...แตกฉานคือรู้ว่าจริงทั้งทางโลกและทางธรรมต่างกันอย่างไรเจ้าค่ะ...

https://www.youtube.com/watch?v=Mt7VYvAm8Ks

Kiss
...การเดินทางทำให้เห็นและพบกับตำตอบ...ท่านว่าท่านเล่าเรื่องที่เขียนกับหัวข้อไม่ได้เกี่ยวกันว่างั้น...
...แต่ข้าพเจ้าว่ามันเรื่องเดียวกันเจ้าค่ะ...เพียงแต่ท่านยังไม่เข้าใจยังไม่ลึกซึ้งทั้งทางโลกและทางธรรม...
...ก็ท่านเห็นแล้วมาเขียนบรรยายแบบใส่ความคิดเห็น...คนอ่านเค้าก็ต้องเข้ามาแสดงความคิดจริงไหม...

...คนเราทุกข์เท่ากัน...คำว่าคน...ไม่ได้มีเพียงตัวท่านกับคนที่ท่านเกี่ยวข้องแต่คือคนทั่วโลก...
...แต่ละคนก็มีวิถีจิตที่จะได้พบเห็นเกี่ยวข้องกับสิ่งต่างๆรอบตัวแตกต่างกันไปตามกรรมที่เคยทำไว้...
...แล้วก็มาหลงสร้างกรรมอันใหม่ด้วยความไม่รู้...ก็คือมีตัวโง่(อวิชชา)บังคับให้เป็นไปตามกรรม...
...ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ฝืนและบังคับมันจนอวิชชามันขาดใจตายคือฆ่ากิเลสกลายเป็นพระอรหันต์...
...แล้วท่านคิดว่าโลกของพระอรหันต์...กับโลกของพระอย่างท่าน...หรือโลกของข้าพเจ้าเหมือนกันไหม...

...พระอรหันต์ก็มีร่างกายเหมือนท่าน...ไม่ใช่ต่างกันที่รูปร่าง หน้าตา ผิวพรรณ จะเป็นกษัตริย์ ขอทาน...
...คนพิการ หูหนวก ตาบอด เป็นใบ้ กิเลสมันอยู่ด้วยทั้งนั้น การบรรลุธรรมเป็นเรื่องของเข้าใจอารมณ์...
...เพราะฆ่ากิเลสต้องฆ่าให้ตายก็ไม่ได้ผิดศีลข้อปานา...แถมพระพุทธเจ้ายังจัดอันดับความเก่ง4ขั้นให้...
...ที่ทุกข์เท่ากันไม่ว่าจะบรรลุถึงขั้นอนาคามีก็ยังทุกข์อยู่คือทุกข์เพราะจิตวิปลาศ ต่างๆกันไปตามกรรม...
...คนเราทุกข์เท่ากัน...ไม่ว่าจะเด็ก ผู้ใหญ่ คนโสด คนมีครอบครัว ทุกข์เพราะเห็นเป็นไปตามกิเลส...
...เห็นเป็นคนสัตว์สิ่งของ...คนโสด...คนไม่โสดภาระที่แบกเท่ากันเพราะเห็นและคิดเป็นกิเลสเหมือนกัน...

...ทุกข์มีในโลกของท่านก็คือตัวท่านวงษาคณาญาติ สัตว์ ที่พัก สิ่งของที่ท่านยึดถือและเกี่ยวข้อง...
...ทุกข์ไม่มีในโลกของท่านก็คือคนอังกฤษ คนอเมริกา คน สัตว๋ สิ่งของทั่วโลกที่ไม่อยู่ในความคิดท่าน...
...ดังนั้นจึงเป็นอย่างที่เป็นคือทุกอย่างเป็น อนิจัง ทุกขัง อนัตตา แค่อ่านทุกคนก็จำคำและพูดได้ทั้งนั้น...
...อยู่ในฐานะไหนที่จะทำให้ทุกคนเข้าใจความจริงตามหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าได้...ภิกขุเห็นภัย...
...สร้างพระภายในใจเจ้าค่ะ...ไม่ใช่ต้องบวชเป็นพระหมดทุกคน...อยู่ในโลกของความหลงและไม่รู้...
...ศาสนาพุทธเป็นคำสอนของผู้สิ้นกิเลส...ไม่มีความหลง...รู้ทั้งโลกในและโลกนอก 31 ภพภูมิ...
...การนับถือคือเข้าใจคำสอน...พุทธบริษัทคือกลุ่มคนที่ศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้าให้เข้าใจถ่องแท้...
...พึ่งพระรัตนตรัยคือพึ่งคำสอน...ทรงแสดงว่าพระธรรมและพระวินัยเป็นศาสดาแทนพระองค์...
...เลือกไม่ได้เลยว่าจะเห็นอะไร จะได้ยินอะไร จะรู้สึกเอาเองผิดทั้งนั้น ต้องระลึกคำสอนบ่อยๆ...
...จริงไหมเจ้าคะ...ที่พระภิกษุเป็นผู้เห็นภัยหรือสร้างภัยเอง...จิตที่อ่อนแอก็คือแพ้กิเลสในใจตัวเอง...

เมื่อเห็นพระรุ่นใหม่ที่มุ่งจะรักษาจาริตประเพณีของพุทธเจ้ามากกว่าที่จะหลงไปตาม
ประเพณีสมัยใหม่ที่มุ่งสร้างแต่วัตถุนิยม กลับต้องมานั่งเรี่อยไรเงินเชินชวนมารวม
ทำบุญเป็นสิ่งที่น่าคิดนะ ไม่ได้ปฏิเสธประเพณีนิยมสมัยใหม่ เพราะทั้งเก่าและใหม่
ล้วนเป็นสิ่งที่ช่วยค่ำจุนให้ศาสนาอยู่คู่กับสังคมโดยสอดค้องกับสภาพสังคมที่เปลี่ยน
แปลงตลอดเวลาแต่ทุกอย่างก็ต้องอยู่ในฐานะพอดี พอเพียงไม่เอนเอียงไปข้างใด
ข้างหนึ่งมากเกินไปจนกลายเป็นทางสุดโต่ง เพราะถ้าเรามุ่งเอาแต่ประเพณีสมัยใหม่
ค่านิยมที่สร้างขึ้นมาสุดท้ายก็หาแกนสารอะไรไม่เจอ แต่กลับกลายเป็นปิดทาง
ให้กับผู้ที่จะเข้ามาแสวงหาแก่นสารของชีวิต ในส่วนผู้ที่เข้ามาแล้วหากมีจิตใจมั่นคงพอ
ก็สามารถแสวงหาช่องทางเพื่อพาตัวเองไปถึงเป้าหมายชีวิตคือแก่นแท้ของการประพฤติ
พรหมจรรย์ ในส่วนผู้ที่มีจิตใจยังอ่อนแอเมื่อต้องเจอประเพณีนิยมสมัยไหม่สภาพแวด
ล้อมที่ไม่เอื่อต่อการแสวงหาเป้าหมายที่แท้จริงของการประพฤติพรหมจรรย์แล้ว ก็จะทำ
ให้คนเหล่านั้นเกิดความท้อแท้ถอยกลับไปโดยที่ไม่ทันไปถึงเป้าหมายของการประพฤติ
พรหมจรรย์นับว่าเป็นสิ่งที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง