คิดดีๆ ในคำพูดนั่นแหละมีกูเต็มๆ

ตอบนะ จะถาม แล้วท่านอโศกคิดว่าสภาวะนั้นเกิดขึ้นแก่ใคร ที่ว่าเกิดขึ้นอย่างนั้นจริงๆน่า

onion
สภาวะนั้นเกิดแก่ผู้ปฏิบัติถูกต้องตามธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงสอน จะเป็นใครก็แล้วแต่สมมุติบัญญัติของใครเหล่านั้น
5555555

ภาวนาที่อโศกะเคยทำมา

1.พองหนอยุบหนอ....หรือหนอให้ทันปัจจุบันอารมณ์

2.ท่องคาถาปลุกพระ ท่องคาถาหัวใจต่างๆเป็นคาบๆ

3.กำหนดต้นธรรม ตามแบบเจ้ามาวหลวง อ.อริยวังโส(ไทยใหญ่)

4.พิจารณาอนิจจัง ตามแบบหลวงพ่อพุทธวาที (พม่า)

5.สมาธิหมุน (พระอาจารย์รัตน์ รัตนยาโน)

6.พุทโธ (สายหนองป่าพง)

7.อนัตตา (หลวงพ่อธี)

8.กำหนดกระแสสั่นสะเทือนในร่างกาย(ท่านโกเอ็นก้า)

9.เจริญสติปัญญาอยู่กับปัจจุบันอารมณ์(ตามภัทเทกรัตคาถา)
ใช้อยู่ประจำในปัจจุบัน

ตอนที่จะรู้ชัดญาณ 16 และปฏิจจสมุปบาทนั้นเป็นการเจริญภาวนาตามแบบที่ 9 โดยธรรมชาติ ไม่ได้ตั้งท่า ไม่ได้เข้ากรรมฐาน มันเกิดขึ้น เจริญไปและไหลไปเองตามธรรมตอน
วันแรม 14 ค่ำหลังวิสาจะบูชาปี 2542 เริ่มประมาณตีสามกว่า
จบปัจจเวกตอนเกือบหกโมงเช้า

grin
ทั้งกบทั้งกรัชกายคิดเองเออเองเอาเองทั้งนั้นเลย
55555555

:b12:
ดีไหมล่ะประสบการณ์จริง

แต่ยังไม่หมดประเทศหรอก บางอย่างกรัชกายยังไม่รู้จักเลย
ไม่ใช่หรือ?

:b4:
อาศัยโพสต์ของอโศกะเป็นเคริ่องหล่อเลี้ยงจิตใจหรือ

มันอนิจจัง ทุกขัง อนัตตานะ

มันไม่แน่ ๆ ทุกวันไป เตรียมตัวเตรียมใจไว้ด้วย

นิพพิทากำลังแรงมากๆ

:b4:
อาศัยโพสต์ของอโศกะเป็นเคริ่องหล่อเลี้ยงจิตใจหรือ

มันอนิจจัง ทุกขัง อนัตตานะ

มันไม่แน่ ๆ ทุกวันไป เตรียมตัวเตรียมใจไว้ด้วย

นิพพิทากำลังแรงมากๆ

ท่านอโศกขอรับ หายอดเขาสูงๆ ที่ต้องใช้บันไดปืนขึ้นไป แล้วฝึกหัดปฏิบัติอยู่บนยอดภูเขานั้น ด้วยตั้งใจว่า ถ้าไม่รู้เข้าใจธรรมะปฏิบัติจะไม่ลงมา พอปืนขึ้นได้แล้วก็ถีบบันไดลงมานะ

ทีนี้ถึงอยากลงก็ลงไม่ได้ จำต้องอยู่บนนั้นไปจนตายหรือตายอยู่บนนั้น ต้องแบบนี้เลยท่านอโศกน่า

ไปจำเอาเรื่องในอดีตของท่านพาหิยะมาล้อเลียนเชียวรึ กรัชกาย ช่างปรุงไปได้อย่างเปรอะเปื้อนจริงๆ

:b11:
ผมทำมาจนพ้นระดับที่ไม่รู้มาเสียแล้วเลยไม่มีความจำเป็นใดๆที่จะต้องไปทำอย่างที่กรัชกายบอกเสนอมาหรอกนะครับ

มีแต่กรัชกายนั่นแหละที่จะต้องไปทำอย่างนั้นอย่างจริงจังและรวดเร็ว เพราะตะวันกำลังจะสาย ตลาดจะวาย สายบัว
จะเน่าไปเสียก่อน

ขณะสวดมนต์แล้วได้เอนตัวลงนอนอย่างมีสติ...ได้บริกรรมพอง กับ ยุบ ไปเรื่อย ๆ ไม่ได้คิดอะไร...จนหลับไปไม่รู้ตัว...ระยะหนึ่ง...จิตได้เกิดกลางดึก คือ มีสติรู้ขึ้นมาทันทีของการพองยุบของท้อง และรู้สึกว่ามีนิ้วมือมากดที่สะดือแรงมาก เวลาที่พองออก ท้องก็จะพองออกมาก มือที่กดก็จะแรงไปตามการพองและยุบ จนรู้สึกกลัวมากเหมือนไส้จะหลุดออกมา.. แต่ผมก็พยายามดึงสติให้อยู่กับคำบริกรรมพอง ยุบอีก แต่พยายามแล้วจิตก็ทนไม่ได้ จิตสั่นไปหมดเหมือนท้องจะแตก จิตคิดตอนนั้นครับ

:b9:
นิมิตและสติไม่ทันปัจจุบันอารมณ?

ถ้าเป็นการกำหนดสติรู้โดยมีบริกรรม หนอ ตามก็คือหนอไม่ทันอารมณ์ที่เกิดขึ้น ถ้าสติหรือหนอทันมันจะไม่ปรุงเป็นเรื่องเป็นราวอย่างที่พูด มันจะมีแต่ รู้ ๆ ๆ ๆ รู้ทันทุกปฏิกิริยาอาการ ไม่ใช่คิดปรุงว่าเป็นนั่นเป็นนี่