คำว่าท่านไม่แสดงอาการโกรธ หรือเสียใจให้เห็นเลยนั้น
ก็ไม่ใช่จะรีบตัดสินว่าท่านเป็นพระอนาคามีเลยที่เดียว เช่นบุคคลที่ได้ฌาน
และอยู่ในฌาน ท่านก็ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่เสียใจได้เหมือนกัน

ต่างกันคือ ไม่โกรธไม่เกลียดไม่เสียใจของพระอนาคามี กับผู้ที่ได้ฌาน
พระอนาคามีนั้นความไม่โกรธไม่เกลียดไม่เสียใจนั้น จะไม่กลับมาเกิดขึ้นอีกต่อไป
ส่วนผู้ที่ได้ฌานนั้นเมื่อออกจากฌานความไม่โกรธไม่เกลียดไม่เสียใจก็อาจมาเกิดขึ้นได้เหมือนเดิม

สรุปท่านทั้งสองต่างกันตรงที่ว่า พระอนาคามีท่านได้ประหานโกรธได้อย่างเด็ดขาด(ปริเฉทปหาน)
ส่วนผู้ที่ได้ฌานท่านเป็นเพียงข่มไว้ (วิกขัมภนปหาน)

สาธุค่ะลุง..ชัดเจนดี
ถ้าไปยึดเข้าก็หลงเข้าใจผิดได้ง่าย..ว่าตัวเองสำเร็จ
คนที่ได้ฌาน..เพียงการข่มไว้
ไม่มีทางสมมุติถึงความรู้สึกของคนที่ประหานได้อย่างเด็ดขาดค่ะ
ถ้าถึงเมื่อไหร่..คงได้รู้ว่าแตกต่างกัน

เดาเอานะคะ

ผมนี่ซึ้งเลยครัช

อาฬาลดาบส อุทกดาบส ท่านทั้งสองเป็นผู้มีปัญญามาก
ยังมีความเห็นผิดคิดว่าหนทางนี้คือหนทางนี้คือพระนิพพาน

กระผมไม่คิดว่าท่านทั้งสองเห็นผิด..นะครับ ก็พระพุทธเจ้ายังไม่ตรัสรู้..นี้นา
ท่านไปถึงจุดสูงสุดที่มนุษย์ปุถุชนจะไปถึงได้
และ..ท่านทั้งสองนี้แหละ....ถ้าไม่เป็นพรหมลูกฟักซะก่อน...ท่านจะเป็นอรหันต์องค์แรกเลยเชียวน่า...

ขอมาช่วยแก้เพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องอีกสักนิด
ท่านอาจารย์ทั้งสองไม่ได้เกิดในอสัญญสัตตาภูมิครับ(พรหมลูกฟัก)

แตท่านทั้งสองไปเกิดในอรูปภูมิ ท่านอุทกดาบส ไปเกิดในชั้นเนวสัญญานาสัญญายตนะภูมิ
และจะมีอายุยืน ๘๔.๐๐๐ มหากัปป์ เป็นภูมิที่มีอายุยืนมาก จนถึงกับพระพุทธเจ้าต้องอุทานว่า
ฉิบหายแล้ว (แปลว่าเสื่อมใหญ่) อายุยืนนั้นถ้าจะเปรียบยังโลกมนุษย์ว่า ถึงแม้จะมีพระโพธิสัตว์
มาตรัสรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้านับจำนวนไม่ถ้วน ท่านอาจารย์อุทสกดาบสก็ยังไม่หมดอายุเลย

หรือถ้าหากหมดอายุ ถ้าพอใจในภูมินั้นจะอยู่ต่อในภูมินั้นอีกก็ได้จนกว่าจะหมดอายุอีก ๘๔.๐๐๐ มหากัปป์
แต่ถ้าหมดอายุและไม่พอใจก็จะมาเกิดยังโลกมนุษย์อีก เมื่อมาเกิดยังโลกมนุษย์ก็จะประกอบไปด้วย
ความเห็นผิดเพราะอาศัยอำนาจที่เคยชินจากภูมิที่ตนเคยอยู่ เมื่อหมดอายุของมนุษย์ก็ต้องลงอบายภูมิ
เพราะอาศัยมีความเห็นผิดในโลกมนุษย์ วนเวียนอยู่อย่างเนี้ยเรื่อยไปจนกว่าจะโชคดีได้เกิดมาเป็นมนุษย์ได้พบพระพุทธเจ้านั่นแหละ

ส่วนท่านอาฬาลดาบส ไปเกิดในชั้น อากิญจัญญายตนภูมิ มีอายุ ๔๒.๐๐๐ มหากัปป์
เมื่อหมดอายุในชั้น อากิญจัญญายตนภูมิ ก็จะขึ้นไปต่อในชั้นเนวสัญญานาสัญญายตนะภูมิอีก
ซึ่งก็จะมีอายุ ๘๔.๐๐๐ มหากัปป์ แล้วก็จะมาเข้าหลักเกณท์เดียวกับท่าน อุทกดาบสอีก
จึงเห็นได้ว่า อรูปภูมิ ๔ นี้ยกเว้นในศาสนาพุทธเท่านั้นที่ไม่ต้องการไปเกิด

และที่ว่าไปเกิดเป็นพรหมลูกฟักนั้นในภูมินี้จะมีอายุเพียง ๕๐๐ มหากัปป์ก็หมดอายุ เมื่อหมดอายุ
ก็จะลงอบายทันทีเพราะอำนาจไปเสวยบุญหมด แต่อำนาจของบาปที่ยังตามติดตัวไปยังหลงเหลืออยู่
ที่ไม่มีโอกาสจะให้ผลก็จะมาให้ผลทันทีที่หมดอายุ

ขออภัย...ที่ข้าน้อยไม่ตรวจสอบก่อน

ขอบคุณ

อายุ ๔๒.๐๐๐ มหากัปป์ ๘๔.๐๐๐ มหากัปป์

ระวังเด้อ..ใครที่ภาวนา..ไม่มีไม่มี...อันนี้ดับ..อันนั้นดับ...ระวังจะเข้าอรูปไม่รู้ตัว...

อันนี้อย่างที่คุณกบ ว่านั่นแหละ ขณะที่เจริญฌานที่เป็นอรูปฌานอยู่เกิดตายล่ะ
มันก็ต้องไปเกิดในชั้นที่ตนกำลังได้ฌานจริงไหม

ทำเป็นโวยวายอย่างกะว่าตะเองไม่เคยย่างเท้าไปโดนงั๊นล่ะ





หากคนเราเมื่อเห็นสัตว์ร้ายต่อหน้า หากตั้งสติได้ เราก็ยังพอรับมือกับมันได้นะ เน๊อะ

ครั้นเราเห็นภพที่น่ากลัวในมโนแห่งความคิด หากเราตั้งสติได้ เราก็รับมือกับความตรึกนั้น ๆ ได้

แม้เมื่อหากภพเหล่านั้น เราต้องไปเผชิญหน้าจริง ๆ ก็อยู่ที่สติเช่นกัน ... ถ้ามีนะ
ไม่ได้มีแต่เพียงภพมนุษย์เท่านั้นที่สัตว์ผู้ทนทุกข์ทรมานกับการเวียนว่ายตายเกิดอยู่จะเข้าสู่นิพพานได้
มีสติที่ไหน มันก็ย่อมมีหนทางให้เราได้ใช้ปัญญารับมือ

ดังนั้น อย่ากลัวภพอันใดที่จะน่ากลัว เพราะ ภพที่เราอยู่นี่ก็ใช่ว่าจะไม่น่ากลัวนี่ ใช่ป๊ะ

เรื่อง ภพ ไม่ใช่เรื่องที่น่าหวั่นเกรง สำหรับผู้มิสติ

บางที..ก็นึกอยากลองดูอีกที...



เรื่องเวลานานเป็นกัลป์ๆ...กับเรื่อง..ภพ..นี้

มีอะไรในหัวเยอะ..แต่คิดว่าไม่ควรพูดตอนนี้...ให้เห็นว่ามันนาน..น่านนาน...อย่างนี้แหละดีแล้ว...จะได้ไม่ประมาท

สนทนากันเรื่อง "ใครเป็นพระอริยบุคคล" น่าสนใจและสนุกดีนะครับ


ถ้าเพิ่มการสนทนาว่า

"ทำอย่างไรที่ปุถุชนจะยกระดับตนเองขึ้นสู่ความเป็นอริยชนได้ง่ายๆ"

คงจะมีคุณค่าและสนุกมากขึ้นนะครับ

ใครจะพูดละคับ..นอกจากคนอยาก..จุด..จุด....ตัวเอง

กระสันอยากบอกคนอื่น..มาก...ก็ขาดคุณสมัติไปเท่านั้นเอง..

เขาดูใจตัวเองกันอย่างนี้..กันจ๊ะ...เขาถึงไม่โม้

ไม่ต้องมีคำอธิบาย