:b8:


เทศเรื่องอันตรายที่จะเกิดกับผู้ปฏิบัติวิปัสสนาภาวนา กับ วิปัสสนูกิเลส 10 อย่างให้เขาฟังก่อน
หลังจากนั้น สอบอารมณ์ให้ละเอียดว่า สติเขาไม่ทันปัจจุบัน สัมปชัญญะเขาขาดไปตรงไหน ตอนไหน จิตจึงแลบไปปรุงแต่งเรื่องอดีตและอนาคต

เน้นเรื่องเจริญสติให้ทันปัจจุบันให้ได้มากๆ

สอนให้เขาตรวจสอบสัมปชัญญะความรู้ตัวทั่วพร้อม ความรู้งานและหน้าที่ของผู้ภาวนา ให้เขาค้นหาให้พบว่า อารมณ์อะไรมาจูงจิตเขาให้ฟุ้งไปในเรื่องอดีตอนาคตอย่างที่เขากำลังเป็น

ถ้าปฏิบัติ หนอ ให้หนอให้ที่ให้ทันอารมณ์ที่เปลี่ยนมาใหม่ให้ทัน แล้วเขาจะพบว่า อะไร ความยินดียินร้ายตัวไหนชักพาให้เขาออกนอกทาง

ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดคือ สติไม่ทันปัจจุบันอารมณ์

การอบรมความรู้พื้นฐานในการภาวนายังไม่ถึงที่ที่จะพึ่งตนเองได้

นามรูปหรือชีวิตลึกซึ้งนัก

ทั้งหมดนั่นเพียงพูดอ้างอิง อะไรดี ชอบใจตัวไหน อ้างมาหมด คิกๆๆ อ้างสติ อ้างสัมปชัญญะ

เบื่อแระนอนดีฝ่า คิกๆๆ

มีวิธีแก้ที่ไม่ต้องอ้าง ก็เอามาเล่าสู่กันฟังเลยซิ จะได้เผยแพร่ต่อไป

ขอถามหน่อยค่ะว่า เวลาที่นั่งสมาธิสักพัก จิตเริ่มสงบแล้ว ก็เกิดนิมิตเห็นคนหรือวิญญาณไม่แน่ใจค่ะ นั่งก้มหน้าสงบนิ่งอยู่ข้างๆเรา เจอหลายครั้งค่ะ บางทีก็มากันหลายคน มีอยู่ครั้งหนึ่งชัดเจนมาก มาด้วยกัน 4 คนค่ะ ผู้ชาย 2 คน หญิงอุ้มลูกเล็กๆอีกหนึ่ง เกิดจากอะไรคะ และทำอย่างไรคะหากเจอแบบนี้ แค่แผ่เมตตาพอหรือเปล่า

ไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวันเมื่อวันที่ 26-28 พ.ย. มาค่ะ

แล้วเมื่อถึงเวลาที่ต้องนั่งสมาธิ เกิดปวดขาอย่างมาก แต่ก็ไม่ยอมแพ้ ทนนั่งจนหมดเวลา (ซึ่งเป็นครั้งแรกค่ะ เนื่องจากไม่เคยทนได้เลย) ระหว่างที่ปวดมากๆ ก็นึกถึงพระพุทธเจ้าตลอดเวลา และสู้เนื่องจากเคยได้ยินว่า "ไม่เคยมีใครตายจากการนั่งสมาธิ" รวมทั้งประโยคที่ว่า "นิพพานอยู่ฝั่งตาย" (จำไม่ได้ว่าเป็นของหลวงพ่อท่านไหนค่ะ) และคิดว่าตายเป็นตายแต่จะไม่ลืมตาเปลี่ยนอิริยาบทก่อนหมดเวลาแน่นอน (ใจก็นึกถึงแต่พระพุทธเจ้าตลอดเวลาค่ะ)

เมื่อนาฬิกาดังหมดเวลา เราก็ลืมตาเปลี่ยนอิริยาบถ เพื่อคลายอาการปวดขา แต่เรารู้สึกว่า...ทันทีที่เราลืมตา เราก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังอยู่ในหู ทั้งๆที่เวลานั้นไม่ได้มีพระสวดมนต์อยู่ใกล้ๆค่ะ

ก่อน หน้านี้....เมื่อครั่งที่เราไปปฏิบัติธรรมครั้งแรก และเมื่อกลับมาถึงบ้าน เราก็สวดแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลที่บ้าน เราก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังอยู่ในหูอีกเหมือนกัน ทั้งๆที่
ใกล้ๆบ้านก็ไม่มีวัดและไม่มีใครเปิดวิทยุค่ะ (ตอนแรกนึกว่ามีพระสวดทำวัตรเย็นอยู่ใกล้ๆ แต่บ้านก็ไม่ได้อยู่ใกล้วัดอ่ะค่ะ )

แล้ว ก็เคยมีอีกครั้งนึง เราคุยกับแม่ แนะนำแม่เรื่องการไปปฎิบัติธรรม และชวนแม่ให้ไปปฏิบัติธรรมด้วยกัน ก็ได้ยินเสียงสวดมต์ดังแว่วในหูอีก

เสียงสวดมนต์ที่ได้ยิน 2 ครั้งแรก จะได้ยินเพียงช่วงเวลาสั้นๆไม่ถึงชม.ค่ะ แต่ครั้งล่าสุดได้ยิน(หลังจากนั่งสมาธิ)ดังนานหลายชม.ตั่งแต่ประมาณเกือบ 4 โมงเย็น จนถึงเวลานอนตอน 4 ทุ่มเลยค่ะ

เสียงสวดมนต์ดังกล่าว เป็นเสียงเหมือนพระสวดมนต์อ่ะค่ะ ฟังจับใจความได้เป็นบางคำ แต่ไม่รู้ว่าเป็นบทสวดอะไร

บางครั้งก็จะได้ยินเป็นเสียงดนตรีไทยบรรเลงอยู่ ระหว่างสวดมนต์และตอนเดินจงกรม ทั้ง
ที่วัดและที่บ้านอ่ะค่ะ ถามเพื่อนที่ไปด้วยกันว่าได้ยินไหม เค้าบอกว่าไม่เห็นได้ยินอะไรเลย เราก็เลยไม่กล้าถามเค้าต่อ กลัวเขาว่าเราสติไม่ดีอ่ะค่ะ

เลยอยากถามผู้มี
ความรู้หรือผู้ที่เคยมีประสบการณ์ว่าเคยมีใครได้ยินเป็นลักษณะนี้บ้างหรือ
ไม่ แล้วเป็นเสียงของใครเหรอคะ หรือว่าเราคิดมากไปเองอ่ะคะ

กลางดึกของวันที่ 1....

ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลง
นอนอย่างมีสติ...ได้บริกรรม... พอง ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร...จนหลับไปไม่รู้ตัว...ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึก คือ มีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้องและรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบครับ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับ คำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ

ผมนั่งสมาธิแล้วโดนต่อต่อยเข้ากลางหัวครับ กับ อะไรก็รู้ไม่ปาใส่

คือ
งี้ครับ พอผมนั่งแล้วมันมีตัวต่อมาบินอยู่เหนือหัวครับ แต่จับหรือสัมผัสไม่ได้ แต่เสียงตัวต่อชัดเจนมาก ผมเอามือปิดหัวไว้ เขาพยายามจะต่อยผมให้ได้ พอผมยอมให้เขาต่อย ก็เจ็บนะครับ แต่พอออกสมาธิแล้ว ไม่มีบาดแผล ไม่มีความเจ็บ ปกติดีทุกอย่าง? แล้วจะมีอีกครับ คือจะโดนอะไรคล้ายปลาไหลโยนใส่มือ หรือเหรียญบาท ปาใส่หน้า เสียงชัดเจนมากเลย แต่ตรวจดูแล้วก็ไม่มีอะไร ผมงงมากเลยครับ อ้อมีอีกอย่างครับ จะได้ยินคนพูดรัวๆเร็วๆ ดังไปไปหมด จับความไม่ได้
และรู้สึกว่ามีคนมาล้อม กับ จ้องมอง
ใครรู้ช่วยตอบผมทีครับ ผมงงไปหมดแล้ว

ปัญหาใหญ่ต่อไป ที่จะขอคำปรึกษา คือนั่งสมาธิได้แค่แป๊ปเดียว ใจมันสั่งว่าเบื่อแล้ว เลิกๆ ลืมตาๆ เราเลยถามตัวเองว่าเลิกแล้วจะทำอะไร มันก็ตอบไม่ได้ หนังสือก็ไม่ได้อยากอ่าน นอนก็ไม่หลับ ไม่รู้ถ้าเลิกจะทำอะไร แล้วจะเลิกไปทำไม คิดงี้ก็นั่งต่อได้อีกสักพัก มันก็มาใหม่
เลยกำหนดว่า อยากเลิกหนอ อยากเลิกหนอ ก็ช่วยได้นิดนึง สักพักมาใหม่ เผลอนิดเดียวก็ออกจากสมาธิ

ช่วยด้วย แก้ยังไงคะ
เมื่อก่อนไม่เป็นอย่างนี้ นั่งสมาธิในห้องเรียน บางทีพระสั่งให้แผ่เมตตา ลืมตาแล้ว เรายังรู้สึกว่าจะให้นั่งต่อก็ได้สบายๆ
เดี๋ยวนี้ใจไม่นิ่งเป็นอย่างที่บอก แก้ยังไงดีคะ

ปล อาการนี้เป็นกับการสวดมนต์ด้วยนะคะ

grin
วนเวียนอยู่กับ ปีติ และนิมิต ในรูปแบบต่างๆอยู่ไม่รู้ถ่ายถอนได้ นะ ลูกศิษย์ของกรัชกายนี่ สงสัยอาจารย์จะแก้ไม่เป็น สอนไม่ถูก เน้นสมาธิเกินไป ไม่เอาวิปัสสนาภาวนามาถ่วงดุลย์เสียบ้าง จึงวุ่นวายไม่รู้จบ สงบไม่ลง

grin
วนเวียนอยู่กับ ปีติ และนิมิต ในรูปแบบต่างๆอยู่ไม่รู้ถ่ายถอนได้ นะ ลูกศิษย์ของกรัชกายนี่ สงสัยอาจารย์จะแก้ไม่เป็น สอนไม่ถูก เน้นสมาธิเกินไป ไม่เอาวิปัสสนาภาวนามาถ่วงดุลย์เสียบ้าง จึงวุ่นวายไม่รู้จบ สงบไม่ลง

ลูกศิษย์ของกรัชกายนี่ สงสัยอาจารย์จะแก้ไม่เป็น สอนไม่ถูก เน้นสมาธิเกินไป ไม่เอาวิปัสสนาภาวนา

เอาอีกแระ ถอนนั่นถอนนี่อีกแระ คิกๆๆ

อโศกขาดพื้นฐานภาคปฏิบัติโดยแท้ ปริยัติแม้จะมีบ้างก็แบบครูพักลักจำ จำจากนั่นนิดนี่หน่อยแล้วนำมาปะติดปะต่อพูดไป ... ดูจากตรงไหน ก็ดูจากยกคำศัพท์นั่นนี่มา เช่น ปีติ สมถะ วิปัสสนา สมาธิ มรรค ผล นิพพาน อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ฯลฯ คิกๆๆ เรื่องที่เขาถามไม่ตอบ ตอบไม่ตรงคำถาม เขาถามสุกร ตอบไก่ เขาถามวัว ตอบควาย เขาถามไปไหนมา ตอบ 3 วา 2 ศอก เพราะอะไรจึงเป็นเช่นนั้น ตอบ เพราะตนเองไม่รู้เรื่องที่เขาถาม จึงเรียกว่าตอบไม่ตรงคำถาม


นี่ก็เข้าใจผิด คิกๆๆ




ไม่มีลูกศิษย์ ลูกสุดอะไรของกรัชกายสักคน อ้าว แล้วไปเอาคำถามภาคปฏิบัติเหล่านั้นมาจากไหนเยอะแยะ ตอบ จากบอร์ดทั้งหลายแหล่ที่เห็นๆกันนี่แหละ เช่น จากพลังจิตบ้าง จากพันทิพบ้าง จากลานธรรมเสวนาบ้าง ฯลฯที่เขาถามๆตอบกันมาเก็บรวบรวมไว้

อย่างว่าแหละ ดูๆแล้วก็คล้ายๆอโศก ถามไปไหนมา ตอบ 3 วา 2 ศอก ระวังๆจะเข้าศรีธัญญา พูดเน้นมาตลอด จากวันนั้นจนถึงวันนี้้

http://www.youtube.com/watch?v=aDxLw7PDNPk

วิธีแก้ เคยบอกหลายครั้งแล้ว แต่อโศกไม่่เข้าใจเอง (ไม่ต้องอ้างอิง สติ สัมปชัญญะ สมาธิ ปัญญา อะไรต่ออะไร ไม่ต้อง) เอาอีกครั้งหนึ่งนะขอรับ มันเป็นยังไง รู้สึกยังไง เห็นยังไง ได้ยินยังไง .... ก็กำหนดรู้ตามนั้น ตามที่มันเป็นทุกๆขณะ นี่หลักการ การกำหนดรู้นามรูปตามเป็นจริง หรือตามที่มันเป็นของมัน

ถามได้อีกถ้ายังไม่เข้าใจ

:b12:


ในที่สุด กรัชกายก็มาใช้คำตอบสุดท้าย ที่อโศกะตอบไว้ให้สั้นๆตั้งแต่เริ่มต้น ทุกหนทุกแห่ง ลองพิจารณาดูดีๆซิ ว่าเนี้ยบกว่ากัน สั้นและได้ใจความไหม

"(สำรวมกาย ใจ มา) "นิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์ จนดับไป" (ต่อหน้าต่อตา)"

ปัจจุบันอารมณ์นี่เขารวมทุกเรื่องที่กรัชกายยกขึ้นมาถามทั้งหมดเชียวนะ