พระพุทธพจน์ ๗๗

ธรรมดาคฤหบดีทั้งหลาย ย่อมประสงค์โภคทรัพย์
นิยมปัญญา มั่นใจในศิลปะ
ต้องการการงานมีการงานที่ทำสำเร็จแล้วเป็นที่สุด

(อัง.ปัญจ.๓๒๓)

พระพุทธพจน์ ๗๘

พึงคบมิตรผู้ประกอบด้วยคุณลักษณะ ๗ ประการ
เหล่านี้ คือ ให้ของที่ให้ได้ยาก ๑ รับทำกิจที่ยาก ๑
อดทนถ้อยคำที่อดทนได้ยาก ๑ บอกความลับของตนแก่เพื่อน ๑
ปิดตวามลับของเพื่อน ๑ ไม่ละทิ้งในยามวิบัติ ๑
เมื่อสิ่นโภคทรัพย์ไม่ดูหมิ่น ๑

(อัง.สัตตก. ๓๓)

พระพุทธพจน์ ๗๙

บุคคลพึงรีบขวนขวายในความดี พึงหักห้ามจิตจากความชั่ว
เพราะเมื่อบุคคลทำความดีช้าอยู่ จิตใจย่อมยินดีความชั่ว

(ขุ.ธัม.๑๙)

พระพุทธพจน์ ๘๐

คนฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ พูดปด ผิดภรรยาของผู้อื่น
ดิ่มสุราเมรับเนืองๆ ชิ่อว่าขุดรากเง่า ของตนเองในโลกนี้ทีเดียว

(ขุ.ธัม. ๒๘)

พระพุทธพจน์ ๘๑

บุคคลพึงกล่าววาจาที่ไม่ทำให้ตนเดือดร้อน
และไม่เบียดเบียนผู้อื่น วาจาเช่นนั้นเป็นสุภาษิตแท้

(ขุ.สุตต. ๓๕๗)

พระพุทธพจน์ ๘๒

บุคคลไม่มำความชั่วบรอบ ๆ ไม่ควรพอใจในความชั่ว
เพราะการสั่งสมความชั่วเป็นเหตุ ให้เกิดทุกข์

(ขุ.ธัม.๑๙)

พระพุทธพจน์ ๘๓

บัณฑิตย่อมไม่ทำชั่วเพราะตนเองหรือเพราะผู้อื่น
บัณฑิตไม่พึงปรารถนาบุตร ทรัพย์สินแว่นแคว้น หรือความสำเร็จของตน
โดยไม่ชอบธรรม บัณฑิตพึงเป็นผู้มีศีลมีปัญญา และคุณธรรมฝ

(ขุ.ธัม. ๑๖)

พระพุทธพจน์ ๘๔

เหตุ ๖ ประการเหล่านี้ คือ
การนอนตื่นสาย ๑ การเสพภรรยาผู้อื่น ๑ การผูกเวร ๑
ความเป็นผู้ทำแต่สิ่งอันหาประโยชน์มิได้ ๑
มิตรชั่ว ๑ ความเป็นผู้ตระหนี่เหนียวแน่น ๑
ย่อมกำจัดบุรุษเสียจากประโยชน์ที่จะพึงได้พึงถึง

(ที.ปาฏิ.๑๘๕)

พระพุทธพจน์ ๘๕

คนที่มีปกตินอนหลับกลางวัน เกลียดการลุกขึ้นกลางคืน
เป็นนักเลง ขี้เมาเป็นนิตย์ ไม่อาจครอบครองเรือนให้ดีได้

(ที.ปาฏิ ๑๘๕)

พระพุทธพจน? ๘๖

การเสียทรัพย์ในการพนัน แม้จนสิ้นเนื้อประดาตัว
ยังไม่ร้ายมาก ที่ร้ายไปมากกว่านั่นก็คือ
มีใจร้ายต่อผู้ดำเนินไปดีแล้วทั้งหลาย
คนที่ตั้งใจใช้วาจาลามกและติเตียนท่านผู้เป็นพระอริยะ
ย่อมตกนรกตลอดกาล

(อัง.จตุก.๓)

พระพุทธพจน์ ๘๗

เพื่อนในโรงสุราก็มี เพื่อนกล่าวแต่ปากว่าเพื่อน ๆ ก็มี
ส่วนผู้ใดเป็นสหาย เมื่อมีความต้องการเกิดขึ้น
ผู้นั่น จัดว่าเป็นเพื่อนแท้

(ที.ปาฏิ.๑๘๕)

พระพุทธพจน์ ๘๘

คนผู้พบคนทราม ย่อมเสื่อม ส่วนคนที่คบคนเสมอกัน ไม่เสื่อม
ในกาล ไหน ๆ ผู้คบคนที่ประเสริฐกว่าย่อมเจริญขึ้นเร็ว
เพราะ ฉะนั้น จึงตวรคบคนที่ยิ่งกว่าตน

(อัง.ติก.๔๖๕)

พระพุทธพจน์ ๘๙

คนใดชอบนอน ชอบคุย ไม่ขยัน เกียจคร้าน
มุทะลุ ข้อนี้นเป็นเหตุแห่งความเสื่อมของคนๆนั้น

(ขุ.สุตฺต ๓๐๔)

พระพุทธพจน์ ๙๐

คนมีทรัพย์มาก มีเงินทองของกินมาก
แต่กินของอร่อยแต่ผู้เดียว ข้อนั้นเป็นเหตุแห่ง
ความเสื่อมของผู้นั่น

(ขุ.สุตฺต.๓๐๔)

พระพุทธพจน์ ๙๑

คนที่หยิ่งเพราะชาติกำเหนิด เพราะทรัพย์สมบัติ
เพราะโคตรตระกูล ย่อมดูหมินฐาติของตนเอง
ข้อนั้นเป็นเหตุเป็นความเสื่อมของคนนั้น

(ขุ.สุตฺต ๓๐๔)