“.. ผู้เชื่อกรรม ผู้เชื่อผลของกรรม ผู้เชื่อต่อวิบากของกรรม

ผู้เชื่อต่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า อย่างนี้

ท่านไม่ทำบาปทั้งในที่ลับและที่แจ้ง โดยเด็ดขาด ..”

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ






"... ปฏิบัติไว้อย่าให้มันขาดซี่ ! ไม่ได้มากก็ให้ได้น้อย ต้องหมั่นเข้าวัดฟังธรรมเสียก่อนจึงจะนอน

ทีงานการล่ะ อุตสาหะทำจนเหงื่อไหลจนเหนื่อย งานภายในของเราล่ะ ? เราไม่รักษาใครจะรักษาล่ะ ? ..."

โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่ฝั้น อาจาโร





"...เห็นธรรม คือ เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนันตา ทำอย่างไรเราจะพ้นจากกองทุกข์ เห็นว่าของทุกอย่างไม่ใช่เรา เป็นอนัตตา แม้ร่างกายที่อยู่ร่วมกันก็ไม่ใช่เราเลย มันอยากเจ็บ มันก็เจ็บ มันอยากแก่ มันก็แก่ มันอยากตาย มันก็ตาย ห้ามมันไม่ฟัง ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นไม่กลัวตาย ตายเมื่อไรช่างมัน ทำความดี ดีกว่า..."
โอวาทธรรมคำสอน..
องค์หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

"สัพเพธัมมา อนัตตา"

"ธรรมทั้งหมดทั้งปวงเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ ไร้ตัวตน เรา เขา ถือเอาเป็นเจ้าของไม่ได้ ไม่มีแก่นสารตัวตน"

การรู้จักคำว่าอนัตตา...เป็นส่วนของปริยัติ

การค้นหาอนัตตา...เป็นส่วนของการปฏิบัติ

การเข้าถึงอนัตตา....เป็นส่วนของปฏิเวท

ทำอย่างไรจึงจะพบและเข้าถึงอนัตตา

"สำรวมกาย ใจ มานิ่งรู้ นิ่งสังเกต ปัจจุบันอารมณ์ จนมันดับไปต่อหน้าต่อตา"

ไม่ช้าไม่นานเกินรอ ความเข้าใจ ยอมรับและเข้าถึงอนัตตา
เขาจะเกิดขึ้นตามมาเป็นผลเอง โดยธรรม

ไปจำมาจากหนังสือบ้าง จากคนนั้นพูดที คนนี้พูดคำบ้าง แล้วมามโนซ้ำไปอีกที

แล้วกรัชกายล่ะไปเอามาจากไหนมาพล่ามอยู่ทุกวัน

ไม่สังเกตให้ดีๆหรือว่า ธรรมะจากใจใหลออกมาไม่รู้จักหมด
ไม่ต้องจดต้องจำอะไรมากมาย นอกจากหลักใหญ่ใจความและหัวใจคำสอนของพระพุทธเจ้า

ธรรมะไหลออกจากใจไม่รู้จักหมด จริงนะ

ชัวร์

พูดได้ 7 วันก็ยังไม่จบ ถ้าคนฟังเข้าใจถาม เข้าใจฟัง

พูดจนเขารำคาญ (อะไรนักก็ไม่รู้) จนเขาหนีไปหมดก็ยังพูดอยู่นั่น 9 วัน 10 วัน ไม่จบ เขากลับมาอีกที ก็ยังพูดอยู่คนเดียว

นั่นคือกรัชกายใช่ไหม?

ไม่มีใครว่าตัวเองหรอก หมายถึงท่านอโศกเออ อิอิ

มีแต่คนอวดรู้อวดเก่งอย่างกรัชกายเท่านั้นที่จะเบื่อธรรมะแล้วลุกหนีไป

ผู้ที่เขาใฝ่ใจศึกษาธรรมเขาจะไม่มีเบื่อหรอกยิ่งสนทนายิ่งลึกซึ้งถ้าเป็นธรรมะจากใจ

มีแต่ธรรมะที่ลอกจากตำราอย่างของกรัชกายนี่แหละที่จะน่าเบื่อหน่าย ลองพิจารณาให้ดีๆ

เคยเห็นคนเล่นไพ่ทั้งคืนทั้งวันไหมล่ะ ทำไมเขาเล่นกันได้ทั้งคืน พิจารณาดูดีๆ

มิจฉาสมาธิ มัดพวกเขาไว้ มีโลภะเป็นกระสาย จึงเล่นไพ่ได้ข้ามวันข้ามคืน

ก็เหมือนท่านอโศกพูดเรื่องอะไรนักก็ไม่รู้ แล้วก็ว่าธรรมะนั่นแหละ

คุย สนทนา ถกเถียงกันมาจนป่านนี้ยังมองไม่ออกอีกหรือว่า อโศกะแสดงธรรมชี้ไปที่ใด?

สงสารสัตว์โลกผู้จมอยู่ในกองตำรา