อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ..

เห็นหลายคนพร่ำเพ้อ...."ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต"
ใครพูดแบบนี้แสดงว่า ยังขาดความเข้าใจในธรรม ไม่ว่าจะเป็นบัญญัติหรือปรมัตถ์
อยากจะตะโกนดังๆให้ได้ยินกันทั่วๆ ....."มันมีซะที่ไหนกัน..ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต"

หวังว่าคำที่ผมตะโกนออกไป คงจะทำให้คนที่กำลังหลง จะรู้สึกตัวขึ้นมาบ้าง
วันหลังจะได้เลิกสนทนาธรรมแนวนี้กันเสียที

บางท่านอาจไม่รู้ว่า พระพุทธองค์ทรงห้ามเอาธรรมของพระองค์มาพูดในเชิง พรรณาโวหาร
จะเป็นสำนวน สุภาษิต กาพย์ โคลงกลอน สิ่งต่างๆเหล่านี้พระพุทธองค์ทรงห้าม

มาเข้าประเด็นธรรม คำว่า "ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต" ในความเป็นธรรมมันไม่มี
เพราะว่า.....สิ่งที่เกิดภายในกายใจเรามันเป็นเพียงสังขาร....เป็นไตรลักษณ์

ใครคิดเวลาในอดีตที่ผ่านมาจะมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต แสดงว่าบุคคลนั้นเป็นผู้มีอวิชา
กำลังหลงในสังขาร มองไม่เห็นความเป็นอนิจัง ทุกขัง อนัตตา

พวกคุณไม่รู้หรอกว่า "ไอ้ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิตในอดีต" ในขณะที่มันยังเป็นปัจจุบัน
พวกคุณปล่อยโอกาสที่จะได้เห็นความเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตาของธรรมในขณะนั้น
เป็นเพราะความหลงในสภาวะติดอยู่กับราคะ จึงขาดสติไม่มีสมาธิที่จะมองธรรม

ผมเคยฟังเรื่องพระท่านเดินบิณฑบาตรนะครับ
ตอนเช้ามีพระรูปหนึ่งท่านเดินไปบิณฑบาตร มีโยมคนหนึ่งแต่งตัวดีเข้ามาด่าพระท่าน
พระท่านเก็บมาคิดอารมณ์เสียไปทั้งวันเลย
ตอนเช้าต่อมาท่านเดินไปบิณฑบาตรใหม่ โยมแต่งตัวดีคนนั้น ก็เดินตรงเข้ามาอีก
พร้อมกับพูด จะเสด็จที่ไหนพะยาค่ะ หม่อมฉันจะตามไปส่ง

"อ้าว โยมสติไม่ดี" ความไม่พอใจก็เลยจางหายไป

อารมณ์คนเราจะเปลี่ยนแปลงไปตามการกระทบครับ ทั้งดีและไม่ดีเปลี่ยนแปลงอยู่ทั้งวันเลย
กระทบแล้วเย็นบ้าง กระทบแล้วร้อนน้อยบ้าง อื่นๆ อยู่ที่ว่าจะวางใจยังไงนะครับต่อสิ่งที่กระทบ

อนุโมทนาครับ

สนทนาธรรมแบบนี้มันเป็นอย่างไรหรอพี่โฮ คนเราเกิดมาเป็นมนุษย์ มันก็มีทั้งช่วงเวลาที่ดีและไม่ดี ถ้าจะให้พูดแบบพวกนักธรรมมะก็ได้.. คนเราเกิดมาก็ประสบพบเจอแต่ความทุกข์บ้าง ความสุขบ้าง มีทุกข์มีสุขผสมปนเปกันไป มีทุกรสชาติ
เศร้า เสียใจ ดีใจ หัวเราะ มีความสุข โกรธ เกลียด มีใครบ้างไม่เคยผ่านสภาวะนั้น..ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นเรื่องเล็กเรื่องใหญ่แต่ถ้ามันทำให้เราสัมผัสถึงความรู้สึก นึกคิดต่างๆที่เราเคยประสบมาพบมาในแต่ละช่วงเวลาของชีวิต เมื่อเราลองย้อนไปดูเราก็จะเห้น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เองเพราะสิ่งเหล่านั้นมันก็คือทุกข์ คนเราถ้าไม่รู้ว่าสิ่งใดคือทุกข์ก็ย่อมไม่หลุดเค้าก็ต้องรู้เองเข้าใจเองจนกว่าเค้าจะมีปัญญา คนเราอยู่ๆไม่สามารถเกิดปัญญาขึ้นได้ นั่งมองท้องฟ้าแล้วปัญญาเกิดได้อย่างงั้นหรอ 55+ เราต้องผ่านช่วงเวลานั้นมาช่วงเวลาที่เรารู้ว่ามันคือทุกขืและสุขและเราก็บัณทึกไว้ในสัญญาเป็นสุตตะเป้นความรู้ เมื่อเรารู้แล้วเราก็จะจดจำไว้ ว่าสิ่งนั้นมันเป็นทุกข์ สิ่งนี้มันเป้นสุข แต่มันก็เป็นเพียงสภาวะที่ ปรากฏ เกิดดับ ไปตามเหตุปัจจัยของมัน ถ้าเราเข้าไปรู้เช่นนั้น มันจะทำให้เราเกิดปัญญาสามารถคิดใคร่ครวญได้ด้วยตนเอง เพราะว่าเราผ่านสิ่งเหล่านั้นมา เราได้ประสบมาเราเห็นเอง เรารู้เอง เราเข้าใจเองว่าทุกข์เป็นยังไง สุขเป็นยังไง เมื่อเรามีบทเรียนจากความทรงจำนั้นๆ คุนน้องเชื่อว่าคนที่เค้ามีปัญญาเค้าก็ต้องสามารถพัฒนาตนเองขึ้นได้ ยกระดับจิตของตนขึ้นเพื่อไม่ให้ตกลงที่ต่ำ แต่เค้าจะเอาประสบการณืเหล่านั้น มาเป็นเครื่องเตือนสติ คอยระลึกรู้เสมอว่า เมื่อเหตุเป็นเช่นนี้ผลเลยเป็นแบบนี้ เมื่อเค้าได้รับบทเรียนจากสิ่งที่เป็นทุกข์ เมื่อเค้าเจอกับเหตุการณืเช่นนั้นอีกเค้าก็จะรู้ทันมันและเค้าจะไม่ติดอยู่กับทุกข์นั้นอีก เค้าจะระลึกรู้ได้ว่า ถ้าเค้าทำแบบนี้แล้วเป็นทุกข์เพราะเคยผ่านช่วงนั้นมาแล้วและผิดพลาดมาแล้ว เค้าย่อมจะไม่ทำเช่นนั้นให้ทุกข์อีก สุขก็เช่นเดียวกัน เมื่อเค้ารู้บทเรียนของความสุขว่าเมื่อเค้าสุขแล้วการที่เค้าเข้าไปยึดว่าความสุขนั้นว่ามันสุข..ความสุขจงอยู่กับเรานานๆ ความสุขนั้นอย่าจากเราไปเลย..แต่เมื่อเค้าได้เรียนรู้แล้วว่าความสุขนั้นก็อยู่กับตนได้ไม่นาน ซักวันความสุขนั้นก็ปรากฏขึ้น และดับลง..เมื่อสิ่งนั้นทำให้เค้าเกิดทุกข์โทมนัสขึ้น เค้าก็จะเข้าไปรู้ธรรมชาติของมัน อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา คนที่มีปัญญาเค้าจะสามารถเห็นความจริงนั้นได้โดยตนเอง และเค้าก็จะรู้เองว่า อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาของธรรมในปัจจุบัณขณะนั้นมันเป็นสภาะเช่นไร ถ้าเค้ารู้จักย้อนไปรู้อดีตไปรู้ข้อผิดพลาดของตน รู้ว่าควรจะแก้ไขเช่นไร ถ้าเค้ารู้จักระลึกรู้เสมอว่าสิ่งนี้ทำไปแล้วเกิดทุกข์ เค้าย่อมจะสามารถพิจารณาใคร่ครวญได้ด้วยตนเอง เมื่อเค้าเข้าใจแจ่มแจ้งแล้ว ว่าสรรพสิ่งมันก็ไม่เที่ยง เกิด ขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามธรรมดาของมันถ้าเราไม่เข้าไปยึดเราก็ไม่ทุกข์เมื่อเราสุขแล้วเราก็ไม่เข้าไปยึดเมื่อสุขละจากไปเราก็ไม่ทุกข์ คุนน้องเห็นเช่นนั้นค่ะ คุนน้องมองว่าความสุขก็คือความสุขแต่คุนน้องจะไม่มองว่ามันเป็นทุกข์เพราะคุนน้องไม่ยึดมั่นในความสุข คุนน้องก็ย่อมไม่ทุกข์ถ้าความสุขนั้นมันจะจางไปหรือหายไป มันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
ปล.พี่โฮฮับช่วยเล่าเรื่องราว ช่วงเวลาที่ทุกข์และช่วงเวลาที่สุขให้คุนน้องฟังได้รึเปล่า น้องอยากฟังง่ะ เป็นธรรมทานได้เปล่า

ก็เมื่อก่อนเห็นหลายคนพร่ำพูดแต่...อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ย้ำคิดย้ำทำแต่คำว่า ไตรลักษณ์
แต่นี่กลับมาพูดสนทนากันอย่างออกรสลืมตัว เคลิบเคลิ้มกลับไปหาอดีตช่วงที่ดีที่สุดของชีวิต

พี่โฮจะบอกให้คนที่เห็นไตรลักษณ์แล้ว ท่านจะไม่ยึดติดกับอดีตนั้นแล้ว
อาจจะมีบางที่หลงคิดไป แต่มันเป็นสภาวะของอารมณ์ มันไม่ใช่เรื่องราวที่ประสบมา

ที่มาพูดไม่ใช่อะไรหรอก พี่โฮเข้าใจดีว่า ปุถุชนย่อมเป็นอย่างนี้
เพียงแต่จะมาสะกิดให้รู้ตัวกันเท่านั้นเองว่า......ที่หลายคนเคยพูดถึงไตรลักษณ์
แท้จริงแล้ว มันยังไม่ได้เข้าถึง บางคนอาจคิดว่าตัวเองพบไตรลักษณ์แล้ว
จะได้รู้ตัวว่า.........ผู้ที่เห็นไตรลักษณ์แล้วจะไม่หลงไปกับเรื่องราวในอดีต
ยิ่งถ้าเป็นโสดาบัน ท่านยิ่งไม่สนใจเลยว่า ตัวตนของท่านจะเคยทำอะไรมาบ้าง

ที่จำได้ไม่ลืมก็คือ......ช่วงเวลาที่ ความสุขมันแสดงความทุกข์ให้เห็น

ช่วงเวลาดีที่สุดของโฮฮับคือตอนทิ้งเมีย แล้วมีเด็กใหม่ อิอิ ธรรมะทิ้งเมีย5555

จริงดิสหายเมสซิ่ง เพิ่งรู้นะเนี่ย โอ....พระถังซัมจั๋ง

http://www.youtube.com/watch?v=p1Gfgf516NE

อายุหรือก็เป็นตาคนได้แล้ว ลูกจะเรียนจบ มีครอบครัวได้แล้ว
บิกทู่ยังพูดจาไร้แก่นสาร อีกหน่อยหลานตามันเรียก ตาเฒ่าจะรู้สึก

โฮ ใช้กรรมฐานไหนถึงทิ้งเมียครับอสุภะเหรอ

เชิญโหวตครับ......ท่านเชื่อคำไหนเป็นจริงคำไหนเป็นเท็จครับระหว่าง

...ทิ้งเมีย

....ให้เมียเลี้ยง

เคยได้ยิน ว่าก็มันไม่มีความสุขนี่หว่า กรรมฐานไหนหึ!โฮ

ดูจะสนทนากันอย่างเป็นสุข...

เราต่างมีรสนิยม เป็นสุข ต่างกันไป ... เน๊อะ

ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต
...
คืนก่อนที่เอกอนจะตั้งกระทู้...
คืนนั้นเอกอนฝันว่า ..พี่ชายตาย..และเอกอนก็นั่งมอง
ความรู้สึกในวันที่ไม่มีเขา

ในฝัน เอกอนรู้สึกนึกไปถึงตอนช่วงเวลายังมีเขา
รู้สึกว่ามันเป็นช่วงเวลาที่ดี...

มันดียังไง...ก็ไม่รู้...
เพราะตลอดเวลาเราก็ผ่านช่วงเวลาเหล่านั้นมาอย่าง รู้สึกธรรมดา ๆ
ขัดใจกันบ้าง ตามใจกันบ้าง...ตามประสา

แต่ทำไมเมื่อ นึกถึงว่าช่วงเวลาต่อไปจะไม่มีเขาอีก
ทำไม...เราถึงเห็นว่า...ช่วงเวลาที่มีเขากลับเป็นช่วงเวลาที่มีค่าขึ้นมา

พอตื่นเลยได้ทบทวน...ราวกับว่า...

จริง ๆ แล้ว ทุก ๆ ช่วงเวลา เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด ของมันอยู่แล้ว
ไม่ว่าช่วงเวลานั้นจะเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข หรือความทุกข์ ก็ตาม
...
เรามีความสุขกับทุกช่วงเวลา...ได้...
เรามีความสุขไปกับทุก ๆ ความเป็นไป...ได้...เน๊อะ

เพื่อน ๆ ว่าไง



เราเห็นเพื่อน ๆ กระเซ้าเย้าแหย่กัน...ก็...มีความสุขได้ไปตามประสา
...
เพราะ...เมื่อวันหนึ่งที่เราต้องห่างกันไป
ภาพเหล่านี้ก็จะเป็น...ภาพความทรงจำที่เราเห็นว่า...
มันเป็นช่วงเวลาที่ดี...ที่เรากับเพื่อน ๆ ได้มามะรุมมะตุ้มกันอยู่ที่นี่...