ขอถามสิ่งที่ไม่เข้าใจอย่างหนึ่งน่ะค่ะ ผู้ที่บรรลุธรรม ถึงขั้นอภิญญาแล้ว
คือผู้ที่ได้เข้าสู่นิพพาน ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก ใช่อย่างนี้หรือปล่าวค่ะ

ถ้ามี "ผู้ที่บรรลุธรรม" และเป็น "ผู้ที่ถึงขั้นอภิญญา" แล้ว
และคือ "ผู้ที่ได้เข้าสู่นิพพาน" แล้ว
และ ผู้นั้นก็ "กลับมาเกิด"
...
คิดว่า ท่านผู้นั้นจะบอก จะพูด ว่าอะไร ยังไง ...

...
ถ้ามีผู้อย่างนั้น
ก็มีผู้ที่กล้าที่จะพูดออกมาอยู่เพียงไม่กี่คนนะ

หนึ่งในนั้น คือ ท่านพลศักดิ์ ....

เพราะ...ท่านมีแผนอนาคต...

คุณ eragon_joe เขียน









ไม่ใช่ คุณพลศักดิ์พูดหรอกค่ะ เพราะเราก็ไม่เคยคุย แล้วก็ไม่รู้จักด้วยค่ะ
คือเราไปฟังธรรมเทศนา มา น่ะค่ะ

หรือเราฟังสับสนเองน่ะ คือคำว่า " ท่านบรรลุธรรมแล้ว ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก "
(ตรงนี้ใช่หมายถึงเข้าสู่นิพพานหรือปล่าวค่ะ)



แต่อีกท่านหนึ่ง จะสำเร็จอภิญญาในชาตินี้ มีใครพอจะอธิบายคำว่า
สำเร็จอภิญญา แบบกว้างๆให้เราได้รู้บ้างค่ะ

คือ ... ถ้ามีผู้อย่างนั้น ...

จะต้องลองเอาคำสอนพระพุทธองค์เข้าจับก่อน
ว่า อริยะ / ผู้บรรลุธรรมชั้นไหน ไปเกิดอย่างไรได้บ้าง

และ ... ต้องลองจับ สภาวะ นั้น ๆ ดู
หมายถึง ... สภาวะ ที่ทำให้เราคิดว่านั่นเป็น นิพพาน นั่นล่ะ
และ จะเห็นวงรอบอายุ ...
จะเห็นการแขวนตัวของการรู้อารมณ์ ...หรือ...ภพ
จะเห็นผัสสะและการสนองตอบต่อผัสสะ ...
กรรมที่ทำให้ต้องเคลื่อนจากภพ/สภาวะ
เพราะมีเป็นจำนวนมากอยู่
ที่พรหมจะเข้าใจว่า นั่นเป็น นิพพาน ...

เปล่า... อันนี้แอบแซวท่านพล...น่ะ
เพราะพอดีวันนี้มีคนทำให้นึกถึงท่านพล

เราเพิ่มอีกหน่อยน่ะค่ะ ตรงที่เป็นตัวอักษรสีแดงนั้น
ไม่ใช่หมายถึงตัวเราน่ะค่ะ


คือท่านอาจารย์องค์เทพ ท่านหมายถึงอีกท่านหนึ่งน่ะค่ะ


สำหรับเรา ถ้าจะถึงขั้นบรรลุธรรม คงอีกนานค่ะ
แค่ได้เจอถนน ที่เดินไปสู่ธรรม แค่นี้ก้อดีใจแล้วค่ะ

ก็ถามให้ท่านเล่าเกี่ยวกับภพ/ภูมิ/สภาพแห่งภพ-ภูมิ/
สภาวะที่ตั้งอยู่/สภาวะการเปลี่ยนแปลง/ลักษณะการดำเนินไปแห่งกาล

แล้วเอาคำสอนของพระพุทธองค์เข้าจับ
.....
ผู้ที่ไม่กลับมาเกิด อย่างน้อยจะต้องเป็นผู้ที่ไม่ติดในภพ
ซึ่งการไม่ติดในภพใด ๆ อย่างน้อยจะต้องเห็นการเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ของภพ...
จนคลายกำหนัดในภพจนหมดสิ้นแล้ว
และไม่มีกรรมใด ๆ อันจะเป็นเหตุให้ต้องเกิดอีก

เอ้อ รู้สึกว่า วัดนาป่าพง จะจัดพิมพ์หนังสือเรื่อง ภพภูมิ ซึ่งเป็นพุทธวจนะ
คุณเต้ลองไปหามาอ่านดู

การบรรลุธรรม หรือพระอริยะบุคคล มีสี่ระดับ คือ ..

- พระโสดาบัน เกิด ๑-๗ ชาติ
- พระสกิทาคามี เกิดอีก ๑ ชาติ
- พระอนาคามี เกิดเป็นพรหมแล้วนิพพาน
- พระอรหันต์ นิพพานเลย

"ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก" หมายถึงพระอรหัน์หรือพระอนาคามี
(ส่วนใหญ่จะหมายถึง นิพพาน คือท่านเป็นพระอรหันต์)


อภิญญาแปลว่า ความรู้อันยิ่ง เป็นความรู้พิเศษ ซึ่งเกิดจากการอบรมกรรมฐานได้แก่ ..

๑. อิทธิวิธิ แสดงฤทธิ์ได้ เช่น ล่องหนได้ เหาะได้ ฯลฯ
๒. ทิพพโสต มีหูทิพย์
๓. เจโตปริยญาณ กำหนดรู้ใจผู้อื่นได้
๔. ปุพเพนิวาสานุสติญาณ ระลึกชาติได้
๕. ทิพพจักขุ มีตาทิพย์
๖. อาสวักขยญาณ รู้การทำอาสวะให้สิ้นไป

ผู้ได้ ๕ ข้อแรก ปุถุชนก็ทำได้ เป็นโลกียญาณ เช่น พระเทวทัต
ท่านเรียก ผู้ได้ "อภิญญาห้า" ยังไม่มีคติที่แน่นอน ยังตกนรกได้
ไม่เรียกผู้บรรลุธรรมหรือเป็นพระอริยะ

ถ้าได้ครบทั้ง ๖ ข้อ จึงจะเป็นพระอริยะบุคคล เป็นโลกุตระญาณ
คือ บรรลุธรรม ท่านเรียกว่า ผู้สำเร็จ "อภิญญาหก" มีคติแน่นอน

ถ้าพบผู้แสดงฤทธิ์ได้ หรือบอกว่าได้อภิญญา สำเร็จอภิญญา
ก็อย่าเข้าใจว่า ผู้นั้นจะเป็นอริยบุคคล หรือบรรลุธรรมแล้ว ..

ผู้บรรลุธรรม หมายถึงพระอริยะบุคคล ๔ จำพวก คือ พระโสดา พระสกิทา พระอนาคา พระอรหันต์
แต่ทั้ง ๔ จำพวกนี้ได้อภิญญามาด้วยก็ได้ ไม่ได้อภิญญามาก็ได้
แต่สำหรับผู้ที่ได้อภิญญานั้น ปุถุชนก็ได้อภิญญาได้ เช่นพวก ฤษี พวกพรหม เป็นต้น พวกนี้ไม่ใช่พระอริยะ (แต่พรหมเป็นพระอริยะก็มี)
สำหรับผู้ที่ไม่มาเกิดอีกนั้นมีประเภทเดียวคือพระอรหันต์ ทั้งที่ได้อภิญญา และไม่ได้อภิญญา

สวัสดีค่ะคุณเต้

เมื่อได้ฟังสิ่งใดมา ไม่ว่าใครจะพูดว่าอะไร ไม่ว่าจะเกิดหรือไม่เกิดอีก หรือมีอภิญญาใดๆก็ตาม นั่นก็เหตุของเขา จะเกิดอีกหรือไม่เกิด นั่นก็เหตุของเขา มีอภิญญาหรือไม่มี นั่นก็เหตุของเขา

การฟังธรรม ควรเก็บเกี่ยวสิ่งที่คิดว่า มีประโยชน์แก่ตนจะดีกว่า
ดีกว่า ฟังแล้ว ไปเก็บเรื่องที่มีแต่การสร้างเหตุทั้งกับตัวเองและผู้อื่น

เหตุเพราะ เมื่อนำมาถาม ย่อมมีผู้เข้ามาร่วมวิพากย์วิจารณ์ มีแต่การสร้างเหตุของการเกิด ให้กับผู้ที่มีเหตุร่วมกัน



การตั้งคำถาม ที่สร้างเหตุน้อยที่สุด ควรถามสิ่งที่ตนเองข้องใจหรือสงสัยอยู่
เช่นในเรื่องนี้ ไม่ควรกล่าวถึงบุคคลอื่น ควรใช้คำถามทำนองว่า

"เคยได้ยินมาว่า เมื่อบรรลุธรรมแล้ว ไม่ต้องกลับมาเกิดอีก หมายถึง เข้าสู่นิพพานใช่ไหม"
คำถามนี้ ปกติมากๆ เพราะเดี่ยวนี้ มีคำพูดทำนองนี้เยอะมาก

และ "ใครพอจะมีข้อมูลเรื่อง การสำเร็จอภิญญา แบบกว้างๆให้เราได้รู้บ้างค่ะ"

ถ้านำมาถามแบบนี้ เป็นการให้ทั้งตนเองและผู้อื่น ร่วมสร้างเหตุน้อยสุด

สร้างเหตุยังไง...
ช่วยอธิบาย...
เพราะมีคนเข้ามาร่วมสนทนากับคุณเต้หลายความเห็นแล้ว
มันกลายเป็นเกิดเหตุอะไร...กันอยู่หรือ

คุณเอกอนถาม




สิ่งที่คุณน้ำเขียนมา ไม่มีตัวอักษรไหน ที่ผิดหรอกค่ะคุณเอกอน
เท่าที่เราพอจะทราบ มาบ้างนิดหน่อยน่ะค่ะ การปฎิบัติธรรมเพื่อเข้าสู่นิพพานนั้น
สิ่งที่ต้องแน่วแน่ที่สุดคือ

ต้องหยุดการสร้างเหตุกับผู้อื่นค่ะ ไม่ว่าจะเหตุอะไรก้อช่าง เช่นเห็นคนทะเลาะตบตีกัน
ก้ออย่าไปร่วมกับเค้า หรือไปช่วยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง

ผู้ที่ปฎิบัติธรรมเพื่อหยุดการเวียนว่ายเกิด ต้องปล่อยวางเรื่องนี้ให้ได้
แล้วสิ่งที่เรารู้เพิ่มเติมมาอีกนิดๆนั้น

บางท่านปฎิบัติธรรม เพื่อการหลุดพ้นการเวียนว่ายตายเกิดมานาน
แต่พอเข้าไปช่วยผู้อื่น ให้หลุดพ้นจากการถูกรังแก
แต่สิ่งที่ผู้ปฎิบัติธรรมผู้นั้นได้รับ คือการต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก
นี่คือ สิ่งที่เราได้รู้-ได้เห็น มาค่ะ


เราเข้าใจคุณน้ำค่ะ ว่าทำไมคุณน้ำ ถึงกลัวการสร้างเหตุกับผู้อื่น
แต่ทีนี้ ในความคิดของเราน่ะคะ

เรามองว่า การปฎิบัติธรรมมี2แบบน่ะ ( ตรงนี้ ไม่รู้ว่าเราเข้าใจผิดหรือปล่าวน่ะ )
คือเรามองว่า หลายๆท่านปฎิบัติ เพื่อต้องการหลุดพ้น
จากการเวียนว่ายตายเกิด เพื่อเข้าสู่นิพพานนั่นเอง


แต่ทำไม ใจเรากลับคิดว่า เราต้องการปฎิบัติธรรม-สร้างบุญ-บารมี
เพื่อช่วยให้ผู้อื่น ได้หลุดพ้นจากความทุกข์ไม่รู้สิค่ะ
แล้วคุณเอกอนล่ะค่ะ ปฎิบัติธรรมเพื่ออะไร

เฮ้อ สงสัยคุนน้องคงต้องเกิดแล้วเกิดอีก จนกว่าโลกนี้จะอยู่กันอย่างสันติสุข เพราะถ้าคุนน้องเห็นคนทะเลาะตบตีกันคุนน้องคงโทรไปแจ้งตำรวจให้มาหยุดเรื่องนี้ ถ้าคุนน้องเห็นผู้หญิงกำลังโดนทำร้ายหรือโดนกระทำอนาจาร คุนน้องก็คงไม่ยืนดูเฉยๆ และปล่อยวางและอ้างเป็นเรื่องของกฏแห่งกรรม จิตใจคุนน้องมันร้อนยิ่งกว่าไฟเวลาเห็นคนอ่อนแอไม่มีทางสู้โดนรังแก คุนน้องทุกข์ ทุกข์มากจริงๆนะค่ะ อยากสาปให้พวกคนชั่วหมดไปจากโลกด้วยซ้ำ มิน่าคุนน้องเลยต้องโดนถีบให้ลงมาบนโลกมนุษย์ และไม่ได้นิพพานซะที

น้ำจบที่คุณเต้ค่ะ

ส่วนที่เกินจากนั้น แล้วแต่เหตุปัจจัยค่ะ

เหตุของความไม่รู้ จึงมีคำพูดที่นิยมพูดทำนองว่า เป็นเรื่องของกฏแห่งกรรม หรือใครทำใครได้ เรียกว่า โยนให้ไปว่า เป็นกฏแห่งกรรม อันนี้ล้วนกล่าวตามทิฏฐิของตน หาใช่ตามความเป็นจริงไม่


เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตของแต่ละคน เป็นเรื่องของเหตุปัจจัยที่มีอยู่ และที่กำลังสร้างให้เกิดขึ้นใหม่