เราทุกข์อยู่ เราติดอยู่ เพราะเราเพียงหลงติดรสชาติความเอร็ดอร่อย ของผัสสะ

คงต้องโดนทุกข์เล่นงานร่ำไป จึงเริ่มคิดได้

(บันทึกความคิด 7-8-60)

รู้จึงไม่ติด ติดจึงไม่รู้