เร่เข้ามาดูคนหน้าแตกไม่รับเย็บ คิดอกุศลคนเขาสนทนาหลืกเลี่ยงการต่อว่าตรงๆ เขาอ้างอิงคำกลางๆ
โมโหจนมืดตามัวแบบตาถั่วมองไม่เห็นเลยเหรอใครเขาว่าให้ตัวล่ะทู่ ทำใช่ไหมถึงร้อนตัวปูนร้อนท้อง

ผมจะโมโหอะไร งง. ผมเพียงเตือนคุณในเรื่องนี้เรื่องปรามสอะไรนี่นะ. ผมเห็นคุณคุยกับผมกล่าวหาผมมาหลายครั้งแล้วคิดว่าผมปรามาส ด้วยปัญญาอันน้อยนิดของคุณหมดมุกก็ยกหลวงปู่หลวงตาหลวงพ่อมาสอน. ทคุณไม่คิดเหรอว่าถ้ามีอะไรที่ไม่ตรงคำสอน. จะเกิดอะไรขึ้น. ส่วนผมนะไม่สนใจเรื่องแบบนี้หรอกนะ. เพราะผมสนทนาตามพระไตรปิฎกจะถูกผิดก็ขอผิดไปกับพระไตรปิฎกนี่แหล่ะ. ขอสอนหน่อยนะอย่ายกคำสอนท่านอื่นมาในระหว่างเราสนทนาธรรมไม่ว่ากับใครก็ตามมันมองเห็นความคิดที่ไม่เอาไหนเลย. เพราะถ้าเกิดมีการขัดแย้งมันย่อมมีสิ่งผิดและถูกคุณจะทำให้ท่านที่ไม่ได้สนทนาดูไม่ดีไปด้วยในกรณีที่คุณเป็นฝ่ายผิด. เข้าใจมั้ย

กัลยาณมิตร...สำคัญ..นะครับ

คบพาล พาลพาไปหาผิด คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล ปัญหาก็คือพบบัณฑิตหรืิอยังต่างหาก
ข้าพเจ้ากลับเห็นต่างกันว่า สำหรับพระอรหันต์ความบริสุทธิ์เสมอกันตามที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้
เพราะฉะนั้นโอกาสดีที่แต่ละท่านได้สะสมมาแล้ว กรรมของผู้นั้นเองจัดสรรให้พบครูบาอาจารย์
ที่มีความรู้ความสามารถแตกต่างกันเหมือนเรียนหนังสือก็ต้องเรียนหลายๆวิชาเป็นองค์ประกอบ
จิตก็เหมือนกันค่ะ แต่ละดวงต่างสะสมกิเลสมาทุกแบบ ราคะ โทสะ โมหะ โลภะ ความรู้ที่ได้จาก
ผู้รู้แล้วอย่างพระอรหันต์จึงสามารถอบรมจิตทุกดวงได้ ขึ้นอยู่กับปัญญาที่รู้แจ้งสิ่งใดก่อนไม่เกี่ยว
กับการระบุตัวบุคคลเท่านั้นยังหมายรวมถึงครูบาอาจารย์ท่านก็จะแนะนำพระอรหันต์องค์อื่นให้ด้วยค่ะ
หมายความว่าบัณฑิตที่เราคบ ท่านก็จะแนะนำบัณฑิตอื่นให้เรารู้จักด้วย ขึ้นกับเราว่าขวนขวายไหมเท่านั้น

เมตตา..คือหวังดี..เรา.ก็ทำแล้ว...

กรุณา...ก็ตักเตือนตามสติปัญญาไปแล้ว..เราก็ทำแล้ว

หากเขาคิด...ก็ชื่นใจ..นะ..ดีใจกับเขาไปด้วย

แต่ถ้ายังเหมือนเดิม...เราก็ต้องรู้จักอุเบกขา...

เราจะอุเบกขาไปเลย..คือเฉยไปเลย...นั้นมันก็กดข่มตนเอง..

แต่ถ้าเราเข้าใจว่า..มันเป็นเรื่องบุญกรรม...เมื่อบารมียังไม่ใกล้เคียงที่จะเต็ม...กัลยาณมิตรของเขายังไม่บรรลธธรรม...ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร..ที่เขาจะไม่เก็ต...ตามธรรม...

ซึ่งเราก็ต้องย้อนมาที่ตัวเราเองว่า..เมื่อครั้งที่บารมียังไม่เต็ม..กัลยาณมิตรของเรายังไม่บรรลุธรรม..จึงสอนธรรมที่เป็นนิยยามิกธรรมได้....สมัยนั้น...เราก็คงเป็นอย่างนี้..คือ..ใครบอกอะไรก็ไม่เก็ต..เราคงอวดดีทั้งที่ไม่มีดีจะอวด..เหมือนอย่างที่เขากำลังเป็น...เหมือนกัน

ดูเขา..ก็ให้ย้อนนึกว่าเราเองก็คงเคยเป็นแบบนี้..เช่นกัน

เมื่อวันนี้..เราไม่เป็นแล้ว...เขาเองเมื่อถึงเวลาสมควรก็คงไม่เป็นอย่างนี้เช่นกัน

ใจเราก็สบายด้วยอุเบกขาธรรมที่เกิดจากการเห็นธรรม...คือเห็นตามกฎของกรรม..รึเห็นตามกฎไตรลักษณ์...ว่าไม่นานเขาก็ต้องเปลี่ยนไปจากเดิม..แน่ๆ..เป็นต้น

ใจเราก็สบาย

เมื่อใจสบาย...เราก็ควรหาสาระอะไรๆใหม่ๆ...มาคุยกัน...ว่ามั้ย?

ป่ะ..ป่ะ..ป่ะ

กบพูดดูดี๊ดีเนาะ. แต่คำพูดกบมันเป็นคำพูดที่จะสอนได้แต่เด็กน้อยเพราะอะไรรู้มั้ยครับ. เพราะเด็กน้อยมันไม่รู้เรื่องเถียงไม่เป็นไม่รู้จะเอาเหตุผลอะไรมาเถียง. แต่ถ้าคิดจะสอนคนที่เขารู้กบยังวางอะไรไม่ได้เลยในสิ่งที่เขาวางได้แล้ว. เพราะสิ่งนั้นเขาก็เคยทำมาแล้วทั้งนั้นไม่ว่าจะท่องคาถาเรียกเงิน. จะรดน้ำมนต์. จะวิ่งหาอรหันต์. ทำมาทั้งนั้น. นี่กบยังเลิกอะไรไม่ได้สักอย่าง. จะอุเบกขาอะไรสำหรับใครน่าขำจัง. แต่เอาเถอะผมเข้าใจนะ. ธรรมธาตุมักจะอยู่รวมกันมันจะเข้ากันได้ แต่ผมคงเข้ากับพวกคุณไม่ได้นะไม่ไปด้วยหรอกรดน้ำมนต์. ไมท่องด้วยหรอกคาถาเรียกเงิน. ไม่วิ่งหาหรอกอรหันต์เพราะผมไม่รู้จริงๆ จะคุยสาระใหม่เอาสาระเก่าๆให้รอดก่อนดีมั้ย

จะหยุดไหมคะตำหนิอะไรล่ะใครสอนทำน้ำมนต์
คนอื่นๆเค๊าสนทนาเรื่องใหม่แล้วยังคุ้ยมาอีก
ใครจะทำอะไรก็กรรมของเขาแล้วอ่ะนะ
เปลี่ยนความคิดตัวเองดีกว่าไหม
อย่าเอาอารมณขุ่นมัวเข้าตัว
เลิกคิดได้แล้วมันทุกข์
คิดแล้วไม่ได้ตังค์
เสียเวลารู้เปล่า
ภาวนาดีกว่า

ถ้าเข้าใจได้ก็ดีแล้ว

ไม่มีอะไรคับ...แค่อยากจะบอกว่า...อย่าอ้างอิง..ยาวๆ..ได้มั้ย

ตามันจิลาย...

เอาเฉพาะที่จะพูดแก้...ตัดอันไม่จำเป็นออกไป...

แก้อาการตาลาย...ได้นะคับ

อ่านใหม่คุณทู่เข้าไปโพสต์เรื่องเดียวทุกกระทู้จนเขากระจ่างหมดแล้ว
ยกพระไตรปิฎกให้ดูยังไม่ทราบเลยหรือความผิดมันเกิดที่ตรงไหน
อ้างจากกระทู้ พุทธานุสติ ทำอย่างไรรึ ข้อความข้างล่างอ่านดูนะ
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=1&t=50831&start=30

หลวงพ่อฤาษีลิงดำเทศน์ว่างี้นะ

โอเคคร๊าบบบบบบบ... อ่านเองก็งงเหมือนกันค่า

บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ายกท่านใดมา. คุณรวบรวมทุกอย่างแล้วนำมาเป็นความคิดคุณแสดงออกมาแสดงจะยกพระสูตรมานั้นแหล่ะสิ่งที่ถูกต้องเราจะได้คุยกันในหลักการ. ผมก็บอกคุณแล้วนี่ครับว่ามีการตรวจสอบไปที่ตำราที่เก่าที่สุดนั้นไม่มีพระสูตรนี้. แต่คุณจเชื่อหรือไม่ก็ไม่ว่ากัน. สมมุติว่ามีนั้นก็เป็นพุทธวิสัยของพระองค์ที่จะกระทำได้เหมือนปาฎิหารย์นั้นเอง. แตทีนี้มาดูสิ่งที่พระองค์ตรัสห้ามภิกษุทำชัดเจนมาก. ห้ามก็คือห้ามพอเข้าใจมั้ยครับว่าห้ามทำคืออะไร. จะไปทำในสิ่งที่ห้ามได้มั้ยเราเป็นสาวก. แคนี้น่าจะเข้าใจได้แล้วนะ. สมมุติว่าพระองค์กระทำจริงในสมัยนั้นแต่ท่านก็สั่งห้ามแสดงว่ามันต้องเป็นสิ่งที่ไม่มีประโยชน์แก่เส้นทางอริยมรรคท่านจึงห้าม. น่าจะพอเข้าใจนะ

เทศนาธรรมกัณฑ์นี้หลวงตาพระมหาบัวเทศน์วันที่ 25 สิงหาคม 2505
กล่อมจิตดีมากค่ะ หลวงตาท่านเทศน์ไว้ตั้งแต่เรายังไม่เกิดเลย
ฟังตอนนั่งสมาธิโอเคมากๆเลยค่ะคุณกบคุณไอเดียคะ

https://www.youtube.com/watch?v=Op6GsjcdGtQ