เพราะมีตน จึงอยู่ในอำนาจแห่งการหน่วงเหนี่ยว ว่าตนว่าของตน มีได้ มีเสีย อยู่ใต้กระแสแห่งโลกธรรม สุข ทุกข์ อยู่ร่ำไป

ถ้ามีตน คือตกอยู่ในอำนาจของทิฏฐิ คืออัตตา

มีสิ่งบดบังไม่ให้เห็นทุกข์ คือ อิริยาบถ
มีสิ่งบดบังไม่ให้เห็นความไม่เที่ยง คือ ความสืบสานต่อ
มีสิ่งบดบังไม่ให้เห็นความเป็นอนัตตา คือ ความเป็นกลุ่มก้อน