ฟังนี้ของกรัชกายแทบบรรลุเลยอิอิ

สาธุ บทจะบรรลุก็จะบรรุลเอาง่ายๆนิ ฮี่ๆ

มันเห็นสัจจะความจริงของโลกธรรมไง

นั่นแหละถึงได้ว่า การเป็นเจ้าบทเจ้ากลอนของอโศก ก็ทำนองนั้น อุปมาเหมือนคนหลงทางอยู่ท่ามกลางทะเลทราย อดข้าวอดน้ำจนร่างกายผ่ายผอม เดินโซซัดโซเซจะล้มมิล้มแหล่ แต่ในใจของเขาก็หวังว่าข้างหน้าคงมีแหล่งน้ำหรือพบผู้คนพอจะขออาหารซักมื้อ ฉันใด

คุณอโศกก็เช่นเดียวกับชายคนนั้น แสวงหาธรรมะด้วยความหวัง หวังว่าบทกลอนจะทำให้ตนบรรลุนิพพานได้ฉะนั้นแล.

กรัชกายก็ไม่เบาเจ้าบทเจ้ากลอนนะ พวกเพลงไงไม่ต่างกันนะ เช่น ฉันวันนี้ คน ฯลฯ

ไม่ใช่คนเจ้าบทเจ้ากลอน แต่เป็นคนชอบฟัง

ไม่ต่างกันนะ

ดูวิธีการใช้อริยสัจด้านนี้บ้าง พิณาดู


วิธีปลุกระดมตามแนววิธีของอริสัจ 4

1. จาระไนปัญหา

2. ชี้หน้าตัวการ

3. หันไปจ้องจุดหมาย

4. สาธยายวิธีทำการ

1. จาระไนปัญหา จะต้องแจกแจงหรือแถลงก่อนว่า เดี๋ยวนี้อะไรต่ออะไรมันเสียหายร้ายแรง เลวทรามอย่างไร เช่น จะปฏิวัติสังคมก็ต้องพูดนำให้เห็นก่อนว่า ขณะนี้สังคมมันเลวร้าย มีปัญหาอย่า่งนั้นอย่างนี้ พูดจนกระทั่งคนเห็นว่าสังคมนี้ ไม่ไหวแล้ว

2.ชี้หน้าตัวการ พอพูดจาระไนปัญหาจนกระทั่งคนเห็นด้วยว่า ไม่ไหวจริงๆ เลวเต็มทีแล้ว จะต้องแก้ไข นักปลุกระดมก็พูดต่อไปว่า ทำไมจึงเป็นอย่า่งนี้ ตัวการคืออะไร ใครเป็นตัวการ เอาแล้วสิทีนี้ พอชี้ตัวการว่าตัวการอยู่ที่นั่น พวกนั้นพวกนี้ อันนั้นอันนี้ เป็นตัวการ นี่ละตัวเหตุละ พอชี้ตัวการแล้ว คนก็ฮื่มกระหื่นขึ้นมาจะลงมือ พร้อมที่จะปฏิวัติเลย

3. หันไปจ้องจุดหมาย พอชี้ตัวการร้ายเสร็จ ก็บอกจุดหมายเลยว่า นี่ ถ้าเราแก้ไขเสร็จแล้วนะ มันจะดีอย่างนั้นอย่างนี้ บรรยายสภาพที่เป็นจุดหมายว่า จะดีเลิศประเสริฐอย่างไร จนกระทั่งคนกระหาย อยากจะเข้าึถึงจุดหมายอันนั้น

พอถึงขั้นนี้ คนก็พร้อมที่จะปฏิบัติการทุกอย่าง เพราะมองเห็นและคิดหมายใฝ่ปรารถนาจุดหมายที่ดีงามแล้ว ก็อยากจะไปเต็มที่ แล้วก็โยงมาด้วยว่า จะไปถึงจุดหมายนั้นได้ ก็ต้องกำจัดไอ้เจ้าตัวร้ายทั้งหลายที่เป็นต้นเหตุให้หมด แล้วปัญหาต่างๆ ความทุกข์ ความเดือดร้อน ทั้งปวงก็จะหมดไป

4. สาธยายวิธีทำการ พอคนพร้อมอย่างนี้แล้ว ก็บอกวิธีปฏิบัติ ตอนนี้ จะให้ลงมือทำ จะให้ทำอะไร ทำได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะยากจะเย็นจะซับซ้อนอย่างไร เอาทุกอย่าง

นี่แหละวิธีสอนแบบอริยสัจ ใช้มา 2500 กว่าปี จนบัดนี้ ไม่มีล้าสมัย และใครทุกพวก ไม่ว่าจะฝ่ายดี ฝ่ายร้าย ต้องใช้ มีแต่ว่าจะใช้ในทางดี หรือทางร้ายเท่านั้นเอง

กรัชกาย ไม่ใช่ไม่ไหวจะเคลียร์ แต่เรียกว่า ผู้แตกฉานในธรรม

คำสอนท่านสุดง่าย เฝ้ารู้กายและจิต อย่างพินิจ พิจารณา ณ เพลาปัจจุ จักรู้ลุทั่วตัว ความเมามัวจักหาย หลักใหญ่คืออัตตา อย่าให้มาเข้าร่วม ทิ้งความเห็นเป็นตน กมลมั่นกับธรรม ที่เกิดตามยถา ซึ่งบัญชาไม่ได้ ไร้ศัพท์ใดบัญญัติ จึ่งจักอาจเห็นจริง ตัดทิ้งซึ่งตัวข้า โคนเหง้าแห่งอวิชชา ขาดสิ้น สู่มรรค ผล นิพพาน

คุณกรัชกาย ดูและสังเกต พิจารณาให้ดี ที่คาดสีแดงไว้นั่นแหละเทคนิคปฏิบัติธรรมที่สั้น ง่าย ขอให้ปฏิบัติเป็น รู้จักปัจจุบันอารมณ์ที่ถูกต้อง มีความสังเกต(พินิจ)ดีเยี่ยม ก็บรรลุธรรมแน่ชาตินี้

กลอนและร่ายทั้งหมดพิสูจน์ธรรมแล้วจึงนำมาเขียน ไม่ใช่ นั่งคิดโวหารเลียนแบบฝรั่งอย่างที่คุณกรัชกายทำหรอกนะครับ

อโศกพูดเหมือนนิกายเซ็น ฮี่ๆ

เซ็น นี่ ความหมายเชิงปฏิบัติ เขาเรียกว่า ....."บรรลุธรรมแบบฉับพลัน" นะครับ

กรัชกายไม่เอาเหรอ วิธีการที่ลัด...สั้น...เรียบ...ง่าย แบบนี้ ....ชอบยาวๆๆ ใช่บ่......ชอบน้ำเยอะๆ...เนื้อไม่ต้องมากยังงั้นหรือครับ