พรหม นั้นมีความหมายว่า ผู้ที่มีความเจริญด้วยคุณพิเศษ
มีฌานเป็นต้น ที่เรียกว่าพรหม ได้แก่เทวดาที่อยู่ในชั้นพรหมโลกนั่นเอง
ผู้หญิงที่ได้ฌานเมื่อตายก็จะไปเกิดในพรหมโลก แต่จะมีศักดิ์ที่น้อยกว่าผู้ชายที่ได้ฌานที่เท่ากันเกิดในชั้นเดียวกัน
เหมือนผู้หญิงไปเกิดเป็นเทวดาก็จะได้เป็นแค่นางฟ้า

รูปพรหมมี ๔ ชั้น ในชั้นหนึ่งๆ มี ๓ จำพวก
๑. พรหมที่เป็นบริวารคอยรับใช้พรหมที่เป็นหัวหน้า เรียกว่า ปริสัชชาพรหม
๒. พรหมที่เป็นที่ปรึกษาของหัวหน้า เรียกว่าปุโรหิตาพรหม
๓. พรหมที่เป็นใหญ่เป็นหัวหน้า เรียกว่ามหาพรหม พรหมทั้ง ๓ พวกนี้มีอยู่ทุกๆ ชั้นของรูปภูมิทั้ง ๔ ชั้น

บรรดาสิ่งทั้งหลายถ้าไม่มีนามธรรมแล้ว
สิ่งนั้นจะไม่เรียกว่าสัตว์ ความเข้าใจเช่นนี้จัดว่าถูกต้องโดยทั่วไปไม่ได้
ถ้าสำหรับในกามโลกนั้นถูกต้อง แต่สำหรับในพรหมโลกนั้นใช้ไม่ได้

เพราะว่าพรหมจำพวกหนึ่งที่เกิดด้วยอำนาจปัญจมฌาน
ซึ่งมีสัญญาวิราคภาวนาเป็นหลักมีอยู่ในพรหมโลก พรหมจำพวกนี้ไม่มีนามขันธ์
มีแต่รูปขันธ์อย่างเดียวก็จริงแต่ก็นับเข้าอยู่ในสัตว์จำพวกหนึ่ง เพราะมีชีวตรูปปกครองอยู่

ฉะนั้นพระอนุรุทธาจารย์จึงได้แสดงว่า สัตตะ
ประกอบเข้ากับคำว่า อสัญญะ ภูมิที่เกิดของอสัญญะสัตตพรหมทั้งหลายชื่อว่า อสัญญสัตตา