น้ำตาริน! คนขับรถกู้ภัยคุกเข่าขอขมา ‘แม่น้องมด’ ขออโหสิกรรม ลาบวชให้ไร้กำหนดสึก

https://www.khaosod.co.th/wp-content/up ... 96x389.jpg

ถึงยังไงๆ ศาสนาก็เป็นที่พึ่งทางจิตใจแหล่งสุดท้ายของศาสนิกชน ต่อให้วิทยาศาสตร์ก้าวหน้าไปถึงดาวอังคารก็ตาม เพราะเหตุดังนั้น อย่าทำลายศาสนาด้วยกลวิธีต่างๆ เกิดมาแล้วอยู่ไม่เกินร้อยปีก็ตาย แต่ศาสนายังต้องอยู่ต่อไป

พ่อผมเสียตั้งผมยังไม่รู้ความ ในความทรงจำของผมจึงมีแค่แม่ที่ทำหน้าที่ทั้งแม่และพ่อไปพร้อมกัน แม่ลำบากมาทั้งชีวิต ไม่มีช่วงเวลาไหนเลยที่แม่สบาย ผู้หญิงตัวคนเดียวขายผลไม้เพื่อเลี้ยงลูก 3 คนจนโต

ผมไม่เคยรู้ว่าแม่อยากให้ผมที่เป็นลูกชายคนเดียวบวช เพราะแม่ไม่เคยบอก เพิ่งมารู้จากญาติหลังจากผมลาสิกขาแล้วว่า เมื่อครั้งแม่ยังพูดคุยได้ แม่เคยบอกว่าอยากให้ผมบวช แต่ไม่ได้บอก เพราะเห็นผมงานยุ่งมาก ฯลฯ แม่ก็กลับล้มป่วยเป็นพาร์กินสันเทียม ซึ่งเป็นอาการป่วยที่ทุกข์ทรมานมากว่า 10 ปี นี่คือสิ่งที่ผมเสียใจที่สุด ...

ผมบวช 33 วัน ครั้งนี้ตั้งใจบวชให้แม่ ทุกเช้าทุกค่ำหลังสวดมนต์ทำวัตร ผมตั้งใจอธิษฐานจิตขออุทิศบุญกุศลให้แม่ และเจ้ากรรมนายเวรของแม่
ผมนึกถึงแต่หน้าแม่ และความทุกข์ทรมานของแม่ โดยคิดเองในใจว่า หากมีเจ้ากรรมนายเวร ขอโปรดหยุดทรมานแม่ผม แม่ผมทุกข์มากพอแล้ว
แต่อีกใจก็แอบกลัวว่า หากเจ้ากรรมนายเวรท่านอโหสิกรรมให้แม่แล้ว แม่ผมอาจจะจากผมกับพี่น้องไป ซึ่งผมก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น
ผมดีใจที่แม่ปลาบปลื้มใจที่ผมได้บวชให้แม่ เพราะวันที่ผมรับกิจนิมนต์มารับบาตร และสวดมนต์ให้แม่ที่โรงพยาบาล แม่ยกมือ แม่น้ำตาไหล แม้จะพูดไม่ได้ หลังจากนั้นทุกวัน 6 โมงเย็น แม่จะตื่นตาใส รอผมเฟสไทม์มาสวดมนต์ให้ฟัง ...
วันที่ 3 มิถุนายน 2561 แม่อาการแย่ลง จากการติดเชื้อดื้อยาขั้นรุนแรง ก่อนหน้านี้แม่เคยติดเชื้อดื้อยาจนอาการทรุดมาหลายครั้งจนนับไม่ถ้วน แม้กระทั่งก่อนผมบวชวันเดียวที่พี่น้องไม่ได้บอกผม แต่ก็ผ่านมาได้ทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ความดันตก ปอดติดเชื้อจนคุณหมอรับว่าไม่น่าจะมีปาฏิหาริย์เหมือนที่ผ่านมา
แม่ไม่รู้สึกตัวแล้ว ผมเดินเข้าออกห้องฉุกเฉินหลายครั้ง ตัดสินใจว่าจะพาแม่สวดมนต์ดีมั้ย ใจหนึ่งก็กลัวไม่ทันก่อนที่แม่จะจากไป แต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากให้แม่จากไป
สุดท้ายผมตัดสินใจจับมือแม่ที่ไม่รู้สึกตัว แล้วบอกกับแม่ว่า สวดมนต์พร้อมกับลูกนะแม่ เรามาสวดทำวัตรเย็นด้วยกัน
แล้วผมก็เริ่มสวดมนต์ทำวัตรเย็นแปลอย่างช้าๆ อย่างที่เคยสวดในวิหารต่อหน้าพระ บางช่วงที่มีคำที่ใช้แตกต่างกันของผู้ชายกับผู้หญิง
ผมก็สวดของผมก่อน และก็บอกแม่ว่าท่อนนี้ของแม่นะ จนจบบททำวัตรเย็น ผมก็สวดบทนมัสการพระอรหันต์ 8 ทิศ
ความดันแม่ยังตกลงเรื่อยๆ ในใจผมกลัวว่า จะสวดไม่จบ ระหว่างนั้นแม่กลับรู้สึกตัว กลืนน้ำลายอยู่พักหนึ่ง
ผมสวดบทถวายพรพระ พาหุง มหากาฯ กระทั่งบทภะวะตุสัพ ฯ จนจบ
พี่สาวกับน้องสาว เอ่ยกับแม่ว่าสาธุ อึดใจนั้นเอง เครื่องสัญญาณชีพก็ส่งเสียงดัง ผมเหลือบตาขึ้นไปเห็นชีพจรลงมาอยู่ที่ 0

เหนื่อยหน่าย พ่ายแพ้กับชีวิต บวชสักพักดีมั้ย

เคยบวชมาแล้ว1ครั้ง

แต่ตอนนี้50และ บวชไป จะอาเปรียบศาสนามั้ยนะ หึหึหึ
(แต่ตั้งใจไม่ทำผิดต่อศาสนาแน่ๆ ถ้าไม่ไหวก็สึก)

มีตังอยู่สักหมื่น บวชได้มั้ย อยากไปวัดที่ไม่มีใครรุ้จักเรา ทำได้มั้ย (เค้าจะบวชให้มั้ย)

งง งงกับชีวิต 5555 (คิดมาเป็นเดือนและ)

ถ้ารู้สึกว่าชีวิตตัวเองตกต่ำ สิ่งที่คิด สิ่งที่หวัง ผิดพลาดไปหมด ควรเอาธรรมมะเรื่องไหนเข้าช่วยดีคะ

เริ่มจาก อยู่ๆ ชีวิตก็ดำดิ่งไปซะเกือบทุกเรื่อง

แล้วน้องสาวก็ทักว่าให้สวดมนต์ แผ่เมตตาก่อนนอน มีคนท้วงว่าอาจมีอะไรบางอย่างที่เราไปทำผิดพลาด ต่อผู้อื่นเอาไว้โดยที่ไม่รู้ตัว
เค้าก็แค่มาตามทวงเอาที่เรา ครอบครัวเรา คนรักของเรา ทุกสิ่งทุกอย่างถึงดิ่งลงเหวไปหมด ทั้งการเงิน (เป็นหนี้จากการลงทุนที่ผิดพลาด)
การงาน (ซวยเจอแจคพอต เครียดจนต้องลาออก และไม่สามารถทำงานได้อีกเลย) ครอบครัว (ทะเลาะกัน และเจ็บป่วย ทั้งผ่าตัด ทั้งไอซียู)
สุขภาพ (ป่วยทั้งทางกาย ทางจิตใจ) และความรัก (ไม่มีอะไรจะอธิบายแล้ว)

เรารู้ตัวว่าจิตใจเรายังไม่นิ่ง ยังฟุ้งซ่าน อยู่ไม่สุข สร้างมโนกรรมซ้ำหปซ้ำมา คิดฟุ้ง เรื่องต่างๆ เต็มไปหมด

เราเคยเป็นคนที่ไม่เชื่อในศาสนาใดเป็นพิเศษ ก็อ่านและเรียนรู้ทุกศาสนา
แต่ตอนนี้ เราต้องการเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจอย่างมาก
ไม่ทราบมีคำแนะนำไหมคะ

หรือควรทำยังไงดี จิตใจที่ตกต่ำถึงจะฟื้นฟูขึ้นมาได้บ้าง

ช่วงระยะเวลาก่อนหน้านี้ เราจะคุยกับคนๆนึงทุกวัน จนกลายเป็นความเคยชิน พอไม่มีแล้ว
ทุกคืน ก่อนหลับตานอน ตอนที่อยู่เงียบๆมันจะมีแต่เรื่องต่างๆที่เคยผ่านมา ผู้คนที่เคยมีไมตรี แต่จากกันไปแล้ว
วนเวียนในความคิด ในหัว และสลัดไปไม่พ้น และมันเป็นฝันร้ายที่ทำให้ไม่อยากเจอวันพรุ่งนี้เลยเรากลัวมันแย่ไปกว่าวันนี้
ทุกการตัดสินใจของเราเอง ยิ่งตัดสินใจ ยิ่งพบกับความผิดพลาด

ตั้งแต่วันนั้น เราไม่เคยมีความรู้สึกว่า วันพรุ่งนี้มันจะดี และมีความหวังอีกแล้ว

:b12:
การฟังก็ต้องทำตามปกติเหมือน
เวลาจะทำฌานก็ไปเสียเวลาทำไง
ฌานไม่ใช่ญาณเพราะญาณ=ปัญญา
และปัญญาเกิดได้ตามลำดับเริ่มที่ฟังนะ
ทันทีเดี๋ยวนี้เลยต้องเริ่มฟังพระพุทธพจน์
เพื่อตามรู้ปัจจุบันที่กำลังมีตรงคำไหนใน3ปิฎก
ต้องรู้1สัจจะที่ตนมีที่กายคือทุกคำใน3ปิฎกมีแล้วกำลังมีดับแล้วด้วย
ต้องรู้ที่กายใจตนเองตรงสัจจะทีละคำจนกว่าสติปัญญารู้เท่าทันครบ8-9รูปเดี๋ยวนี้