ถึงจิตไม่สงบก็ไม่ควรปล่อยให้มันออกไปไกล ใช้สติระลึกไปแต่ในกายนี้ ดูให้เห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อสุภสัญญา หาสาระแก่นสารไม่ได้ เมื่อจิตมองเห็นชัดแล้ว จิตก็เกิดความสลดสังเวช เกิดนิพพิทา ความหน่าย คลายกําหนัด ย่อมตัดอุปาทานขันธ์ได้เช่นเดียวกัน"

หลวงปู่ดูลย์ อตุโล
วัดบูรพาราม จ.สุรินทร์




บุพกรรมที่ทรมาน กักขังกักกันวัวควาย

“หลวงตาเจียง คนเมืองเรณู แต่ก่อนมาบวชเป็นนายฮ้อยพ่อค้าไล่ควายไล่วัวไปขายเมืองไทยเลยสระบุรีเข้าเขตอยุธยา

เริ่มเป็นคนเลี้ยงควายให้พวกนายฮ้อยแต่อายุ ๑๖ ปี จนได้อายุ ๖๐ ปี จึงเลิก จากคนเลี้ยงควายคนต้อนควาย เก็บเงินค่าจ้างและค้าขายมาจนได้เป็นนายฮ้อยใหญ่ฆ่าคนก็ตายไปหลายคน เขามักมาปล้นควายแต่โคราชลงไปสระบุรีผ่านภูเขา เข้าทุ่งกว้าง เมืองกรุงศรีฯ ไปมาไปมา ปีละหลายรอบ แต่หน้าแล้งไปหาหน้าฝน


จนสุดท้ายค้าขายไม่เหลืออะไร ปืนลูกซอง ปืนสั้น โงควายเป็นเล้าเป็นแลง ร่อยหรอล่มจมไปหมด สุดท้ายแท้ๆมาขายปืนกิน

มานึกเห็นโทษตนเองเคยได้ยินเจ้าคุณฯ เมืองนครพนมวัดศรีเทพท่านเทศน์เรื่องการค้าขายสัตว์ ค้าขายมนุษย์ ค้าขายเนื้อ ค้าขายยาพิษ ตลอดจนเลี้ยงดักสัตว์กักขังสัตว์มันเป็นบาป ไม่เจริญ จึงไปขอบวชกับท่านเจ้าคุณฯ วัดศรีเทพ

บวชแล้วก็หนีจากบ้านดั้นด้นขึ้นไปจนถึงเมืองเชียงใหม่ มีพระเขาแนะนำให้ไปอยู่ด้วย ติดตามไปอยู่ที่ช่อแล จำพรรษาอยู่ด้วยก็หลายพรรษา

ไปเห็นหมากลำใย ก็มาพูดกับผู้ข้าว่า เขาจะให้กินอยู่หรือ...

เราก็ว่า " ให้กิน " เขามาบอกแล้วว่าจะให้ต้นนั้นกับต้นนั้น พระเณรคนวัดกินได้ ส่วนต้นอื่นเจ้าของสวนเขาจะเอาไว้ขาย

ทีนี้พอหมากลำใยสุก ก็ใช้ให้คนวัดขึ้นไปเก็บเอาไว้ตั้งแต่ตอนหัวค่ำ พอวันพรุ่งนี้เข้าก็เอาถวาย

ผู้ข้าก็เอาน้อยหนึ่งเหลือจากพระเณรก็ร้องบอกเขาให้เขาประเคนให้หลวงตาเจียงให้หมด ฉันจังหันอิ่มแล้วก็แกะกินๆจนหมด เปลือกกองจูนพูนทุกวัน

เราก็ห้ามว่า... “โห๊ะ หลวงตาอย่าไปกินมากนักเน้อลำไยนี่กินมากมันร้อนใน”

บอกก็ไม่ฟัง หลวงตาพวกแก่ว่า...
“มันอยากกินครับท่านอาจารย์”

เราก็ว่า... “กินไปเถ๊อะ กินไปเถ๊อะ”

มาปีสุดท้ายที่มาอยู่ด้วย เริ่มป่วยเป็นโรคแผลในกระเพาะลำไส้เป็นแผลจนใส้ซอด กินอะไรเข้าไปก็ไหลออก กินอะไรเข้าไปก็ไหลออก ร้องอยากกินน้ำ ขอกินน้ำ กินทีก็มาก น้ำเต็มกาตราจระเข้ ขนาดห่ามๆ เทกินเทกินสักพักก็ไหลออก

ป่วยหนักเข้า มาขอนอนอยู่ที่ระเบียงกุฏิบอกว่ามานอนใกล้ท่านอาจารย์ไม่ค่อยเจ็บ ไม่ค่อยปวด

คืนก่อนวันจะตาย มียมทูต ๔ คน ถือโซ่มาคนละเส้นมาตามหา
“ท่านอาจารย์ครับหลวงตาเจียงอยู่ไหน”
“ก็นั่นไง นอนอยู่นั่นไง ไม่เห็นหรือ”
“ไม่เห็น มันอยู่ไหน”

อีกคนก็ว่า “มันยังไม่ถึงวันมัน รออีก ๒ – ๓ วัน ก็ได้”

ว่าแล้วเขาก็ขยับออกไปอยู่นอกวัด

เราจึงร้องบอก...

“หลวงตาตั้งใจภาวนาเน้อ นึกพุท-โธ อย่านึกอย่างอื่น”
“ครับ...ผมอยากกินน้ำ”

เราก็เอาน้ำให้กิน ตื่นเช้าก็จัดให้ไปพักกุฏิริมน้ำแม่งัดพอวันที่ ๓ ก็ตาย

นี่ก็เป็นกรรมที่ทรมานกักขังกักกันวัวควาย ขังงัวควายมิให้กินน้ำ ไล่ควายไปขายเมืองไทย บางช่วงต้องไล่ให้วิ่งไปกลัวจะค่ำมืดก่อน งัวควายอยากกินน้ำก็ไม่ได้กิน

เทียวลงมาอีสานก็ลงมาทุกปี บางปี ๒ รอบ ๓ รอบก็มี จะอยู่นานก็อยู่แต่ช่วงจำพรรษาเท่านั้น

“หลวงตาจะไปจะเทียวอะไรหนักหนา ไม่หยุดไม่หย่อนเลย”
“มันอยากไป ไม่ไปก็ไม่ได้ กรรมของผม”

หลวงตาเจียงนี้เชื่อฟังผู้ข้าฯ เวลาพร่ำสอนบอกสอนก็เชื่อฟังเคารพนับถือ อายุมากกว่าผู้ข้าหลายปี แต่มาทำอะไรให้ทุกอย่างไม่ถืออายุ

มีแต่ท่านอาจารย์ตื้อมักว่าให้ว่า...
“หลวงตาขี้กะตื้ก หลวงตาขี้ควาย”

ธรรมะประวัติหลวงปู่จาม มหาปุญโญ




"สติช่วยไม่ให้ใจคิดมาก พยายายามตัดอดีตไป
โดยมากคนเราจะไม่คิดถึงบุญ แต่ไปคิดถึงเรื่องบาป
อดีตเป็นตัวเศร้าหมอง อดีตเป็นตัวกังวล
อดีตเหมือนตะปูตอกไว้ในใจให้เจ็บปวดอยู่สมํ่าเสมอ
ลืมอดีตไม่ได้ก็เป็นทุกข์ตลอดชีวิต เราก็พยายามตัดอดีต
แล้วก็ไม่ไปปรุงแต่งอนาคต"
ธรรมโอวาท : หลวงพ่อสนอง กตปุญโญ




ทำบุญให้เป็นบุญเพื่อให้ใจตนดี

"...คนเป็นจำนวนมากทำบุญ เพื่อให้ "ตนดีใจ"
แต่ไม่ได้ทำบุญ เพื่อให้ "ใจตนดี"...."
.....พุทธทาสภิกขุ



เอาบุญมาฝากจะถวายสังฆทาน เจริญวิปัสสนา ให้ธรรมะเป็นทาน ให้อภัยทาน บอกบุญ สักการะพระธาตุ ให้อาหารสัตว์เป็นทาน ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน ถวายข้าวพระพุทธ อนุโมทนาบุญกับผู้อื่น สร้างพระสร้างเจดีย์สร้างธรรมจักรสร้างรอยพระพุทธบาทสร้างระฆังและอัครสาวกซ้ายขวาสร้างพระสีวลีสร้างพระกัสสะปะสร้างพระอุปคุตสร้างพระองคุลีมารผสมทองคำเปลวพร้อมนำดอกไม้มาบูชาถวายพระรัตนตรัย
รักษาศีล เจริญภาวนา สวดมนต์ ให้อาหารสัตว์เป็นทานเป็นประจำ กรวดน้ำอุทิศบุญ อนุโมทนากับพ่อแม่ญาติพี่น้องที่รักษาศีล ฟังธรรม ให้ทาน อนุโมทนากับเพื่อนๆที่รักษาศีล ศึกษาการรักษาโรค ที่ผ่านมาคุณแม่ได้ถวายสังฆทานมาโดยตลอด ที่ผ่านมาได้ปิดทองพระ รักษาอาการป่วยของผู้อื่นกับผู้ร่วมงาน และที่ผ่านมาได้รักษาอาการป่วยของบิดามารดา ปล่อยชีวิตสัตว์มาโดยตลอด ถวายยาแก่ภิกษุ ขัดองค์พระ ที่ผ่านมาได้จุดเทียนถวายพระรัตนตรัย ให้ความรู้สมุนไพรเพื่อสุขภาพเป็นวิทยาทาน ที่ผ่านมาคุณแม่ได้ทำบุญหลายอย่างมาโดยตลอด ที่ผ่านมาได้ถวายสังฆทานและทำบุญสร้างอาคารผู้ป่วยและกฐินกับเพื่อนๆและให้อาหารเป็นทานแก่สรรพสัตว์กับเพื่อนๆและเพื่อนคนหนึ่งและบริวารของเพื่อนและครอบครัวของเพื่อนได้มีจิตเมตตาให้ทานและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือผู้อื่นอยู่ตลอดและเพื่อนได้เคยสวดมนต์เย็นกับคุณแม่และที่ผ่านมาได้ทำบุญสักการะพระธาตุทำบุญปิดทองชำระหนี้สงฆ์และไหว้พระและทำบุญตามกล่องรับบริจาคตามวัดต่างๆกับเพื่อนและตั้งใจว่าจะสร้างบารมีให้ครบทั้ง 10 อย่างขอให้อนุโมทนาบุญด้วย

ขอเชิญถวายสังฆทาน เจริญวิปัสสนา ให้ธรรมะเป็นทาน ให้อภัยทาน บอกบุญ ให้อาหารสัตว์เป็นทาน สักการะพระธาตุ ฟังธรรม สวดมนต์ ช่วยพ่อแม่ทำงานบ้าน รักษาศีล เจริญภาวนา สวดมนต์ สร้างพระสร้างเจดีย์สร้างธรรมจักรสร้างรอยพระพุทธบาท
สร้างระฆังและอัครสาวกซ้ายขวาสร้างพระสีวลีสร้างพระกัสสะปะสร้างพระอุปคุตสร้างพระองคุลีมารผสมทองคำเปลวพร้อมนำดอกไม้มาบูชาถวายพระรัตนตรัย กรวดน้ำอุทิศบุญ ถวายข้าวพระพุทธ อนุโมทนาบุญกับผู้อื่น สนทนาธรรม
ถวายข้าวพระพุทธ อนุโมทนาบุญกับผู้อื่น รักษาอาการป่วยของผู้อื่น รักษาอาการป่วยของบิดามารดา จุดเทียนถวายพระรัตนตรัย
ปิดทอง สักการะพระธาตุ กราบอดีตสังขารเจ้าอาวาสที่ไม่เน่าเปื่อย ที่วัดแจ้ง อ.เมือง จ.ปราจีนบุรี ปิดทองพระ ปล่อยชีวิตสัตว์ถวายยาแก่ภิกษุ ไหว้พระตามวัดต่างๆ ขัดองค์พระ ให้ความรู้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพเป็นทาน
และสร้างบารมีให้ครบทั้ง 10 อย่างขอเชิญร่วมบุญกุศลร่วมกันนะ