พี่หญิงเอาวจีกรรมกับกายากรรมรวมเป็นหมวดเดียวกันน่ะค่ะ
การพูดกับการกระทำพี่หญิงมองว่าเมื่อเราพูดเราต้องเปล่ง
เสียง ขยับปาก เป็นอาการที่กายแสดงออกมา จึงเป็นการ
กระทำของร่างกายด้วยเช่นกัน หากแค่คิดแต่ยังไม่เอ่ยออกมา
อันนี้จัดเป็นมโนกรรม คือคิดร้าย คิดอกุศล เพราะฉนั้นการ
พูด หรือ วจีกรรม พี่หญิงเลยรวบยอดเป็นหมวดเดียวกันกับ
กายกรรมไปเลย มันจึงเหลือแค่ 2 หมวด คือ กายากรรมและ
มโนกรรม

เป็นความเข้าใจเฉพาะตน หรือมีอ้างอิงในตำราหนังสือเล่มใดหรือเปล่าครับ ..

แล้วคุณวิริยะอ้างอิงมาจากตำราเล่มใดคะ ถ้าพี่หญิงบอกว่าตำราเล่มที่คุณอ้างอิงมา
พี่หญิงเป็นคนแต่ง ไม่ได้แต่งคนเดียวแต่มีทีมงานเป็น 100 คนช่วยกันแต่งคุณจะเชื่อ
พี่มั้ยคะ

สมัยก่อน เซเว่นมีไม่กี่สาขา แต่ทำไมตอนนี้มีหลายสาขาจังเลยคะ
สมัยก่อนมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราชมี 1 สาขา แต่ทำไมตอนนี้
มีหลายวิทยาเขตจังเลยคะ

ถ้าต้องการสื่อว่า เป็นนิกายเกิดใหม่ ก็ไม่ติดใจครับ ..

ถ้าคุณวิริยะจะมายียวน มาหาเรื่อง ดิฉันจะไม่คุยด้วยนะคะ
กระทู้นี้ต้อนรับแต่กัลยาณมิตรเท่านั้นค่ะ ตามที่บอกไว้ตอน
ต้นกระทู้ หากมาแล้วสนทนากันดีๆดิฉันก็ต้อนรับนะคะ หาก
จะมายียวน ฮาร์ดคอร์ ดิฉันจะไม่คุยกับคุณ และขอเชิญออก
จากกระทู้นี้ด่วนค่ะ

คุณโฮฮับเขียน











ขำคุณโฮฮับกับคุณน้อง
ไม่เคยเห็นคุณโฮฮับ อ่อนน้อมถ่อมตัวถึงขนาดนี้เลยน่ะเจ้าค่ะ

หญิงไทย....
กรรม ก็ความหมายหนึ่ง
พฤติของกรรม ก็ความหมายหนึ่ง
อย่าปะปนกัน ...
V
พระพุทธองค์ ตรัสว่า "..เจตนาหํ ภิกฺขเว กมฺมํ วทามิ เจตยิตฺวา กมฺมํ กโรติ กาเยน วาจาย มนสา ฯ.."
ถอดความจากพระบาลีนี้
"...เรากล่าวเจตนาว่าเป็นกรรม บุคคลเจตนา แล้วจึงทำด้วยกาย ด้วยวาจา ด้วยใจ ฯ..."
V
ซึ่งหมายความว่า กรรม นั้นสำเร็จแล้วประกอบกับจิตแล้ว กรรมจึงเป็นสังขารอย่างหนึ่ง ประกอบกับจิต
เป็นเจตสิกธรรม
V
แต่การทำออกมา ต้องอาศัยทวาร คือช่องทางแสดงออก
โดยแบ่งชัดเจน ด้วยอาการที่พึงจำแนกได้ไม่สับสน คือ

ทำออกมาทาง กายทวาร เห็นได้ชัดเจน ก็เรียกว่า กายกรรม
ทำออกมาทาง วจีทวาร มีความประณีตกว่าทางกายทวาร เป็นวาจาที่ปรุงจากสัญญา ก็เรียกว่าวจีกรรม
ทำออกมาทาง มโนทวาร ก็มีความประณีตกว่าทางกายทวาร วจีทวาร เป็นความคิดความนึก ความรู้สึก ก็เรียกว่า มโนกรรม
V
การจำแนกกรรม จึงจำแนกตามคุณภาพของจิต เป็นหลัก
เช่น กุศลจิต หรือ อกุศลจิต
V
เมื่อจำแนกตามคุณภาพของจิต
การทำออกมา ของกรรม จึงมีลักษณะเห็นได้ตามครรลองแห่งกรรม ซึ่งเรียกว่า กรรมบถ
กรรมบถ จึงจำแนกตามคุณภาพของจิต
จิตเป็นกุศล ย่อมทำออกมาตามครรลองแห่งกุศล คือ กุศลกรรมบถ
จิตเป็นอกุศล ย่อมทำออกมาตามครรลองแห่งอกุศล คือ อกุศลกรรมบถ
V
ในคลองแห่งกรรม หรือทางดำเนินแห่งกรรม ได้มีการแสดงไว้ เป็น 10 ประการ เป็นคู่ตรงข้ามกัน
ดังนั้น
การทำทางกาย ทางวาจา ทางใจ นั้นจึงไม่ใช่ "กรรม" แต่กรรมอาศัยทวารเหล่านั้นประพฤติ ออกมา

เจริญธรรม

ว่าความเห็นของผมต่อนะครับ

เพราะมี มโนกรรม วจีกรรมจึงเกิดขึ้นมาได้
เพราะมี มโนกรรม กายกรรมจึงเกิดขึ้นมาได้
เพราะมี มโนกรรม วจีกรรมและกายกรรม จึงเกิดขึ้นมาได้

ขาดซึ่งมโนกรรมเสียแล้ว วจีกรรมหรือกายกรรม ก็ไม่อาจเกิดขึ้นได้

จิต เกิดขึ้น รับวิบากกรรม ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย
และอีกจังหวะหนึ่ง จิต ก็เกิดขึ้นเพื่อ กระทำกรรม คือ มโนกรรม


จิตรับวิบากกรรม และจิตสร้างกรรม เกิดขึ้นสลับกัน ตลอดวันตลอดคืน ไม่ว่างเว้นเลย

เมื่อไร มโนกรรม มีกำลังแรง ก็จะสร้างรูป ขึ้นมา เรียกว่า วจีวิญญัติรูป เพื่อทำวจีกรรม

เมื่อไร มโนกรรม มีกำลังแรงกว่านั้นอีก ก็จะสร้างรูป คือ กายวิญญัติรูป เพื่อทำกายกรรม