จะพลิกแผลงคำพูดให้คุณโรส พี่เมโลกสวยเถียง

นี่ก็ฝึกสติสัมปชัญญะ เป็นต้น เรียกตามศัพท์ว่า สติปัฏฐาน



จะใช้อะไร ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก ลมเข้าลมออก เรียกเป็นศัพท์ว่า อานาปานะ เติมสติเข้าไป ก็เป็นอานาปานสติ (สติกำหนดลมหายใจเข้าออก) อันนี้ก็เป็น กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน ด้วย

จะใช้ลมเข้า-ออกทางอ้อม คือ ท้องพอง ท้องยุบ ท้องพอง นี่ลมเข้า ท้องยุบนี่ลมออก (นึกเทียบสูบลมลูกโป่ง) เมื่อใช้อาการท้องพอง ท้องยุบ ท้องพองขณะหนึ่ง ท้องยุบขณะหนึ่ง มีสติตามทันทุกๆขณะ ท้องพอง ว่า พองหนอ ท้องยุบ ว่า ยุบหนอ

มันแว้บไปคิดออกจากลมเข้า ลมออก ว่า คิดหนอ ความคิดนั่นเป็นขณะหนึ่ง กำหนดให้ทัน แรกๆเริ่มฝึกไม่ทันมันหรอก คิดไปไกลแล้ว จึงนึกได้ นึกได้กำหนดด้วย กำหนดแล้วดึงกลับให้มาอยู่กับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น คือ ลมเข้าออกแต่ละขณะๆ ต่อไป ดังนี้เป็นตัวอย่าง

ใครๆช่วยเข้ามาเถียงช่วยมาโต้แย้งหน่อย

เอามาต่อกันอีก

วิปัสสนาเป็นหลักปฏิบัติในพระพุทธศาสนา ที่ได้ยินได้ฟังกันมาก พร้อมกับที่มีความเข้าใจไขว้เขวอยู่มากเช่นเดียวกัน จึงเป็นเรื่องที่ควรทำความเข้าใจตามสมควร

จากการศึกษาคร่าวๆ ในเรื่องสติปัฏฐานต่อไปนี้ จะช่วยให้เกิดความเข้าใจในความหมายของวิปัสสนาดีขึ้น ทั้งในแง่สาระสำคัญ ขอบเขตความกว้างขวาง และความยืดหยุ่นในการปฏิบัติ ตลอดจนโอกาสที่จะฝึกฝนปฏิบัติ โดยสัมพันธ์กับการดำเนินชีวิตของคนทั่วไป ว่าเป็นไปได้ และมีประโยชน์เพียงใด เป็นต้น

อ่ะนะ โยคาวจร เดินจงกรม,นั่งกำหนดอารมณ์เพื่อให้รู้จักตัวเองหมดทั้งเนื้อทั้งตัว ซึ่งว่าโดยความหมายสูงสุดซึ่งมันเป็นธรรมชาตินะ ไม่ใช่นั่งเดิน,นั่งเพื่อรับปริญญาเพื่อละความรู้อย่างที่ว่านะขอรับ ถ้าทำเพื่อละความรู้แล้วละก็ จะทำไปทำแมวอะไร คิกๆๆ ไปเดินศูนย์การค้า นั่งกินอาหารอร่อยๆมิดีกว่ารึ จริงปะ อิอิ

คุณโรสหายไปไหน บอกไม่เชื่อว่าให้กินแกงส้มดอกแค

หากจะมีผู้ซึ่งลงไม้ลงมือลงเท้าปฏิบัติกรรมฐานแล้วล่ะก็ (ส่วนตัวไม่แนะนำให้ทำเอง ถ้ายังไม่ได้ผู้รู้แนะนำ) ก็จงวางความรู้จากหนังสือทั้งหมด วางให้หมด วางหนังสือไว้ที่หน้าประตู มีแต่ตัวเข้าไป ไปฝึกหัดทำฝึกควบคุมจิตใจให้อยู่กับการกระทำ เมื่อทำไปฝึกควบคุมจิตใจไป ภาวนาไป (จะใช้คำพุทโธ ธัมโม, พองหนอ ยุบหนอ เป็นต้นไม่เป็นปัญหา) เมื่อทำไปภาวนาไป จิตใจจะค่อยๆเชื่องความฟุ้งซ่านลดลง เมื่อจิตใจอยู่กับสิ่งที่ทำพอสมควรแล้ว ทีนี้ ก็จะถึงตัวอย่างที่นำมาให้ดูบ่อยๆ ไปอีกไปเรื่อยๆ ให้กำหนดรู้สภาวะนั้นๆเรื่อยไป (ไม่ใช่คิดพึ่งสิ่งอื่น) จนกระทั่งจิตใจรู้สภาวะถ้วนทั่วแล้วทั้งกายทั้งใจ สติชัดความรู้สึกตัวชัด ก็จึงลงตัว ที่ลงตัวเพราะรู้เข้าใจความจริง รู้ต้นสายปลายเหตุของสิ่งที่เกิดขึ้น

พูดกับพี่เมโลกสวย และคุณโรสแล้ว พูดคุยแล้วเมื่อยมือ คิกๆๆ

เอาปริญญา ๓ ก่อง

ปหานะ ละ, กำจัด, การละ, การกำจัด, เช่น ละตัณหา, กำจัดกิเลส, กำจัดบาปอกุศล

ญาตปริญญา กำหนดรู้ขั้นรู้จัก คือ กำหนดรู้สิ่งนั้นๆ ตามลักษณะที่เป็นสภาวะของมันเอง พอให้แยกออกจากสิ่งอื่นๆได้ เช่น รู้ว่า นี้คือเวทนา เวทนามีลักษณะเสยอารมณ์ ดังนี้เป็นต้น

ตีรณปริญญา กำหนดรู้ขั้นพิจารณา คือ กำหนดรู้สังขารด้วยการพิจารณาเห็นไตรลักษณ์ ว่าสิ่งนั้นๆ มีลักษณะไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา

ปหานปริญญา กำหนดรู้ถึงขั้นละได้ คือ กำหนดรู้สังขารว่าเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา จนถึงขั้นละนิจจสัญญา เป็นต้น ในสังขารนั้นได้


ดูความหมายชัดๆ (คำแปล) ก็จะเห็นว่า อยู่ที่กำหนดอารมณ์แต่ละขณะแต่ละครั้งๆ กำหนดทีปริญญา ๓ เข้ารวมอยู่หมดเลย อิอิ

เห็นไหมถึงได้บอกว่า หากจะปฏิบัติแล้วให้วางหนังสือไว้หน้าประตู อย่าเอาหนังสือไปนั่งอ่านขณะปฏิบัติ ถ้าจะอ่านเลิกก่อนค่อยมาอ่านเอา บอกไม่เชื่อ

ปฏิบัติ ประพฤติ, กระทำ, บำรุง, เลี้ยงดู

ปริญญา การกำหนดรู้, การทำความเข้าใจโดยครบถ้วน

บอกไม่จำว่าอย่ายึดติดหนอ ติดพุทโธ ธัมมโม ติดสังโฆ ม่ายอาวไม่ใช่

และแล้วก็ไม่ได้บอกให้กะโกนโวกเวก หนอเจ้าข้าเอ้ยๆๆๆ ม่ายช่ายๆ ไม่ใช่เลย ให้นึกว่าในใจพร้อมไปกับการก้าวไป คิกๆๆๆ

ไม่ให้ติดหนอ แต่ให้โฟกัสที่สิ่งที่กำลังกระทำ สมมติกำลังเดินใช่ปะ การเดินนั่นแหละคือสิ่งที่กำลังทำ ก้าวเท้าซ้ายออกไป ว่าในใจ ซ้าย ย่าง หนอ ก้าวเท้าขวาไป ขวา ย่าง หนอ (หนอถึงพื้น) อิอิ เดินไปซี่ 30 นาที 40 นาที ก็ว่าไปตามระยะที่เดิน อ้อ ไม่ต้องตะโกนบอกใครนะ ว่าในใจ เดินไปซื้อโอเลี้ยงหน้าปากซอยก็ปฏิบัติได้ทำได้ นี่บทเดิน

บททำงานอย่างอื่น เช่น ล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำ ถูตัว ซักผ้า รีดผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างถ้วยล้างจาน เขียนหนังสือ อ่านหนังสือ จิปาถะ ปฏิบัติได้ทำได้หมด

ทำบนโลกมนุษย์ ซึ่งกิน ถ่าย อิอิ นอน กันอยู่บนผืนปฐพีนี้แหละ ไม่ต้องเหาะไปยังดาวอังคาร (ไม่ใช่ไปขายยาง) พรหมโลก เป็นต้นอะไรเลย เข้าใจไหมขอรับ

เมื่อพูดถึงบทเดิน เดินจงกรมแล้ว เอาตัวอย่างประกอบสะหน่อย เด๋วจะคิดว่ากรัชกายตัวปลอม



นี่ทำถูก ไม่ผิดอะไรเลย แต่อย่างที่ว่าแล้วว่า เมื่อภาวนามัยจนจิตเริ่มเชื่องความฟุ้งซ่านลดลงแล้ว ก็ถึงตอนนี้แหละ ให้กำหนดต่อไปอีก ไปอีก

นี่สติยังไม่ชัด คือ มีลักษณะเบลอๆ เหมือนคนเห็นตอไม้ตอนกลางคืนเป็นผี ฉะนั้น เดี๋ยวได้วิ่งกันป่าราบ สติมันต้องชัด แต่เป็นธรรมดาของผู้ฝึกใหม่ๆนะ เมื่อเห็นยังงั้นแล้ว ให้กำหนดเห็นหนอๆๆ สะ อิอิ วิธีนี้แหละทำสติสัมปชัญญะค่อยๆชัดขึ้่นตามลำดับ แค่นี้เอ ง โฟกัสที่ความรู้สึก ไม่ใช่ไปจ้องที่หนอ

เห็นไหมพอรู้สึกกลัวเท่านั้น จิตมันหลุดจากความรู้สึกนั้นเลย นี่แหละจิตมันเกิด แล้วมันดับ

นี่แหละน๊า เพราะลุงกรัชกายไม่ได้ผ่านการศึกษาพระปริยัติ พระไตรปิฎกมาเรย

เรยไม่รู้ว่า ไม่รู้ว่า กายานุสติน่ะ มี หมวดอิริยาบท ด้วย
ยืน เดิน นั่ง นอน

ที่ศูนย์การค้าเป็นบัญญัติ และเค้าก็ เค้าไม่ได้มีป้ายบอกบัญญัติ ว่า ห้ามทำกายานุสติ

มีแต่ป้ายบัญัติ ห้ามสูบบุหรี่ค่ะ คริคริ