ขนาดนิมนต์พระมาโปรด โฮฮับก็ยังไม่รู้สึกตัว ยังตะแบงต่อไปอีกด้วยอำนาจโมหะ อัตตะและมานะทิฏฐิ

สงสัยคงต้องปล่อยสัตว์โลกให้เป็นไปตามกรรมเสียแล้วจริงๆ

ทำไปได้หนอโสกะ ตะบี้ตะบันพูดเอาดีใส่ตัว เอาชั่วให้คนอื่น
เอาคำพระมาด่าชาวบ้านแท้ๆ
ดันบอกมาได้ว่านิมนต์พระมาโปรด

ถ้าจะเอาบาปกรรม โสกะเจอสองเด้ง ทำให้อาจารย์ตัวเองเสื่อม
กับทำให้พระธรรมแปดเปื้อน นี้ยังไม่รวมเที่ยวแช่งคนอื่น..(ปีศาจคาบคัมภีร์)
แล้วยังมีเสแสร้งทำเป็นคนดี (มือถือสากปากถือศีล)

สงสัยลงนรกขุมที่ลึกสุดแน่ๆโสกะเอ้ย

ความเนียนของกิเลส


ชอบแช่ง







ชอบเหน็บแนม ทั้งๆที่ ไม่ใช่ตามความเป็นจริง








พระพุทธเจ้า ทรงทำนายพระเทวทัติ ไว้ว่าอย่างไร ช่างไม่รู้อะไร ซะบ้างเลย

ไปพูดแบบนั้น อีกหน่อย คนจทำเลียนแบบพระเทวทัติมากขึ้น

เพราะอยากเป็นดังคำที่พระพุทธเจ้า ทรงทำนายพระเทวทัติไว้

หรือว่า อโสกะ คิดจะทำแบบนั้นอยู่





ชอบข่มขู่ ทั้งๆที่ คำที่นำมาขู่นั้น ขัดกับคำสอนของพระพุทธเจ้า

เรียกว่า มีสภาวะสักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา และ สีลัพพตปรามาส เต็มตัว






พระพุทธเจ้า ทรงตรัสสอนไว้ว่า

ภิกษุทั้งหลาย ! บาปกรรมแม้ประมาณน้อย
บุคคล บางคนทำแล้ว บาปกรรมนั้น นำเขาไปนรกได้

ส่วนบาปกรรมประมาณน้อยอย่างเดียวกันนั้น บางคนทำแล้ว
กรรมนั้นเป็นทิฏฐธรรมเวทนียกรรม ไม่ปรากฏผลมาก ต่อไปเลย…

ภิกษุทั้งหลาย ! ใครกล่าวว่า
คนทำกรรม อย่างใดๆ ย่อมเสวยกรรมนั้นอย่างนั้นๆ ดังนี้

เมื่อเป็นอย่างนั้นๆ การอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ย่อมมีไม่ได้
ช่องทางที่จะทำที่สุดทุกข์โดยชอบก็ไม่ปรากฏ

ส่วนใครกล่าวว่า

คนทำกรรม อันจะพึงให้ผล อย่างใดๆ
ย่อมเสวยผลของกรรมนั้นอย่างนั้นๆ ดังนี้

เมื่อเป็นอย่างนี้ การอยู่ประพฤติพรหมจรรย์ย่อมมีได้
ช่องทางที่จะทำที่สุดทุกข์โดยชอบก็ย่อมปรากฏ.
ติก. อํ. ๒๐/๓๒๐/๕๔๐.

เมื่อมีนิสัยมองโลกในทางลบ คอยจับผิดผู้อื่นอยู่เรื่อย แม้คำอวยพร กรือคำเตือนด้วยความปารถนาดี ก็กลับกลายเห็นเป็นคำสาปแช่ง

ถ้าตนมิได้ทำผิดจะกลัวอะไรกับคำสาปแช่ง แต่ถ้าผิดจริงนั่นแหละพึงกลัว เพราะคำเตือนนั้น เหมือนเป็นการชี้บอกว่า

"กรรมที่เจ้าทำนี้นะ จะไปให้ผลเป็นวิบากอย่างนี้ ๆ ถ้าไม่รีบแก้ไข" ก็จะกลับกลายไปเหมือนคำสาปแช่งในทันที โดยที่ผู้เตือนก็มิได้หมายเป็นการสาปแช่ง แต่ผู้ถูกเตือนทำให้มันเป็นไปเอง

อย่างเรื่ออริยุวาตันตราย ที่โฮฮับทำอยู่เป็นนิจนั่นหนะ เตือนด้วยความหวังดีจริงๆ เพราะเคยพบคนที่ต้องอริยุวาตันตรายมาแล้ว ถึงจะฉลาดแสนฉลาดแต่ ไม่สามารถทำความเข้าใจธรรมะและวิธีปฏิบัติธรรมอันถูกต้องที่พระพุทธเจ้าทรงสอนได้ แม้แต่ชีพจรอันเป็นของง่ายๆยังหาไม่เจอเลย แล้วธรรมะที่ละเอียดอ่อนหรือเป็นนามธรรมจะค้นหาเจอได้อย่างไร

สำหรับวลัยพร ยังไม่พบเห็นเรื่องอริยุวาตันตราย แต่ กำลังเฉียดกลายใกล้เข้าไปแล้ว เพราะความไม่รู้ในอีกหลายเรื่องที่ไม่ค่อยมีบอกไว้ในตำรา แต่มีอยู่ในชีวิตจริง จึงสำคัญผิด เห็นผิด อย่างเรื่องอาการของธรรมส่ง มรรค รับ เป็นต้น จึงวิตกวิจารณ์ และสำคัญผิดครูบาอาจารย์ไป อาจทำให้เกิดปมาทะในใจแต่ยังไม่แสดงออกมา ต้องคอยระวังให้ดี

ศึกษาและสังเกตการณ์ต่อไปเรื่อยๆนะวลัยพร คงจะได้พบอะไรดีๆอีกเยอะ ถ้าไม่ถอยไปเสี่ยก่อน

คำพระนั้นล้วนแต่เป็นกุศลและเป็นคำพูดดีๆ เตือนสติเตือนใจให้รู้ตัว ตื่นตัว แก้ไขและพัฒนาตนเอง

ใครเห็นคำพระเป็นคำด่า นั่นแสดงว่า จิตใจเขาตกต่ำลงมากแล้ว จึงเห็นคำพูดดีๆกลายเป็นคำด่า

นี่ถ้าโดนด่าเข้าจริงๆจะไม่กระอักเลือด ลงแดงตายหรือนี้........โอ้หนอ!.....คน หนอ คน
เห็นกงจักรเป็นดอกบัว เห็นดอกบัวเป็นกงจักร์ เพราะวิปริต จิตผิดธรรมดา

กรรมเวร ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

กัมมุนาวัฏติโลก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

นี่คือ สิ่งที่ โสกะ ชอบกระทำเนืองๆ







พอคนอื่น แสดงข้อคิดเห็นลงไปบ้าง

ก็เอาละ พฤติกรรมเดิมๆ หาว่า จับผิด

ทีโสกะทำเอง กลับบอกว่า ปรารถนาดี

แล้วชอบบิดเบือนคำพูด ให้เกิดความแตกแยก









ตรงไหน ที่วลัยพร โพสทำนองว่า
"แม้คำอวยพร หรือคำเตือนด้วยความปารถนาดี ก็กลับกลายเห็นเป็นคำสาปแช่ง"


หามาให้ดูทีนะโสกะ อย่าสักแต่ว่าโพส

คนอย่างโฮฮับ มันดื้อด้านจนเข้าในกระดูกดำเสียแล้ว ต้องว่าแรงๆ ต้องตีแรงๆ เคาะหัวบ่อยๆ จนกว่าขี้เลื่อยแห่งปริยัติที่ตีความมาผิดๆจนทำให้เห็นผิด มันกระเทาะร่วงออกไปจนหมดสมอง ถึงจะดีขึ้นได้