จากคฤหัสถ์เลิกประกอบอาชีพเสียสละออกบวชเพื่อขอบวช
ปฏิญาณตนว่าสละแล้วซึ่งทรัพย์สินเงินทองบ้านเรือนญาติมิตร
เพื่อมาถือพรหมจรรย์ครองจีวร3ผืนบาตรเดินบิณฑบาตด้วยปลีแข้ง
ตามอย่างพระพุทธเจ้าเพื่อเรียนรู้อารมณ์ตามอย่างพระบิดาเพื่อมรรคผล
แต่อนิจจามุ่งลาภสักการะไม่จริงใจลวงโลกว่าประพฤติพรหมจรรย์แสวงหาแต่วัตถุ
ทำลายคำสอนจนวิกฤติอย่างยิ่งพระพุทธเจ้าไม่ได้บังคับให้ใครมาบวชแม้แต่น้อยเลย
แต่บุคคลนั้นเองฟังพระธรรมแล้วรู้อัธยาศัยว่าตนเห็นโทษที่มีกิเลสไม่ต้องการติดข้องในกามคุณ5
ประกาศต่อสาธารณะเพื่อให้ผู้คนกราบไหว้ว่าตนทำตามอย่างผู้ประเสริฐได้ไม่ใช่มาคิดแก้คำที่สั่งสอนไว้

ขออนุโมทนาในบุญกับทุกๆท่าน..ที่ตั้งใจบวช...ได้บวชในบวรพระพุทธศาสนา..



กระผมผู้ยังไม่ได้บวช...รู้สึกชื่นชมท่านและอิจฉาท่านเล็กน้อย..


(อย่าอิจฉามากไปนะ..มันจะเป็นปมด้อย.. ...เอ๋..หรือว่ามีปมด้อยจึงอิจฉา..)

เห็น คคห.คุณโรสทีไรนึกขำทุกที เนี่ยคู่หูปฤษฎีหายเงียบไปเลย แต่คิดว่าน่าจะแอบดูอยู่



เขาบวช 15 วัน หรือ 1 พรรษา คุณโรสว่า ต้องสละที่ดินทรัพย์สินเงินทองที่มีให้หมด แล้วหลังจากครบ 15 หรือ 1 พรรษาแล้วสึกออกมา คุณโรสจะให้เขาไปอยู่ไหน กินอะไรเพราะสละจนหมดตูดแล้ว ดีไม่ดีกุงเกงในก็ไม่มี อายสุรพลเพราะสุรพลยังเหลือกางเกงในตัวหนึ่ง คิกๆๆ

ตอบประเด็นนี้ให้เคลียทีสิ ตอบตรงๆคำถาม

ปอลอ. ถ้าตอบเองไม่ได้ ส่งไลน์ติ๋งต่องไปถามแม่บริหารฯ สิ

หลอกตัวเองตั้งแต่อยากบวชแล้วโอ๊ยสมัยพุทธกาลน่ะมีแต่กษัตริย์เศรษฐีคหบดีเขาห้ามลูกบวช555
บรรพชาคนไทยเพี้ยนเปลี่ยนปเป็นบอ่านว่าปัพพะชะแปลตามบาลีว่าสละหมดหรือเว้นทั่ว
ก็ดูที่เขียนมาสิครั้งพุทธกาลถึงอรหันต์จร้าเขาถึงบวช
ที่บวชแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ
ก็มาทำผิดไง
คนถึงตำหนิ
จนต้องร้อน
ถึงให้ตถาคต
สอบถามว่าผิดจริง
เคยมีคนทำผิดแบบนั้น
ในสมัยที่ตถาคตยังอยู่ไงคะ
จึงทรงกำหนดเป็นสิกขาบทขึ้นมา
ไม่มีใครบัญญัติเองมีแต่ตถาคตบัญญัติ
และคราวที่สังคายนาจากพระขีณาสฟ500รูป
เป็นพระอรหันต์เอตะทัคคะมีฤทธิ์วิเศษทั้งนั้นเลย
ไม่มีใครคิดเปลี่ยนแปลงคำที่ตถาคตบัญญัติแล้วเพราะ
รู้ฐานะตนเองว่าไม่ได้มีปัญญาระดับพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
แล้วคนสมัยนี้ปัญญาเท่าแสงหิ่งห้อยคริคริคริก็คิดรวมหัวกันแก้สิกขาบทเพื่อรับเงิน555
สมัยนี้มันมีแต่ลูกคนขี้ทุกข์อดอยากยากจนหากินไม่พอเลี้ยงปากท้องกินเดียวไม่พอโลภเผื่อญาติพี่น้องไง

ตถาคตยกคำสอนขึ้นแทนพระองค์ถ้ากบคิดได้ว่าไม่อยากโลภหาเงินก็บวชเลยนะ
เคารพคำสอนหรือเคารพภิกษุบุคคลที่ตาถั่วไม่ดูคำสอนว่ายินดีรับเงินคริคริคริ
เกรงใจตถาคตหรือเกรงใจภิกษุบุคคลที่เป็นตาเถรตกนรกแทนกระโถน

ครั้งพุทธกาลถึงอรหันต์จร้าเขาถึงบวช


คิกๆๆ พูดเหมือนว่า เป็นพระอรหันต์ก่อนแล้วจึงบวช ถ้าอย่างนี้ ก็เป็นออระหันตั้งแต่เกิดดิ หรือยังไง

อ่านแล้วก็คิดให้มันตรงกับที่คนเขียนสื่อความหมาย
แต่งต่อเติมทำเป็นลิ้น2แฉกเหมือนงูเหมือนนก2หัว
ศาสดาเจ้าของศาสนาคือพระพุทธเจ้าไม่ใช่เกจิอื่นๆ

แล้วใครบอกว่าเกจิเป็นเจ้าของศาสนาเล่า เออ



จะให้มันเหมือนครั้งพุทธกาลหรอ เออ ลูกอยากบวช พ่อแม่ห้ามบวช คิกๆๆ

ทำไมถึงเขาห้ามบวชล่ะ เข้าใจว่ายังไงไหนลองว่าไปสิ เอ้า

อ่านมาหลายกระทู้ไม่เข้าใจแปลว่าไม่มีปัญญาคิดได้ไง

ไหนลองตอบคำถามที่ถามนั่นดิ เอาชัดๆ ทำไม "สมัยพุทธกาลน่ะ มีแต่กษัตริย์เศรษฐีคหบดีเขาห้ามลูกบวช" ตอบถูกจะเลี้ยงข้าวมันไก่มื้อหนึ่ง

ถ้าเลี่ยงไม่ตอบอีก จะว่าคุณโรสพูดไปเรื่อยเปื่อยพูดไปตามอารมณ์ คิกๆๆ

พระ – คำนำหน้า ที่ใช้ประกอบหน้าคำอื่น เพื่อแสดงความยกย่อง เคารพ นับถือ หรือให้ความสำคัญ เช่น นารายณ์ เป็น พระนารายณ์ ราชา เป็น พระราชา
(คำที่ขึ้นต้นด้วย พระ – ซึ่งไม่พบในลำดับ ให้ตัด พระ ออก แล้วดูในลำดับของคำนั้น เช่น พระนารายณ์ ดู นารายณ์ พระราชา ดู ราชา)

เอาอีกขำๆ

พระพาย พระแม่คงคา พระพิรุณ พระโค พระเนตร พระกรรณ พระนั่นนี่อีกเยอะแยะ ไม่ค้นดูบ้างนะ จะได้ฉลาดในรุตติ

คุณโรสเคยได้ยินพระโคไหม

นี่ก็พระ -

กล่องพญานาคของปู่

.....ย่ำค่ำพระจันทร์ลอยเด่นอยู่เหนือยอดไม้ ปู่นั่งถักแหอวนบนชานเรือน
โดยมีเจ้าหลานชายตัวน้อยวัยห้าขวบนอนเอาหัวพาดตักอย่างสบายอารมณ์
เด็กน้อย หยิบกลักไม้ขีดไฟตราพญานาคที่วางอยู่ข้างตะเกียงมาดูเล่น
แล้วถามปู่ว่า “ ปู่ครับ นี่ตัวอะไร ”
......ปู่ “ เขาเรียกว่า พญานาค ”...

หลาน : ” พญานาคเป็นตัวผู้หรือตัวเมียครับ ”
.........ปู่ : ” ตัวผู้ ”.. .....

หลาน : “ ทำไมถึงเป็นตัวผู้ครับ ”
........ปู่ : “ ก็มีตำแหน่งเป็นถึงพระยานี่หลาน ตัวเมียเป็นพระยาไม่ได้ ”

...หลานชายทำท่าจะเข้าใจ แต่คำว่า “ พระยา” ก็ทำให้เจ้าหนูน้อยไม่รู้จักอยู่นั่นเอง...
หลาน : “ ปู่ครับ พระยามียศอะไรครับ ”
.....ปู่ : “ ร้อยเอก ” ...

หลาน : “ ทำไมถึงมีดาวสามดวงครับ ”
.....ปู่ยิ้มกริ่ม “ ก็พระยานาคตัวนี้มียศถึงร้อยเอก เขาถึงให้ดาวมาสามดวงยังไงล่ะ
โตขึ้นถ้าหนูเป็นทหาร หนูก็จะได้ติดดาวสามดวงเหมือนพระยานาคนี่แหละ ”

...หลานชายยิ้มหน้าระรื่น “ โตขึ้นผมจะเป็นทหาร ” แล้วถามผู้เป็นปู่ต่อ...
หลาน : “ ทำไมพญานาคต้องพ่นน้ำด้วยครับ ”
.......ปู่ : “ พระยานาคอยู่ในทะเล ทะเลมันเค็ม เลยต้องพ่นน้ำ ”

หลาน : “ แล้วทำไมพระยานาคต้องทำตัวงอๆ อย่างนี้ด้วยครับ ”
...ปู่เองชักจะงงๆกับคำถามไร้ขอบเขตของเจ้าตัวน้อย ..” เพราะกล่องมันเล็ก
พระยานาคตัวยาว หางมันก็จะโผล่ออกมานอกไม้ขีด มันเลยต้องหดตัวงดเข้าไว้ ” พูดแล้วก็ถอนหายใจเฮือก

หลาน“ ปู่ครับ พระยานาคมันตัวใหญ่ไม่ใช่หรือครับ ทำไมในนี้มันตัวเล็กนิดเดียว ”..
ปู่ : “ เฮ้ย ! ไม่จริงหรอก ตัวแค่นี้แหละ หนูดูด้านหลังกล่องสิ นี่ไง เครื่องหมายรับประกันคุณภาพมาตรฐาน ”

หลานชายพลิกกล่องไม้ขีดดูอยู่หลายรอบ ถามต่อว่า “ ทำไมตรงหัวและหางพญานาคไม่มีเกล็ดครับ ”
ปู่ : “ ไหน ให้ปู่ดูซิ ” ปู่หยิบกลักไม้ขีดออกมาดูพร้อมกับเฉลยคำตอบ “ นี่ไง เขาเอาเกล็ดที่หัว
และหางพญานาคมาแปะไว้ที่ข้างกล่องไม้ขีดไฟ ที่หัวและหางพระยานาคจึงไม่มีเกล็ด ”

....หลานชายผงกศรีษะทำท่าเข้าใจ แม้ว่าจะไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่เขาก็เชื่อตามที่ปู่บอกทุกอย่าง
ลมทุ่งพัดมาเย็นๆ สักพักเด็กน้อยก็หลับบนตักปู่....

....๒๐ ปี ผ่านไปแล้ว เหมือนตื่นจากความฝัน เด็กน้อยเติบโตเป็นชายหนุ่ม และเป็นทหารเสียด้วย

....เขายังจำได้ดีถึงชีวิตในวัยเด็ก คำสนทนาระหว่างปู่หลาน ทำให้เขามีความสุขเสมอ แม้จะรู้ว่ามันไม่จริง
แต่สำหรับเด็ก ปู่ไม่เคยมองข้ามความสงสัยของหลาน ตอบทุกอย่างเท่าที่ตอบได้

...สิ่งนี้ทำให้เขาซึ้งใจ เพราะมันหมายถึงความรัก ที่ปู่ไม่เคยละเลยที่จะให้เขาแม้แต่ครั้งเดียว...

http://www.dmc.tv/forum/index.php?showtopic=8175

รู้จักปกตูนิสยปัจจัยไหมคะคฤหัสถ์ต่างจากบรรพชิตยังไงก็ยังไม่รู้อีกเหรอปานนั่นสิบวช555
ปกติ+อุปนิสัยคือปากทางเพื่อเข้าถึงมรรคผล2เพศที่ต่างกัน
ฆราวาสปกติใช้เงินตลอดชีวิตคือคฤหัสถ์คือผู้ครองเรือนนอนที่บ้านจะไปค้างที่วัดทำไมคะ
ภิกษุปกติลาจากบ้านมาอาศัยวัดอยู่ปกติไม่ใช้เงินไม่รับเงินตลอดชีวิตที่บวชเพื่อศึกษาคำสอน

มาอีกปากประตูนิสยเงิน คิกๆๆ กรัชกายน้อยว่า ก่อนกินยาคุณโรสเขย่าขวดก่อนได้ไหม

ตามรู้สิ่งที่เกิดปรากฏแล้วจึงจะรู้ตามได้กินยาไม่ถูกขนานเพราะไม่ตรง1สัจจะที่ตนกำลังมีค่ะ
แต่ไม่ใช่นั่งคิดนึกเดาไปเองต้องอาศัยคิดไตร่ตรองตรงเสียงตรงขณะตามปกติเป็นปกติ