ศีลที่แท้จริง มันไม่เกี่ยวต้องทำหรือห้ามทำ กาารจะทำให้เกิดศีลได้นั้น
เราต้องคำนึ่งถึงสังคมที่เราอาศัยอยู่เป็นอันดับแรก เช่นว่า ในสังคมที่เราอาศัยอยู่นั้น
มีกฎข้อบังคับว่า ห้ามทารุณกรรมสัตว์และยังมีข้อกำหนดว่า ให้ทุกบ้านช่วยกันกำจัดยุ่งลาย
หนูและแมลงสาป เช่นนี้เราก็ต้องปฎิบัติตามสังคม คือห้ามฆ่าหรือรังแกสัตว์พร้อมกันไปกับการฆ่าและ
ทำลายสตว์ควบคู่กันไป.........นี่เรียกการเอาสัมมาอาชีวะเป็นที่ตั้ง

ส่วนการไม่ทารุณกรรมสัตว์และการกำจัดสัตว์ที่เป็นพาหะของโรค.....นี่เป็นการกระทำเรียกว่า สัมมากัมมันตะ
ส่วนสัมมาวาจาก็คือการบอกกล่าวสื่อสารให้คนอื่นกระทำตามนี่แหละคือ ศีลบริสุทธิ

นี้ก็ปนกัน..ซะ
คนถือศีล..เอามาปนกะคนมีกิเลส...ซะ
มันคนละประเด็นกัน...

เขาไม่ฆ่ายุง....เขาก็ยึดถือเอาศีลมาปฏิบัติ..มันก็ถูกแล้ว..ถูกในระดับของเขา...รึคุณดวงจะฆ่ายุงแล้วตัวเองคิดว่าตัวเองไม่ผิดศีลข้อปานา..ละคับ

[color=#FF0000]ลูกเป็นไข้เลือดออก...เขาก็ทุกข์ใจ...มันก็อีกเรื่องหนึ่ง...มันไม่ใช่เรื่องศีลแล้ว...นี้มัน..ผัสสะ..เวทนา..ตัณหา...แสดงตัวตนของมัน...ปฏิจจะ..แสดงออกมา..ก็เขายังไม่ใช่พระอรหันต์..จะไม่ให้ทุกข์ใจอย่างไร..

จะไม่ให้ว่า...งัยคับ
จั่วหัว..ว่า...ศีลบริสุทธ์ของฆราวาสคือศีล5..หรือ?

แล้วมาพูดว่า..ศีลต้องมาดูกฎของสังคม..
มันก็เลอะ..ซิคับ...นี้ถ้าไปอยู่ในสังคมทึ่เขาฆ่าสัตว์บูชายันต์...แล้วจะเอาศีลอะไรมาว่ากันถึงความบริสุทธ์..
จะ5..หรือ..จะเอาสังคมเป็นบรรทัด...
ผมถึงว่า...ศีลกะปิ...
โฮเลย..ก็พูด..งง..งง..ไปงั้น
อย่าพูดเลยคับว่าสีซอ...เพราะตัวเองกะลังจับด้ามจอบอยู่..

ตรงข้ามถ้าเราเตือนเพื่อนว่าไม่ควรไปทำร้ายหมา เพราะสังคมท่านห้าม
ความเป็นสัมมาอาชีวะ สัมมากัมมันตะและ สัมมาวาจา ย่อมเกิดขึ้นกับเรา

สัมมาอาชีวะ คือ เรารู้ว่าสังคมท่านห้าม

สัมมากัมมัตตะ คือเราไม่ไปทำลายหมา

สัมมาวาจาคือเรารู้ว่าสังคมท่านห้ามแล้วเราได้เตือนเพื่อน

การทำให้เกิดสัมมาศีล(วิเวก)นั้น เราจะต้องพิจารณาเป็นกรณีไป
จะทำหรือไม่ทำสิ่งใดก็ให้เอาสภาพแวดล้อมของสังคมเป็นหลัก
การปฏิบัติและการพูดจาก็ให้อยู่ภายใต้กฎเกณท์ของสังคม

ศีลที่แท้จริง มันไม่เกี่ยวต้องทำหรือห้ามทำ กาารจะทำให้เกิดศีลได้นั้น
เราต้องคำนึ่งถึงสังคมที่เราอาศัยอยู่เป็นอันดับแรก เช่นว่า ในสังคมที่เราอาศัยอยู่นั้น
มีกฎข้อบังคับว่า ห้ามทารุณกรรมสัตว์และยังมีข้อกำหนดว่า ให้ทุกบ้านช่วยกันกำจัดยุ่งลาย
หนูและแมลงสาป เช่นนี้เราก็ต้องปฎิบัติตามสังคม คือห้ามฆ่าหรือรังแกสัตว์พร้อมกันไปกับการฆ่าและ
ทำลายสตว์ควบคู่กันไป.........นี่เรียกการเอาสัมมาอาชีวะเป็นที่ตั้ง

ส่วนการไม่ทารุณกรรมสัตว์และการกำจัดสัตว์ที่เป็นพาหะของโรค.....นี่เป็นการกระทำเรียกว่า สัมมากัมมันตะ
ส่วนสัมมาวาจาก็คือการบอกกล่าวสื่อสารให้คนอื่นกระทำตามนี่แหละคือ ศีลบริสุทธิ

มีชาวพุทธหลายคนบอกว่า ศีลบริสุทธิของฆราวาสคือศีลห้า ตายไปจะไม่พบกับอบายภูมิ
ผมเลยอย่างรู้ใครก็ได้ที่ถือศีลห้าหรือรู้เรื่องศีลห้า ช่วยบอกผมที่ว่า ไอ้ที่ว่าบริสุทธิมันบริสุทธิอย่างไร

[๘๙] อะไรเป็นศีล ศีลมีเท่าไร ศีลมีอะไรเป็นสมุฏฐาน ศีลเป็น
ที่ประชุมแห่งธรรมอะไร ฯ
อะไรเป็นศีล คือ เจตนาเป็นศีล เจตสิกเป็นศีล ความสำรวมเป็น
ศีล ความไม่ล่วงเป็นศีล ฯ
ศีลมีเท่าไร คือ ศีล ๓ คือ กุศลศีล อกุศลศีล อัพยากตศีล ฯ
ศีลมีอะไรเป็นสมุฏฐาน คือ กุศลศีลมีกุศลจิตเป็นสมุฏฐาน อกุศลศีล
มีอกุศลจิตเป็นสมุฏฐาน อัพยากตศีลมีอัพยากตจิตเป็นสมุฏฐาน ฯ
ศีลเป็นที่ประชุมแห่งธรรมอะไร คือ ศีลเป็นที่ประชุมแห่งสังวร เป็น
ที่ประชุมแห่งการไม่ก้าวล่วง เป็นที่ประชุมแห่งเจตนา อันเกิดในความเป็น
อย่างนั้น ชื่อว่าศีล

ความเป็นปุถุชนที่ยึดมั่นในศีล คือ ไม่ทำโน่น นี่ นั่น โดยความยึดถือ แล้วคิดว่าตนบริสุทธิ์ในศีล มันเป็นศีลลัพพรตปรามาส

ซึ่งการยึดไว้ว่าอย่าทำอย่างนั้น มันอาจเกิดความร้อนใจได้ เช่น
ไม่ยอมฆ่ายุงในบ้าน แต่ลูกเป็นไข้เลือดออก ก็ต้องมานั่งกลุ้มใจ
ขโมยเข้าบ้านถามว่าเงินอยู่ไหน คงต้องพูดความจริงบอกที่เก็บเงินให้ขโมย แล้วก็ต้องเสียใจ
ไม่ฆ่างู ไม่พูดปดกะขโมยเพื่อให้ศีลบริสุทธิ์ แต่กลุ้มใจ เสียใจทีหลัง มันก็เปรียบกะนรกตั้งแต่ยังไม่ตาย
เชิญแก้ใข ขยายความต่อ ครับท่าน

[๕๒๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมสมาทานนี้มี ๔ อย่าง

๔ อย่างเป็นไฉน?
ธรรมสมาทานที่มีทุกข์ในปัจจุบัน และมีทุกข์เป็นวิบากต่อไปก็มี
ธรรมสมาทานที่มีสุขในปัจจุบัน แต่มีทุกข์เป็นวิบากต่อไปก็มี
ธรรมสมาทานที่มีทุกข์ในปัจจุบัน แต่มีสุขเป็นวิบากต่อไปก็มี
ธรรมสมาทานที่มีสุขในปัจจุบัน และมีสุขเป็นวิบากต่อไปก็มี

[๕๒๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมสมาทานที่มีทุกข์ในปัจจุบัน แต่มีสุขเป็นวิบากต่อไป
เป็นไฉน? ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นคนเว้นขาดจากปาณาติบาต พร้อม
ด้วยทุกข์บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง ย่อมเสวยทุกขโทมนัส เพราะการเว้นจากปาณาติบาตเป็น
ปัจจัย. เป็นคนเว้นขาดจากอทินนาทาน พร้อมด้วยทุกข์บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง ย่อมเสวย
ทุกขโทมนัส เพราะการเว้นจากอทินนาทานเป็นปัจจัย. เป็นคนเว้นขาดจากการประพฤติผิดในกาม
พร้อมด้วยทุกข์บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง ย่อมเสวยทุกขโทมนัส เพราะการเว้นจากกาเม-
*สุมิจฉาจารเป็นปัจจัย. เป็นคนเว้นขาดจากมุสาวาท พร้อมด้วยทุกข์บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง
ย่อมเสวยทุกขโทมนัส เพราะการเว้นจากมุสาวาทเป็นปัจจัย. เป็นคนเว้นขาดจากปิสุณาวาจา
พร้อมด้วยทุกข์บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง ย่อมเสวยทุกขโทมนัส เพราะการเว้นจากปิสุณาวาจา
เป็นปัจจัย เป็นคนเว้นจากผรุสวาจา พร้อมด้วยทุกข์บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง ย่อมเสวย-
*ทุกขโทมนัส เพราะการเว้นจากผรุสวาจาเป็นปัจจัย. เป็นคนเว้นขาดจากสัมผัปปลาปะ พร้อม
ด้วยทุกข์บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง ย่อมเสวยทุกขโทมนัส เพราะเว้นจากสัมผัปปลาปะเป็น
ปัจจัย. เป็นคนไม่มีอภิชฌามาก พร้อมด้วยทุกข์บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง ย่อมเสวยทุกขโทมนัส
เพราะอนภิชฌาเป็นปัจจัย. เป็นคนมีจิตไม่พยาบาท พร้อมด้วยทุกข์บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง
ย่อมเสวยทุกขโทมนัส เพราะการไม่พยาบาทเป็นปัจจัย เป็นคนมีความเห็นชอบ พร้อมด้วยทุกข์
บ้าง พร้อมด้วยโทมนัสบ้าง ย่อมเสวยทุกขโทมนัส เพราะสัมมาทิฏฐิเป็นปัจจัย. เบื้องหน้าแต่
ตายเพราะกายแตก เขาย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมสมาทานนี้ เรากล่าว
ว่า มีทุกข์ในปัจจุบันแต่มีสุขเป็นวิบากต่อไป.

ดูกรภิกษุทั้งหลาย บรรดาธรรมสมาทานเหล่านั้น บุคคลไม่รู้จักธรรมสมาทานที่มีทุกข์
ในปัจจุบัน แต่มีสุขเป็นวิบากต่อไป ไปแล้วในอวิชชา ย่อมไม่รู้ชัดตามความเป็นจริงว่า
ธรรมสมาทานนี้แล มีทุกข์ในปัจจุบัน แต่มีสุขเป็นวิบากต่อไป เมื่อไม่รู้จักธรรมสมาทานนั้น
ไปแล้วในอวิชชา ไม่รู้ชัดตามความเป็นจริง จึงเสพธรรมสมาทานนั้น ไม่ละเว้นธรรมสมาทาน
นั้น เมื่อเสพธรรมสมาทานนั้น ไม่ละเว้นธรรมสมาทานนั้น ธรรมที่ไม่น่าปรารถนา ไม่น่าใคร่
ไม่น่าชอบใจ ย่อมเจริญยิ่ง ธรรมที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าชอบใจ ย่อมเสื่อมไป นั่นเป็น
เพราะเหตุอะไร? เป็นเพราะบุคคลนั้นไม่รู้ถูกต้อง.

ดูกรภิกษุทั้งหลาย บรรดาธรรมสมาทานเหล่านั้น บุคคลรู้จักธรรมสมาทานที่มีทุกข์ใน
ปัจจุบัน แต่มีสุขเป็นวิบากต่อไป ไปแล้วในวิชชา ย่อมรู้ชัดตามความเป็นจริงว่า ธรรมสมาทาน
นี้แล มีทุกข์ในปัจจุบัน แต่มีสุขเป็นวิบากต่อไป. เมื่อรู้จักธรรมสมาทานนั้น ไปแล้วในวิชชา
รู้ชัดตามความเป็นจริง จึงไม่เสพธรรมสมาทานนั้น ละเว้นธรรมสมาทานนั้น เมื่อไม่เสพธรรม-
*สมาทานนั้น ละเว้นธรรมสมาทานนั้น ธรรมที่ไม่น่าปรารถนา ไม่น่าใคร่ ไม่น่าชอบใจ ย่อม
เสื่อมไป ธรรมที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าชอบใจ ย่อมเจริญยิ่ง. นั่นเป็นเพราะเหตุอะไร? เป็น
เพราะบุคคลนั้นรู้ถูกต้อง.

ศีล ความหมาย คือ ความสงบ(วิเวก)ของ กาย วาจา ใจ
เป็นองค์มรรคที่ควรปฏิบัติให้เกิดขึ้น ประกอบด้วย สัมมาอาชีวะ,สัมมากัมมันตะ,สัมมาวาจา ไม่ใช่ ข้อห้าม ๕ข้อที่เรียกว่ากันว่าศีล๕

ศีล๕ ที่เรียกกันนั้น แท้จริงเป็นวินัย ๕ข้อที่ฆราวาสควรปฏิบัติ เพื่อความสงบของสังคม และเพื่อผู้ปฏิบัติไม่เกิดความวุ่นวาย กังวลเดือดเนื้อร้อนใจในภายหลัง

โฮ...พลาดท่าเอง....
ดันไปพูด..ว่าเอาสภาพแวดล้อมสังคมเป็นหลัก..

แล้วจะไปโทษใคร..

เมื่อมันพลาดไปแล้ว....ก็แล้วไป..

มาเข้าเรื่องศีล 5 บริสุทธิ์...ต่อ...
มาขำขำ...ที่โฮโยง...ศีล...กับ...สัมมาทั้งหลายแหล่...ดีกว่า..
นี้ก็ขำได้อีก..
เอ้า..ว่าต่อไป

มันผิดศีล...ก็ยอมรับไปเถอะ...ว่า..ผิดศีล

อยากให้ศีลบริสุทธิ์..ก็ไม่ต้องพยายามตะแบง..ว่ามันไม่ผิดหรอก..

ปุถุชน..คนกลัวตายอยู่....มันไม่ผิดศีลเลยตลอด 24 ชั่โมง..ยาก
มันก็มีด่าง..มีพร้อย..เป็นธรรมดา...

ปุถุชน..คนกลัวตายอยู่....มันไม่ผิดศีลเลยตลอด 24 ชั่โมง..ยาก

มันก็มีด่าง..มีพร้อย..เป็นธรรมดา...

แต่หากในช่วงไหนที่เราตั้งใจรักษาศีล....ก็ให้รู้จักอดทน..ไม่ล่วงศีล...แค่นี้สำหรับปุถุชนก็นับว่ารักษาศีลได้แล้ว...