ไหนบอกว่าละสักกายทิฐฐิได้ แต่ทำไมถึงไม่ยอมรับคำชี้แนะจากผู้อื่น คุณกลัวแม้กระทั่งการยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น แบบนี้คุณก็ยังยึดอยู่ แล้วทำไมถึงบอกว่าละสักกายทิฏฐิได้ละเจ้าค่ะ คุณน้องไม่พูดต่อแล้ว คุณน้องสังเกตุจากความเห็นของคุณและการถาม... ถ้าคุณบอกว่าละสักกายทิฐฐิได้ สังโยชน์เบื้องต่ำต้องขาด นั่นคือ สักกายทิฐฐิ ศีลพรตปรามาส วิจิกิจฉา แต่ทำไมคุณได้แค่สอง คุณไม่แปลกใจตนเองบ้างหรือค่ะ ที่คุณบอกว่าคุณศรัทธาและไม่เคลือบแคลงสงสัยในธรรมพระพุทธองค์เลย พระพุทธองค์สอนในเรื่องอะไรบ้างเจ้าค่ะ คุณลองเอาไปพิจารณาดูแล้วกัน คุณน้องพูดแค่นี้แหละ อิอิ อย่าคิดมาก

ผมไม่เถียงครับ ไม่อยากให้กระทู้นี้มีอะไรแบบนี้ เพราะเรื่องของกระทู้นี้เป็นเรื่องสังโยชน์ 10 การละกิเลสต่างๆ ผมไม่อยากให้การเถียงกันทำให้วุ่นวายแบบนี้ อะไรที่ทำให้ผิดใจก็ขอโทษละกันครับ

โอเคไม่เถียงแล้วค่ะ กระทู้นี้เป็นเรื่องของการละกิเลสเป็นเรื่องของสังโยชน์ 10 โอเคๆ

ขออนุโมทนากับลุงหมานคะ

กิเลส คือธรรมที่เศร้าหมองและเร่าร้อน......จริงครับ
อ่านแล้วตอนนี้ เลิกเที่ยว เลิกดื่ม รู้สึกดีมากๆๆ

กระทู้เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง อนุโมทนาสาธุธรรมค่ะ

ขออนุญาตเรียนถาม คุณลุงหมานเพื่อเป็นความรู้ค่ะ
การลาพุทธภูมิ - หมายถึงอย่างไรค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ

มาขอเสนออะไร 2 ข้อนะ

วิจิกิจฉา ไม่ได้หมายความว่า ต้องเชื่อศาสดา ต้องเชื่อพระรัตนตรัย.
ความลังเลสงสัยในธรรม ก็เช่น สงสัยว่า สัตว์โลกนี้ ไม่ได้เป็นไปตามกรรมหรอก, แต่เป็นไปโดยมีเทพเป็นผู้บันดาล, มีต้นกล้วยคอยให้เลข, มีโดนัทศักดิ์สิทธิ์ให้บนบาน...
ทำงานดีเพราะฮวงจุ้ยดี มีชื่อที่ถูกโฉลก บวกเลขทักษาได้เป็นเลิศ ห้อยพระเต็มคอ...

บุญ (กุศลจิต) ไม่มีจริง, บาป (อกุศลจิต) ก็ไม่มี. หรือทำ 100 บาทได้บุญน้อย ทำ 1 พันได้บุญมากกว่า (บุญใช้เงินซื้อ), สร้างพระพุทธรูปแล้วกรรมหาย หรือในระดับทัศนคติ เช่น ทุกสิ่งเป็นกรรมเก่า (พวกลัทธิกรรมเก่า) เป็นต้น

ความลังเลสงสัยใน ธรรม, ไม่ใช่ความลังเลสงสัยในตัวฉัน


ข้อ 2 ปฏิฆะ ปฏิฆะไม่ได้แปลว่า มีการกระทบกระทั่งทางใจ. ซึ่งฟังดูคล้ายกับว่า ถ้าละกิเลสข้อนี้ได้ จะหน้าด้านสุดๆ

ปฏิฆะ คือการสะท้อนกลับของจิต และนำมาซึ่งการวนลูป, กายส่งอารมณ์ให้จิต จิตมีปฏิฆะสะท้อนอารมณ์กลับ กายส่งอารมณ์กลับไปอีก จิตมีปฏิฆะก็สะท้อนกลับออกมาอีก.
มันทำให้เกิดการวนซ้ำของอารมณ์ เช่น จากไม่พอใจ เป็นรำคาญ เป็นหงุดหงิด เป็นโกรธ แล้วกลายเป็นโทสะ.

โสดาบันอาจมีโทสะได้ แต่สกิทาคามีจะไม่มีโทสะ คือกิเลสเบาบางลง ปฏิฆะได้ไม่เต็มที่.
อนาคามีและอรหันต์ จิตไม่มีการสะท้อนกลับของอารมณ์ หรือที่เรารู้จักกันในชื่ออื่นว่า สังขารุเปกขาญาณ

พุทธภูมิ ก็คือผู้ตั้งความปรารถนาที่จะเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตครับ
แต่การลาพุทธภูมินั้นก็หมายถึงขอยกเลิกความปรารถนานั้นเสีย
แต่ขั้นตอนลาพุทธภูมินั้นเขาทำกันอย่างไรนั้นไม่ทราบเท่าที่ได้ศึกษามาไม่เคยพบครับ

ตามสบายครับ

มาเพิ่มเติมหน่อยนะ

ที่เขียนไป อาจทำให้ดูเหมือนว่า สังขารุเปกขาญาณ คือตัวแบ่งอริยบุคคลชั้นโลกีย์ (โสดาบัน-สกิทาคามี) และโลกุตตระ (อนาคามีและอรหันต์ เป็นอริยะชั้น Singularity )

จริงๆ แล้ว สังขารุเปกขาญาณ เป็นญาณที่เกิดขึ้นได้ในคนทุกคน ไม่ว่าจะปุถุชนหรืออริยะบุคคล. เพียงแต่ในปุถุชน จะปล่อยวางได้เป็นเรื่องๆ, ละปฏิฆะได้เป็นเรื่องๆ ตามแต่อคติที่มี.

แต่สมัยนี้ เมื่อเราพูดถึงบัญญัติอะไรสักอย่างหนึ่ง, มันจะมีความหมายโดยนัยว่า มันจะต้องเป็นไปในทุกๆ เรื่อง. เมื่อบุคคลใดได้ชื่อว่า เข้าถึง สังขารุเปกขาญาณ เขาจะต้องปล่อยวางได้ทั้งหมด. เมื่อเป็นแบบนี้ สังขารุเปกขาญาณก็ใช้เป็นเครื่องแบ่งโลกีย์และโลกุตระได้.

ดูๆ ไป มันก็เป็น สัทธรรมปฏิรูป นะ. แล้วก็เป็นเรื่องปกติของยุคนี้ ที่เรื่องไม่ดี จะถูกตั้งชื่อให้สวยงาม เหมือนจะปกปิด-กลบเกลื่อนความไม่ดีนั้น.

สัทธรรมปฏิรูป คือพระธรรมของปลอม, คำสอนปลอม.

ป๊อกๆๆ

อยากรู้จัง สัทธรรมปฏิรูป ในภาษาบาลีเขาใช้คำว่าอะไร...

พระผู้มีพระภาคว่า ดูกรกัสสป
เมื่อหมู่สัตว์เลวลง พระสัทธรรมกำลังเลือนหายไป สิกขาบทจึงมีมากขึ้น ภิกษุที่ตั้งอยู่ในพระอรหัตผลจึงน้อยเข้า
สัทธรรมปฏิรูปยังไม่เกิดขึ้นในโลกตราบใด ตราบนั้นพระสัทธรรมก็ยังไม่เลือนหายไป
และสัทธรรมปฏิรูปเกิดขึ้นในโลกเมื่อใด เมื่อนั้นพระสัทธรรมจึงเลือนหายไป
ทองเทียมยังไม่เกิดขึ้นในโลกตราบใด ตราบนั้นทองคำธรรมชาติก็ยังไม่หายไป และเมื่อทองเทียมเกิดขึ้น ทองคำธรรมชาติจึงหายไป
ฉันใด พระสัทธรรมก็ฉันนั้น สัทธรรมปฏิรูปยังไม่เกิดขึ้นในโลกตราบใด ตราบนั้นพระสัทธรรมก็ยังไม่เลือนหายไป เมื่อสัทธรรมปฏิรูปเกิดขึ้นเมื่อใด เมื่อนั้นพระสัทธรรมจึงเลือนหายไป ฯ

ดูกรกัสสป ธาตุดินยังพระสัทธรรมให้เลือนหายไปไม่ได้ ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม ก็ยังพระสัทธรรมให้เลือนหายไปไม่ได้
ที่แท้โมฆบุรุษในโลกนี้ต่างหาก เกิดขึ้นมาก็ทำให้พระสัทธรรมเลือนหายไป
เปรียบเหมือนเรือจะอัปปาง ก็เพราะต้นหนเท่านั้น พระสัทธรรมยังไม่เลือนหายไปด้วยประการฉะนี้ ฯ

ดูกรกัสสป เหตุฝ่ายต่ำ ๕ ประการ ย่อมเป็นไปพร้อมเพื่อความฟั่นเฟือน เพื่อความเลือนหายแห่งพระสัทธรรม เหตุฝ่ายต่ำ ๕ ประการเป็นไฉน ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ในธรรมวินัยนี้
ไม่เคารพยำเกรงในพระศาสดา ๑ ในพระธรรม ๑ ในพระสงฆ์ ๑ ในสิกขา ๑ ในสมาธิ ๑
เหตุฝ่ายต่ำ ๕ ประการเหล่านี้แล ย่อมเป็นไปพร้อมเพื่อความฟั่นเฟือน เพื่อความเลือนหายแห่งพระสัทธรรม ฯ

ไม่มีเพิ่มเติมแล้วจ้า...