เคยมีแพย์ผ่าตัดจบปริญญาโทถูกถามว่าโรคบางอย่างรักษาหาย บางอย่างรักษาไม่หายเป็นเพราะอะไร แพทย์ปริญญาโทตอบว่า คงจะเป็นเพราะวางยาผิด ก็บอกว่า โรคเท่ากัน ยาเท่ากัน จะวางยาผิดได้ยังไง ก็เลยบอกว่า ถ้าตอบไม่ได้ก็รักษาคนไม่ได้ แพทย์ก็เลยบอกว่าคงจะเป็นเพราะกรรมมั้ง ก็เลยถามว่ากรรมอะไร ก็ตอบไม่ได้ กรรมก็แปลว่าการกระทำ การทำก็มีอยู่ 2 อย่าง ทำทางกายกับทำทางใจ พระพุทธเจ้าสอนไว้ว่ากรรมทางใจนั้นมีผลมากกว่ากรรมทางกาย เพราะเราไม่ได้ใส่ต้นเหตุแห่งความหายให้เขา เขาจึงไม่หาย หมอก็ถามว่า ต้นเหตุแห่งความหายคืออะไร ก็ตอบไปว่าคือบุญ บุญอะไรที่จะเกิดมากเท่ากับความรู้ทันเป็นไม่มี แค่รู้ทันจะคิดหนอๆ ก็เก่งทุกเรื่อง ยึดถือก็โง่ทุกเรื่อง รู้ทันจะคิดหนอๆ ก็ได้ดั่งใจรวยทุกอย่างทั้งศีล ทั้งทรัพย์ และความฉลาด แพทย์นี้ฝึกได้จนรู้ทันต้นเหตุแห่งความเกิดดับก็บอกว่าเดี๋ยวนี้ผ่าตัดมือไม่สั่นแล้ว สามารถมองเห็นเม็ดโลหิตเกิดดับได้ บอกว่าดีกว่าเครื่องเอ็กซ์เรย์อีก
จากสายสืบนิสัยศาสตร์

อนุโมทนาครับ

การมองเห็นของแพทย์ผู้นี้ เอาทิฏฐิไปมอง ไม่ได้เอาตาเปล่าไปมอง เพราะความสืบสานต่อบดบังอนิจจังอยู่ทุกขณะ แต่ถ้าเอาทิฏฐิไปมองก็จะเห็นความจริงข้อนี้

แค่รู้ไม่ทันก็ยึดถือไดัทุกเรื่องอยู่แล้ว ถ้ารู้ทันจะคิดหนอๆ ก็อยู่อารมณ์สักแต่ว่าไม่มีเวลาไปยึดถือในต้น กลาง สุด แห่งความเปลี่ยนแปลง ก็ไม่ต้องเดือดร้อนเลยสักเรื่อง
จากสายสืบนิสัยศาสตร์