จิตเกิดดับ ก็เป็นอย่างนั้น

จิตก็เป็ตจิต ขันธ์ก็เป็นขันธ์

เอาตำรามาแบกไว้ ก็ตายไปเปล่าๆ ไม่ต่างจากช้อนไม่รู้รสแกงฉันนั้น

ก็บอกเขาไปว่าทำอย่างไร ปฏิบัติยังไง จึงจะรู้รสแกงเช่นว่านั้น

ไม่ได้เถียงเรื่องเกิดดับ ไอ้เรื่องเกิดดับมันเป็นขี้ปะติ๋ว รู้มาตั้งแต่เริ่มศึกษาพระธรรมแล้ว
ที่เถียงกันอยู่มันเป็นเรื่อง ตัวปรมัตถ์บัญญัติ

คนบางคนมันไม่รู้เรื่อง อ่านบัญญัติมาไม่เข้าใจ แล้วก็โมเมว่าเป็นอย่างเดียวกัน
แถมมาตั้งสมมติฐานไม่เข้าเรื่อง

พูดว่า จิตกับวิญญานขันธ์เป็นตัวเดียวกัน แต่ตัวเองบอกว่าสภาวะที่กล่าวมามันเกิดดับ
มันดับไปแล้ว มันจะเป็นตัวเดียวกันได้ไง แถมยังตะแบงว่า คนเรายังมีหลายชื่อได้
ตั้งสมมติฐานปะสาอะไรมั่วจริงๆ

การตั้งสมมติฐาน มันต้องตั้งแบบนี้......บุคคลชื่อโฮฮับมีอาการครบ๓๒
ถ้าเราตัดแขนออกไปหนึ่งข้าง เราจะเรียกแขนที่ตัดออกไปว่าโฮฮับหรือเปล่า
เราเรียกว่าแขน มันก็เหมือนกันไอ้สภาวะต่างๆที่เกิดขึ้นและดับไป เราเรียกสภาวะโดยรวมว่าจิต
แต่ในสภาวะแต่ล่ะสภาวะก็มีชื่อเรียกเฉพาะ เราจะเรียกชื่อที่เป็นส่วนย่อยมาเป็นชื่อโดยรวมไม่ได้
มันก็เหมือนแขนของโฮฮับที่โดนตัดออกไปจะเรียกแขนนั้นว่าโฮฮับไม่ได้
.........จิตเป็นบัญญัติที่ใช้เรียกกระบวนการเกิดดับของสังขาร
แต่จิตไม่ใช่ตัวสังขาร

เอามาก็เอามาไม่หมด เหมือนกับเอาความเห็นท่านพุทธทาสมา โพสก็เอามาไม่หมด
ตัดมาเป็นท่อนๆแล้วก็วิจารณ์สาดเสียเทเสีย ไม่ได้เรื่องเลยครับ

พระอภิธรรมที่คุณยกมาน่ะ ท่านอธิบายถึงธรรมที่เป็นกุศล
ท่านบอกให้รู้ว่า ลักษณะธรรมที่เป็นกุศลนั้นมีปัจจัยอะไรบ้าง
ซึ่งจะรู้ว่ามีอะไร ก็ไปอ่านตั้งเริ่ม........

ในส่วนที่คุณเอามาอ้าง(๒๑) ที่ว่าด้วยเรื่องจิต ท่านหมายว่า
ธรรมที่เป็นกุศลต้องมีจิตเป็นปัจจัยร่วมด้วย และใน(๒๑)นี้ท่านอธิบาย
ให้รู้ว่ากระบวนการหรือมีสภาวะใดบ้าง ที่ทำให้เป็นจิตที่เป็นกุศลธรรม

นั้นก็คือ มโน มนายตนะ วิญญาน วิญญานขันธ์ มโนวิญญานธาตุ
ทั้งหมดกระบวนการนี้ รวมเรียกว่า จิตหรือจิตที่เป็นกุศล

มันไม่ได้หมายความว่า.....วิญญานขันธ์เป็นจิต
วิญญานขันธ์เป็นเพียงส่วนประกอบของจิตที่เป็นกุศลธรรม


ถ้าให้จิตเปรียบเป็นร่างกายของผมโฮฮับ เอาแขนผมออกไปข้างหนึ่ง
เขาไม่เรียกแขนที่ขาดไปว่า โฮฮับน่ะครับ คุณคันโท่น่า

อย่าลืมไปอ่านพระอภิธรรมที่คุณอ้าง อ่านอย่างมีสมาธิ อ่านทั้งหมดอย่ามักง่าย
http://84000.org/tipitaka/pitaka3/v.php ... =598&Z=847

รู้จักซิครับและยังรู้อีกด้วยว่าคุณกำลังมั่ว ในธรรมฐิติ(ธรรมชาติ)
มันมีธรรมอยู่สองอย่าง นั้นก็คือ ปฏิจจ์สมุปบาทและสังขตธรรม
คุณกำลังเอาปฏิจจสมุปบาทซึ่งเป็นอสังขตธรรม มามั่วในสังขตธรรม
ปฏิจจสมุบาทไม่มีการเกิดดับ ปฏิจจสมุบาทอาศัยกันทั้ง๑๒ปัจจัยด้วย...อัญญมัญญปัจจัย

เพราะคุณมั่วแบบนี้ไง ผมถึงได้ย้ำถามว่า....คุณจะให้ความหมายของจิต
เป็นนามหรือวิญญานในปฏิจจสมุปบาท หรือจะให้จิตเป็นวิญญานในสังขตธรรม

คุณคงไม่รู้ที่คุณมั่วเป็นเพราะคุณแยกแยะไม่ออก
ระหว่างพระอภิธรรมในพระไตรปิฎกและพระอภิธรรมมัตถสังคหะ
เล่นเอามาผสมปนเปกันซะเละ

และอยากจะบอกให้ว่า....สัตติที่คุณพูดถึงน่ะ ท่านหมายความว่า สิ่งที่มาบดบัง สังขตลักษณะ
เขาไม่ได้หมายถึงจิตเป็นดวงๆเป็นลูกไฟดับๆติดๆ
สังขตลักษณะ เป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาน

พูดแบบนี้ไม่ใช่วิถีพุทธน่ะครับ ศาสนาพุทธเป็นศาสนาแห่งเหตผล
ไอ้คำว่า "ไม่ใช่ ไม่เชิง" มันใช้ไม่ได้ในศาสนาพุทธ

นี้เป็นเพราะคุณไม่เข้าใจในพระอภิธรรมมัตถสังคหะ
ครูบาอาจารย์ท่านสอนธรรมด้วยการเปรียบเทียบ
ที่มีการเปรียบเทียบก็เพื่อให้เห็นไปตามสิ่งที่ไม่สามารถกล่าวเป็นคำพูดได้

เมื่อก่อนศึกษาธรรมใหม่ๆ ผมก็คิดแบบคุณ แต่ในความคิดมันมีสิ่งที่ค้างคาใจ
ผมก็จึงรู้ว่าแบบนี้มันไม่ใช่แล้ว จะมัวอ่านแต่ในตำรามันใช่ไม่ได้
ต้องดูไปที่กายใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ผมถามคุณจริง คุณไม่รู้สึกถึงความเป็นจริงกับสิ่งที่คุณคิดเลยหรือครับ

ขอร้องครับ จะอ้างคำพูดของผม กรุณาอ้างให้มันถูกหน่อยครับ
สังขารที่ผมพูด หมายถึงสังขารในปฏิจจสมุบาทกับสังขารที่เป็นสังขตธรรม

ก็อย่างว่าครับบอกไปแล้ว คุณเอาพระอภิธรรมในพระไตรปิฎกกับพระอภิธรรมมัตถสังคหะ
มามั่วเล่นผสมปนเปกันซะเละ

ที่คุณบอกว่า สังขารขันธ์เป็นเจตสิก ใช่ครับ แต่คุณรู้หรือเปล่าว่า
มันเป็นการสอนเรื่องที่เป็นอวิชา เป็นเรื่องของปุถุชน

พระอรหันต์ก็มีเจตสิก นั้นก็คือ อินทรีย์ห้า แต่เจตสิกของพระอรหันต์ไม่ใช่สังขารขันธ์
ในพระอภิธรรมมัตถฯ จึงมีกล่าวเรื่องนิพพานไว้ต่างหาก



นี่ก็มั่ว สังขารธรรมที่คุณพูดมันมีห้าสภาวะ นั้นคือ รูป เวทนาสัญญา สังขาร วิญญาน

คุณไม่ได้รู้เรื่องพระอภิธรรมมัตถสังคหะ รูป จิต เจตสิก เป็นเรื่องของพระอภิธรรมมัตถสังคหะ

รูปในพระอภิธรรมมัตถฯ มีความหมายเป็นรูปธรรม นั้นก็คือร่างกาย

ส่วนรูปในพระไตรปิฎก หมายถึงนามธรรม(เรื่องของจิตใจ) เป็นสภาวะธรรม

อย่าพยายามโยงเรื่องให้มันเกิดวิวาทะ มูลเหตุที่คุณกำลังสร้างเขาเรียกมูลขี้หมาครับ
มันมีแต่ที่ไม่พึ่งประสงค์ กรุณาอย่าสร้างเหตุเพื่อจะหาเรื่องด่าเลยครับ


ถ้าพูดด้วยจิตอกุศล คำพูดนั้นก็หาประโยชน์อะไรไมได้หรอกครับ
แล้วเรื่องให้เล่า เหตุในการเล่าหรือไม่เล่าคุณน่าจะรู้ดี

ก็นั้นไงแล้วจะเอามาพูดทำไม จริงแล้วในความคิดผมมันไม่ใช่สาระ
แต่ที่ผมต้องพูดเหมือนเอามาเป็นสาระ ก็เพื่อเตือนสติคุณว่า
คุณกำลังเอาเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับธรรมที่เราถกกัน

นั้นก็คือพยายามสร้างเหตุนอกเรื่องเพื่อโจมตี
ผมถึงได้ไงว่า.....มันจะเป็นคนเดียวกันหรือไม่ มันไม่ใช่สาระ

คุณจะบอกว่าผมโยนิโสเอาเองได้ไงครับ โยนิโสมนัสสิการและธัมมวิจยะ
เป็นหลักในการปฏิบัติของพระพุทธองค์
ถ้าผมบอกว่าผมโยนิโส นั้นหมายความว่า ผมปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า
คุณไม่รู้เรื่องปฏิปทา มันก็เลยทำให้คุณพูดจาส่งเดช

มันมีที่ไหนโยนิโสเอาเอง มันมีแค่โยนิโสหรือไม่โยนิโส

เรื่องปิดกระทู้เป็นหน้าที่ผม เพราะผมเป็นเจ้าของกระทู้
ในส่วนของคุณ ผมก็บอกไปแล้วว่า.... ถ้าคุณวางเฉยได้ก็ยินดีด้วยครับ

ใครปฏิบัติจนรู้เห็นอาการ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ของความคิดแต่ละขณะๆ หรือของนามรูปแต่ละขณะๆแล้ว จึงเท่ากับว่าเขารู้เห็นชีวิตทั้งชีวิตเลยทีเดียว เท่ากับเห็นตัวปรมัตถ์เลยทีเดียว เพราะฉะนั้น การรู้เห็นรู้เท่าทันความคิด (จิต) แต่ละขณะๆตามธรรมดาของมัน จึงเป็นเรื่องที่ใหญ่โตมโหฬารมากกกกกกกกๆ


ที่กำลังถกเถียงกันอยู่นั่น เป็นการตีความข้อความตัวหนังสือ ที่เรียกกันว่าพระสูตร คล้ายๆตีความก้อนเมฆที่ลอยอยู่บนนภากาศว่า เมฆก้อนนั่นคล้ายๆนก ก้อนนั้นเหมือนหนู ก้อนนั้นเหมือนกระต่าย นั่นเหมือนภูเขา ก้อนนั้นเหมือนช้าง ฯลฯ

อ่านกันยังไง ศึกษากันยังไง หรือ หาวิธีการแถเอาตัวรอดกันอย่างเดียว
แถมมั่วนิ่มมาบอกว่า แต่ละอย่างเป็นองค์ประกอบกันเหมือนแขนขาแต่ละข้างซะอีก
พูดทำนองนี่ก็แปลว่าจะออกมุก
จิตประกอบด้วย องค์ประกอบ 11 อย่างคือ
1ตัวจิตเอง 2มโน 3มานัส 4หทัย 5ปัณฑร 6มโน 7มนายตนะ 8มนินทรีย์ 9วิญญาณ 10วิญญาณขันธ์11มโนวิญญาณธาตุไช่ไหม

ก็หาทางแถกันไปได้นะครับ
แล้วจิตมีองค์ประกอบเป็นตัวจิตเองเนี่ยนะครับ ไม่เบิ้ลเหรอครับคุณพี่โฮ

A=A+10
แหม่ จะหาเรื่องแถ ดันมีตัวจิตเองมาขัดซะนี่ พับผ่า





ถ้าตีความแบบคุณโฮ จิตก็คงเป็นองค์ประกอบของใจไปอีกชั้นนึงสินะครับ









ตถาคตเรียกสิ่งนี้ว่า ‘จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง’


แล้วอันนี้พระผู้มีพระภาค กลับเรียก แขนขา แทนตัวได้ด้วยกระมังครับ


แหม่




อรรถกถาจารย์อย่างพระพุทธโฆสะ กลับอธิบายแบบเดียวกันกับผมเลยนะครับ
ดูท่าคุณโฮฮับจะเก่งกว่าท่านพระพุทธโฆสะกระมังครับเนี่ย




น่าดีใจที่บอร์ดแห่งนี้มีปราชญ์เหนือปราชญ์เช่นคุณโฮนะครับ

อย่ามองให้เกิดเป็นตัวเป็นตนซิครับ จิตเป็นเพียงคำนิยาม
และสิ่งที่ทำให้เกิดคำนิยามก็คือ....กระบวนการของสังขตธรรม
ในกระบวนการของสังขตธรรม ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไปของสังขาร
ในแต่ล่ะสังขาร ตามที่กล่าวมา ทั้งกระบวนการนั้นรวมเรียกว่า มีธรรมเป็นจิต

ถ้าเราอ้าง สภาวะเดียวโดด ท่านไม่เรียกว่ามีธรรมเป็นจิต เข้าใจมั้ย
ที่ยกตัวอย่างเรื่องแขนขา เพื่อชี้ให้เห็นถึงคำนิยามเต็มๆ

อย่างตัวอย่างที่คุณยกมา เราๆท่านๆก็รู้อยู่ว่า เป็นคนล่ะสภาวะ
ถ้าบอกว่าทุกอย่างที่อ้างเป็นจิต...อย่างนี้ทุกสภาวะก็เหมือนกันหมดน่ะซิ(พูดไม่คิด)



คุณอ่านพระธรรมไม่ใช่สมาธิ อีกทั้งไม่รู้ความเป็นมาของธรรม
ดันเอาพระอภิธรรมมาอ้างทั้งๆที่ไม่รู้เรื่อง ความหมายในพระอภิธรรม
มันต้องวางแบบนี้..............

[๒๑] จิต มีในสมัยนั้น เป็นไฉน?
.

จิตมีสมัยนั้น...หมายถึง จิตที่เป็นกุศล อันเป็นส่วนประกอบของธรรมที่เป็นกุศล
(แนะนำไปแล้วให้อ่านพระธรรมให้หมด ไม่ใช่อ่านเป็นท่อนๆ)

ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อนว่า ท่านบัญญัติจิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร กลุ่มนี้เป็นตัวจิตที่เป็นกุศลแท้ๆ

ส่วน มโน มนายตนะ มนินทรีย์ วิญญาน วิญาฯขันธ์ มโนวิญญานธาตุ เป็นกระบวนการ
ที่ทำให้เกิดจิตที่เป็นกุศลกลุ่มแรก


ถ้าจะให้วางสูตรแบบคุณ....

ธรรมที่เป็นกุศล=จิต มโน มานัส หทัย ปัณฑร ๑- นี้คือกลุ่มของจิตที่เป็นกุศล=

มโน มนายตนะ มนินทรีย์ วิญญาณ วิญญาณขันธ์มโนวิญญาณธาตุนี้เป็นกระบวนการที่ทำให้เกิดจิตที่เป็นกุศล

ขอร้องครับอย่าพูดในลักษณะกระทบกระเทียบ อยากด่าก็ด่าเลย
หรือถ้ากลัวผู้ดูแล ด่าผมมาทางข้อความส่วนตัวก็ได้

คำพูดของคุณพูดด้วยอารมณ์ มันทำให้ผมจับประเด็นธรรมไม่ได้
มองคำพูดคุณแล้วเหมือนเห็นยักษ์มารกำลังขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน

เอาเป็นว่า คุณพยายามอ้างด้วยการเอาบัญยัติมาให้มันพอกพูน
โดยไม่รู้หรอกว่า.....บัญญัติแต่ละอย่าง เรียกตามสภาวะตามเหตุปัจจัย
สรุปก็คุณกำลังมั่วบัญญัติ

คุณคันฯ หาความเป็นอธิศีล อธิจิต อธิปัญญาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
เห็นแค่คำศัพท็ก็เอามาอ้างหน้าตาเฉย ไม่รู้ว่ามันยังมีเหตุแห่งธรรมแห่งบัญญัตินั้นๆ

พระอภิธรรมยังไม่เคลียร์ เอาพระสูตรมาอีกแล้ว(ดันบอกว่าไม่เหวี้ยงแห)
ไม่รู้เลยว่า....พระสูตรบางพระสูตรเป็นบุคลาธิษฐาน
แต่เรากำลังถกกันอยู่....เป็นธัมมาธิษฐาน



คุณนี่ขี้เกียจน่ะครับ แรงก็ไม่ต้องออก แค่ใช้สมองคิดเปรียบธรรมกับบัญญัติ
คุณยังไม่ยอมที่จะทำเลย แบบนี้เมื่อไรจะเจอปัญญาครับ

เอาอีกแล้ว เอาพระอภิธรรมในพระไตรปิฎกกับพระอภิธรรมมัตถสังคหะมายำซะเละ
นี่มาอีกแล้วคร้าบ เอาท่านพุทธโฆษะมาอ้างอีก งานนี้สงสัยได้กินจับฉ่ายหรือไม่ก็แกงโฮ๊ะแน่ๆ

คุณนี่สงสัยไม่เข้าใจภาษา สนทนาธรรมกันด้วยภาษาไทย มันต้องมีหลักเทียบเคียง
มันต้องเอาให้แน่ว่า จะเอาอะไรเป็นหลัก......จะเอาพระไตรปิฎก หรือจะเอาพระอภิธรรมมัตถ์ฯ
มันให้มันแน่เป็นอย่างๆ นี่อะไรกันหาเหตุผลไม่ได้ดันไพร่ไปหา ท่านพุทธโฆษะแล้ว

เอาอย่างนี้คุณกล้าให้สัจจ์มั้ยว่า เนื้อหาที่คุณเอามาเป็นอรรถกถาของท่านพุทธโฆษะแท้ๆ
ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงบัญญัติที่ท่านพุทธโฆษาจารย์บัญญัติไว้

ผมว่าอีกหน่อยคุณต้องอ้าง คัมภีร์เก้าอิมของวัดเส้าหลินแน่ๆ