ความไม่สวย...ทำอเมสซิ้ง..โกรธ..หรือ?

เปล่าพูดเฉยๆ ก็เห็นสนทนากับ กบ...อยู่ แล้วเงียบ (ดับ) ไป ก็คิดว่า เอ๊ะ...ดับหายไปไหนแล้ว หรือว่า ดับแล้วหาบัญญัติไม่มีไม่ไ้ด้แล้ว เหมือนไฟสิ้นเชื้อดับไปฉะนั้น กรัชกายจึงรำพึงกับตนเอง

แต่ก็เอ๊ะ...ยังอยู่ใกล้ๆนี่เอง ยังยังไม่ดับ


ยังยังฉันไม่ตาย http://www.youtube.com/watch?v=HPcfE7o0K5Q

โกรธสิ. บอกให้เลือกคนสวยๆมาให้มันดันเลือกขี้เหร่มาให้ อิิ

คุณอโศกหายไปไหนหรือว่าดับไปอีกคนแล้วครับ คิกๆ

จำต้องรู้ด้วยว่า (สิ่งที่เราจะทำน่ะ) อะไร, ทำยังไง, ทำไปเพื่ออะไร คือรู้ต้นสายปลายเหตุรู้ที่มาที่ไปของสิ่งที่จะทำ เออ...ถ้ายังงี้ล่ะก็ ก็พอพูดไ้้ด้มั่งว่าทำให้มากเจริญให้มากไ้ด้

แต่ถ้าไม่รู้เหนือรู้ใต้ ไม่รู้ที่มาที่ไป ว่าอะไร เป็นอะไร ทำยังไง ที่ทำทำไปเพื่ออะไร แต่ก็เชื่อว่าเจริญให้มากทำให้มาก ...สุดท้ายผลจะเป็นยังไง

จร้า. กรัชกายทำป่าว

สวัสดี คุณกรัชกาย คุณ Amazing และกัลยาณมิตรทุกท่าน

ผมหายไปนิดหนึ่งเพราะการเดินทางและงานชำระสะสางภาระภายนอก
พอมีช่องว่างได้นั่งชำระขยะภายในนิดหน่อย ก็จึงมีโอกาสได้มายังลานธรรมจักร ดูข่าวคราวของมิตรสหายและท่านผู้อาวุโส คงแก่เรียน คล่องแคล่วในการปฏิบัติทั้งหลาย

มาเห็นกระทู้ธรรมโต้วาทะแกมกระเซ้าเย้าแหย่ของคุณAmazingซึ่งมีคุณกรัชกายเป็นตัวแสดงหลักอยู่ในฉากตอนนี้ ก็เห็นว่ายังไม่หนีจากเรื่อง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เลยมาหามุมมองให้ได้พิจารณากันอีกมุมหนึ่ง ลองสังเกตดูกันนะครับ

"สัพเพสังขาราอนิจจา....สัพเพสังขาราทุกขา.... สัพเพธัมมาอนัตตา"
เวลาพูดถึงเรื่องของไตรลักษณ์ ควรพูดอย่างนี้ จึงจะตรงกับพุทธวัจจนะและหมดข้อถกเถียงสงสัย

สิ่งที่จะมาชี้วัดสภาวธรรมของอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา หรือเรื่องของไตรลักษณ์นั้น ต้องเอาคำอธิบายแจกแจงของท่านพระพุทธโกศาจารย์ มหาบัณฑิตแห่งเมืองศรีลังกา มาประกอบ เพราะท่านเป็นผู้พูดถึงไตรลักษณ์ และอธิบายละเอียดมากในการเห็นไตรลักษณ์ ตามลำดับแห่งลำดับแห่งความหยาบ ละเอียดของจิตและสติปัญญาที่จะรู้เห็นถึง โดยเรียกลำดับแห่งปัญญาที่เข้าไปรู้เห็นธรรมนี้ว่า "ญาณ16"


ญาณ 16 แบ่งออกเป็น 3 ระดับ

ระดับที่ 1 อนิจจะวิปัสสนา .....ปัญญาเห็นธรรมละเอียดขั้นต้น มีอยู่ 5 ญาณคือ

1.นามรูปปริเฉทญาณ.....ปัญญาเห็นการแยกตัวออกจากกัน ของนาม ผู้รู้ กับ รูป สิ่งที่ถูกรู้
วิปัสสนาปัญญาจะเจริญขึ้นไปไม่ได้ ถ้าการทำภาวนานั้นยังไม่สามารถแยกรูปแยกนามออกจากกันเพราะการพิจาราณาธรรมโดยละเอียดไม่สามารถจะเกิดขึ้นได้ อุปมาเหมือนแว่นตาที่สวมติดอยู่ที่ตา ผู้เจริญการพิจารณาไม่สามารถเห็นรายละเอียดของแว่นตาอันนั้นได้ฉันนั้น

2.สมสณญาณ......ปัญญาเห็นความสงบและแยกตัวชัดของ รูป นาม

3.ปัจจัยยะปริคหญาณ.....ปัญญาเห็น ปัจจัย ที่ทำให้ รูป นามเกิดขึ้น

4.อุทัพยะญาณ....ปัญญาเห็นความเกิด - ดับ ของรูปนามอย่างชัดเจน

5.ภังคะญาณ....ปัญญาเห็นรูป - นาม มีแต่ดับไปๆ ไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร

ระดับที่ 2 ทุกขะวิปัสสนา ปัญญาเห็นทุกขัง..ความทนตั้งอยู่ไม่ได้ของสภาวธรรมทั้งปวง

6.ภัยยะญาณ.....ปัญญาเห็นภัยในทุกข์

7.อาทีนวญาณ....ปัญญาเห็นทุกข์เป็นสิ่งที่น่ากลัว ไม่น่าเอา ไม่น่ายินดี

8.นิพพาทาญาณ....ปัญญาเห็นความเบื่อหน่ายในทุกข์ สังขาร วัฏฏะสงสาร ความเวียนว่ายตายเกิด จิตไม่อาลัยใยดีในอัตตา ตัวตน สังขาร ร่างกาย

ระดับที่ 3 อนัตตะวิปัสสนา ปัญญา

9.มุญจิตุกัมมะญตาญาณ....ปัญญาเห็นความดิ้นรนของสติปัญญา...ไม่ใช่อัตตา...ที่จะพ้นไปเสียให้ได้จากทุกข์ วัฏฏะสงสารความเวียนว่ายตายเกิดของจิดดวงนี้

10.ปฏิสังขาญาณ..... ปัญญาพิจารณาทบทวน ย้อนกลับ หาทางออก จนสรุปตนเองลงได้ว่ามีทางเส้นเดียวเท่านั้น คือทางสายวิปัสสนาภาวนา หรือการเจริญมรรค 8 ตามวิชาของพระพุทธเจ้านี้เท่านั้นจึงจะพาตัวพาใจ พาสังขารก้อนนี้ไปสู่ความสิ้นสุดแห่งกรรม ทำลายเหตุทุกข์ได้ ไปถึงความสิ้นสุดความเวียนว่ายตายเกิด(นิโรธ นิพพาน)

11.สังขารุเปกขาญาณ......ปัญญาเห็นความหยุดการคิดนึกปรุงแต่งไปชั่วคราว เป็นสุขอย่างยิ่งเบื้องต้น เรียกว่านิพพานหลอกก็ใช่ เป็นหน้าประตูทางเข้าสู่พระนิพพาน จิตเป็นอนัตตาเกือบเต็มร้อย

12.อนุโลมญาณ.....ปัญญาเห็นโพธิปักขิยธรรมทั้ง 37 ประการมารวมกันเป็นหนึ่ง แหลมคม ชี้ตรงสู่พระนิพพานเพียง 1 เดียว ตรงนี้เรียกธัมมะสมังคี....มัคคะสมังคี...ก็เรียก....เอโกธัมมโม ก็เรียก

13.โคตรภูญาณ......ปัญญารู้ว่าจักข้ามโคตรจากปุถุชนไปสู่ความเป็นอริยชนผู้พ้นโลกย์

14.มรรคญาณ.....ปัญญาเห็น มรรคครั้งแรก ซึ่งหมายถึง โสดาปัตติมรรคญาณ เกิดขึ้นมาตัดทำลาย ความเห็นผิด คือ สักายะทิฏฐิ ดับขาด ตายขาดไปจากใจ หมดสิ้นไปจากกมลสันดาน ไม่หวนคืนกลับมาเกิดได้อีก

15.ผลญาณ.....จิตดวงนี้ได้เข้าไปถึง เข้าไปเสวยนิโรธหรือ นิพพาน 2 - 3 ขณะจิตแล้วดับลง (เป็นการตายก่อนตายครั้งแรก)

16.ปัจจะเวกขณะญาณ......ปัญญาพิจารณาทบทวนย้อนกลับ ว่า นี่มีอะไรเกิดขึ้นกับจิตดวงนี้ ถึงตอนนี้ ปฏิจจะสมุปบาท จะชัดเจน แจ่มแจ้งขึ้นมาในจิตอย่างสมบูรณ์ คุณของพระพุทธพระธรรมพระสงฆ์ ประจักษ์แจ้งชัดเจนที่สุด จนยากจะหยุดน้ำตาแห่งความปีติยินดีในพุทธคุณธรรมคุณ สังฆคุณได้

วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัย รู้ไม่จริง รู้และเชื่อนอกคำสอนพระบรมศาดา จะดับขาดทำลายสิ้นไปตอนนี้

ความอาจหาญในธรรม ความเด็ดเดี่ยวในศีล 5 จะเกิดขึ้นอย่างถาวร ในตอนนี้

หลังจากนั้น ปีติ ปัสสัทธิจะเกิดขึ้นมาส่งให้จิตดวงนี้เข้าสู่สังขารุเปกขาญาณ พุ่งขึ้นไปเสวยพระนิพพานและวิมุตติสุข อีกครั้งหนึ่งหรือหลายๆครั้ง แล้วแต่กำลังปัญญา สมาธิ วาสนา บารมีที่สร้างสมมาของแต่ละคน
บางคนก็ชั่วแมลงปอโฉบวางไข่ในน้ำ ....บางคนก็หลายนาที บางคนก็หลายชั่วโมง


ธรรมะบรรยาย ขยายความเรื่องของ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ตามนัยแห่งญาณ 16 ของมหาบัณฑิตแห่งเมืองศรีลังกา ก็ยุติลง คงไว้เพียงเท่านี้


ขอสรรพสัตว์ทั้งหลายจงได้พบกัลยาณมิตรแห่งพระพุทธศาสนา พาเข้าสู่มรรคาแห่งพุทธะ ชำระ กายใจได้หมดจด ปลดภพชาติ ขาดสะบั้น เสร็จกิจ หมดงาน กันตั้งแต่ปัจจุบันชาตินี้ไปให้เยอะๆเทอญ....สาธุ

กรัชกายจะไม่บอกว่าทำอะไรยังไง นอกจากจำเป็น ถึงจำเป็นก็ยังต้องดูผู้ถามด้วยว่า เขาทำอะไรยังไงมา จะพูดเลอะเทอะประกาศไปทั่ว เพราะอะไร เพราะรู้อยู่ว่า กรรมฐานแต่ละอย่างส่งถึงไหน เขาอยู่ช่วงไหน เดินทางถูกมั้ยหรือผิด มีองค์ประกอบมากมายครับ มิใช่เอะอะ ก็อานาปาน อานาปานอานาปานอานาปาน คิกๆ

ถ้าจะเปรียบที่คุณอโศกยกมากล่าว ก็เหมือนกับคนซื้อบ้านจัดสรร ที่เขาทำเสร็จแล้ว ผู้ซื้อขนของเข้าไปอยู่ไ้ด้เลย แต่วิธีสร้างบ้านแต่ละช่วงแต่ละตอนทำยังไงกันบ้าง ผู้ซื้อไม่รู้ ฉันใด คุณอโศกก็ฉันนั้น คือไม่มีวิธีขั้นตอนในการปฏิบัติในการทำทำยังไง พูดเล่าไปเรื่อย ครือๆ ยังเป็นธรรมะจีบสาวอยู่

น่าสงสารกรัชกาย ที่มองไม่เห็น ค้นไม่เจอ จับใจความไม่เป็น ว่ามีการสอนวิธีปฏิบัติแท รกอยู่เสมอๆตลอดมา

ตรงไหนอ่ะ จับแยกออกมาดูสิขอรับ

คุณอโศกหายไหนขอรับ

เทคนิคปฏิบัติธรรม ตอบเป็นกลอนและร่ายให้ กรัชกายพิจารณา

หรือหากว่าอยากจะได้แบบจูงมือไปเป็นขั้นๆแบบเด็กอนุบาลก็ต้องขอมาและอดใจคอยหน่อยก็แล้วกันนะครับ


โฉลกธรรม
เพราะไม่รู้ จึงอยู่เช่น วัวควาย
กิน ขี้ สี่ นอน ไป เท่านี้
โกรธ โลภ หลง เต็มกาย ทั่วถ้วน
วนว่ายวัฏฏ์สุดลี้ ตราบชั่ว กัปกัลป์
จนกุศลส่งได้ เป็นคน
พบพุทธธรรมช่วยดล จิตให้
พลิกรู้สัจจ์ในตน จบแจ้ง
จึ่งจักอาจพ้นได้ ข่ายทุกข์ สงสาร


จงดูอริยสัจจ ๔ พิจรณ์ให้ดีอย่าข้าม เพียรสอบถามผู้รู้ ทางออกสู่เสรี มีอยู่แล้วในตน อย่าวกวนบัญญัติ อย่าผูกมัดสิ่งใด จงเป็นไทยทุกเมื่อ เชื่อคำพระชินวร คำสอนท่านสุดง่าย เฝ้ารู้กายและจิต อย่างพินิจ พิจารณา ณ เพลาปัจจุ จักรู้ลุทั่วตัว ความเมามัวจักหาย หลักใหญ่คืออัตตา อย่าให้มาเข้าร่วม ทิ้งความเห็นเป็นตน กมลมั่นกับธรรม ที่เกิดตามยถา ซึ่งบัญชาไม่ได้ ไร้ศัพท์ใดบัญญัติ จึ่งจักอาจเห็นจริง ตัดทิ้งซึ่งตัวข้า โคนเหง้าแห่งอวิชชา ขาดสิ้น สู่มรรค ผล นิพพาน

อโศกะ ๒๕๔๓

สาธุ...
เพราะดี....

ยังยังเป็น "ธรรมะจีบสาว"

ที่่ร่ายกลอนมา ก็คล้ายๆ เพลงนี้

http://www.youtube.com/watch?v=rFpTiUW0rzY