เมื่อพูดถึงดวงวิญญาณในตอนเด็กๆ ก็เลยมาหาภาพในกูเกิลที่มันใกล้กับความคิดเราตอนนั้น ให้ได้มากที่สุดก็น่าจะประมาณนี้แหละ คือจะคิดไปว่าเป็นดวงวิญญาณของคนที่ตายแล้วที่ยังล่องลอยแสวงหาที่เกิดอยู่ หรือจะประมาณว่าคล้ายๆกับตัวหิงห้อย ที่มีเกิดดับแว๊ปๆ แต่ความเข้าใจอันนี้ก็ไม่ใช่จะผิดไปเสียทั้งหมดเลยทีเดียว ก็มีส่วนถูกอยู่บ้าง แต่ความคิดนี้เราไม่สามารถที่จะแยกแยะออกได้ว่าอันไหนเป็นส่วนที่ถูก อันไหนเป็นผิดไปจากความจริง เลยทำให้เคล้าคลึงมั่วกันไปหมด ก็เพราะว่าเราคิดเอง แล้วก็เข้าใจเอาเอง เมื่อได้มาศึกษาตามคำสอนของพระพุทธองค์จึงเข้าใจและแยกแยะได้ ทำให้นึกขำกับตัวเองว่าทำไมความคิดเราถึงได้คิดไปได้ขนาดนั้นมันตลกมากๆ นี่ก็ถือว่าเป็นคนที่โชคดีคนหนึ่งที่ได้มาศึกษาคำสอนให้ได้รู้ได้เข้าใจความจริง ถึงแม้จะรู้จริงไม่ได้ทั้งหมด มันก็ยังโชคดีกว่าก่อนๆ ที่ไม่หลงไหลกับความโง่เขลาที่เกิดขึ้นกับเรา

แล้ว..อายุเท่าไร..ถึงได้เปลี่ยนความคิดเรื่องดวงดวง..นี้นะ?

เท่าที่จำได้..เด็กๆผมไม่เคยคิดเป็นดวงดวง...คิดเห็นเป็นแต่ผีผี..ร่างเบาๆบางๆของคนตาย..ตามหนัง

เล่าถึงเมื่อตอนเด็กๆ มันขำดี
น่าจะมีความเชื่อจากนิทานบ้างการ์ตูนบ้าง
ฟังจากผู้เฒ่าผู้แก่เล่าให้ฟัง พอโตขึ้นมาหน่อยก็เริ่มคิดว่า
ผีไม่มีจริง หรือมีจริงหว่า ก็เริ่มไม่แน่ใจไปเรื่อยอย่างนี้แหละ

พออย่างเข้าอายุ ๕๐ กว่า เริ่มคิดว่าตัวเองชัดอายุจะมากขึ้นทุกที
คิดอยากจะเป็นคนดีก็เขาบ้าง ก็ทำให้นึกถึงคนรุ่นก่อนๆเขาเข้าวัด
ถือศีลฟังธรรมกันดูแล้วมันช่างดูดี ก็อยากจะทำอย่างนั้นบ้าง
แต่ไม่มีโอกาส เพื่อนๆจะสนใจทางนี้ก็ไม่มี

แล้วอยู่ๆมาเห็นคนเดินแต่งชุดขาวๆไปเข้าไปบวชพราหมกันเป็นแถว
ก็อยากลองบ้าง แต่ก็ได้แค่คิดเฉยๆ ห่วงงานที่ตัวเองทำประจำอยู่
และยังมีงานเกี่ยวค้าขายของตัวเองอีก ก็ได้แต่คิดได้แต่มอง
แล้วอยู่ๆมาเกิดมีตวามจำเป็นที่จะต้องเข้าจริงๆ (อันนี้ไม่เล่า)

ครั้งแรกก็เข้าไปบวชพราหมดหมือนอย่างที่คิด บวช ๙ วันบ้าง ๗ วันบ้าง
อยู่หลายเหมือนกันทำอยู่อย่างแหละ ทีนี้เริ่มจะรู้จักนักปฏิบัติธรรมหลายๆท่าน
ถึงเวลาก็ต้องไปบวชแทบทุกครั้ง อยากเจออยากคุยกับพวกปฏิบัติธรรมด้วยกัน
(แต่เชื่อได้ว่าการไปบวชพราหมครัีงนั้นไม่ได้อะไรเลย)ได้เป็นเหตุเริ่มต้นเท่านั่น

หลังจากนั้นเรื่มเข้าวัดถิอศีลทุกวันพระตลอดเข้าพรรษา อยู่สักประมาณ ๕ ปี
ก็มีน้าผู้หญิงที่ถือศีลด้วยกันชวนไปเรียนพระอภิธรรม แกเคยเรียนมาก่อน
แกคงหาเพื่อนคุยเรื่องที่แกเรียนมาไม่ได้ ชวนเราเรียนมาตั้งมาถือศีลทัีง ๕ ปี
เลยแต่เราคิดไปว่าวิทยุ ก็มีฟังเลือกฟังได้สบาย ชอบองค์ก็ฟังท่านนี้น
ที่นี้พูดถึงตอนถือศีลปีที่ ๕ ก็วันที่ออกพรรษา แกบอกว่า เราคงจะต้องเจอกันอีก
ก็คงอีกปีนึงนะถึงจะเจอกันได้ยินแกพูดก็นึกใจหายเหมือนกันว่าจริงซินานจริงๆ
ล้วคิดไปว่าแล้วเราจะได้เจอกันอีกเปล่าก็ไม่รู้

พอดีแกก็เริ่มพูดต่ออีกว่าพรุ่งนี้ที่วัดโน้นจะมีพระมาสอนพระอภิธรรม
ลองเรียนดูน่ะ พอได้ยินแกชวนความคิดเราเริ่มเปลี่ยนทันทีว่า แกชวนเราเรียนมาตั้ง ๕ ปี
แล้วเราน่าจะลองไปกับแกสักวันทันน่าจะมีอะไรดีๆ ไม่งั้นแกคงไม่พยายามชวนเราหรอก
ก็เลยนัดหมายไปเจอกันที่วัดดังกล่าว

เมื่อได้ถึงเวลาเรียนพระท่านสอนเรื่องที่เกี่ยวกับเรื่องนี้พอดีเลย อย่างเกรี่นไว้แต่แรกนั่นแหละว่า
เมื่อคนเราตายแล้วจะปฏิสนธิเลย คือตายแล้วเกิดทันที ไม่มีการล่องลอยหาที่เกิดอีก เท่านั่นแหละขนลุก
เลยว่าทำไมตรงกับที่เราอยากรู้จริงๆ ท่านก็อธิบายไปเรื่อยๆ นับตั้งแต่วันนี้นจนถึงวันนี้ไม่ปล่อยเวลาให้เสียไปอีกต่อไป...จบข่าว

เดี๋ยวโดนตำหนิอีกว่าถามนิดเดียวเล่าซะยาวเชียว เมื่อมันจะเล่าแล้วสั้นนักก็ฟังไม่รู้เรื่อง
ถ้าเห็นว่ายาวไปไร้ประโยชน์ก็ไม่ต้องอ่านก็ได้โดดข้ามไปเล่นกระทู้ที่ถนัดๆก็แล้วก้น

อ่านอยู๋...เรื่องเล่าๆขำขำ..นี้..ชอบ