มนุษย์ปัจจุบันนี้ เป็นกลียุค คือ
เป็นยุคที่มีสัปบุรุษอยู่เพียง ๑ /๔ ส่วน
นอกนั้นล้วนเป็นอสัปบุรุษ มิได้บริสุทธิอยู่ในศีล
และนับวันอันธพาลชนก็จะมากขึ้นทุกที
ด้วยเหตุนี้ จึงว่าอริยะบุคคลในมนุษย์โลกมีจำนวนน้อย
กว่าอริยะบุคคลในเทวโลก

การที่อริยะบุคคลในมนุษย์โลก มีน้อยกว่าเทวโลกนั้น
เพราะพุทธศาสนิกชนในมนุษย์โลกนี้ มีจำนวนน้อยทั้งยังไม่ค่อย
สนใจปริยัติและปฏิบัติพระศาสนา จึงไม่ค่อยมีความรู้ความเข้าใจพระศาสนา
พอที่จะนำตนให้พ้นความเป็นปุถุชนสู่อริยะบุคคลได้
การที่จะเป็นพระอริยะบุคคลได้จะต้องสร้างคุณธรรมไว้ถึง ๗ ประการ

๑. ต้องเป็นติเหตุกปฏิสนธิบุคคล (เกิดมาด้วยเหตุ ๓ (คือ อโลภเหตุ อโทสเหตุ อโมหเหตุ)
๒. เคยสร้างปัญญาบารมีในการเจริญวิปัสสนามาแต่ชาติปางก่อน
๓. ขวนขวายในการเจริญวิปัสสนาในปัจจุบันชาติ
๔. เข้าใจเจริญวิปัสสนาในพระพุทธศาสนา
๕. ต้องมีสถานที่เหมาะสมแก่การปฏิบัติ
๖. ต้องไม่มีความกังวลใดๆในปริโพธ ๑๐ ประการ
๗. ต้องใช้เวลาในการปฏิบัติให้มากพอสมควร

และมีข้อวินิจฉัยว่าตนจะสำเร็จเป็นอริยะบุคคลได้หรือไมในชาตินี้
ชื่อว่า ปธานิยังคะ ๕ ข้อดังนี้
๑. ต้องเลื่อมใสในพระรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
๒. มีสุขภาพร่างกายสมบูรณ์ที่แข็งแรง ไม่มีโรค
๓. มีความซื่อสัตย์ต่อตนเอง และไม่มีมายาสาไถยต่อใคร
๔. ต้องมีความเพียร ตั้งใจมั่นในการปฏิบัติ
๕. ต้องปฏิบัติถึงขั้นอุทยัพพยญาณ เป็นอย่างน้อย

ผู้ใดพิจารณาตนเองว่ามีคุณสมบัติครบถ้วนดังนี้แล้ว ก็เป็นที่มั่นใจได้ว่่า
ตนอาจสำเร็จมรรคผลได้ในชาตินี้