทำให้ชวดเชยโอกาสที่พึงควรบรรลุธรรม
ดังเช่นรูปพรหมและอรูปพรหมทั้งหลายที่ติดกัปป์...คือมีชีวิตอยู่ยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นกัปป์...พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นในโลกนับจำนวนไม่ถ้วน ก็ยังไม่พ้นกรรม ไม่พ้นวัฏฏะสงสาร

เห็นด้วยอ่ะครับ .. แล้วท่านคิดว่า อะไรเป็นสาเหตุที่สำคัญ
ที่ทำให้เกิดเรื่องดังกล่าวได้ละ ขอรับ ..

ความเห็นส่วนตัว
เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าแสดงมหาสมัยสูตรจบ เทวดาจำนวนหนึ่งแสนโกฏิได้บรรลุเป็นพระอรหันต์

ความยินดี ความเพลิดเพลิน และความเห็นผิด ครับ

ขอบคุณครับ ..

สมาธิ องค์ธรรมได้แก่ เอกัคคตาเจตสิก
ซึ่งเป็นได้ทั้งฝ่ายดีและไม่ดี

ไม่ว่าผู้นั้นจะทำอกุศลก็ต้องใช้ "สมาธิ" เช่นกัน

สมาธิ จึงเป็นไปได้ทั้งบุญและบาป

ทำไมสมาธิถึงเป็นได้ทั้งบุญและบาปค่ะลุง
จากประสบการณ์ส่วนตัวคุนน้อง สมาธิถ้าเกิดร่วมกับคนที่ยังไม่มีสัมมาทิฏฐิและถ้าบุคคลนั้นเป็นคนมีสติปัญญาดีก็อาจจะเป็นเหตุให้ทำอกุศลกรรมขึ้น ถ้าโดนกิเลสลากจูงไปทางใด
ส่วนอีกกรณีหนึ่ง ถึงแม้จะมีสัมมาทิฏฐิมีสติปัญญาดี แต่ถ้าขาดสมาธิ(คือกำลังอินทรีย์ของตนไม่สมดุลย์กัน)จะทำให้เกิดอวิชชาขึ้น และจะโดนกิเลสครอบงำได้
อานาปานสติ ก็เป็นการทำสมาธิ รู้ลมหายใจเข้า รู้ลมหายใจออก
เพราะเหตุนี้คนที่จะทำกุศลกรรมหรืออกุศลกรรมไม่เกี่ยวกับสมาธิ แต่เกี่ยวกับกุศลเจตสิกหรืออกุศลเจตสิกในปัจจุบัณขณะนั้นเป็นเหตุ
ถ้าผิดพลาดประการใดชี้แนะเพิ่มเติมได้นะค่ะ

ถ้าเรามีลูกที่มีสติปัญญาไหวพริบดีเหมือนกับองค์คุลีมาล เราจะสอนให้เป็นอะไรดีน๊า
เป็นมหาโจรเหมือนเรื่อง แคชมีอีฟยูแคน(จับให้ได้ถ้านายแน่จริง )จะได้หาตังให้เราเยอะๆ หรือจะสอนให้เป็นเจมส์บอน เผื่อเราเหม็นขี้หน้าใคร เราจะได้ให้เจมส์บอนไปจัดการ