เส้นทางชีวิตของมนุษย์ ดูเหมือนว่ามีผู้กำหนด จากตัวเองบาง จากบุคคลอื่นบ้าง เป็นไปตามสภาพแวดล้อมบ้าง
V
ถ้าพิจารณาให้ถ้วนถี่ ...... เป็นชีวิตที่ดำเนินไปขึ้นๆ ลงๆ ในวัฏฏสังสารอันยาวนาน
มี "สมุทัย" เป็นเครื่องกำหนด เส้นทางแก่จิตของมนุษย์ทุกผู้ทุกนาม
V
สมุทัย อันมีตัณหา และอวิชชา เป็นตัวชูโรงประกอบอยู่นั่นเอง เป็นเครื่องอันทำกรรม และเหตุต่างๆ
V
สมุทัย.... มีตัณหา ความอยากมี ความอยากเป็น ความอยากได้ใคร่ดี ความอยากดี ก่อให้เกิด กุศลกรรมบ้าง อกุศลกรรมบ้าง ตลอดชีวิตของมนุษย์ที่ดำเนินไปในโลกนี้
V
สมุทัย ที่เกิดขึ้นในอดีต
สมุทัยที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน
สมุทัย ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
ตราบใดที่ยังละ ไม่ได้ ชีวิตมนุษย์ ก็ยังคงลุ่มๆ ดอนๆ สุขบ้าง ทุกข์บ้าง หนักบ้าง เบาบ้าง ก็ขึ้นอยู่กับกำลังของเครื่องประกอบในสมุทัย

bbby เขียน:






คุณกบฯเขียน






ไหลตามน้ำค่ะ แต่ไหลแบบมีสตินะคะ

คุณเช่นนั้นเขียน





เราพอจะเข้าใจล่ะ พอความอยากมันเข้ามา ( อยากได้นั่น อยากได้นี่ ) ความปรุงแต่ง
มันก้อเข้ามาเติม
พอไม่ได้ดั่งที่ตั้งใจ ความท้อ-ความเบื่อมันก้อตามเข้ามาอีก
แล้วทีนี้ยังไงต่อล่ะ
กลับมาที่จุดเริ่มต้นใหม่อีก

ชีวิตก็เลยไม่สามารถที่จะหลุดพ้น ในวัฏฏสังสาร ไปได้
อย่างนั้นใช่หรือไม่ค่ะ

ขำ ขำ ขำ อะไรอ่ะ
คุณกบฯไม่เคยเจอเหตุการณ์
ที่ต้องไหลตามน้ำเลยเหรอ

ก็เพราะต้องไหลไปตามน้ำนี่หล่ะค่ะ ก็เลยมานั่งคิดว่าจริงๆแล้วชีวิตมนุษย์เรานี่
ใครคือผู้กำหนด
อุตสาห์จะไปหาธรรม แต่สิ่งที่เจอกับเป็นกิเลสล้วนๆเลย
ก้อเลยต้องกลับมาเริ่มต้นหาข้อมูลใหม่
ยังไม่รู้เลย เมื่อไหร่ชีวิตจะหยุดการเริ่มต้นใหม่ซะที

อยากจะรู้แล้วซิครับ...ว่าเจออะไร..ยังงัย..

เป็นดั่งนั่นครับ ก็กลับมาจุดเริ่มต้นใหม่ทุกครา

แล้วแต่คน บางคนพ่อแม่กำหนดให้ บางคนคนโน้นคนนี้คอยชี้กำหนด

บางคนมีโชคหน่อยค่อยได้อิสระที่จะกำหนดวิถีตัวเอง

บางคนถูกกรรมอดีตกำหนดมาบ้าง มีกรรมปัจจุบันเป็นตัวแปรเป็นระยะๆบ้าง

บางคนมีกิเลสเป็นตัวลากจูงบ้าง และบางคนก็มีธรรมสำหรับนำวิถีของตัวเองบ้าง

บางคนไม่มีใครกำหนด และตัวเองก็ยังไม่คิดกำหนด แต่ถูกกระแสแวดล้อมพาให้ไหลไป
และเป็นไปตามแวดล้อมที่หลอมหล่อ

และอื่นๆอีกมากมาย

มีผู้บอกเราว่า เนื่องด้วยเรามีกรรม ก่อนเรามาเกิดก็มีผู้อ่านบอกเรื่องราวของชีวิตที่เราจะต้องเป็นไปตามกรรม เกิดคนดี คนชั่ว ตนจน คนรวย เป็นหญิงเป็นขาย จะต้องพบเหตุการณ์อะไร ระบุรายละเอียดเวลาไว้หมด พร้อมบอกแนวทางให้เราไปแก้ไข ทำความดีด้วยกายวาจาใจ เมื่อถึงเวลาหมดอายุขัยก็จะมีผู้มารับตัวไป คิดบัญชีบวกลบ ตัดสินให้จะต้องไปอยู่ในภพไหนภูมิไหน เมือเขาบอกกล่าวให้เสร็จก็ปิดสัญญาไม่ให้จำ การเกิดมาพบพระพุทธศาสนาถือว่าเป็นโอกาสดีๆ ที่จะได้แก้ไขตัวเอง ในเรื่องอกุศล ทำกุศล สะสมทานบุญบารมีเพื่อเป็นเสบียงในการบรรเทาทุกข์ ในขณะที่จิตยังเวียนว่ายรับกรรมอยู่ในวัฏฏะ

เมื่อเกิดมาในโลก โลกก็มีอารมณ์ของโลกคอยบำเรอให้ ให้โลภ ให้โกรธ ให้มีราคะ ให้ชอบหรือไม่ชอบ ให้พยาบาท จองเวร ให้หวาดกลัว ให้หวัง ให้เพลิดเพลินหลงไปกับอารมณ์ที่โลกมีให้
เมื่อเกิดมาก็มีวิบาก ทำให้ทุกข์ ให้เจ็บให้ ป่วย ให้สมหวังผิดหวัง ให้รวยให้จน ให้มีสติมีความจำดีหรือไม่ดี ให้ยุ่งให้เพลินไปกับวัตถุกามทั้งหลาย ให้หลงนึกว่าสิ่งทั้งหลายเป็นของตน ทะเยอทะยานอยากได้อยากเป็น หมุนเวียนอยู่ในคำว่าสุขมีกรรมทุกข์มีกรรมที่พากันจมอยู่ในโลก

เรื่องของโลกเป็นสิ่งที่หมุนจิตให้มี สุขมีกรรม ทุกข์มีกรรม หมุนเวียนเป็นเหมือนวงกลมของวัฏฏะ มีอยู่ทางเดียวที่บรรเทาทุกข์ได้ก็ด้วยเดินอยู่ในเส้นสีเหลืองลากผ่านกลางวงกลมของวัฎฏะ เหมือนเกิดมาพบพระศาศนาแล้วก็ปฏิบัติธรรมบรรเทาทุกข์ไปตามพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ ทุกข์ที่มีอยู่ก็จะค่อยๆ บรรเทาจางออกไป
เส้นสีเหลืองที่ลากผ่านวงกลมของวัฏฏะก็หมายถึงพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ ให้เราปฏิบัติอยุ่แนวทางของผู้มีธรรม ส่วนใครจะเห็นว่าการปฏิบัติธรรมนั้นดีความทำตามหรือเห็นว่าไม่ดี ก็เหมือนเป็นเรื่องเสี่ยงทายที่จะลิขิตตัวเองให้เป็นไปตามกรรม เพราะกรรมไม่ใข่สิ่งที่พ่อแม่ทำให้ ญาติพี่น้องทำให้ หรือบุคคลอื่นทำให้ เราเป็นผู้ทำของเราเองด้วยกายวาจาใจของเราเอง

คุณบัวศกลเขียน





อ่านจากที่คุณบัวศกลเขียน
ทำให้เรารู้สึกได้ว่า สิ่งต่างๆที่เข้ามาในชีวิตของมนุษย์นั้น
มาจากเหตุที่ทุกๆคนสร้างกันมาทั้งนั้น
และอะไรหล่ะ ที่ทำให้เหตุที่เคยสร้างส่งผลให้กับผู้นั้น
ตัวอวิชชาไงล่ะ ความอยากทั้งหลายนั่นหล่ะ

ผู้ที่ละอวิชชาได้ ทำไมเหตุที่เคยสร้างไว้ถึงไม่ส่งผลให้
ดังเช่นผู้ที่ปลีกวิเวกออกบวช
ใช้ชีวิตในป่า แสวงหาธรรมะเท่านั้น ทำไมท่านทั้งหลาย
ถึงไม่ต้องเหมือนกับพวกเราๆทั้งหลาย
เพราะท่านทั้งหลาย ตัดขาดจากการสร้างเหตุทั้งหมดได้แล้ว

มีใครพอที่จะอธิบายเพิ่มเติมให้เราได้มากกว่านี้บ้าง
ช่วยเติมให้ด้วยค่ะเราไปไม่ถูกค่ะ


เรากลับไปเมืองไทย คนไทยที่คุยกับเรา ถามเราว่า
" เอ่อ ! คุณใช่คนไทยหรอปล่าวค่ะ ทำไมฉันฟังคุณพูดแล้วรู้สึกงงๆ "

ถ้าเป็นผู้ฉลาดก็จะเป็นผู้กำหนดชะตากรรม
ถ้าโง่ๆ กรรมจะเป็นผู้กำหนดชะตา

ครับใช่ครับ แต่จะให้จิตหยุดการปรุงแต่งได้จิตนั้นต้องมีการพิจารณาธรรมอยู่เนือง ๆ ซึ่งธรรมทั้งหลายนั้น
เกื้อกูลกันอยู่ถึงแม้จะหลักธรรมคนละแนวแต่สุดท้ายจิตก็จะเห็นเหมือนกันนั่นก็คือ "สิ่งทั้งหลายมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นก็ล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา" มีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้นและทุกข์เท่านั้นที่ดับไป นอกจากทุกข์แล้วไม่มีอะไรเลย ซึ่งเหตุจริงๆอยู่ที่จิตมี "ตัณหาอุปาทาน" ทำให้เกิดเป็นวงจรของ ปฏิจสมุปบาท นั่นเองครับ

คุณ หัสพล พวงแก้ว เขียน





ขอบคุุณค่ะ ที่ทำให้สิ่งที่เราเข้าใจ ชัดขึ้น
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

เก่งมากตอบได้เยี่ยมวันนี้

โอ้เที่ยวนี้น้องคงมาดีจังย่นย่อ เรียบง่าย แต่เปี่ยมไปด้วยเหตุผล ปัญญาและลำดับแห่งธรรม