การจะบอกธรรมเพื่อช่วยให้ผู้อื่นคลายจากทุกข์
เราต้องพิจารณา จากเหตุและผลที่เขากระทำ ................
มันไม่ใช่เอาความคิดของเราไปปรุงแต่งย้อนหลังให้เขาครับ

น้องจขกทเขาทุกข์กลัวบาป เพราะ.....ไม่ยอมใส่ชื่อเพื่อน
ดังนั้นอยากช่วยเขาคลายทุกข์ มันต้องอธิบายในสิ่งที่เขากระทำ
ไม่ใช่ไปยกเอาเรื่องที่น้องเขาไม่ได้ทำ.......

จะช่วยบอกธรรมใคร ตัวเราต้องไม่หลงปรุงแต่งธรรมซะเอง

ถ้าจะพูดลงไปเรื่องบุญบาป เขาดูที่เหตุที่ทำให้เกิดเป็นการกระทำ(กรรม)
เหตุแห่งกรรมก็คือจิต การกระทำอันมีเหตุมาจากจิตที่เป็นกุศล ก็ถือว่าเป็นบุญ
ส่วนเหตุมาจากจิตที่เป็นอกุศลก็เป็นบาป ส่วนผลแห่งการกระทำ(กรรม) ก็คือวิบาก
ซึ่งกรรมที่มีจิตเป็นกุศล ย่อมมีวิบากที่เป็นความสงบสบายใจ แต่ถ้าวิบากมาจากจิตที่เป็นอกุศล
ย่อมส่งผลให้ทุกข์ใจเกิดความกลัวบาป

ดังนั้นเรื่องบาป-บุญไม่ต้องไปนึกถึง สิ่งที่ต้องระลึกถึงอยู่เสมอก็คือ....
การทำใจให้เป็นกุศลในทุกขณะจิต

สาระมันไม่ได้อยู่ที่น้องเขาจะให้หรือไม่ให้เพื่อนใส่ชื่อ แต่ความสำคัญมันอยู่ที่
การกระทำที่น้องไม่ให้เพื่อนใส่ชื่อ.......มันเกิดจากจิตที่เป็นอกุศล
จิตอกุศลที่ว่า ก็คือความเห็นแก่ตัว(น้องเข้าใจผิดเป็นความยุติธรรม)
ที่น้องเขาทุกข์ก็เพราะเหตุนี้

จะพิจารณาธรรมให้น้องเขา ต้องเอาสิ่งที่น้องเขาคิดมาพิจารณา
ไม่ใช่เอาความคิดเราไปพิจารณาในการกระทำของน้องเขา



ถึงได้บอกว่า อย่าเอาความคิดปรุงแต่งไปย้อนอดีตให้น้อง
สิ่งที่น้องเขามาปรึกษา มันเป็นอดีตที่น้องเขาได้กระทำไปแล้ว
แต่ปัจจุบันของเขากำลังทุกข์.......

มันต้องบอกถึงเหตุปัจจัยที่ทำให้น้องเขาทุกข์
และเหตุที่ทำให้น้องเขาทุกข์ก็คือ.....น้องเขากำลังเข้าใจผิดในธรรม
น้องเข้าใจว่า การกระทำของเขามาจาก จิตที่เป็นกุศล ซึ่งมันผิดจากความเป็นจริง


นี่ก็เป็นการปรุงแต่งธรรม คิดไปล่วงหน้าว่าต้องเป็นแบบโน้นแบบนี้
ธรรมต้องเป็นปัจจุบันจึงจะเรียกว่าธรรม ถ้าไปเอาอดีตและอนาคตมาพูด เขาเรียกจินตนาการ

ถ้าในขณะที่เพื่อนกำลังขอให้ใส่ชื่อเพื่อนลงในงาน เป็นปัจจุบันธรรม
คิดแบบกุศลมันต้องคิดว่า เขากำลังเดือดร้อน เราต้องมีสติระลึกได้ว่า
ถ้าไม่ช่วยเขาอาจไม่ผ่านวิชานั้นเพราะคะแนนไม่ถึง
ไม่ใช่ไปคิดอะไรล่วงหน้าแบบที่กะลาพูด

ส่วนเรื่องที่จะพูดให้เขาขยัน ตั้งใจเรียนอะไรนั้น มันต้องพูดหลังจากที่ช่วยเหลือเขาแล้ว

จขกท เขียน

เห็นคำถามนี่ตกหล่น สงสัยพวกพี่ๆคงขาดสมาธิจนพลาดคำพูดนี้ จขกท ยังไม่สามารถแยกแยะคุณธรรมได้
แต่ถ้าให้คุณน้องแนะนำ คุณน้องก็คงบอกเหมือนเดิม
จขกท ก็ทำถุกต้องแล้วนี่หน่าแล้วเหตุใดจะต้องกังวลใจเรื่องบาปหละเจ้าค่ะ
จขกท รู้สึกสงสารเพื่อนขึ้นมาก็เลยคิดว่าสิ่งที่ตนทำดูใจร้ายกับเพื่อน ใช่ไหมหละ
จขกท ได้ช่วยเพื่อนในทางอ้อมนะเจ้าค่ะ เพราะ จขกท ได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องและเกิดผลดีกับเพื่อนคนนั้นทางอ้อม เพราะฝึกให้เค้าได้ใช้ความสามารถของตนเอง รู้จักคิดเอง ทำเองซะมั้ง ไม่ใช่ยืมจมูกผู้อื่นหายใจตลอดเวลา
ถ้าเพื่อนคนนั้นเค้าไม่พอใจก็พูดกับเค้าว่า นายไม่ได้ช่วยเราทำแต่นายจะเอาชื่อเข้าด้วยมันไม่เกิดผลดีกับตัวนายเลย เพราะมันจะเป็นความเคยชินติดเป็นนิสัย ในอนาคต นายอยากให้คนอื่นมองนายด้วยสายตาดูถูกเยาะเย้ย
เพราะทำอะไรไม่เป็นได้แต่เป็นผู้ตามคนอื่นต้อยๆ หรือนายอยากเป็นคนที่มีความสามารถเพื่อให้ผู้อื่นยอมรับนายหละ
การกระทำใดที่ทำแล้วไม่ต้องเกิดทุกข์ (ไม่รู้สึกว่าจะบาปหรือไม่บาป) แต่เป็นไปเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น และไม่เกิดผลเสียตามมา สิ่งนั้นก็คือเมมตาเจ้าค่ะ
คุณน้องจะเล่าอะไรให้ฟัง มีผู้หญิงสองคน เค้าพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย เขียนก็ไม่ได้ด้วย แต่เค้าก็กิ๊กกั๊กกับชาวต่างชาติ ทำให้เวลาแฟนเค้าสื่อสารมาในไลท์หรือเฟส เค้าจะต้องมาถามคุณน้องตลอดว่า อ่านว่าไง แปลว่าไง แล้วจะต้องตอบเค้าไปแบบนี้ต้องพิมยังๆ แล้วคุณน้องต้องช่วยเค้าแบบนั้นซ้ำๆซากๆทุกครั้ง แม่เจ้า นี่มันธุระกงการอะไรของช้าน
คุณน้องรู้สึกรำคาญเหมือนกันนะ 555 แต่คุณน้องก็ช่วยพวกเทอนะ บางทีก็หัวเราะแบบขำอ่ะตลกดี คือได้รุ้เรื่องชาวบ้าน55 จนมาวันนึงคุณน้องก็แบบว่า อยากอยู่สงบๆบ้าง คือคุณน้องก็พูดไปว่า ถ้าพี่ไม่มีชีวิตอยู่ พวกเทอจะหันหน้าไปถามใคร พี่ไม่ได้มาอยู่ช่วยพวกเทอตลอดหรอกนะ ถ้าพวกเทอไม่เรียนรู้ด้วยตนเองซะบ้าง คิดว่าพี่พูดภาษาอังกฤษได้มาตั้งแต่เกิดหรอ คลอดออกมาจากท้องแม่ ก็ ฟุด ฟิด ฟ ไฟ เป็นเลยหรอไง555+ คุณน้องพูดไปแบบนั้นโดยที่ไม่รู้สึกว่าจะทุกข์ใจเลย อิอิ เค้าจะโกรธหรือไม่โกรธก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณน้องเลย

ขอบคุณพี่ๆทุกท่านสำหรับคำแนะนำ นะครับ