กรัชกาย ควรจะบอกมาก่อนว่า
ศัพท์ทั้งหลายนั้น กรัชกายบอกว่า สวย
กรัชกายเข้าใจอย่างไร จึงลงความเห็นว่า สวย
แต่ละตัวมีสภาวะมีความหมายอย่างไร กรัชกายจึงลงความเห็นว่า สวย

รู้ตามตำราอภิธรรม

กรัชกายพูดถึงตำราอภิธรรม

หน้าตาเป็นอย่างไรครับ ตำราอภิธรรมนี้

และ กุกกุจจะ ที่ กรัชกายเข้าใจ คืออะไรครับ

แลดูงดงาม ไพเราะไง

เอ้าบอกความหมายมา ชัดๆตามที่ตนเองเข้าใจ

ก็เช่นนั้นไปจำมาไง จำมาจากตำราไง คิกๆๆ

กบ ร่วมด้วยซิครับ เห็นขี่ม้าเลียบค่ายบ่อยๆ คิกๆๆ

ศัพท์ทั้งหลายนั้น กรัชกาย บอกว่า สวย แลดูงดงาม ไพเราะ
ด้วยความเข้าใจอย่างไร จึงลงความเห็นว่า สวย แลดูงดงาม ไพเราะ
แต่ละตัวมีสภาวะมีความหมายอย่างไร กรัชกาย จึงลงความเห็นอย่างนั้น

กรัชกาย ยังไม่ได้ตอบอยู่ดี
อย่ามัวเลียบๆ เคียงอยู่สิครับ

ตำราเล่มไหนครับ
หน้าตาเป็นอย่างไรครับ ตำรานี้
กุกกุจจะที่ว่า กรัชกาย ไปลอกมาจากตำราที่กรัชกายเข้าใจว่าเป็นตำราที่เช่นนั้นเข้าใจหรือครับ

กุกกุจจะที่ว่า คืออะไรครับ อธิบายมาให้เข้าใจหน่อยครับ

เช่นนั้น ไม่รู้จักความสวยหรอ คิกๆๆ

บอกความหมายมา ที่พูดนั่่นเข้าใจความหมายของเขาไหม

งั้นกลับมาที่เริ่มต้น รำคาญ เช่นนั้นว่ามาจาก โทสะมูลเหตุ แล้วเช่นนั้นไปเอามาจากไหน ไปจำมาจากไหน

เช่นนั้น บอกความหมายของศัพท์ที่บัญญัติใช้ทางธรรมนั่นหน่อย นำมาพูดนั่นน่ารู้ความหมายของเขาไหม หายไปไหน พูดเป็นนกแก้วนกขุนทอง แต่ไม่เข้าใจความหมายของเขาเลย

แต่ละข้อนั้น กรัชกาย บอกว่า สวย
สวยอย่างไร ในความหมายของกรัชกาย

ที่กรัชกายบอกว่าสวย เข้าใจความหมายอย่างไรจึง บอกว่า สวย

ยกตัวตัวอย่าง กรัชกาย ก็ชื่อสวย ไพเราะ สมาธิ เป็นต้น ก็เป็นชื่อที่สวย

เอาน่าบอกความหมายมาศัพท์ที่เช่นนั้นพูดแล้วพูดอีกน่ะ รู้ความหมายของเขาไหม

รำคาญ เช่นนั้นไปเอามาจากไหน ก็เพราะกรัชกาย กล่าวเอง
โทสะมูลเหตุ ก็ไม่ได้เอามาจากไหน เพราะตอนพิมพ์ ก็พิมพ์ด้วยความรู้ที่รู้

แต่กรัชกาย พูดถึงตำราอภิธรรม กรัชกายพูดถึงอะไร
หน้าตาเป็นอย่างไร กุกกุจจะที่ว่า หมายถึงอะไร ไปลอกมาจากไหนครับ

แล้วศัพท์ ต่างๆ ที่ ว่า สวยไพเราะ นั้น กรัชกายใช้ความรู้อะไร เข้าใจอย่างไร จึงลงความเห็นว่าสวยว่าไพเราะ

กรัชกาย บอกเองว่า สวย
ที่กรัชกายพูดมา ดั่งนกแก้วนกขุนทองหรือเปล่า
จึงลงความเห็นได้ว่า สวย