ไม่ต้องแกล้งตีลูกซื่อหรอกครับ พอจนตรอกหาทางไปไม่ได้แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ เดินสวนหน้าตาเฉย
เรื่องที่คุยมันก็เป็นเรื่องเดียวกัน มันเป็นรายละเอียดของหัวข้อกระทู้....ไม่เห็นว่ามันจะคร่อมตรงไหน
ที่เราคุยมันก็เป็นเรื่อง ปรมัตถ์กับบัญญัตินั้นแหล่ะ



ถามหน่อย...ปรมัตถ์ไม่ใช่พุทธพจน์หรือ ปรมัตถ์เป็นพุทธพจน์
ผมบอกว่า... ปรมัตถ์เป็นบัญญัติที่พระพุทธองค์ทรงกล่าว มันผิดตรงไหน
ส่วนเนื่อหาที่ตามมาเป็นการอธิบายความของบัญญัติ อย่าดันทุรังเลยเช่นนั้น

"ปรมัตถ์เป็นบัญญัติที่พระพุทธองค์ทรงกล่าว เพื่อให้รู้ถึงธรรมะว่า แบ่งเป็นสอง นั้นก็คือ ปรมัตถ์กับสมมุติ
ปรมัตถ์ คือสิ่งที่เกิดภายในกายใจ สมมุติคือสิ่งนอกกายใจ "

พระองค์ ตรัส...
แก่ใคร
อยู่ในพระสูตรไหน.....

โฮฮับว่าเอาเอง เออเอง ก็อย่ายัดใส่ ว่าพระพุทธองค์ทรงกล่าว.........

เช่นนั้น ไม่ยุ่งกับลุงหมาน เพราะลุงหมาน อธิบายไปตามที่ได้เรียนมา
เช่นนั้น อธิบายเสริม เรื่องปรมัตถ์ กับบัญญัติตามหลักฐานที่ปรากฏ ในพระไตรปิฏก แก่คุณโกวิท ไม่ได้ค้านลุงหมาน

เมื่อโฮฮับ ค้นเจอว่า สิ่งที่เช่นนั้นอ้างปรากฏใน ชราสุตตสูตรมหานิทเทส
เช่นนั้นก็อนุโมทนา ที่โฮฮับ ไม่โง่ที่จะไม่หา ก็เท่านั้น

แต่สิ่งที่โฮฮับแสดง ว่าพระพุทธองค์ทรงกล่าว...
โฮฮับต้องแสดงออกมา ว่า พระพุทธองค์ทรงกล่าว ในพระสูตรไหน

ซึ่งโฮฮับ วกวน ...แถ ไป แถกมา เลื่อนลอย

ที่ผมแสดงความเห็นในส่วนนี้ของคุณ เป็นเพราะผมจะชี้ให้เห็นถึงความโมฆะบุรุษของคุณครับ
คุณชอบอ้างคำพุทธวจน ไปว่ากล่าวคนอื่น พุทธวจนเป็นเรื่องของภาษา หลักการของภาษา
ก็แค่จะบอกว่า ไม่มีความเข้าใจในภาษา แต่ชอบอ้างเรื่องของภาษา

การแสดงความเห็นต่อข้อความของลุงหมาน มันก็ผิดกาลเทศะ
บอกว่าโพสข้อความคล่อมไปคล่อมมา ในกระทู้ลุงหมาน
ก็กระทู้ลุงหมาน เป็นเรื่อง ปรมัตถ์กับบัญญัติ มันเป็นเรื่องที่เราคุยกันอยู่
จะมาว่าคร่อมไปคร่อมมา ในกระทู้ได้ไง

และมาแก้ตัวที่หลังว่า ที่พูดหมายความว่า "ไม่ได้ยุ่งกับลุงหมาน"
ก็ไม่ได้ยุ่งกับลุงหมาน แล้วความเห็นจะไปคร่อมได้ไง

ความหมายของคำว่า...คร่อมไปมา มันเป็นสำนวน
มันหมายถึงกำลังแสดงความเห็นคุยกับใครอยู่ แต่ในความเห็นต่อไปกลับไปคุยบุคคลที่สาม
มันก็เหมมือนกับที่คุณกำลังคุยกับผมอยู่ดีๆ แต่ความเห็นต่อไปคุณไปคุยกับลุงหมาน
....แบบนี้เขาเรียกว่า คุณพูดข้ามผมไปหรือพูดคร่อมความเห็นผม
พูดคร่อมไปมา มันเป็นสำนวน ความหมายก็เป็นอย่างที่ผมอธิบาย

และที่เช่นนั้นบอกว่า เข้ามาอธิบายเสริม ตามหลักฐานที่ปรากฏในพระไตยปิฎก คุณมุสาครับ
คุณไม่ได้เอาหลักฐานมาอ้างเลยแม้แต่น้อย แต่คุณมาขยั่นขยอเอาพุทะวจนกับผม
ซึ่งในความเป็นจริง คำอธิบายของผมก็บอกไว้แล้ว ปรมัตถ์เป็นพุทธพจน์
ส่วนเนื้อหาที่ตามมาเป็นคำอธิบายพุทธพจน์

แต่กับเช่นนั้น คุณบอกว่า สิ่งที่คุณเอามาพูดเป็นพุทธวจน
ผมขอหลักฐาน คุณก็แกล้งทำมึน หาว่าผมแถบ้างล่ะ นั่งเทียนบ้างล่ะ
แบบนี้ไงที่ผมว่าแกล้งมึน

ถึงได้บอกว่า ไม่เข้าใจภาษาแต่ชอบเอาเรื่องของภาษาไปว่าชาวบ้านเขา
ที่ผมให้คุณไปดู ...ชราสุตตฯ ก็เพื่อจะให้รู้ว่า คุณมันมั่วตั้งแต่ต้นแล้ว
เข้าใจ บัญญัติ"ปรมัตถ์ผิด" ชอบอ้างพุทธวจน ทั้งๆที่ตัวก็ไม่เข้าใจ

สรุปก็คือผมจะทำให้รู้ว่า คำพูดของคุณที่เกี่ยวกับพุทธวจน ไม่ว่าจะก่อนหน้าหรือหรือหลัง
มันไม่น่าเชื่อถือ มันเป็นเพียงโวหาร หรือสูตรสำเร็จของการข่มคนอื่นที่มีเหตุผลดีกว่า

ก่อนหน้า อ้างพุทธวนบอกว่า นิพพานเป็นปรมัตถ์ นอกจากนิพพานไม่ใช่
จิต เจตสิก รูป ไม่ใช่ปรมัตถ์
ผมก็เลยเอาหลักฐานมาให้ดูว่าที่คุณพูดมันผิด มันผิดตั้งแต่เริ่มแล้ว
ยังมีหน้ามาอธิบายเรื่องปรมัตถ์ในกระทู้นี้อีก

มันจะวกวนอะไร มันก็แค่ไม่มีปัญญารู้ เลยหาข้ออ้าง สูตรโจมตีคนอื่นด้วยโวหารง่ายๆ

ผมอธิบายไว้หมดแล้วว่า บัญญัติตัวไหนเป็นพุทธพจน์ บัญญัติไหนเป็นคำอธิบายความ

แต่เช่นนั้นกำลังเอาคำอธิบายความหรือความเห็นส่วนตน มาแอบอ้างเป็นพุทธวจน
เช่นนั้นจึงเอาพุทธวจนมาโชว์ไม่ได้

หู ขณะได้ยิน เสียง ขณะนั้น เป็นปรมัตถ์
ถ้าเกิดหูได้ยินว่า เสียงกลอง เสียงฟ้าร้อง เสียงน้ำตก
เสียงผู้ชาย เสียงผู้หญิง เป็นต้น ขณะนั้นได้ยินทั้งที่เป็นปรมัตถ์ พร้อมทั้ง บัญญัติด้วย

อย่าแถไปไกล
โฮฮับ

ยกพระสูตรมา ว่าพระพุทธองค์ทรงกล่าว ไว้ที่พระสูตรไหน