อาศัยตา และรูปเกิดจักขุวิญญาณ ความประจวบแห่งธรรมทั้ง ๓ นั้น เป็นผัสสะ....

เพื่อให้โฮฮับฮงหนักขึ้นไปอีก จะได้ขยายหลักธรรมออกไปอีก จะได้รู้ว่า ธรรมะทิ่มตา ทิ่มหู ฯลฯ อยู่ทุกๆขณะดังกล่าว
คนเราจะสุข จะทุกข์ จะเหนือสุขเหนือทุกข์ก็อยู่ที่ตรงนี้แหละ

ดูนะ
-ตา+รูป+จักขุวิญญาณ+ผัสสะ
-หู + เสียง +โสตวิญญาณ...
-จมูก+กลิ่น+ฆานวิญญาณ...
-ลิ้น+รส+ชิวหาวิญญาณ...
-กาย+สัมผัส+กายวิญญาณ...
-ใจ+ธัมมารมณ์+มโนวิญญาณ...

ทุกข์เกิด (ทางตา เป็นตัวอย่าง)

"อาศัยตา และรูป เกิดจักขุวิญญาณ ความประจวบแห่งธรรมทั้ง ๓ นั้น เป็นผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงมี บุคคลเสวยอารมณ์ใด ย่อมหมายรู้อารมณ์นั้น (= สัญญา) หมายรู้อารมณ์ใด ย่อมตริตรึกอารมณ์นั้น ตริตรึกอารมณ์ใด ย่อมผันพิสดารซึ่งอารมณ์นั้น (= ปปัญจ) บุคคลผันพิสดารซึ่งอารมณ์ใด เพราะการผันพิสดารนั้นเป็นเหตุ ปปัญจสัญญาแง่ต่างๆ ย่อมผุดพลุ่งสุมรุมเขา ในเรื่องรูปทั้งหลาย ที่พึงรู้ได้ด้วยตา ทั้งที่เป็นอดีต อนาคต และปัจจุบัน"

ทุกข์ดับ

"ความดับแห่ง โลกเป็นไฉน ? อาศัยตา และรูป จึงเกิดจักขุวิญญาณ ความประจวบแห่งสิ่งทั้ง ๓ นั้น คือ ผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงมี เพราะตัณหานั้นแหละสำรอกดับไปไม่เหลือ ความดับอุปาทานจึงมี เพราะดับอุปาทาน ความดับภพจึงมี เพราะดับภพ ความดับชาติจึงมี เพราะดับชาติ ชรามรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาสจึงดับ ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งหมด ย่อมมีได้อย่างนี้ นี้เรียกว่าความดับแห่งโลก"

ปปัญจสัญญา = สัญญาที่ซับซ้อนหลากหลาย

"อาศัยตา และรูป เกิดจักขุวิญญาณ ความประจวบแห่งธรรมทั้ง ๓ นั้น เป็นผัสสะ

ขนาดยกเอาพุทธพจน์ให้เห็นโต้งๆ โฮฮับยังแถไปน้ำขุ่นๆ

จักขุ+รูป+จักขุวิญญาณ+ผัสสะ+เวทนา+ตัณหา+อุปาทาน (พอ คิกๆๆพูดไปก็ไม่เข้าใจ)

แล้วยังต่อเรื่องการดับทุกข์ไว้ว่า ต้องกำจัดตัณหา (ดับตัณหา) แล้วข้างท้ายๆ ก็ดับตามกัน

เมื่อพูดถึงตัณหา ก็โยงเข้าอริยสัจ 4 (ข้อ) ได้เลย (ถ้าเข้าใจหลักธรรมแล้วโยงถึงกันหมด)

อริยสัจ 4 (เรียกสั้นๆ) ได้แก่

1. ทุกข์ =ปัญหา

2. สมุทัย <=> ตัณหา = เหตุแห่งทุกข์

3. นิโรธ <=> นิพพาน = ทุกข์ดับ

4. มรรค <=> วิธีปฏิบัติ ซึ่งเป็นเหตุที่ทำนิโรธให้แจ้ง

มรรค แปลว่า วิธีปฏิบัติ ข้อปฏิบัติ เรียก เต็มๆ ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา ซึ่งก็มีอยู่แล้ว ได้แก่ สติปัฏฐาน 4 ข้อ

ปฏิบัติตามแนวสติปัฏฐาน 4 อย่างถูกวิธีก็อยู่จบพรหมจรรย์แล.

ถ้าปฏิบัติผิดเพี้ยนไป ก็จบที่ศรีธัญญาแล.

เพื่อให้โฮฮับฮงหนักขึ้นไปอีก จะได้ขยายหลักธรรมออกไปอีก จะได้รู้ว่า ธรรมะทิ่มตา ทิ่มหู ฯลฯ อยู่ทุกๆขณะดังกล่าว
คนเราจะสุข จะทุกข์ จะเหนือสุขเหนือทุกข์ก็อยู่ที่ตรงนี้แหละ

ดูนะ

-ตา+รูป+จักขุวิญญาณ+ผัสสะ
-หู + เสียง +โสตวิญญาณ...
-จมูก+กลิ่น+ฆานวิญญาณ...
-ลิ้น+รส+ชิวหาวิญญาณ...
-กาย+สัมผัส+กายวิญญาณ...
-ใจ+ธัมมารมณ์+มโนวิญญาณ...


ทุกข์เกิด (ทางตา เป็นตัวอย่าง)

"อาศัยตา และรูป เกิดจักขุวิญญาณ ความประจวบแห่งธรรมทั้ง ๓ นั้น เป็นผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงมี บุคคลเสวยอารมณ์ใด ย่อมหมายรู้อารมณ์นั้น (= สัญญา) หมายรู้อารมณ์ใด ย่อมตริตรึกอารมณ์นั้น ตริตรึกอารมณ์ใด ย่อมผันพิสดารซึ่งอารมณ์นั้น (= ปปัญจ) บุคคลผันพิสดารซึ่งอารมณ์ใด เพราะการผันพิสดารนั้นเป็นเหตุ ปปัญจสัญญาแง่ต่างๆ ย่อมผุดพลุ่งสุมรุมเขา ในเรื่องรูปทั้งหลาย ที่พึงรู้ได้ด้วยตา ทั้งที่เป็นอดีต อนาคต และปัจจุบัน"

ทุกข์ดับ

"ความดับแห่ง โลกเป็นไฉน ? อาศัยตา และรูป จึงเกิดจักขุวิญญาณ ความประจวบแห่งสิ่งทั้ง ๓ นั้น คือ ผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงมี เพราะตัณหานั้นแหละสำรอกดับไปไม่เหลือ ความดับอุปาทานจึงมี เพราะดับอุปาทาน ความดับภพจึงมี เพราะดับภพ ความดับชาติจึงมี เพราะดับชาติ ชรามรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาสจึงดับ ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งหมด ย่อมมีได้อย่างนี้ นี้เรียกว่าความดับแห่งโลก"


ปปัญจสัญญา = สัญญาที่ซับซ้อนหลากหลาย


กดผิดจะกดอ้างอิง ผ่าไปกดแก้ไข เอาใหม่

โฮฮับ ที่ีกรัชกายยกมานี่ถูกหรือผิด ย้ำอีกที

ผัสสะ = สัมผัส
นามรูป = ตา+รูป
วิญญาน = จักขุวิญญาน
สัมผัส = ตา+รูป+จักขุวิญญาน

นามรูป = ตา+รูป

ผิดแล้วโฮฮับ
ตา+รูป = รูป ไม่ใช่นาม
วิญญาณ นี่สิเป็นนาม.

ตา+รูป+จักขุวิญญาณ (นี่=รูปนาม) ตา+รูป=รูป ตากับรูปกระทบกันจักขุวิญญาณเกิด จักขุวิญญาณ =นาม เมื่อสิ่งทั้งสาม คือ ตา + รูป +จักขุวิญญาณ กระทบกันเรียกว่าผัสสะ

่ต่อจากผัสสะ เป็นเวทนา ....

พี่โฮเขียนว่า...นามรูป ดันมั่วว่า รูป
นามรูปเป็นองค์ธรรมในปฏิจจสมุปบาท นามรูปทำให้เกิด อุปาทายรูปคือ ตา(ปสาทรูป)และรูป(แสงสีโคจรรูป)
ความหมายของนามรูป(ปฏิจจฯ) ทำให้บุคคลปรุงแต่งมหาูติรูปสี่จนเกิดเป็น...
ตากับรูป(แสงสี) หูกับเสียง ลิ้นกับรสฯลฯ

ส่วนวิญญานเป็นธรรมชาติในปฏิจจฯเช่นกัน วิญญานทำให้กายใจเกิดการรับรู้เมื่อมีการกระทบระหว่าง
ปสาทรูปและโคจรรูป(วิสยรูป)

โดยทั้งหมดเรากำลังสนทนากันในเรื่องของความเป็น.....นามธรรม
กรัชกายไม่เข้าใจเรื่องรูปธรรมและนามธรรมก็เลยเกิดอาการมั่ว(งงเต็ก)


มั่วเละเทะ! กรัชกายไม่รู้เรื่องเลยพูดจาส่งเดช เรื่องของเรื่องคำว่า รูปนามมันเป็นหลักในเรื่อง
ของกาย นั้นก็คือ.....คำว่า นามกายกับรูปกาย

ดูเหมือนเคยพูดแล้วว่า พูดกับคนรู้อะไรแง่เดียวด้านเดียวแล้วหนักใจจริงๆ

จะเรียกรูปนาม หรือนามรูปก็อันเดียวกัน คือ นามส่วนหนึ่ง รูปส่วนหนึ่ง

จักขุ (ตา) นี่ก็ส่วนรูป รูป (นี่ชัดแล้ว) จักษุ เห็นรูป โสตะ (หู) ได้ยินเสียง ฯลฯ พอไม่ไหวเบืออธิบาย เห็นอยู่โต้งๆ ยังไม่เข้าใจ หึๆๆ ทำไปทำมาโฮฮับไม่รู้จักตัวเอง

ไหนลองเอาชัดๆซิ รูปกาย กับ นามกาย ที่ว่าอะไร ชัดๆ

รูปนามที่กรัชกายมั่วนะ มันเป็นเรื่องของกาย
แต่นามรูป มันเป็นเรื่องของปฏิจจสมุปบาท(อิทัปปจยตา)

ที่ถามไม่ตอบ

รูปนาม เรียกเต็มๆว่า รูปธรรม (= กาย,ร่างกาย) นามธรรม (ฝ่ายจิตใจ)

วางหลักที่ท่านจำแนกไว้ชัดๆ ก็นี่เลย
1. รูป
2. เวทนา
3. สัญญา
4. สังขาร
5. วิญญาณ
ข้อ 1 รูปธรรม (กาย,ร่างกาย) ข้อ 2-5 ฝ่ายนามธรรม (จิตใจ)
เรียกจาก 5-1 ก็นามรูป (นามธรรม รูปธรรม) คิกๆๆ