เธอ จงสละ ซึ่ง รูปที่ได้เห็น เสียง ที่ได้ยิน สิ่งที่ได้ทราบ บุญ บาป มงคลตื่นข่าว อีก ทั้ง ความฝัน ก็ ไม่ติดด้วย ดับ คำถามและ คำตอบ ชอบ ชัง เฉย ดับในสิ่งทั้งปวง และมันจะหมดปัญหา (จะคิดดับๆๆ )

การสละในที่นี้ต้องมีมูลเหตุให้สละครับ คือเอาทุกข์(อริยสัจ4)มากำหนดว่าการปรากฎขึ้นมาของธรรมต่างๆนั้นไม่ควรยึดถือ นี่คือมูลเหตุของการสละครับ

ไม่ใช่ปิดหูปิดตา ปิดทุกอย่าง มันไม่ใช่มูลเหตุที่ตรง เพราะยังเป็นความเห็นที่เป็นทางโลก ไม่ใช่สัมมาทิฎฐิตามมรรคมีองค์8

 พระดาบสแสดงธรรมแก่พราหมณ์ว่า ผ้าเก่าๆ ที่เขาทิ้งไว้ในป่าช้า ควรแก่พวกเรา พวกเรามิใช่พวกถือมงคลตื่นข่าว ขึ้นชื่อว่าการถือมงคลตื่นข่าวนี้ พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ไม่สรรเสริญเลย เหตุนั้น บัณฑิตต้องไม่เป็นคนถือมงคลตื่นข่าว. 
               พราหมณ์ฟังธรรมแล้วทำลายทิฏฐิเสีย ถึงพระโพธิสัตว์เป็นสรณะแล้ว แม้พระโพธิสัตว์ก็มีฌานมิได้เสื่อม ได้เป็นผู้มีพรหมโลกเป็นที่ไปในเบื้องหน้า แม้พระบรมศาสดาทรงนำเรื่องอดีตนี้มาแล้ว ครั้นตรัสรู้พระสัมโพธิญาณแล้ว เมื่อจะทรงแสดงธรรมแก่พราหมณ์ ตรัสพระคาถานี้ ความว่า :- 

               ผู้ใดไม่ถือมงคลตื่นข่าว ไม่ถืออุกกาบาต ไม่ถือความฝัน ไม่ถือลักษณะดีหรือชั่ว ผู้นั้นชื่อว่า ล่วงพ้นโทษแห่งการถือมงคลตื่นข่าว ครอบงำกิเลสเครื่องประกอบสัตว์ไว้ในภพที่เป็นคูกั้น ย่อมไม่กลับมาเกิดอีก ดังนี้. 


http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=87

ไม่ได้สั่งให้ปิดหูปิดตา แต่ให้กำหนดดับเปิดหูเปิดตานี่แหละ