พระพุทธเจ้าสอนให้พึ่งตนพึ่งธรรม อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง เพราะสิ่งอื่นคนอื่นพึ่งได้ยากลำบากแถมเดือดร้อน รู้ทันจะคิดหนอๆ ก็ได้ที่พึ่งตนทั้งธรรม ลูกศิษย์ปลายสายถามว่ารู้ทันคืออะไร ก็ตอบว่าคือพระธรรมครูของพระพุทธเจ้าหรือเป็นพระพุทธเจ้าก็ได้ เพราะพระองค์ทรงตรัสบอกไว้ว่า ต่อไปเราสาวกดับขันธ์ปรินิพพาน เธอทั้งหลายจะเคว้งคว้างหาครูหาศาสดานับถือไม่ได้ เธอจงเคารพธรรม บูชาธรรม ปฎิบัติธรรมนำมาเป็นครูศาสดาของเธอ เพราะเราตถาคตก็เคารพธรรม บูชาธรรม เป็นครูเป็นศาสดา รู้ทันจะคิดหนอๆ ก็เป็นศูนย์รวมธรรมทั้งแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธุ์ ย่อมแตกฉานในปฎิบัติธรรม ลูกศิษย์อุทานว่า มิน่า ถึงได้ศักดิ์สิทธิ์ ได้ดั่งใจ เดี๋ยวนี้ไม่ทุกข์ ไม่ลำบาก ไม่ขัดสน ได้ดั่งใจทุกเรื่อง ทำไมไม่มีใครสอนอย่างอาจารย์ เรียนฟังธรรมตั้งแต่เด็กมาถึงชราแล้ว ลูกศิษย์บ่นว่าหลงติดสภาวะธรรมมาตลอดชีวิต มาเข้าใจตรงรู้ทัน จะคิดหนอๆ ก็หายสงสัยทุกเรื่อง ทั้งตนเองและผู้อื่น สุขหนอๆ ก็หายโง่ ไม่จำเป็นจะต้องฟังใครอีกแล้ว ประโยชน์เกิดทุกลมหายใจเข้าออก
จากสายสืบนิสัยศาสตร์

พระธรรมนั้นเป็นที่พึ่งในเรื่องการมีชีวิตตามกระแสโลกธรรม8 เมื่อพ้นแล้วยังเป็นแบบแผนในการดำรงชีวิต หากขาดพระธรรมเป็นเครื่องเคารพ ชีวิตก็จะดำเนินไปเหมือนเสี่ยงภัยในโลกกว้าง ความเห็นก็ขาดๆเกินๆ ศีลก็ขาดๆเกินๆ พึ่งตนเองก็ลำบาก เป็นที่พึ่งคนอื่นก็ลำบาก
พระธรรมจึงเป็นเครื่องหล่อหลอม คนนั้นย่อมพึ่งตนเองได้ แล้วเป็นที่พึ่งคนอื่นได้